ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ...

[Λοξίας]

jey_pap
Έχεις αντιληπτικής ικανότητας πρόβλημα ε; Το θυμαμαι από το παλιό...
Άσε που κάνεις στην δική σου απάντηση την μια τροποποίηση μετά την άλλη...
Θα πρέπει να σου συμπεριφερόμεθα με κατανόηση μάλλον...
Πάντως αν ξανακάνεις παράθεση δικού που ποστ, φρόντισε να ΜΗΝ το ..."εξωραΐσεις", όπως έγραψες και το διέγραψες...

[αλασκα15++]

Λοξίας, η πυρκαγιά που προξένησαν οι άνθρωποι είναι "κακό".
Η πυρκαγιά που προξένησε ο κεραυνός έχει μια άλλη χροιά. Δεν ξέρω αν μπορώ να χρησιμοποιήσω την λέξη "κακό".
Ένας επιστήμονας θα έλεγε ότι είναι φυσικό φαινόμενο και ο θρήσκιος θα έλεγε οργή Θεού , ας πούμε.
Και τα δύο καταστρέφουν , αλλά στο πρώτο μπορώ να πω ότι εγώ και άλλοι άνθρωποι έχουμε κάποια επιρροή για να μη γίνει. Και για το δεύτερο μπορεί στο μέλλον να υπάρχουν προληπτικά μέτρα για να αποφευχθεί ή να περιοριστεί πιο πολύ.

Κατανοητό, αλλά υπάρχουν αδιευκρίνιστα σημεία.
Το τι θα γίνει στο μέλλον, είναι άγνωστο.
Ο κεραυνός είναι φυσικό φαινόμενο που κάποιες φορές, προκαλεί και άλλες καταστροφές εκτός της πυρκαγιάς.
Απλώς σκέψου πως οι ναοί όλων των θρησκειών (εκτός των μουσουλμάνων), προστατεύνται με αλεξικέραυνο...

Θα έλεγες τον κεραυνό "φυσικό κακό", όπως χαρακτηρίζεις τις πυρκαγιές που οφείλονται στον άνθρωπο ως "ανθρώπινο κακό";
Τους σεισμούς, που δεν έχουν καμία σχέση με καμία ανθρώπινη δραστηριότητα, σε ποιο είδος "κακού" θα τους κατέτασσες;

Όσον αφορά το ανθρώπινο "κακό", δεν μου είπες τι είδους είναι. Την φύση του.
Είναι κάτι που έχει δική του ζωή και θέληση και τρέχει πάνω κάτω σε όλη την Γη, προξενώντας καταστροφές;
Ή είναι μια οντότητα που μαυλίζει τους ανθρώπους και τους βάζει να ανάβουν φωτιές και να καίγονται άνθρωποι;

Μα το έχω γράψει . Το ανθρώπινο "κακό " το προξενούν , δημιουργούν οι άνθρωποι : από φόβο, άγνοια , από μίσος , από βλακεία , για εκδίκηση.......

[Λοξίας]

Μα το έχω γράψει . Το ανθρώπινο "κακό " το προξενούν , δημιουργούν οι άνθρωποι : από φόβο, άγνοια , από μίσος , από βλακεία , για εκδίκηση.......

Απαντάς μόνον σε μία ερώτηση από τις 3, και αυτή αποσπασματικά. Ας είναι. Πάμε πάλι από την αρχή.

1. Το ανθρώπινο "κακό" λοιπόν, το προξενούν/δημιουργούν οι άνθρωποι λόγω των αιτιών που λες. Εντάξει.
Άρα, το "κακό" αυτό, δεν είναι κάτι το υπαρκτό από μόνο του. Δηλαδή δεν είναι μια οντότητα που περιμένει από τους ανθρώπους να το φωνάξουν για να το χρησιμοποιήσουν. Είναι από την κακία των ανθρώπων. Σωστά;

2. Το μη ανθρώπινο "κακό", ένας σεισμός για παράδειγμα, που μπορεί να στοιχίσει την ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, τι φύσεως είναι; Τι είδους "κακό" είναι αυτό; Που το κατατάσσεις αυτό το "κακό"; Είναι μία ανεξάρτητη και υπαρκτή οντότητα; είναι κάτι απρόσωπο, κάτι το φυσικό;

Θα ήθελα τις απαντήσεις σου, σε παρακαλώ.

[αλασκα15++]

Μα το έχω γράψει . Το ανθρώπινο "κακό " το προξενούν , δημιουργούν οι άνθρωποι : από φόβο, άγνοια , από μίσος , από βλακεία , για εκδίκηση.......

Απαντάς μόνον σε μία ερώτηση από τις 3, και αυτή αποσπασματικά. Ας είναι. Πάμε πάλι από την αρχή.

1. Το ανθρώπινο "κακό" λοιπόν, το προξενούν/δημιουργούν οι άνθρωποι λόγω των αιτιών που λες. Εντάξει.
Άρα, το "κακό" αυτό, δεν είναι κάτι το υπαρκτό από μόνο του. Δηλαδή δεν είναι μια οντότητα που περιμένει από τους ανθρώπους να το φωνάξουν για να το χρησιμοποιήσουν. Είναι από την κακία των ανθρώπων. Σωστά;

2. Το μη ανθρώπινο "κακό", ένας σεισμός για παράδειγμα, που μπορεί να στοιχίσει την ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, τι φύσεως είναι; Τι είδους "κακό" είναι αυτό; Που το κατατάσσεις αυτό το "κακό"; Είναι μία ανεξάρτητη και υπαρκτή οντότητα; είναι κάτι απρόσωπο, κάτι το φυσικό;

Θα ήθελα τις απαντήσεις σου, σε παρακαλώ.

1)Σωστά. Αλλά είπα πιο πάνω άλλους λόγους που δημιουργούν το ανθρώπινο "κακό" : δηλ. φόβος , άγνοια ......
Νομίζω , δεν ανέφερα την ανθρώπινη κακία .

2) Θα έλεγα αυτό , ας το ονομάσουμε "κακό" , είναι ανεξάρτητο από μας. Ο σεισμός, οι κεραυνοί (ίσως ) θα υπήρχαν και αν δεν ήμασταν εμείς οι άνθρωποι ή άλλα όντα στην γη.

Πιστεύω και το 1 και το 2 είναι πιο πολύπλοκα , αλλά θα δούμε .....

[Λοξίας]

1)Σωστά. Αλλά είπα πιο πάνω άλλους λόγους που δημιουργούν το ανθρώπινο "κακό" : δηλ. φόβος , άγνοια ......
Νομίζω , δεν ανέφερα την ανθρώπινη κακία .

Όχι, δεν την ανέφερες εσύ. Εγώ την έβαλα, επειδή ανέφερες και το μίσος και την εκδίκηση, ως δύο από τους λόγους.

2) Θα έλεγα αυτό , ας το ονομάσουμε "κακό" , είναι ανεξάρτητο από μας. Ο σεισμός, οι κεραυνοί (ίσως ) θα υπήρχαν και αν δεν ήμασταν εμείς οι άνθρωποι ή άλλα όντα στην γη.
Πιστεύω και το 1 και το 2 είναι πιο πολύπλοκα , αλλά θα δούμε .....

Όχι (ίσως)...και οι κεραυνοί και οι σεισμοί και οι τυφώνες και όλα αυτά τα "κακά", είναι ανεξάρτητα από την παρουσία ανθρώπων.
Αυτό λοιπόν το "κακό", όπως λες να το αποκαλούμε, δεν έχει επιπτώσεις μόνον στον άνθρωπο, αλλά γενικά στην ζωή πάνω στην Γη.
Επειδή "σκοτώνει" ανθρώπους, το ονομάσαμε κακό (για εμάς). Αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος πάνω στην Γη, κανείς δεν θα τα χαρακτήριζε "κακό".
Είναι η φύση η ίδια. Και η φύση δεν είναι ούτε καλη ούτε κακή. Απλώς είναι.

Είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, που έχουμε ορίσει τι είναι καλό και τι είναι κακό, με βάση το δικό μας συμφέρον, την δική μας οπτική και αντίληψη.

Έτσι, όταν σκοτώνουμε ένα κατσίκι για να το φάμε, αυτό είνα "καλό" για εμάς, αλλά για το κατσίκι είναι "κακό", δεν νομίζεις;
Όταν όμως μας τρώει ένα λιοντάρι, είναι "κακό" για εμάς, αλλά "καλό" για το λιοντάρι.

Αλλά όταν ένα λιοντάρι σκοτώσει μία αντιλόπη, λυπούμεθα (για λίγο) και μετά λέμε: "α, έτσι είναι η φύση".
Γιατί δεν λέμε το ίδιο και όταν το λιοντάρι σκοτώσει εμάς, αλλά το βαφτίζουμε "κακό";

Η έννοια του καλού και του κακού και η εισαγωγή της στις ανθρώπινες κοινωνίες, εμφανίστηκε πολύ πριν τις θρησκείες.
Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που θέλει δικό της νήμα.

Ας μείνουμε στην αντίληψη του καλού και του κακού στον Χριστιανισμό.

[Alphabet]

https://mondrian.mashable.com/uploads%2 ... zonaws.com

Κατοπιν αιτηματος γνωστου...

[Λοξίας]

Τελικά, δεν έδωσε κάποιος μια ξεκάθαρη απάντηση για το κακό...

Τι σημαίνει "το κακό είναι μη ον" και με ποιο ον συγκρίνεται;
Τι σημαίνει "το κακό δεν έχει υπόσταση" και με ποιου είδους υπόσταση συγκρίνεται;
Τι σημαίνει "το κακό στερειται ύπαρξης" και με ποια ύπαρξη το συγκρίνουμε;

Αν δεν υπάρξει ξεκάθαρος και κατανοητός ορισμός, πως θα καταλάβουν όλοι το θέμα;

[jey_pap]

...
Λες ότι το κακό δεν έχει υπόσταση. Σε ρώτησα λοιπόν όσο αναλυτικότερα μπορούσα:
Τι εννοείς δεν έχει υπόσταση; Πως αντιλαμβάνεσαι την υπόσταση;
Δώσε ένα παράδειγμα ενός "κάτι", που να έχει υπόσταση (όπως την καταλαβαίνεις εσύ), ώστε να συνεννοηθούμε.

«πώς αντιλαμβάνεσαι την υπόσταση;»
Υπόσταση έχει κάθετι που αποτελείται από ουσία και συνοδεύεται από συμβεβηκότα. Τα συμβεβηκότα δεν έχουν υπόσταση και καλούνται ετεροϋπόστατα ή και ανυπόστατα. Παρ' όλ' αυτά συνοδεύοντας μια ουσία ή φύση, δίνουν την ιδιαίτατη σημασία μιας μοναδικότητας που σηματοδοτεί την δημιουργία υπόστασης στην ουσία αυτή.
Τα συμβεβηκότα έχουν ποικιλομορφία ανάλογη με τα είδη των ουσιών. Σε κάθε είδος, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συμβεβηκότα που καθιστούν μοναδικό κάθε όν ή κάθε φαινόμενο του είδους αυτού, ώστε να προσδόσουμε μοναδική υπόσταση στις ατομικότητες μεταξύ τους. Έτσι σε ορυκτά, φυτά, λουλούδια, πουλιά, εντομα, βουνά, λίμνες, ποτάμια, ανέμους, καταιγίδες, ουράνια σώματα, γαλαξίες, ανθρώπους κλπ μπορούμε με τη βοήθεια συμβεβηκότων να δόσουμε μοναδικότητα, ήτοι... Υπόσταση.

Για παράδειγμα συμβεβηκότων που δίνουν μοναδικότητα σε δύο γάτες, κάνοντάς τις να ξεχωρίζουν, είναι συνδυασμοί όπως το χρώμα στην τρίχα, στα μάτια, το μέγεθος, το φύλο, η κίνηση, οι διατροφικές προτιμήσεις, οι συνήθειες για το μέρος που συχνάζουν, που κοιμούνται και όσα άλλα γνωρίζουν για χαρακτήρα αυτοί που έχουν γατιά. Για τις καταιγίδες που τις έχουν δώσει και ονόματα, για τους ανθρώπους με την μοναδικότητα που έχει ο καθένας (ύψος, φύλο, μάτια, μαλλιά, μύτη, σχήμα των μελών, κίνηση, χρώμα, φυλή, χροιά φωνής, συνήθειες χαρακτήρα κλπ.

[Λοξίας]

«πώς αντιλαμβάνεσαι την υπόσταση;»
Υπόσταση έχει κάθετι που αποτελείται από ουσία και συνοδεύεται από συμβεβηκότα. Τα συμβεβηκότα δεν έχουν υπόσταση και καλούνται ετεροϋπόστατα ή και ανυπόστατα. Παρ' όλ' αυτά συνοδεύοντας μια ουσία ή φύση, δίνουν την ιδιαίτατη σημασία μιας μοναδικότητας που σηματοδοτεί την δημιουργία υπόστασης στην ουσία αυτή.
Τα συμβεβηκότα έχουν ποικιλομορφία ανάλογη με τα είδη των ουσιών. Σε κάθε είδος, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συμβεβηκότα που καθιστούν μοναδικό κάθε όν ή κάθε φαινόμενο του είδους αυτού, ώστε να προσδόσουμε μοναδική υπόσταση στις ατομικότητες μεταξύ τους. Έτσι σε ορυκτά, φυτά, λουλούδια, πουλιά, εντομα, βουνά, λίμνες, ποτάμια, ανέμους, καταιγίδες, ουράνια σώματα, γαλαξίες, ανθρώπους κλπ μπορούμε με τη βοήθεια συμβεβηκότων να δόσουμε μοναδικότητα, ήτοι... Υπόσταση.

Για παράδειγμα συμβεβηκότων που δίνουν μοναδικότητα σε δύο γάτες, κάνοντάς τις να ξεχωρίζουν, είναι συνδυασμοί όπως το χρώμα στην τρίχα, στα μάτια, το μέγεθος, το φύλο, η κίνηση, οι διατροφικές προτιμήσεις, οι συνήθειες για το μέρος που συχνάζουν, που κοιμούνται και όσα άλλα γνωρίζουν για χαρακτήρα αυτοί που έχουν γατιά. Για τις καταιγίδες που τις έχουν δώσει και ονόματα, για τους ανθρώπους με την μοναδικότητα που έχει ο καθένας (ύψος, φύλο, μάτια, μαλλιά, μύτη, σχήμα των μελών, κίνηση, χρώμα, φυλή, χροιά φωνής, συνήθειες χαρακτήρα κλπ.

Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος που περιπλέκεις τόσο την ερμηνεία μιας λέξης!
Η λέξη "ύπαρξη", στην ελληνική γλώσσα έχει την σημασία: το να υφίσταται κάτι, το να υπάρχει κάτι, η ύπαρξη, σύμφωνα με το ΛΚΝ του Τριανταφυλλίδη.
Εγώ, και οι άλλοι φαντάζομαι, δεν είμαστε μετά τους "Καππαδόκες πατέρες" θεολόγοι για να μιλάμε για την ουσία κα την υπόσταση.
Άσε λοιπόν τα "συμβεβηκότα" και πιάσε την ελληνική γλώσσα που μιλάμε όλοι για να συνεννοηθούμε.

Μπορούμε να αντιληφθούμε πως μια γάτα έχει υπόσταση, δηλαδή έχει ύπαρξη, χωρίς να χρειαζόμαστε τα "συμβεβηκότα" που λες.
ΔΕΝ μας χρειάζεται το χρώμα ή το φύλο μιας γάτας για να καταλάβουμε πως είναι υπαρκτή!

Λοιπόν, συμφωνούμε πως υπόσταση σημαίνει ύπαρξη; σημαίνει το να υπάρχεις όπως μια γάτα ή ένας άνθρωπος ή ένα πουλί;
Ναι ή όχι;

[Planis]

«πώς αντιλαμβάνεσαι την υπόσταση;»
Υπόσταση έχει κάθετι που αποτελείται από ουσία και συνοδεύεται από συμβεβηκότα. Τα συμβεβηκότα δεν έχουν υπόσταση και καλούνται ετεροϋπόστατα ή και ανυπόστατα. Παρ' όλ' αυτά συνοδεύοντας μια ουσία ή φύση, δίνουν την ιδιαίτατη σημασία μιας μοναδικότητας που σηματοδοτεί την δημιουργία υπόστασης στην ουσία αυτή.
Τα συμβεβηκότα έχουν ποικιλομορφία ανάλογη με τα είδη των ουσιών. Σε κάθε είδος, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συμβεβηκότα που καθιστούν μοναδικό κάθε όν ή κάθε φαινόμενο του είδους αυτού, ώστε να προσδόσουμε μοναδική υπόσταση στις ατομικότητες μεταξύ τους. Έτσι σε ορυκτά, φυτά, λουλούδια, πουλιά, εντομα, βουνά, λίμνες, ποτάμια, ανέμους, καταιγίδες, ουράνια σώματα, γαλαξίες, ανθρώπους κλπ μπορούμε με τη βοήθεια συμβεβηκότων να δόσουμε μοναδικότητα, ήτοι... Υπόσταση.

Για παράδειγμα συμβεβηκότων που δίνουν μοναδικότητα σε δύο γάτες, κάνοντάς τις να ξεχωρίζουν, είναι συνδυασμοί όπως το χρώμα στην τρίχα, στα μάτια, το μέγεθος, το φύλο, η κίνηση, οι διατροφικές προτιμήσεις, οι συνήθειες για το μέρος που συχνάζουν, που κοιμούνται και όσα άλλα γνωρίζουν για χαρακτήρα αυτοί που έχουν γατιά. Για τις καταιγίδες που τις έχουν δώσει και ονόματα, για τους ανθρώπους με την μοναδικότητα που έχει ο καθένας (ύψος, φύλο, μάτια, μαλλιά, μύτη, σχήμα των μελών, κίνηση, χρώμα, φυλή, χροιά φωνής, συνήθειες χαρακτήρα κλπ.

Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος που περιπλέκεις τόσο την ερμηνεία μιας λέξης!
Η λέξη "ύπαρξη", στην ελληνική γλώσσα έχει την σημασία: το να υφίσταται κάτι, το να υπάρχει κάτι, η ύπαρξη, σύμφωνα με το ΛΚΝ του Τριανταφυλλίδη.
Εγώ, και οι άλλοι φαντάζομαι, δεν είμαστε μετά τους "Καππαδόκες πατέρες" θεολόγοι για να μιλάμε για την ουσία κα την υπόσταση.
Άσε λοιπόν τα "συμβεβηκότα" και πιάσε την ελληνική γλώσσα που μιλάμε όλοι για να συνεννοηθούμε.

Μπορούμε να αντιληφθούμε πως μια γάτα έχει υπόσταση, δηλαδή έχει ύπαρξη, χωρίς να χρειαζόμαστε τα "συμβεβηκότα" που λες.
ΔΕΝ μας χρειάζεται το χρώμα ή το φύλο μιας γάτας για να καταλάβουμε πως είναι υπαρκτή!

Λοιπόν, συμφωνούμε πως υπόσταση σημαίνει ύπαρξη; σημαίνει το να υπάρχεις όπως μια γάτα ή ένας άνθρωπος ή ένα πουλί;
Ναι ή όχι;

Νομίζω είναι πολύ απλό να το καταλάβει κανείς... Η γάτα υπάρχει ως γάτα και είναι πραγματικότητα... Αν μία γάτα μεταμφιεσθεί σε σκύλο και προσπαθήσει να πείσει τις άλλες γάτες ότι είναι σκύλος, δεν σημαίνει ότι έγινε σκύλος. Είναι πάλι μία γάτα η οποία ψεύδεται για την ύπαρξή της και προσπαθεί να δείξει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό το οποίο είναι στην πραγματικότητα. Αυτό το ψέμα, αυτή η απάτη είναι μη ον. Μπορεί να γεννά κάποια αποτελέσματα, μπορεί αν έχει ταλέντο να μιμηθεί το γαύγισμα του σκύλου και κάποιες π.χ. τυφλές γάτες να πεισθούν για αυτό, αλλά δεν έγινε σκύλος, είναι ένα ψέμμα το οποίο δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ες αεί γιατί όταν έλθει σε επαφή με την αλήθεια θα διαλυθεί. Δεν μπορεί να ζευγαρώσει με σκύλο και αν ζευγαρώσει με γάτα, γατάκια θα βγουν. Η ίδια η πραγματικότητα δηλαδή θα διαλύσει το ψέμα το οποίο «υπάρχει» μόνο εξαιτίας της διεστραμμένης βούλησης του όντος το οποίο αφίσταται της αλήθειας. Η ίδια λοιπόν η αυταλήθεια πώς μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με οτιδήποτε το κάλπικο; Επίσης, μπροστά στην αυταλήθεια (δηλαδή τον Θεό), ο,τιδήποτε το ψεύτικο φανερώνεται και εξαλείφεται.

[Λοξίας]

Νομίζω είναι πολύ απλό να το καταλάβει κανείς... Η γάτα υπάρχει ως γάτα και είναι πραγματικότητα... Αν μία γάτα μεταμφιεσθεί σε σκύλο και προσπαθήσει να πείσει τις άλλες γάτες ότι είναι σκύλος, δεν σημαίνει ότι έγινε σκύλος. Είναι πάλι μία γάτα η οποία ψεύδεται για την ύπαρξή της και προσπαθεί να δείξει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό το οποίο είναι στην πραγματικότητα. Αυτό το ψέμα, αυτή η απάτη είναι μη ον. Μπορεί να γεννά κάποια αποτελέσματα, μπορεί αν έχει ταλέντο να μιμηθεί το γαύγισμα του σκύλου και κάποιες π.χ. τυφλές γάτες να πεισθούν για αυτό, αλλά δεν έγινε σκύλος, είναι ένα ψέμμα το οποίο δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ες αεί γιατί όταν έλθει σε επαφή με την αλήθεια θα διαλυθεί. Δεν μπορεί να ζευγαρώσει με σκύλο και αν ζευγαρώσει με γάτα, γατάκια θα βγουν. Η ίδια η πραγματικότητα δηλαδή θα διαλύσει το ψέμα το οποίο «υπάρχει» μόνο εξαιτίας της διεστραμμένης βούλησης του όντος το οποίο αφίσταται της αλήθειας. Η ίδια λοιπόν η αυταλήθεια πώς μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με οτιδήποτε το κάλπικο; Επίσης, μπροστά στην αυταλήθεια (δηλαδή τον Θεό), ο,τιδήποτε το ψεύτικο φανερώνεται και εξαλείφεται.

Ζήτησα κάτι απολύ απλό.
Δίνετε κάποιες λέξεις και προσπαθώ να συντονιστώ με τις ερμηνείες αυτών. Μία από αυτές, είναι η λέξη "υπόσταση".
Αν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στον ορισμό που δίνει το ΛΚΝ (και άλλα λεξικά φυσικά, όπως του Μπαμπινιώτη), δεν θα βγάλουμε άκρη.

Τελικά θα συμφωνήσουμε πως η λέξη υπόσταση σημαίνει ύπαρξη; Ύπαρξη όπως μιας γάτας, μιας και την αναφέραμε;

Αυτό το απλό ζήτησα. Και αν συμφωνείτε, τότε δεν υπάρχει λόγος για τόσους πλεονασμούς με "συμβεβηκότα", ούτε για το πως μπορεί να συμπεριφερθεί μια γάτα.

Όταν λοιπόν λέτε: "το κακό είναι μη ον", "το κακό στερείται ύπαρξης", "το κακό είναι ανυπόστατο", τότε εγώ καταλαβαίνω πως το κακό δεν έχει υπόσταση όπως μια γάτα, ένα πουλί, ένα δέντρο, ένας άνθρωπος για παράδειγμα.
Δηλαδή δεν έχει ύπαρξη, δεν υπάρχει όπως ένα ζωντανό ον.
Σωστά έχω καταλάβει;

[jey_pap]

Δεν είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρων ο Θεός ;

Φυσικά και είναι πανταχού παρών και τά πάντα πληρών. Τί σχέση όμως μπορεί να έχει η αλήθεια με το ψέμα; Για να δώσω μία εικόνα, ένας αξιωματικός του στρατού τί σχέση μπορεί να έχει με κάποιον ο οποίος απλώς φόρεσε τη στρατιωτική στολή και πήγε στις απόκριες; Τί σχέση μπορεί να έχει ένας πραγματικός άνθρωπος με ένα σκιάχτρο στους αγρούς; Το ψεύδος δεν υπάρχει, άρα ο Θεός δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με αυτό.

..εαν ειναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ τοτε εχει σχεση και με το ψψεμμα και το κακο , για τα οποια ως ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ εχει σχεση και με την υπαρξη
τους ..

Οι ιδιότητες "πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών" έχουν τοπικό χαρακτήρα κι εννοούν όλη την κτίση.
Οι "απομακρύνσεις" και "προσεγγίσεις" με τη στάση κάποιου έναντι άλλου μπορεί να έχουν, εκτός από τοπικό χαρακτήρα και τροπικό. Στην καθομιλουμένη, όταν "ψυχραίνονται" οι σχέσεις δύο γειτόνων, λέμς πως" απομακρύνθηκαν", χωρίς να έχει απαραίτητα η "απομάκρυνση" τοπικό χαρακτήρα. Ομοίως και για την "θέρμανση" των σχέσεών τους, ομιλούμε για "σμίξιμο" ή "σύσφιξη" ή "προσέγγιση", χωρίς να εννοούμε τοπικό πλησίασμα μεταξύ τους.
Έτσι τώρα με το κακό, το ψεύδος κλπ εννοούμε τέτοιου είδους (τροπικού χαρακτήρα) "απομάκρυνση" από το Φως, κι όχι απομάκρυνση μέσα στην κτίση στην οποία ισχύουν οι ιδιότητες της πανταχού παρουσίας.

[Ζενίθεδρος]

Η αμαρτία ειναι η άρνηση της ύπαρξης, που την δωρίζει ο Θεός, για αυτό το κακό ειναι ανυποστατο.

[jey_pap]

Ακριβώς. Αποπειρώνται να συνδέσουν με το κακό κάθε απάνθρωπο συμβάν ή φυσική καταστροφή, για να προσδώσουν μυθικά χαρακτηριστικά, οντολογικά και υποστατικό χαρακτήρα σ' αυτό. Όμως μεσολαβούν πάντα φύση (σύμπαν, φυσικά φαινόμενα, πανίδα, μικρό/μακρό-κοσμος) , άνθρωποι κλπ. προκειμένου να... "δράσει" το κακό. Μόνο του, χωρίς τη φύση (με όσα αυτή διαθέτει), ή χωρίς όντα, δεν είναι σε θέση να ενεργήσει το παραμικρό.

[Λοξίας]

Ακριβώς. Αποπειρώνται να συνδέσουν με το κακό κάθε απάνθρωπο συμβάν ή φυσική καταστροφή, για να προσδώσουν μυθικά χαρακτηριστικά, οντολογικά και υποστατικό χαρακτήρα σ' αυτό. Όμως μεσολαβούν πάντα φύση (σύμπαν, φυσικά φαινόμενα, πανίδα, μικρό/μακρό-κοσμος) , άνθρωποι κλπ. προκειμένου να... "δράσει" το κακό.

Ό,τι να 'ναι με πατάτες...

Κατ' αρχάς, ο lonelyrider ΕΔΩ, έχει γράψει:

Το κακό σαφώς και υπάρχει. Το βλέπουμε ολόγυρα μας. Υπάρχει το μίσος, η αδικία, οι φόνοι, οι πόλεμοι κ.ο.κ.
Λέμε όμως και το άλλο για το κακό. Είναι "μη ων" . Δηλαδή δεν υπήρχε πάντα όπως ο Θεός. Γι αυτό και στις αγιογραφίες του Ιησού στο φωτοστέφανό του γράφει "ο ων" αυτός δηλαδή που προϋπάρχει και υπήρχε πάντοτε χωρίς κανένας να Τον έχει δημιουργήσει. Είναι αυθύπαρκτος.
Αντιθέτως το κακό αποτελεί δημιούργημα του πρώην φωτεινού αρχαγγέλου Εωσφόρου ο οποίος το μετέδωσε και σε κάποιο αριθμό αγγέλων που τον ακολούθησαν στην πτώση του και από τότε αυτά τα όντα ξέπεσαν από την αρχική φωτοφορία τους και προσπαθούν να παρασύρουν κι εμάς σ αυτή τη πτώση τους.

Όπως βλέπεις, ο lonelyrider συνδέει τα "απάνθρωπα συμβάντα" που λες εσύ, με το κακό. Και ο lonelyrider είναι χριστιανός.
Εγώ, ΠΟΥ ακριβώς είδες να κάνω τέτοια σύνδεση; Πουθενά βέβαια, αλλά είπαμε...δεν τα πας καλά με την αντίληψη.
Προσπάθησε λοιπόν να διαβάζεις πιο προσεκτικά τι γράφει ο άλλος και μετά απαντάς.