Ενός μηνός σκασιάρχης...
Αυτό το μπιτσικλόνι ήταν (σχεδόν) στην μέση της ασφάλτου, ζαλισμένο από τα αυτοκίνητα που περνούσαν.
Ευτυχώς λόγω της ώρας, η κίνηση ήταν ελάχιστη. Σταμάτησε η γυναίκα μου και το μάζεψε.
Έψαξε για κάνα μισάωρο στα γύρω στενά για την μάνα του, αλλά τίποτε. Ρώτησε κάνα δυο της εκεί γειτονιάς και πάλι τζίφος. Κανείς δεν ήξερε για κάποια γάτα με νεογέννητα. Έτσι το πήρε σπίτι. Ίσα ίσα που πρέπει να έχει κλείσει τον μήνα ο καημενούλης..
Καθώς είναι όλα κλειστά, του μούσκεψα λίγη ξηρά τροφή του μεγάλου γάτου και του έβαλα και νερό.
Στην αρχή ήταν πάρα πολύ φοβισμένο. Μετά ήπιε λίγο νερό και σε λίγο έφαγε τον χυλό κροκέτας. Την δε λεκανίτσα με την άμμο την βρήκε και την χρησιμοποίησε αμέσως.
Και μέχρι το βράδυ ξεδίπλωσε το ταλέντο του! Τρέχει γύρω γύρω στο δωμάτιο που τον έχουμε κλείσει, χοροπηδάει και σκαρφαλώνει απίστευτα!
Σαλτάρει αρκετά ψηλά και φτάνει μέχρι πάνω στο μικρό κρεβάτι για να ανέβει πάνω μας και να αρχίσει να ψάχνει για βυζί...
Το έχουμε απομονωμένο, διότι ο μεγαλος, ο Σφαίρας, το έχει πάρει βαριά και δεν τολμάω να το αφήσω να βγει.
Ο Σφαίρας μας κρατάει μούτρα! Δεν έρχεται πλέον για χάδια και κάθεται 5 μέτρα μακριά μας, ενώ τρώει ελάχιστα.
Ρε που έχουμε μπλέξει!
Μόλις ξετσουμίσει ο μικρός, θα κοιτάξω να τον δώσουμε σε κάποιους που θα τον θέλουν.