Βίκτορ Ντέιβις Χάνσον στην «Κ»: Ο Τραμπ είναι ο καλύτερος φίλος της Ελλάδας

[Scouser]

Τακτικός συνομιλητής του Ντόναλντ Τραμπ, ένας από τους ελάχιστους που γνωρίζει τις πραγματικές διαθέσεις του Αμερικανού προέδρου για την Ελλάδα, ο καθηγητής Κλασικών Σπουδών και Στρατιωτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και Senior Fellow στο Ινστιτούτο Χούβερ του Πανεπιστημίου Στάνφορντ είναι μια σπάνια περίπτωση Αμερικανού ακαδημαϊκού. Η θετική του άποψη για τον Τραμπ τον αναγκάζει να πηγαίνει «κόντρα στο ρεύμα». Ιδιαίτερα γνωστός στις ΗΠΑ λόγω των βιβλίων και των άρθρων του σε μέσα ενημέρωσης όπως οι New York Times, η Wall Street Journal και το TIME, αυτοαποκαλείται φιλέλληνας, επισκέπτεται την Ελλάδα αδιάκοπα τα τελευταία 45 χρόνια και έχει εκφράσει την άποψη ότι ο Αμερικανός πρόεδρος βρίσκεται πιο κοντά στη χώρα μας από όσο δημοσίως αφήνει να εννοηθεί. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ» διατυπώνει μια διαφορετική άποψη για την ευαίσθητη ισορροπία στην Ανατολική Μεσόγειο, τον ρόλο της Τουρκίας και των άλλων δυνάμεων, καθώς και τη δυναμική των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.



– Κατά την εκτίμησή σας, μια ελληνοτουρκική στρατιωτική αντιπαράθεση είναι πιθανή; Θα πρέπει να ανησυχούν οι ΗΠΑ για αυτό;

– Δεν νομίζω ότι είναι πιθανή, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, δεδομένης της πολυπλοκότητας των σχέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο: Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ κι αυτό εξασφαλίζει το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην περιοχή. Η Ελλάδα εξακολουθεί να απολαμβάνει αρκετά καλές σχέσεις με τη Ρωσία, τον νέο «σύμμαχο» της Τουρκίας. Και η Τουρκία δεν θα ήθελε να επιδεινώσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, δεδομένου του ασυνήθιστου αμερικανικού ενδιαφέροντος και της υποστήριξης για την Ελλάδα. Η μεγάλη ανησυχία είναι φυσικά η αντιπαλότητα των μεγάλων δυνάμεων ή μια αναμέτρηση σε περίπτωση που η Τουρκία αυξήσει την επιθετικότητά της και προσελκύσει στη δίνη και τη Ρωσία. Πιστεύω, όμως, ότι η Ρωσία είναι πολύ σοφή για να στραφεί ενάντια στις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ένα ισλαμικό έθνος ενάντια στους παραδοσιακούς ορθόδοξους φίλους της.

– Υπάρχει η αντίληψη ότι ο πρόεδρος Τραμπ βρίσκεται πολύ κοντά στον Ερντογάν και ως εκ τούτου στα συμφέροντα της Τουρκίας. Κατανοώ ότι διαφωνείτε με αυτό βάσει των συζητήσεων που έχετε κάνει με τον πρόεδρο. Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα;

– Ως απλός ιδιώτης δεν μπορώ να αποκαλύψω λεπτομέρειες για το αν έχω ή δεν έχω μιλήσει με τον πρόεδρο Τραμπ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο Τραμπ, ακριβώς όπως και στο βιβλίο του «The Art of the Deal», συχνά εμφανίζεται να εγκωμιάζει υπερβολικά ηγέτες που είναι κάτι λιγότερο από δημοκράτες. Την ίδια ώρα, απέναντι σε αρκετούς από αυτούς, όπως ο Πούτιν, ο Κιμ ή οι ηγέτες της ιρανικής θεοκρατίας, έχει ασκήσει την αμερικανική ισχύ, με τρόπο που υπερβαίνει εκείνον όλων των προηγούμενων προέδρων. Παρ’ όλη τη συζήτηση για τη λεγόμενη «συμπαιγνία» μεταξύ Τραμπ και Ρωσίας, η πολιτική του Τραμπ εναντίον του Πούτιν είναι αρκετά τιμωρητική και μάλιστα με έναν τρόπο που σπάνια έχουμε δει μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Εχω μιλήσει με ορισμένους στρατιωτικούς και αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και φαίνεται να υπάρχει σαφές ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την οικοδόμηση στενότερων σχέσεων με την Ελλάδα. Κι αυτό σε μια εποχή κατά την οποία η συμπεριφορά της Τουρκίας στη Συρία, η ίντριγκα με τα F-35, η αγορά ρωσικών όπλων, η πρόσφατη de facto τουρκική φιλία με τον Πούτιν, η ανάδειξη μιας περισσότερο κεντρώας κυβέρνησης στην Ελλάδα, η φιλικά διακείμενη προς την Ελλάδα αμερικανική κοινή γνώμη, καθώς και η έντονη αντίθεση της Τουρκίας προς το Ισραήλ, έχουν αλλάξει τη δυναμική των ελληνοαμερικανικών σχέσεων σαφώς προς το καλύτερο, με έναν τρόπο που ποτέ δεν θα φανταζόμουν όταν ζούσα στη χώρα σας στη δεκαετία του 1970 και στη συνέχεια επισκεπτόμουν σχεδόν κάθε χρόνο από τη δεκαετία του 1980 έως το 2019.

Ενα άλλο παράδοξο είναι το εξής: Το παινεμένο αμερικανικό διακομματικό κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής, που ιδιαίτερα εκτιμάται στην Ευρώπη, υποστήριζε στην πράξη τη διατήρηση του μεταπολεμικού status quo, παρά τις ριζικές μετατοπίσεις στη γεωστρατηγική πραγματικότητα

Σε αυτό το πλαίσιο, δυστυχώς, και τα δύο αμερικανικά κόμματα στάθηκαν στα τουρκικά πλεονεκτήματα –τη γεωγραφική θέση και τους ιστορικά καλούς δεσμούς των ΗΠΑ με τις προηγούμενες τουρκικές κυβερνήσεις που βρίσκονταν κοντά στο στρατιωτικό κατεστημένο– και απλώς υποτίμησαν τη νεο-οθωμανική/ισλαμική ατζέντα του Ερντογάν, μεγάλο μέρος της οποίας ήταν μια παθολογική επιθυμία αντιπαράθεσης με αρχαίους αντιπάλους και εχθρούς. Ο Τραμπ είναι ένας αουτσάιντερ, ξένος και εντελώς περιφρονημένος από τον άξονα Ουάσιγκτον – Νέα Υόρκης. Αλλά ένα πλεονέκτημά του είναι ότι βλέπει τον κόσμο υπό διαφορετικό πρίσμα, και σε αυτό το πλαίσιο νομίζω ότι είναι απόλυτα πρόθυμος να αναζητήσει τους όρους για τη διαμόρφωση στενότερων σχέσεων με την Αθήνα, αδιαφορώντας για τις εντάσεις του παρελθόντος ή για τους υπολογισμούς που γίνονται στο Πεντάγωνο για την ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, θα ήθελα να τονίσω ότι οι Ελληνες, όπως και οι Ισραηλινοί, είναι άνθρωποι σκληροί και ανεξάρτητοι, που αναζητούν συμμάχους και όχι προστάτες και δίνουν τις δικές τους μάχες, μια παράδοση που διατηρείται από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας έως την 28η Οκτωβρίου 1940.

Θα ήθελα, πάντως, να προσθέσω ότι ελπίζω να έχω προσφέρει μια εμπειρική ανάλυση της κατάστασης, αλλά πρέπει να παραδεχθώ ότι υπάρχει κάποια θετική προκατάληψη, γιατί μέσα από την εκπαίδευσή μου και τις συχνές επισκέψεις μου στην Ελλάδα από την ηλικία των 19 ετών, είμαι ένας φιλέλληνας.

Απρόβλεπτος πρόεδρος

– Το κυρίαρχο ερώτημα παραμένει: Τι θα κάνουν ο Τραμπ και οι ΗΠΑ εάν εκδηλωθεί κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο; Θα υπάρξει παρέμβαση των ΗΠΑ;

– Ο Τραμπ είναι ένας ασυνήθιστος πρόεδρος, στο πρότυπο του Aντριου Τζάκσον. Δείχνει ότι εμπνέεται από το παλιό σύνθημα «μην πατάς επάνω μου» («Don’t tread on me»). Δεν του αρέσουν οι επεμβάσεις των ΗΠΑ σε άλλα κράτη, γιατί πιστεύει ότι συνήθως καταλήγουν άσχημα για τις ΗΠΑ, ιδίως στη Μέση Ανατολή, αν κάνει κανείς μια ανάλυση κόστους – οφέλους.

Ωστόσο, είναι ταυτόχρονα απρόβλεπτος αν λάβουμε υπόψη τη δολοφονία του Σουλεϊμανί ή τον βομβαρδισμό του ISIS. Θα αντιδράσει εάν αισθανθεί ότι ένας επιτιθέμενος προσπαθήσει να κερδίσει κάποιο πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ ή αν επιτεθεί στους συμμάχους και στους φίλους των ΗΠΑ υπολογίζοντας ότι δεν θα έχει συνέπειες.

Υπό αυτήν την έννοια και πάλι, παρόλο που ο Τραμπ είναι πιθανότατα ανεπιθύμητος στην Ελλάδα, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι ο καλύτερος φίλος που η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Ο Τραμπ δεν θέλει να έχουν οι ΗΠΑ αυτοκρατορική παρουσία στην Ελλάδα. Δεν θέλει να δίνει εντολές στην Ελλάδα, αλλά αν αισθανθεί ότι κάποιος νταής θέλει να εκφοβίζει και να δρα για να προκαλέσει την υποχώρηση των συμφερόντων των ΗΠΑ και των συμμάχων της, τότε θα προστατεύσει τους συμμάχους και τα συμφέροντα. Απλώς δεν θα το κάνει με μια μεγάλη επίγεια εισβολή. Νομίζω πως η Τουρκία κατανοεί ότι δεν μπορεί να προβλέψει την αντίδραση του Τραμπ και αυτό την ενοχλεί.

https://www.kathimerini.gr/opinion/inte ... s-elladas/

[dotcom]

Ο τραμπ είναι ο καλυτερότερος φίλος της Ελλάδας τρομερός φιλός ανεπανάλιπτος φίλος κανένας πρόεδρος δεν εχει αγαπήσει την Ελλάδα όσο ο Τραμπ,
κανένας πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ δεν έχει κανεί για την Ελλάδα όσα ο Τραμπ, τον σταματούνε στον δρόμο απλοί πολίτες και του λένε, "πρόεδρε τραμπ πως γίνεται να αγαπάς τόσο πολύ την Ελλάδα;" τρομέρη αγάπη,τρομερός λαός,συνταρακτική φιλία.ο Ομπάμα ήταν ο χειρότερος πρόεδρος για την ελλάδα ,ευτυχώς ο τραμπ αγαπάει τρομακτικά την Ελλάδα.θα νικάει τόσο πολύ η Ελλάδα που θα βαρεθεί να νικάει

[ΓΑΛΗ]

Ο Χάνσον είναι όντως φιλέλλην με την ακαδημαϊκή έννοια αλλά στη συγκεκριμένη συνέντευξη νομίζω ότι εκφράζει ευχολόγια.

Και ειδικώς εδώ

αν αισθανθεί ότι κάποιος νταής θέλει να εκφοβίζει και να δρα για να προκαλέσει την υποχώρηση των συμφερόντων των ΗΠΑ και των συμμάχων της, τότε θα προστατεύσει τους συμμάχους και τα συμφέροντα.

φαίνεται να ξεχνά ότι ΚΑΙ η Τουρκία είναι σύμμαχος των ΗΠΑ.

[Dwarven Blacksmith]

Φαντάζεστε να ισχύει και όντως ο Τραμπ να είναι ο καλύτερος φίλος της Ελλάδας;
RIP

[Ίφιδα]

Ο Τράμπα δυστυχώς φαίνεται να είναι ο καλύτερος φίλος του Ερντογαν

Ο τραμπ είναι ο καλυτερότερος φίλος της Ελλάδας τρομερός φιλός ανεπανάλιπτος φίλος κανένας πρόεδρος δεν εχει αγαπήσει την Ελλάδα όσο ο Τραμπ,
κανένας πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ δεν έχει κανεί για την Ελλάδα όσα ο Τραμπ, τον σταματούνε στον δρόμο απλοί πολίτες και του λένε, "πρόεδρε τραμπ πως γίνεται να αγαπάς τόσο πολύ την Ελλάδα;" τρομέρη αγάπη,τρομερός λαός,συνταρακτική φιλία.ο Ομπάμα ήταν ο χειρότερος πρόεδρος για την ελλάδα ,ευτυχώς ο τραμπ αγαπάει τρομακτικά την Ελλάδα.θα νικάει τόσο πολύ η Ελλάδα που θα βαρεθεί να νικάει

Ο Ομπαμπα ήταν όντως ένας απ τους χειρότερους προέδρους για την Ελλάδα, τις βλακειες του στη Συρία τις πληρωνουμε εμείς

[panos291]

Η εναλλακτικη ειναι ο Τζο ο Μπαιντεν και οι παραδοσιακα αντιρωσοι ντεμοκρατς που θα κανουν ολα τα χατηρια των τουρκων για να τους στρεψουν εναντίον της Ρωσίας.
Οσο για τον τραμπ, προσωπικα τον βρισκω σχετικά ουδετερο. Αυτα τα "ο Ερντογάν ειναι φιλος μου" εχουν την ίδια αξια με τα "αγαπω τους Έλληνες" που εχει πει ο ιδιος.
Για να ειμαστε ειλικρινείς ομως, και εδω θα ηθελα διευκρινησεις απο καποιον που έχει ασχοληθεί παραπανω με το θεμα, αν δεν κανω λαθος ηταν διστακτικος ή αρνητικος στην ενεργοποίηση των κυρώσεων του νομου CAATSA για την Τουρκία.

[Ίφιδα]

, αν δεν κανω λαθος ηταν διστακτικος ή αρνητικος στην ενεργοποίηση των κυρώσεων του νομου CAATSA για την Τουρκία.

Οι οποίες ακόμα δεν έχουν ενεργοποιηθεί. Εχουν;

[ΓΑΛΗ]

Φαντάζεστε να ισχύει και όντως ο Τραμπ να είναι ο καλύτερος φίλος της Ελλάδας;
RIP

Νομίζω ότι ποτέ στις σχέσεις ΗΠΑ-Eλλάδας δεν τέθηκε θέμα φιλίας.

Ήταν πάντα θέμα συγκυρίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

[panos291]

, αν δεν κανω λαθος ηταν διστακτικος ή αρνητικος στην ενεργοποίηση των κυρώσεων του νομου CAATSA για την Τουρκία.

Οι οποίες ακόμα δεν έχουν ενεργοποιηθεί. Εχουν;

Τους εχουν πεταξει εξω απο το F35, δεν ξερω αν αυτο ηταν βαση αυτου του νομου.

[Scouser]

Για να ειμαστε ειλικρινείς ομως, και εδω θα ηθελα διευκρινησεις απο καποιον που έχει ασχοληθεί παραπανω με το θεμα, αν δεν κανω λαθος ηταν διστακτικος ή αρνητικος στην ενεργοποίηση των κυρώσεων του νομου CAATSA για την Τουρκία.

Πρόκειται για την παραδοσιακή αντιπαράθεση μεταξύ του Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου για την εξωτερική πολιτική. Το Κογκρέσο γενικά είναι πολύ πιο επιθετικό σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πολέμους ή άτακτους συμμάχους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εμπάργκο όπλων που επιβλήθηκε στην Τουρκία το 1975 με απόφαση του Κογκρέσου, παρά τη σφοδρή αντίδραση και του Φορντ και αργότερα του Κάρτερ. Οι πρόεδροι από την άλλη, επειδή αυτοί έχουν την τελική ευθύνη για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, παραδοσιακά προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν στο ελάχιστο δυνατό τις κυρώσεις προς συμμάχους. Πχ ο Ομπάμα παρότι το έπαιζε ζόρικος στα λόγια κατά της Σαουδικής Αραβίας έθεσε κατ'επανάληψη βέτο σε νόμους που πέρασαν στο Κογκρέσο που έδιναν τη δυνατότητα σε αμερικανούς πολίτες να ασκούν αγωγές στα αμερικανικά δικαστήρια κατά της Σαουδικής Αραβίας για χρηματοδότηση της Αλ Καϊντα. Τα ίδια είχε κάνει πιο παλιά και ο Νίξον, όταν το Κογκρέσο απαιτούσε κυρώσεις εναντίον της Ελλάδας για να τιμωρήσει το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου.

[Dwarven Blacksmith]

Για να ειμαστε ειλικρινείς ομως, και εδω θα ηθελα διευκρινησεις απο καποιον που έχει ασχοληθεί παραπανω με το θεμα, αν δεν κανω λαθος ηταν διστακτικος ή αρνητικος στην ενεργοποίηση των κυρώσεων του νομου CAATSA για την Τουρκία.

Πρόκειται για την παραδοσιακή αντιπαράθεση μεταξύ του Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου για την εξωτερική πολιτική. Το Κογκρέσο γενικά είναι πολύ πιο επιθετικό σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πολέμους ή άτακτους συμμάχους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εμπάργκο όπλων που επιβλήθηκε στην Τουρκία το 1975 με απόφαση του Κογκρέσου, παρά τη σφοδρή αντίδραση και του Φορντ και αργότερα του Κάρτερ. Οι πρόεδροι από την άλλη, επειδή αυτοί έχουν την τελική ευθύνη για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, παραδοσιακά προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν στο ελάχιστο δυνατό τις κυρώσεις προς συμμάχους. Πχ ο Ομπάμα παρότι το έπαιζε ζόρικος στα λόγια κατά της Σαουδικής Αραβίας έθεσε κατ'επανάληψη βέτο σε νόμους που πέρασαν στο Κογκρέσο που έδιναν τη δυνατότητα σε αμερικανούς πολίτες να ασκούν αγωγές στα αμερικανικά δικαστήρια κατά της Σαουδικής Αραβίας για χρηματοδότηση της Αλ Καϊντα. Τα ίδια είχε κάνει πιο παλιά και ο Νίξον, όταν το Κογκρέσο απαιτούσε κυρώσεις εναντίον της Ελλάδας για να τιμωρήσει το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου.

Και επειδή ο Τραμπ φημίζεται για το πόσο παραδοσιακός πολιτικός είναι και πόσο σέβεται τα έθιμα της Ουάσιγκτον, δεν έχει κι άλλη επιλογή.

[Scouser]

Για να ειμαστε ειλικρινείς ομως, και εδω θα ηθελα διευκρινησεις απο καποιον που έχει ασχοληθεί παραπανω με το θεμα, αν δεν κανω λαθος ηταν διστακτικος ή αρνητικος στην ενεργοποίηση των κυρώσεων του νομου CAATSA για την Τουρκία.

Πρόκειται για την παραδοσιακή αντιπαράθεση μεταξύ του Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου για την εξωτερική πολιτική. Το Κογκρέσο γενικά είναι πολύ πιο επιθετικό σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πολέμους ή άτακτους συμμάχους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εμπάργκο όπλων που επιβλήθηκε στην Τουρκία το 1975 με απόφαση του Κογκρέσου, παρά τη σφοδρή αντίδραση και του Φορντ και αργότερα του Κάρτερ. Οι πρόεδροι από την άλλη, επειδή αυτοί έχουν την τελική ευθύνη για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, παραδοσιακά προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν στο ελάχιστο δυνατό τις κυρώσεις προς συμμάχους. Πχ ο Ομπάμα παρότι το έπαιζε ζόρικος στα λόγια κατά της Σαουδικής Αραβίας έθεσε κατ'επανάληψη βέτο σε νόμους που πέρασαν στο Κογκρέσο που έδιναν τη δυνατότητα σε αμερικανούς πολίτες να ασκούν αγωγές στα αμερικανικά δικαστήρια κατά της Σαουδικής Αραβίας για χρηματοδότηση της Αλ Καϊντα. Τα ίδια είχε κάνει πιο παλιά και ο Νίξον, όταν το Κογκρέσο απαιτούσε κυρώσεις εναντίον της Ελλάδας για να τιμωρήσει το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου.

Και επειδή ο Τραμπ φημίζεται για το πόσο παραδοσιακός πολιτικός είναι και πόσο σέβεται τα έθιμα της Ουάσιγκτον, δεν έχει κι άλλη επιλογή.

Τι εννοείς δεν έχει επιλογή; Εξηγώ τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται γενικώς οι policy makers στις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος παίρνει τις αποφάσεις και έχει την ευθύνη για την εξωτερική πολιτική, το Κογκρέσο εκφράζει ευχολόγια τα οποία έχει τη δυνατότητα να ντύσει με τη μορφή νομοσχεδίων. Αν όμως αύριο η Τουρκία κλείσει πχ το Ιντσιρλίκ και χαθεί μέσα σε μια νύχτα η δυνατότητα για αεροπορικές επιχειρήσεις στη νότια Ρωσία, το ίδιο Κογκρέσο θα ωρύεται για την κατάρρευση της θέσης των ΗΠΑ στην περιοχή κτλ.

[Golden Age]

Για να ειμαστε ειλικρινείς ομως, και εδω θα ηθελα διευκρινησεις απο καποιον που έχει ασχοληθεί παραπανω με το θεμα, αν δεν κανω λαθος ηταν διστακτικος ή αρνητικος στην ενεργοποίηση των κυρώσεων του νομου CAATSA για την Τουρκία.

Πρόκειται για την παραδοσιακή αντιπαράθεση μεταξύ του Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου για την εξωτερική πολιτική. Το Κογκρέσο γενικά είναι πολύ πιο επιθετικό σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πολέμους ή άτακτους συμμάχους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εμπάργκο όπλων που επιβλήθηκε στην Τουρκία το 1975 με απόφαση του Κογκρέσου, παρά τη σφοδρή αντίδραση και του Φορντ και αργότερα του Κάρτερ. Οι πρόεδροι από την άλλη, επειδή αυτοί έχουν την τελική ευθύνη για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, παραδοσιακά προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν στο ελάχιστο δυνατό τις κυρώσεις προς συμμάχους. Πχ ο Ομπάμα παρότι το έπαιζε ζόρικος στα λόγια κατά της Σαουδικής Αραβίας έθεσε κατ'επανάληψη βέτο σε νόμους που πέρασαν στο Κογκρέσο που έδιναν τη δυνατότητα σε αμερικανούς πολίτες να ασκούν αγωγές στα αμερικανικά δικαστήρια κατά της Σαουδικής Αραβίας για χρηματοδότηση της Αλ Καϊντα. Τα ίδια είχε κάνει πιο παλιά και ο Νίξον, όταν το Κογκρέσο απαιτούσε κυρώσεις εναντίον της Ελλάδας για να τιμωρήσει το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου.

Και επειδή ο Τραμπ φημίζεται για το πόσο παραδοσιακός πολιτικός είναι και πόσο σέβεται τα έθιμα της Ουάσιγκτον, δεν έχει κι άλλη επιλογή.

Ήταν ο μόνος που απείλεισε την Τουρκία με κυρώσεις και που ως ένα βαθμό τις έκανε πράξη (πχ τους έβγαλε απο το πρόγραμμα των F 35). Κατηγορείτε ως "φιλότουρκο" τον πρόεδρο των ΗΠΑ με τις περισσότερες αντιτουρκικές ενέργειες...

[wooded glade]

Τον παλιό καιρό δεν καταλάβαιναν οι Έλληνες την πολιτική των ίσων αποστάσεων.
Ζούσαν στο 1915 που η Τουρκία ήταν ο κοινός εχθρός μαζί με τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία.
Έτσι την πάταγαν.
Κάποια στιγμή το κατάλαβαν -εκτός από την αριστερά που έπαιζε σε άλλο ταμπλώ- αλλά η μη αναστρέψιμη ζημιά στην Κύπρο είχε γίνει.

Όμως δεν είναι μόνο η Τουρκία. Είναι και τα Σκόπια.
Στην περίπτωση των Σκοπίων σκεφτήκαμε στην αρχή όλοι "μα ... φυσικά ισχύει ο Στετίνιους" και προσγειωθήκαμε ανώμαλα.
Μόνο ο Μητσοτάκης ο παλιός κάτι πήγε να κάνει, αλλά τον έφαγαν και τα έκαναν κουλουβάχατα οι πασοκιαίοι μέχρι που καταλήξαμε στην προδοσία του Τσίπρα.

Όπως και να έχει η Αμερική ήταν βέβαια αυτή που μας έβαλε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΟΚ.

Στην περίπτωση του Τραμπ, έχει να κάνει με έναν Ερντογάν που όντως πούλαγε τρέλα με ομπρέλα και που αλλοιθωρίζει προς τη Ρωσία.
Επόμενο ήταν να στείλει τα βου-πενηνταδύα μετά από όλα αυτά.
Στη συνδιάσκεψη όμως που θα γίνει για το ανατολικομεσογειακό τώρα που ηρέμησαν τα πράγματα και ο Ερντογάν το παίζει γατάκι, μπορεί να δείτε άλλο έργο και να αρχίσουν να του κάνουν χατήρια πάλι.

[Golden Age]

Τον παλιό καιρό δεν καταλάβαιναν οι Έλληνες την πολιτική των ίσων αποστάσεων.
Ζούσαν στο 1915 που η Τουρκία ήταν ο κοινός εχθρός μαζί με τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία.
Έτσι την πάταγαν.
Κάποια στιγμή το κατάλαβαν -εκτός από την αριστερά που έπαιζε σε άλλο ταμπλώ- αλλά η μη αναστρέψιμη ζημιά στην Κύπρο είχε γίνει.

Όμως δεν είναι μόνο η Τουρκία. Είναι και τα Σκόπια.
Στην περίπτωση των Σκοπίων σκεφτήκαμε στην αρχή όλοι "μα ... φυσικά ισχύει ο Στετίνιους" και προσγειωθήκαμε ανώμαλα.
Μόνο ο Μητσοτάκης ο παλιός κάτι πήγε να κάνει, αλλά τον έφαγαν και τα έκαναν κουλουβάχατα οι πασοκιαίοι μέχρι που καταλήξαμε στην προδοσία του Τσίπρα.

Όπως και να έχει η Αμερική ήταν βέβαια αυτή που μας έβαλε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΟΚ.

Στην περίπτωση του Τραμπ, έχει να κάνει με έναν Ερντογάν που όντως πούλαγε τρέλα με ομπρέλα και που αλλοιθωρίζει προς τη Ρωσία.
Επόμενο ήταν να στείλει τα βου-πενηνταδύα μετά από όλα αυτά.
Στη συνδιάσκεψη όμως που θα γίνει για το ανατολικομεσογειακό τώρα που ηρέμησαν τα πράγματα και ο Ερντογάν το παίζει γατάκι, μπορεί να δείτε άλλο έργο και να αρχίσουν να του κάνουν χατήρια πάλι.

Που ακριβώς το παίζει γατάκι; Απλά μετέφερε την ένταση απο τη Μέση Ανατολή στην Ανατολική Μεσόγειο.