Καταρχήν δεν "εκθείαζα" κανέναν τρόπο που δουλεύουμε όσον αφορά τη διδασκαλία. Ίσα ίσα ούτε μας παρουσίασα τέλειους ούτε ότι δεν υπάρχουν ένα κάρο δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ούτε ότι μπορούμε να κάνουμε θαύματα ... ούτε ... ούτε ... ούτε ... πού τα είδες όλα αυτά; Περισσότερο μια πιο μετριοπαθή, προσγειωμένη και ρεαλιστική στάση κράτησα πάνω στο θέμα αυτό.
Δεν είπα ότι εμείς διδάσκουμε καλύτερα ή χειρότερα σε σχέση με τους δευτεροβάθμιους αλλά ότι διδάσκουμε με διαφορετικό τρόπο και ότι δεν υπάρχει μια κοινή γραμμή στις βαθμίδες. Αυτό κατέκρινα. Και μάλιστα στο παρελθόν ήταν ακόμα μεγαλύτερη αυτή η απόκλιση. Τα τελευταία χρόνια κουτσά στραβά πάει να κλείσει λίγο αυτή η ψαλίδα και να αποκτήσουν και τα γυμνασιολύκεια πιο παιδαγωγικό χαρακτήρα. Αλλά και πάλι υπάρχει μεγάλος δρόμος μπροστά και αμφιβάλλω αν ποτέ πετύχουμε το ιδανικό όπως γίνεται σε άλλες χώρες.
Κι αν φάνηκε κάτι τέτοιο και πάλι δεν το απέδωσα στο ότι εμείς είμαστε οι πιο σούπερ ντούπερ και οι άλλοι χειρότεροι αλλά το απέδωσα σε ένα γενικότερα αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα χαμηλών απαιτήσεων που ειδικά στην δευτεροβάθμια το έχουν ισοπεδώσει τελείως. Όχι οι καθηγητές. Είναι έτσι το σύστημα. Ό,τι μας λένε κάνουμε κι εμείς στην πρωτοβάθμια και αυτοί στην δευτεροβάθμια. Την πολιτική ηγεσία κατηγορώ όχι τους καθηγητές.
Για αυτό είπα από την πρώτη γραμμή ότι το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ (και όχι οι κακοί καθηγητές) πρέπει να προβεί οπωσδήποτε σε ριζικές αλλαγές σε διάφορα ζητήματα της εκπαίδευσης και εν προκειμένω σε θέματα ασφάλειας μιας και για αυτό ξεκινήσαμε να συζητάμε.
Θα μου πεις δεν έγιναν αλλαγές στην εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια σε σχέση με το παρελθόν; Γιατί είσαι ισοπεδωτική;
Θα σου πω, ναι έγιναν αλλά αυτές οι αλλαγές ήταν του ποδαριού, χωρίς καμιά μελέτη κι επιστημονικότητα, δεν αφορούσαν τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης και στην ουσία αυτές οι αλλαγές αντί να βελτιώσουν την εκπαίδευση την πήγαν από το κακό στο χειρότερο.
Γενικά στο υπουργείο οι εκάστοτε υπουργοί είναι "σε δουλειά να βρισκόμαστε" ... πειραματίζονται όλοι στις πλάτες των παιδιών, κανένας τους δεν έχει σκύψει πραγματικά πάνω στα προβλήματα της εκπαίδευσης.
Και πώς να σκύψει με άδειες τσέπες;
Θα σου παρομοίαζα την σχολική πραγματικότητα σαν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που όλοι προσπαθούν, μεν, να το αναστηλώσουν αλλά με φθηνιάρικες και προσωρινές λύσεις. Και σου λένε μετά "κοίτα τι ωραίο που το έκανα" ενώ στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο καραγκιόζικο απ' ό,τι ήταν πριν γιατί η φτώχεια τρώει τον παρά.
Σου έχει τύχει ποτέ να αγοράσεις κάτι για το σπίτι σου πχ που το έχεις δει στο ικεα που τα έχουν όλα ταιριασμένα κουκλίστικα και λες "α τι ωραίο τραπεζάκι αυτό, θα το αγοράσω για το σπίτι μου".
Το αγοράζεις, το βάζεις στο σπίτι σου αλλά δεν δείχνει καθόλου ίδιο όπως το είδες στο ικέα. Ξέρεις γιατί; Γιατί τα υπόλοιπα έπιπλα που έχεις στο σπίτι σου είναι σαβούρα και το μικρό τραπεζάκι δεν κάνει καμιά διαφορά. Ίσα ίσα φαίνεται σαν εξάμβλωμα. Για να φανεί πραγματική αλλαγή πρέπει να αγοράσεις όλο το πακέτο ... και τον καναπέ και την πολυθρόνα και το βάζο και την βιβλιοθήκη και τα χαλιά και τους τοίχους και τα φωτιστικά... να είναι στημένο ακριβώς όπως το έχουν στήσει στο ικέα τέλος πάντων.
Αυτό κάνουν και οι υπουργοί παιδείας. Κοιτάνε τι γίνεται στα εκπαιδευτικά συστήματα του εξωτερικού λένε "α τι ωραία ιδέα αυτό που κάνουν, ας το κάνουμε κι εμείς εδώ".
Ναι αλλά αυτή η ιδέα, που μπορεί να είναι πολύ ωραία όντως γιατί στο εξωτερικό είναι πλαισιωμένη σε ένα σωστά δομημένο εκπαιδευτικό σύστημα, στην Ελλάδα είναι μια μαλακία και μισή γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι μια σαβούρα και δεν γίνεται να εφαρμοστεί.
Αντί, λοιπόν, να "αγοράσουν" όλο το εκπαιδευτικό σύστημα που βλέπουν έξω (το οποίο θέλει φράγκα) και να το φέρουν εδώ, "αγοράζουν" μόνο ό,τι πιο ανέξοδο και φθηνιάρικο και σου λένε "να, ορίστε αλλαγή, εφαρμόστε την".
Και όταν βλέπουν ότι τελικά κατάφεραν μια τρύπα στο νερό και ότι δεν εφαρμόζεται εδώ ποιον θα κατηγορήσουν; Τον δάσκαλο.
Είναι δυνατόν να παραδεχθούν ποτέ την δική τους ήττα; Αλλά και να το παραδεχθούν, χέστηκαν.
Περαστικοί είναι αυτοί όλοι τους. Θα φύγει αυτός, θα έρθει ο επόμενος και άντε πάλι το ίδιο τροπάρι. Θα δει μια ιδέα απ' έξω, εφαρμόστε την ... μπλα, μπλα ... τρύπα στο νερό ... ο επόμενος.
Οι υπουργοί αλλάζουν, εμείς μένουμε σταθεροί και τα χρεωνόμαστε όλα και τα ακούμε όλα για τα δικά τους λάθη.
Εγώ πάντως πρώτη φορά βλέπω να συμβαίνει ΜΟΝΟ στον χώρο της εκπαίδευσης να ευθύνονται πρώτα οι κάτω κάτω και τελευταία οι πάνω πάνω.
Οπουδήποτε αλλού πρώτα ευθύνεται ο καπετάνιος, ο στρατηγός, αυτός που ηγείται τέλος πάντων ... σε άλλα υπουργεία παραιτούνται ολόκληροι υπουργοί για λόγους πολιτικής ευθιξίας πολλές φορές αν πχ δεν ανταποκρίθηκαν σωστά στα καθήκοντά τους, ακόμα και ο ίδιος ο κόσμος ζητάει πολλές φορές την παραίτησή τους γιατί τους θεωρεί πολιτικά και ηθικά υπεύθυνους.
Αλλά εμείς έχουμε τη μοναδική αποκλειστικότητα η απόδοση ευθυνών να ξεκινάει πρώτα από κάτω κι ΑΝ φτάσει ποτέ στους πιο πάνω.
Το πρώτο ποστ που έγραψα εδώ, που σου φάνηκε ότι εκθείαζα κάτι (πραγματικά απορώ γιατί το βλέπεις έτσι), αφορούσε αποκλειστικά τον τρόπο που δουλεύουμε πάνω στην ασφάλεια των παιδιών που είναι οι πιο βασικοί και υποτυπώδεις κανόνες ασφαλείας που πρέπει να τηρούνται. Ξαναλέω οι πιο βασικοί και οι πιο υποτυπώδεις που επιτάσσει η κοινή λογική ώστε να περιορίσεις όσο το δυνατόν δυσάρεστα συμβάντα. Γιατί να τα αποφύγεις τελείως δεν γίνεται. Όσο τέλεια φύλαξη και να κάνεις πάλι θα σε βρει η κακιά στιγμή.
Δυστυχώς, κι εμείς κάποιες φορές παθαίνουμε πρώτα και μετά μαθαίνουμε και κάθε φορά όλο και κάτι καινούριο προσθέτουμε που πρέπει να προσέξουμε γιατί την πάθαμε πρώτα. Δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα.
Δεν είπα κάτι το τρομερό για να εντυπωσιάσω ούτε ότι πρωτοπορούμε πουθενά. Κοινή λογική.
Αν ήθελα να το χοντρύνω κι άλλο πάντως για το θέμα της σωματικής ασφάλειας θα μπορούσα να μιλήσω και για το πόσο κακοσχεδιασμένα και κακοφτιαγμένα είναι τα σχολεία σε εγκληματικό βαθμό τελείως εχθρικά κι επικίνδυνα για μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά. Ήθελα να 'ξερα αυτοί που τα έφτιαξαν, δεν τα έφτιαξαν με γνώμονα ότι σε αυτά τα σχολεία θα κινούνται παιδιά;
Επικίνδυνα σημεία, χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές, κακοσυντηρημένα κτίρια ... τελείως ακατάλληλα να βρίσκεται κάποιος μέσα σε αρκετές περιπτώσεις.
Μέχρι να συμβεί κανένα σοβαρό περιστατικό πάλι για να κάτσουν να σκεφτούν πώς πρέπει να είναι σωστά χτισμένα τα σχολεία.
Για να το τελειώνω σιγά σιγά το θέμα αυτό που θέλω να πω, χέλις, όσον αφορά την ασφάλεια των παιδιών στα σχολεία (άσε όλα τα υπόλοιπα ... μαθήματα, βαθμοί κτλ) είναι ότι υπάρχουν (ή θα έπρεπε να υπάρχουν) κάποιοι βασικοί κανόνες ασφαλείας ΚΟΙΝΟΙ για όλες ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ που πρέπει να τηρούνται αυστηρά. Από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς μέχρι τα λύκεια και με εκπλήσσει δυσάρεστα να βλέπω ότι αυτά ισχύουν μόνο σε εμάς και όχι στους μεγαλύτερους.
Καταλαβαίνω ότι όσο μικρότερα είναι τα παιδιά θέλουν περισσότερη προσοχή για αυτό και σε εμάς είναι πιο αυστηρά τα πράγματα αλλά από την άλλη όταν είσαι υπεύθυνος για κάποιον άλλον, και δη ανήλικο, ... καλύτερα φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά που λένε.
Όσον αφορά τις μεγάλες αποκλίσεις στα επίπεδα των μαθητών μέσα σε μια τάξη αυτό που έχω να σου πω, πέρα όλων των άλλων που μπορεί να φταίνε και να κάτσουμε να τα συζητήσουμε κανένα πρόβλημα, είναι ότι κατά βάση ανέκαθεν το εκπαιδευτικό σύστημα πετούσε απ' έξω τους κακούς μαθητές. Δεν ήταν ποτέ κατάλληλα δομημένο έτσι ώστε να τους βοηθήσει ουσιαστικά.
Πνίγονταν και πνίγονται ανάμεσα στους υπόλοιπους μαθητές και απλά go with the flow και όπου βγάλει.
Μπορεί κατά καιρούς να παίρνονται κάποια ημίμετρα ή να στηρίζονται στην ευαισθησία των εκπαιδευτικών να αντιμετωπίσουν ξεχωριστά την κάθε περίπτωση (όσο γίνεται) αλλά ρεαλιστικά μιλώντας σε ένα πολυπληθές τμήμα πολλών ταχυτήτων είμαι αναγκασμένη να ακολουθήσω μια μέση ταχύτητα. Δεν έχω την πολυτέλεια της εξατομικευμένης διδασκαλίας σε κάθε μαθητή όσο και να το θέλω.
Η γνώμη μου είναι ότι οι μαθητές θα πρέπει να είναι χωρισμένοι στις τάξεις ανά επίπεδα ώστε να μπορώ να δουλέψω σωστά και αποτελεσματικά και να μπορώ να ακολουθώ τον ρυθμό που πρέπει σύμφωνα με τις ανάγκες του επιπέδου στο οποίο βρίσκονται οι μαθητές.
Έτσι όπως είναι όλοι ανακατωμένοι δεν γίνεται δουλειά.
Αντί να ακολουθήσω εγώ τον ρυθμό του "κακού" μαθητή αγκομαχά να ακολουθήσει αυτός τον δικό μου όσο εγώ και να τον περιμένω. Κι εγώ να τον περιμένω. Οι υπόλοιποι μαθητές;
Για αυτό μετά καταφεύγουν οι γονείς και σε ιδιαίτερα και σε εξωτερική βοήθεια και ξοδεύουν του κόσμου τα λεφτά.
Αν τα πράγματα λειτουργούσαν λίγο πιο σωστά το σχολείο θα μπορούσε να καλύψει όλους τους μαθητές χωρίς να ξοδεύει κανείς λεφτά σε φροντιστήρια.
Κάπως έτσι αυτοί οι μαθητές περνάνε τις τάξεις και φτάνουν στην έκτη και δεν ξέρουν τίποτα γιατί εν τω μεταξύ τα προβλήματα έχουν διογκωθεί ακόμα πιο πολύ.
Μετά θα πάει στο γυμνάσιο ... κι εκεί ακόμα τα ίδια και χειρότερα ...
Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη αιτία του προβλήματος και σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες ... μοιάζει με γόρδιο δεσμό.
Αλλά για να μπορεί να υλοποιηθεί η παραπάνω λύση, απαιτείται η δημιουργία περισσότερων τμημάτων η οποία με τη σειρά της προϋποθέτει περισσότερους δασκάλους άρα περισσότερα λεφτά ... λεφτά δεν έχουμε ... για αυτό στοίβαξέ τους όλους μαζί σε ένα τμήμα και όποιος μάθει έμαθε.
