Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[Νταρνάκας]

Και όμως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η άγνοια της συντριπτικής πλειοψηφίας των νεοελλήνων στο ζήτημα.
Ουσιαστικά επικρατεί ένας αχταρμάς σχετικώς με το ποιοι είμαστε και το τι σημαίνει κάθε λέξη.

Αποκαλυπτικό για το πόση δύναμη έχει ένα όνομα ως εθνωνυμιο. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αβιαστης συμμετοχής στην εθνογεννεση έχει απλά μια λεξούλα -το όνομα του έθνους .

Έναν σημαντικό ποσοστό των συμπατριωτών μας πιστεύω ότι αγνοεί σχεδόν τα πάντα για τη βυζαντινή ιστορία και ίσως να μην γνωρίζει καν τους όρους "Βυζάντιο", "Βυζαντινοί" κ.τ.λ. Θα είχε ενδιαφέρον να γινόταν σχετικό ρεπορτάζ όπου δημοσιογράφοι θα έθεταν σε τυχαίους περαστικούς ερωτήσεις του τύπου "ποια ήταν η πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας;", "ποιο έτος συνέβη το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και για ποιον λόγο;", "τι γλώσσα μιλούσαν οι Βυζαντινοί;". Εκεί να δεις μαργαριτάρια που θα άκουγες!

Αυτά τα αστέρια εδώ για παράδειγμα, τι απαντήσεις πιστεύετε ότι θα έδιναν στις ερωτήσεις περί Βυζαντίου που αναφέρω;

[Ζαποτέκος]

Η Σούδα, ευτυχώς, ξεκαθαρίζει πως όλα τα εθνωνύμια και γενεαλογικά ονόματα που οι Βυζαντινοί υβρίζουν με τον χειρότερο τρόπο ως ονόματα βαρβάρων, συνδέονται όλα ανεξαιρέτως με τους αρχαίους Ρωμαίους.

Μάλιστα η σύνδεση όλων των ονομάτων με την Δύση και τον Αινεία δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι αναφέρεται όχι μόνο στους "νυν", αλλά και στους αρχαίους Ρωμαίους. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι ήταν Λατίνοι, Ιταλοί, Αινειάδες, σχετίζονται με τη "Δύση" και φυσικά τα λατινικά είναι απλώς "η Ιταλών φωνή".

Η Σούδα αφήνει χώρο για τον εαυτό της και τις γλωσσικές και λοιπές διαφορές με τους δυτικούς, με τη φράση "Ρωμαίοι πάντες μετωνομάσθησαν". Κατά συνέπεια, οι Βυζαντινοί είναι Ρωμαίοι και δεν σχετίζονται ούτε με λατίνους, ούτε με ιταλούς, ούτε με αινειάδες, ούτε με λατινικά.

Γι' αυτό άλλωστε στο λήμμα "Κωνσταντινούπολις" θεωρεί ότι καλό είναι η πρεσβυτέρα Ρώμη να θεωρείται "δευτέραν" μετά τη Νέα Ρώμη και μετράει διαφορετικά τα χρόνια "από δέ κτίσεως της νέας Ρώμης".

Και όχι μόνο τα λεξικά. Τα έχουμε ξαναπεί.

Όλοι ήξεραν πως τα ρωμαϊκά ήταν λατινικά και ιταλικά .


Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο : τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐσταυρώθη ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον ἑβραϊστί, ἑλληνιστί, ῥωμαϊστί.


Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός : οὐ γὰρ Ῥωμαϊκός τις ἐγὼ τὴν γλῶσσαν, οὐδὲ τὰ Ἰταλῶν δεινός



Εἰκοσέτης πᾶσαν Εὐφήμιος, ὡς μίαν οὔτις,
Ἑλλάδα κ᾽ Αὐσονίην μοῦσαν ἐφιπτάμενος,
στράπτων ἀγλαΐῃ τε καὶ ἤθεσιν ἦλθ᾽ ὑπὸ γαῖαν.
αἰαῖ: τῶν ἀγαθῶν ὡς μόρος ὠκύτερος.

( Στα είκοσί του χρόνια ο Ευφήμιος
στην Ελληνίδα κ’ Ιταλίδα μούσα
είχε εντρυφήσει όσο κανένας άλλος.
Κι αστράφτοντας απ’ ομορφιά και ήθος
κάτ’ απ’ τη γη ήρθε• αλίμονο, είναι τόσο
γοργή η θανή των αγαθών ανθρώπων. )

Πρίσκος : γλώττη των Αυσονίων

Νομοθεσία Βασιλείου Α΄Μακεδόνος, Πρόχειρος Νόμος : των δὲ ρωμαϊκών λέξεων τὴν συνθήκην είς τὴν ελλάδα γλωσσαν μετεποιήσαμεν


Γεώργιος Σύγκελλος :

Λατῖνοι οἱ καὶ Ῥωμαῖοι

Λατῖνοι οἱ καὶ Ῥωμαῖοι,

Λατίνων, οἷς ὕστερον γέγονεν ἐπίκλην ὄνομα Ῥωμαῖοι·

Ῥῶμον δὲ καὶ Ῥωμύλον παῖδας Λατίνου καὶ Ῥώμης τῆς Τρῳάδος τὴν πόλιν κτίσαι καὶ Ῥώμην καλέσαι τῷ μητρῴῳ ὀνόματι, τούς τε ἀπὸ Λατίνου Λατίνους, τοὺς καὶ Ἀβορήγινας πρότερον λεγομένους, Ῥωμαίους προσαγορεῦσαι.

Ῥώμη περί τε τοῦ κτιστοῦ καὶ τῆς ἐξ αὐτοῦ προσηγορίας Ῥωμαίων. πρὸ δέ γε τούτου Λατῖνοι μὲν ἀπὸ Λατίνου παιδός,

Ἀπὸ Ῥωμύλου οἱ πρότερον καλούμενοι Λατῖνοι Ῥωμαῖοι προσηγορεύθησαν

Ῥωμύλου βασιλεῖς ιςʹ τοῦ κτιστοῦ Ῥώμης· ἀφ' οὗ οἱ πρότερον Ἀλβανοί, εἶτα Ἰταλοί, ἔπειτα Λατῖνοι, Ῥωμαῖοι μετεκλήθησαν.

Γεώργιος Κεδρηνός : Ῥωμύλος καταλύει τὸν βίον. οὗτος μετωνόμασε τὴν πόλιν καὶ τὸ ἔθνος τῷ ἰδίῳ ὀνόματι Ῥωμαίους, πρότερον λεγομένους Λατίνους, πρὸ δὲ τούτου Ἀβοριγίνας.

Γεώργιος Αμαρτωλός : Λατίνων, τῶν ἀπὸ Λατίνου βασιλέως αὐτῶν καὶ Ἰταλῶν ἔκ τινος ἡγεμονεύσαντος αὐτῶν πάλιν προσαγορευθέντων καὶ ὕστερον ἐπικληθέντων Ῥωμαίων ἀπὸ Ῥώμου καὶ Ῥήμου



Βέβαια για τους Βυζαντινούς οι αρχαίοι Ρωμαίοι εξαφανίστηκαν . Λέει ο Στιλβής :


Τα αιτιάματα της λατινικής εκκλησίας όσα περί δογμάτων και γραφών καί ετέρων πολλών συγγραφέντα παρά Κυρίλλου του πρίν Κυζίκου Κωνσταντίου του Στιλβή

.........

Τόν μέγαν απόστολον Παύλον ου πάντες σέβονται ( οι Λατίνοι ) , ουδέ γάρ αυτόπτης , φασίν , υπήρξε Χριστού. Καί τούτο μέν πρόφασις , το δ' αληθές , ότι πλήττει αυτούς εν τη πρός Ρωμαίους επιστολή, αυτούς δή τούτους φημί. (... ) Μνήμας αγίων ουκ έπιτελοΰσιν ει μη των αύτοΐς δοκούντων ομοφύλων αύτοΐς, άλλ’ ουδέ προσίενται σχεδόν τους παρ’ ήμΐν άγιους μεγάλους μάρτυρας και οσίους. Και αυτόν δέ τον έν βασιλεΰσιν ίσαπόστολον μέγαν Κωνσταντΐνον, τον και προς γένους αύτοις, τον και αυτούς και Γραικούς και παν έθνος εις την όρθόδοξον πίστιν στηρίξαντα, ούτε άγιον δοξάζουσιν, άλλα και ώς έχθιστον αποστρέφονται ότι φασίν ιδίαν βασιλείαν τής νέας ‘Ρώμης ταύτης εκείνης. (...) Μετά τήν τράπεζαν ού λαμβάνουσιν ευλογία εις όνομα της παναγίας Θεοτόκου , αλλά καί ημάς επί τούτω διασύροντες κωμωδούσειν ως οι Γραικοί μετά το φαγείν καί πίειν εις κόρον μεταλαμβάνουσι των αγιασμάτων. Ούτω τό αυτοίς άτιμον υπέρτιμον ειρωνεύονται, δεικνύντες καί από τούτου τήν εις την υπεραγίαν Θεοτόκον ατιμία αυτών. (...) Τους ευσεβεστάτους των Γραικών Βογομίλους καλούσι καί τούτων ευσεβεστέρους τους Αρμενίους , ούς καί γνησίως στέργουσι , καί που καί Εβραίων καί Σαρακηνών χείρονας ημάς βλασφημούσι. (...) Ιστόρηται μέντοι τοις πρό ημών ως καί αυτός ο πάπας της Ρώμης καί όσοι του δυτικού κλίματος χριστιανοί έξωθεν κόλπου του Ιωνικού , Ιταλοί , Λογγιβάρδοι, Φράγγοι οι καί Γερμανοί, Αμαλφηνοί , Βενετικοί καί οι λοιποί , πάντες της καθολικής εκκλησίας έξω πρό μακρών εισι χρόνων καί των ευαγγελικών αλλότριοι καί αποστολικών παραδόσεων , δι' ά , φησίν , κρατούσι παράνομα καί βάρβαρα έθη, καί ως αι διάφοροι τοις Λατίνοις αιρέσεις εκείθεν. Τό έθνος των Ουανδάλων άνωθεν τά της Ρώμης κατέλυσαν καί τούς αρχαίους Ρωμαίους εξερρίζωσαν καί , ως μετέχοντες διαφόρων αιρέσεων καί όντες Αρειανοί, Νεστοριανοί, Μακεδονιανοί καί που καί υπέρ ταύτα ενεφύτευσαν τάς αιρέσεις τη Ρώμη καί διεδέξαντο ταύτας οι Φραγγοί τε καί οι Γερμανοί καί εις πολλήν βλάστην εντεύθεν εξετάθησαν αυταί. Οι γε μήν Καμπανοί και οι Αλβανοί ουδέν των παλαιών διαφέρουσιν Ελλήνων ούτε κατά τήν ασέβειαν ούτε κατά την ασέλγειαν , μόνοι δέ οι Καλαυροί ανέκαθεν εισιν ορθόδοξοι χριστιανοί.

[The Rebel]

23 Ιανουαρίου 2015
Η άγνωστη ελληνική επανάσταση του 727 μ.Χ. ενάντια στους Βυζαντινούς.



«Ινα το ελληνικόν γένος αποκτείναι» Γενοκτονία 650.000 Ελλήνων απο τους "βυζαντινούς" κατακτητές!

Βρισκόμαστε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) την εποχή του Λέοντος Γ’ του Ισαύρου. Ήταν αυτοκράτωρ από το 717 έως το 741. Αν και κατάφερε να αποκρούσει προσωρινά τους εξ ανατολής εχθρούς, στα υπόδουλα ελληνικά εδάφη σιγόβραζε η Επανάσταση των «Ελλαδικών» όπως την αποκαλούν οι βυζαντινές πηγές.

Σύμφωνα με παλαιότερους ιστορικούς, όπως ο A. Lombard, η καταστολή της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν μία προσπάθεια «αποκαθάρσεως» της βυζαντινής αυτοκρατορίας εκ μέρους του Λέοντος από το «μίασμα της ειδωλολατρίας».

Άλλοι ιστορικοί όπως ο Νικηφόρος Βρυέννιος θεώρησαν ότι μαζί με την Επανάσταση των Ελλήνων προς αποκατάσταση των Ιερών Βωμών και Ναών, στο επαναστατικό ρεύμα ενώθηκαν και κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, όπως η μείωση της φορολογίας.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι η γενοκτονία 650.000 Ελλήνων από τους βυζαντινούς στρατιώτες έγινε υπό τις εντολές των χριστιανών επισκόπων, όπως γράφει στην βιογραφία του ο Ιερεύς του Διονύσου Κόρεσος, αντίτυπο της οποίας έχουν διασώσει οι Άραβες αντιγραφείς και λόγιοι.



Ο Ιερεύς Κόρεσος ήτο μαζί με τον Συνέστιο πρωτεργάτες και Εθνομάρτυρες της Επανάστασης.

Ο V. N. Zlatarski γράφει ότι ο Κόρεσος ξεκίνησε από την Αρκαδία και ο Συνέστιος από την Αθήνα.

Και οι δύο ξεσήκωσαν τους Έλληνες να πολεμήσουν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές. Εκείνο τον καιρό το κράτος των Ρωμαίων (Βυζαντινών) είχε αποδυναμωθεί εξαιτίας των πολέμων κατά των Αράβων και οι Έλληνες θεώρησαν ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να εκδιώξουν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) από τα Ελληνικά εδάφη.

Έτσι ζήτησαν στρατιωτική βοήθεια από τους Έλληνες της Δύσεως, κυρίως της Κάτω Ιταλίας. Είκοσι πέντε χιλιάδες Έλληνες από την Κάτω Ιταλία έσπευσαν να καταταγούν στον ελληνικό επαναστατικό στρατό του Κορέσου και του Συνεστίου όπως αναφέρει σε επιστολή του ο πάπας Γρηγόριος Β’.

Την ίδια στιγμή στο κέντρο του ανατολικού ρωμαϊκού (βυζαντινού) κράτους, στην Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη), ξεσπούν ταραχές κατά του Λέοντος Γ’ που φτάνουν σε ανοικτή στάση όπως αναφέρει ο Θεοφάνης. Οι στασιαστές, γράφει ο Θεοφάνης, υπεκινούντο από τον πρώην αυτοκράτορα Αναστάσιο ο οποίος φαίνεται να συνωμότησε με ανωτάτους αξιωματούχους.

Ήταν μοναδική η ευκαιρία για να εκραγεί η Ελληνική Επανάσταση καθώς οι ενδοβυζαντινές ταραχές θα κρατούσαν μακριά τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) στρατεύματα μέχρι να οργανωθεί καλύτερα ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός.

Το 726 τα νησιά της Σάμου, Ρόδου και Κρήτης επαναστατούν. Στέλνουν πλοία εφοδιασμένα από τους Άραβες και επανδρωμένα με ναύτες από την Σικελία για να κτυπήσουν τον ρωμαϊκό (βυζαντινό) στόλο που βγήκε από το λιμάνι της Νέας Ρώμης.

Εναντίον των Ελλήνων στάλθηκε ο Ρωμαίος (Βυζαντινός) ναύαρχος Αγαλλιανός, γοτθικής καταγωγής, ο οποίος συνάντησε τον Ελληνικό Στόλο λίγο έξω από την Εύβοια.

Οι Έλληνες είχαν 82 πλοία και οι βυζαντινοί 350 σύμφωνα με τον Zlatarski. Ενώ σύμφωνα με τον Κόρεσο οι Έλληνες είχαν 70 πλοία και οι βυζαντινοί 500. Ναύαρχος των Ελλήνων ήταν ο Συνέστιος. Στο δεξί κέρας των Ελληνικών πλοίων επικεφαλής ήτο ο Κόρεσος.

Ο γενναίος Έλλην Ιερεύς του Διονύσου δεν άκουγε τις συμβουλές των Ελλήνων που του έλεγαν να προσέχει τον εαυτό του, διότι θα επακολουθήσουν πολλές μάχες κατά των Ρωμαίων (Βυζαντινών) και τον χρειάζονται ως αρχηγό.

Αφού πρώτα οι Έλληνες έκαναν θυσίες προς τους Θεούς και προσευχήθηκαν όλοι μαζί, ο Κόρεσος έδωσε πρώτος το παράδειγμα ορμώντας ακάθεκτος κατά των ρωμαϊκών (βυζαντινών) πλοίων.

Αμέσως εμβόλισε το πρώτο ρωμαϊκό (βυζαντινό) πλοίο βυθίζοντάς το. Επακολούθησε σκληρή μάχη σώμα με σώμα καθώς τα ελληνικά πλοία ναι μεν ήταν πιό ευκίνητα των ρωμαϊκών (βυζαντινών), αλλά υστερούσαν σε ισχύ πυρός. Οπότε οι γενναίοι Έλληνες μαχητές έπρεπε να πλευρίζουν τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) πλοία και να ανεβαίνουν οι ναύτες πάνω τους για να σκοτώσουν τους Ανατολικορωμαίους (Βυζαντινούς).

Η νίκη ήταν συντριπτική υπέρ των Ελλήνων. Οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) ηττήθηκαν με τρομακτικές απώλειες. Ο Βρυέννιος αναφέρει 190 ρωμαϊκά (βυζαντινά) κατεστραμμένα πλοία ενώ ο Zlatarski μιλάει για 300 ρωμαϊκά (βυζαντινά) πλοία κατεστραμμένα και 60 αιχμαλωτισμένα. Επίσης οι πηγές μιλάνε για 8 Ελληνικά πλοία κατεστραμμένα. Οι νεκροί από πλευράς Ρωμαίων (Βυζαντινών) ανέρχονται στους 70.000 και από πλευράς Ελλήνων στους 1200.

Οι Έλληνες κατενθουσιασμένοι έκαναν ευχαριστήριες θυσίες προς τους Θεούς και με επικεφαλής τον Ιερέα Κόρεσο αφιέρωσαν τις ρωμαϊκές (βυζαντινές) ασπίδες που λαφυραγώγησαν προς τιμήν του Θεού Διονύσου, τον οποίον θεώρησαν υπεύθυνο για την περίλαμπρη νίκη τους κατά των Ρωμαίων της Ανατολής, δηλαδή αυτών που αποκαλούμε σήμερα Βυζαντινών.

Σε στρατιωτικό συμβούλιο που έγινε στην Αθήνα το 727 ο Συνέστιος προτείνει να μεταφερθεί ο πόλεμος και στην ξηρά. Ο Κόρεσος συμφωνεί και δίνει εντολή στους Ιεροκήρυκες να ξεσηκώσουν όλες τις Ελληνικές Πόλεις κατά των Ρωμαίων (Βυζαντινών) κατακτητών και να εξοπλιστούν όλοι με ό,τι όπλα μπορεί να βρει ο καθένας.

Ο Λέων Γ’ καταφέρνει να απαλλαγεί από τις ενδοβυζαντινές διαμάχες και αρχίζει να στρέφει το βλέμμα του κατά των Ελλήνων Επαναστατών.

Στέλνει νέα στρατεύματα με στρατηγό έναν αιμοσταγή βάρβαρο ονόματι Ζαουτζά. Αυτός ο αιμοβόρος Ρωμαίος (Βυζαντινός) απ’ όπου περνούσε σκορπούσε τον θάνατο στους Έλληνες.

Τον Μάρτιο του 728 μπήκε στην Θεσσαλία και άρχισε να σφάζει όλους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα. Περίπου 50.000 Ελληνίδες μαζί με τα παιδιά τους αποκεφαλίστηκαν όταν αυτές αρνήθηκαν να αποκηρύξουν την θρησκεία τους, να βαπτιστούν χριστιανές και να υποταχθούν στους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές.

Το Ελληνικό στράτευμα μαθαίνοντας την κάθοδο του Ζαουτζά συγκεντρώθηκε για την αποφασιστική μάχη εναντίον του. Μαζεύτηκαν 60.000 Έλληνες στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) στρατεύματα της Κωνσταντινούπολης, τα οποία αριθμούσαν 250.000 βαρβάρους.

Ο Ιερεύς Κόρεσος εξετάζοντας τους οιωνούς συμβούλευσε τον Συνέστιο να ξεκινήσουν πόλεμο φθοράς, δηλαδή ανταρτοπόλεμο και να μην επιτεθούν μονομιάς στους βαρβάρους μισθοφόρους των Ρωμαίων (Βυζαντινών).

Ακόμη οι Έλληνες δεν είχαν αποκτήσει την απαραίτητη πολεμική πείρα για μάχη εκ παρατάξεως μετά από τόσα χρόνια ρωμαϊκής κατοχής που τους είχε στερήσει από την πολεμική τακτική των αρχαίων προγόνων τους. Όμως ο Συνέστιος δεν άκουσε τον Έλληνα Ιερέα.

Στην φονική μάχη που επακολούθησε λίγο έξω από την σημερινή Λάρισα έπεσαν ηρωικώς σχεδόν όλοι οι Έλληνες.

Ήταν 10 Απριλίου του 728 σύμφωνα με το χριστιανικό ημερολόγιο. Ο Συνέστιος σκοτώθηκε πολεμώντας ηρωικά στην μάχη. Τον Ιερέα Κόρεσο οι Ρωμαίοι είχαν εντολές να τον συλλάβουν ζωντανό. Τον μετέφεραν αλυσοδεμένο στην Νέα Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Ρωμαίος (Βυζαντινός) στρατηγός Ζαουτζάς είχε πάρει εντολές από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Λέοντα Γ’ να αφανίσει όλους τους Έλληνες στην πυρά.

Οι χριστιανοί επίσκοποι προέτρεπαν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) στρατιώτες να βιάζουν τις Έλληνίδες και μετά να αποκεφαλίζουν τα παιδιά τους, «ίνα το ελληνικόν γένος αποκτείναι», όπως αναφέρει ο Νικηφόρος διότι τελούν «μιαράς και δαιμονιώδεις θυσίας».

Οι βάρβαροι μισθοφόροι των Ρωμαίων με επικεφαλής τους χριστιανούς μοναχούς συγκέντρωσαν 600.000 Έλληνες, γυναικόπαιδα κυρίως, στην περιοχή γύρω από την σημερινή Λάρισα και διέταξαν να τους κάψουν ζωντανούς.

Αυτά τα στοιχεία αναφέρουν βουλγαρικές και αραβικές πηγές καθώς και ο Ιερεύς Κόρεσος στην βιογραφία του που συνέγραψε όσο καιρό ήταν αιχμάλωτος των Ρωμαίων (Βυζαντινών). Μετά από λίγο θα θανατωθεί και αυτός με φρικιαστικά βασανιστήρια στην πυρά.

Το φρικιαστικό έγκλημα που συνετάραξε τότε την Οικουμένη οι νεο-βυζαντινοί μισέλληνες φροντίζουν να κρατούν θαμμένο ώστε να μην μαθαίνουν οι Έλληνες την Ιστορία τους.

Η Γενοκτονία των 650.000 Ελλήνων, κυρίως γυναικόπαιδα, θα μείνει στην Ιστορία ως «σήμα κατατεθέν» της ανατολικορωμαϊκής (βυζαντινής) λαίλαπας, ώστε να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός σε τί αποσκοπούν ωρισμένοι νεο-βυζαντινοί ανθέλληνες οι οποίοι μη έχοντες ούτε Ιερό ούτε Όσιο έχουν φορέσει ξεδιάντροπα και την μάσκα του Έλληνα.

Τιμή και Μνήμη στους γενναίους Προγόνους που έπεσαν ηρωικώς για την Ελευθερία της Ελλάδος από τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές. Οι Θεοί τους εξασφάλισαν μία θέση κοντά Τους και εμείς οι σημερινοί Έλληνες μία θέση στην καρδιά μας ώστε να παραδειγματίζουμε τις νέες γενεές.

Πηγές:
Ιερεύς Κόρεσος, Βιογραφία
Θ. Κορρές, Το κίνημα των «Ελλαδικών»
Νικηφόρος Βρυέννιος, Ύλη Ιστορίας
Πάπας Γρηγόριος Β’, Επιστολαί
V. N. Zlatarski, Istorija
A. Lombard, Constantin V
https://aorata-gegonota.blogspot.com/20 ... MJud9KsUhM
https://www.tribune.gr/history/news/art ... inous.html

[Ζαποτέκος]

Spoiler

23 Ιανουαρίου 2015
Η άγνωστη ελληνική επανάσταση του 727 μ.Χ. ενάντια στους Βυζαντινούς.



«Ινα το ελληνικόν γένος αποκτείναι» Γενοκτονία 650.000 Ελλήνων απο τους "βυζαντινούς" κατακτητές!

Βρισκόμαστε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) την εποχή του Λέοντος Γ’ του Ισαύρου. Ήταν αυτοκράτωρ από το 717 έως το 741. Αν και κατάφερε να αποκρούσει προσωρινά τους εξ ανατολής εχθρούς, στα υπόδουλα ελληνικά εδάφη σιγόβραζε η Επανάσταση των «Ελλαδικών» όπως την αποκαλούν οι βυζαντινές πηγές.

Σύμφωνα με παλαιότερους ιστορικούς, όπως ο A. Lombard, η καταστολή της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν μία προσπάθεια «αποκαθάρσεως» της βυζαντινής αυτοκρατορίας εκ μέρους του Λέοντος από το «μίασμα της ειδωλολατρίας».

Άλλοι ιστορικοί όπως ο Νικηφόρος Βρυέννιος θεώρησαν ότι μαζί με την Επανάσταση των Ελλήνων προς αποκατάσταση των Ιερών Βωμών και Ναών, στο επαναστατικό ρεύμα ενώθηκαν και κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, όπως η μείωση της φορολογίας.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι η γενοκτονία 650.000 Ελλήνων από τους βυζαντινούς στρατιώτες έγινε υπό τις εντολές των χριστιανών επισκόπων, όπως γράφει στην βιογραφία του ο Ιερεύς του Διονύσου Κόρεσος, αντίτυπο της οποίας έχουν διασώσει οι Άραβες αντιγραφείς και λόγιοι.



Ο Ιερεύς Κόρεσος ήτο μαζί με τον Συνέστιο πρωτεργάτες και Εθνομάρτυρες της Επανάστασης.

Ο V. N. Zlatarski γράφει ότι ο Κόρεσος ξεκίνησε από την Αρκαδία και ο Συνέστιος από την Αθήνα.

Και οι δύο ξεσήκωσαν τους Έλληνες να πολεμήσουν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές. Εκείνο τον καιρό το κράτος των Ρωμαίων (Βυζαντινών) είχε αποδυναμωθεί εξαιτίας των πολέμων κατά των Αράβων και οι Έλληνες θεώρησαν ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να εκδιώξουν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) από τα Ελληνικά εδάφη.

Έτσι ζήτησαν στρατιωτική βοήθεια από τους Έλληνες της Δύσεως, κυρίως της Κάτω Ιταλίας. Είκοσι πέντε χιλιάδες Έλληνες από την Κάτω Ιταλία έσπευσαν να καταταγούν στον ελληνικό επαναστατικό στρατό του Κορέσου και του Συνεστίου όπως αναφέρει σε επιστολή του ο πάπας Γρηγόριος Β’.

Την ίδια στιγμή στο κέντρο του ανατολικού ρωμαϊκού (βυζαντινού) κράτους, στην Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη), ξεσπούν ταραχές κατά του Λέοντος Γ’ που φτάνουν σε ανοικτή στάση όπως αναφέρει ο Θεοφάνης. Οι στασιαστές, γράφει ο Θεοφάνης, υπεκινούντο από τον πρώην αυτοκράτορα Αναστάσιο ο οποίος φαίνεται να συνωμότησε με ανωτάτους αξιωματούχους.

Ήταν μοναδική η ευκαιρία για να εκραγεί η Ελληνική Επανάσταση καθώς οι ενδοβυζαντινές ταραχές θα κρατούσαν μακριά τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) στρατεύματα μέχρι να οργανωθεί καλύτερα ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός.

Το 726 τα νησιά της Σάμου, Ρόδου και Κρήτης επαναστατούν. Στέλνουν πλοία εφοδιασμένα από τους Άραβες και επανδρωμένα με ναύτες από την Σικελία για να κτυπήσουν τον ρωμαϊκό (βυζαντινό) στόλο που βγήκε από το λιμάνι της Νέας Ρώμης.

Εναντίον των Ελλήνων στάλθηκε ο Ρωμαίος (Βυζαντινός) ναύαρχος Αγαλλιανός, γοτθικής καταγωγής, ο οποίος συνάντησε τον Ελληνικό Στόλο λίγο έξω από την Εύβοια.

Οι Έλληνες είχαν 82 πλοία και οι βυζαντινοί 350 σύμφωνα με τον Zlatarski. Ενώ σύμφωνα με τον Κόρεσο οι Έλληνες είχαν 70 πλοία και οι βυζαντινοί 500. Ναύαρχος των Ελλήνων ήταν ο Συνέστιος. Στο δεξί κέρας των Ελληνικών πλοίων επικεφαλής ήτο ο Κόρεσος.

Ο γενναίος Έλλην Ιερεύς του Διονύσου δεν άκουγε τις συμβουλές των Ελλήνων που του έλεγαν να προσέχει τον εαυτό του, διότι θα επακολουθήσουν πολλές μάχες κατά των Ρωμαίων (Βυζαντινών) και τον χρειάζονται ως αρχηγό.

Αφού πρώτα οι Έλληνες έκαναν θυσίες προς τους Θεούς και προσευχήθηκαν όλοι μαζί, ο Κόρεσος έδωσε πρώτος το παράδειγμα ορμώντας ακάθεκτος κατά των ρωμαϊκών (βυζαντινών) πλοίων.

Αμέσως εμβόλισε το πρώτο ρωμαϊκό (βυζαντινό) πλοίο βυθίζοντάς το. Επακολούθησε σκληρή μάχη σώμα με σώμα καθώς τα ελληνικά πλοία ναι μεν ήταν πιό ευκίνητα των ρωμαϊκών (βυζαντινών), αλλά υστερούσαν σε ισχύ πυρός. Οπότε οι γενναίοι Έλληνες μαχητές έπρεπε να πλευρίζουν τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) πλοία και να ανεβαίνουν οι ναύτες πάνω τους για να σκοτώσουν τους Ανατολικορωμαίους (Βυζαντινούς).

Η νίκη ήταν συντριπτική υπέρ των Ελλήνων. Οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) ηττήθηκαν με τρομακτικές απώλειες. Ο Βρυέννιος αναφέρει 190 ρωμαϊκά (βυζαντινά) κατεστραμμένα πλοία ενώ ο Zlatarski μιλάει για 300 ρωμαϊκά (βυζαντινά) πλοία κατεστραμμένα και 60 αιχμαλωτισμένα. Επίσης οι πηγές μιλάνε για 8 Ελληνικά πλοία κατεστραμμένα. Οι νεκροί από πλευράς Ρωμαίων (Βυζαντινών) ανέρχονται στους 70.000 και από πλευράς Ελλήνων στους 1200.

Οι Έλληνες κατενθουσιασμένοι έκαναν ευχαριστήριες θυσίες προς τους Θεούς και με επικεφαλής τον Ιερέα Κόρεσο αφιέρωσαν τις ρωμαϊκές (βυζαντινές) ασπίδες που λαφυραγώγησαν προς τιμήν του Θεού Διονύσου, τον οποίον θεώρησαν υπεύθυνο για την περίλαμπρη νίκη τους κατά των Ρωμαίων της Ανατολής, δηλαδή αυτών που αποκαλούμε σήμερα Βυζαντινών.

Σε στρατιωτικό συμβούλιο που έγινε στην Αθήνα το 727 ο Συνέστιος προτείνει να μεταφερθεί ο πόλεμος και στην ξηρά. Ο Κόρεσος συμφωνεί και δίνει εντολή στους Ιεροκήρυκες να ξεσηκώσουν όλες τις Ελληνικές Πόλεις κατά των Ρωμαίων (Βυζαντινών) κατακτητών και να εξοπλιστούν όλοι με ό,τι όπλα μπορεί να βρει ο καθένας.

Ο Λέων Γ’ καταφέρνει να απαλλαγεί από τις ενδοβυζαντινές διαμάχες και αρχίζει να στρέφει το βλέμμα του κατά των Ελλήνων Επαναστατών.

Στέλνει νέα στρατεύματα με στρατηγό έναν αιμοσταγή βάρβαρο ονόματι Ζαουτζά. Αυτός ο αιμοβόρος Ρωμαίος (Βυζαντινός) απ’ όπου περνούσε σκορπούσε τον θάνατο στους Έλληνες.

Τον Μάρτιο του 728 μπήκε στην Θεσσαλία και άρχισε να σφάζει όλους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα. Περίπου 50.000 Ελληνίδες μαζί με τα παιδιά τους αποκεφαλίστηκαν όταν αυτές αρνήθηκαν να αποκηρύξουν την θρησκεία τους, να βαπτιστούν χριστιανές και να υποταχθούν στους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές.

Το Ελληνικό στράτευμα μαθαίνοντας την κάθοδο του Ζαουτζά συγκεντρώθηκε για την αποφασιστική μάχη εναντίον του. Μαζεύτηκαν 60.000 Έλληνες στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν τα ρωμαϊκά (βυζαντινά) στρατεύματα της Κωνσταντινούπολης, τα οποία αριθμούσαν 250.000 βαρβάρους.

Ο Ιερεύς Κόρεσος εξετάζοντας τους οιωνούς συμβούλευσε τον Συνέστιο να ξεκινήσουν πόλεμο φθοράς, δηλαδή ανταρτοπόλεμο και να μην επιτεθούν μονομιάς στους βαρβάρους μισθοφόρους των Ρωμαίων (Βυζαντινών).

Ακόμη οι Έλληνες δεν είχαν αποκτήσει την απαραίτητη πολεμική πείρα για μάχη εκ παρατάξεως μετά από τόσα χρόνια ρωμαϊκής κατοχής που τους είχε στερήσει από την πολεμική τακτική των αρχαίων προγόνων τους. Όμως ο Συνέστιος δεν άκουσε τον Έλληνα Ιερέα.

Στην φονική μάχη που επακολούθησε λίγο έξω από την σημερινή Λάρισα έπεσαν ηρωικώς σχεδόν όλοι οι Έλληνες.

Ήταν 10 Απριλίου του 728 σύμφωνα με το χριστιανικό ημερολόγιο. Ο Συνέστιος σκοτώθηκε πολεμώντας ηρωικά στην μάχη. Τον Ιερέα Κόρεσο οι Ρωμαίοι είχαν εντολές να τον συλλάβουν ζωντανό. Τον μετέφεραν αλυσοδεμένο στην Νέα Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Ρωμαίος (Βυζαντινός) στρατηγός Ζαουτζάς είχε πάρει εντολές από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Λέοντα Γ’ να αφανίσει όλους τους Έλληνες στην πυρά.

Οι χριστιανοί επίσκοποι προέτρεπαν τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) στρατιώτες να βιάζουν τις Έλληνίδες και μετά να αποκεφαλίζουν τα παιδιά τους, «ίνα το ελληνικόν γένος αποκτείναι», όπως αναφέρει ο Νικηφόρος διότι τελούν «μιαράς και δαιμονιώδεις θυσίας».

Οι βάρβαροι μισθοφόροι των Ρωμαίων με επικεφαλής τους χριστιανούς μοναχούς συγκέντρωσαν 600.000 Έλληνες, γυναικόπαιδα κυρίως, στην περιοχή γύρω από την σημερινή Λάρισα και διέταξαν να τους κάψουν ζωντανούς.

Αυτά τα στοιχεία αναφέρουν βουλγαρικές και αραβικές πηγές καθώς και ο Ιερεύς Κόρεσος στην βιογραφία του που συνέγραψε όσο καιρό ήταν αιχμάλωτος των Ρωμαίων (Βυζαντινών). Μετά από λίγο θα θανατωθεί και αυτός με φρικιαστικά βασανιστήρια στην πυρά.

Το φρικιαστικό έγκλημα που συνετάραξε τότε την Οικουμένη οι νεο-βυζαντινοί μισέλληνες φροντίζουν να κρατούν θαμμένο ώστε να μην μαθαίνουν οι Έλληνες την Ιστορία τους.

Η Γενοκτονία των 650.000 Ελλήνων, κυρίως γυναικόπαιδα, θα μείνει στην Ιστορία ως «σήμα κατατεθέν» της ανατολικορωμαϊκής (βυζαντινής) λαίλαπας, ώστε να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός σε τί αποσκοπούν ωρισμένοι νεο-βυζαντινοί ανθέλληνες οι οποίοι μη έχοντες ούτε Ιερό ούτε Όσιο έχουν φορέσει ξεδιάντροπα και την μάσκα του Έλληνα.

Τιμή και Μνήμη στους γενναίους Προγόνους που έπεσαν ηρωικώς για την Ελευθερία της Ελλάδος από τους Ρωμαίους (Βυζαντινούς) κατακτητές. Οι Θεοί τους εξασφάλισαν μία θέση κοντά Τους και εμείς οι σημερινοί Έλληνες μία θέση στην καρδιά μας ώστε να παραδειγματίζουμε τις νέες γενεές.

Πηγές:
Ιερεύς Κόρεσος, Βιογραφία
Θ. Κορρές, Το κίνημα των «Ελλαδικών»
Νικηφόρος Βρυέννιος, Ύλη Ιστορίας
Πάπας Γρηγόριος Β’, Επιστολαί
V. N. Zlatarski, Istorija
A. Lombard, Constantin V
https://aorata-gegonota.blogspot.com/20 ... MJud9KsUhM
https://www.tribune.gr/history/news/art ... inous.html

[Chronicle]

Όλοι ήξεραν πως τα ρωμαϊκά ήταν λατινικά και ιταλικά .

Εννοείται! Τη Σούδα φυσικά τη διάλεξα επίτηδες διότι όπως ξέρουμε, πολλά απ' όσα γράφονται εκεί έχουν θεωρηθεί "βολικές" ασάφειες για κάποιους.
Άλλωστε όπως είχα αναφέρει έχω συγκεντρώσει απαξιωτικές μαρτυρίες για τα λατινικά/ιταλικά από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα, ανάμεσα στις οποίες πέντε μαρτυρίες όπου τα λατινικά ονομάζονται ευθέως "βάρβαρη" γλώσσα, πέρα των άλλων υβρεολογίων. Τα είχα συγκεντρώσει για να τα αφιερώσω στον Καλδέλλη που ονειρευόταν ότι οι βυζαντινοί συνδέονταν "εθνικά" με τους αρχαίους Ρωμαίους μέσω των... λατινικών.
Σε αυτή την ιστορία έχουν δει πολλά τα μάτια μας είναι αλήθεια...

[ksk]

Που καταλήξατε τελικά;

[Chronicle]

23 Ιανουαρίου 2015
Η άγνωστη ελληνική επανάσταση του 727 μ.Χ. ενάντια στους Βυζαντινούς.

Μιλάμε για τρελό γέλιο!

Αυτό που με φτιάχνει περισσότερο είναι ότι βάζουν κάτω κάτι τέτοια κείμενα και... βιβλιογραφία!

[Chronicle]

Που καταλήξατε τελικά;

Το που έχουμε καταλήξει το έχουμε αναφέρει περίπου 15 φορές έως τώρα.

[Ζαποτέκος]

Όλοι ήξεραν πως τα ρωμαϊκά ήταν λατινικά και ιταλικά .

Εννοείται! Τη Σούδα φυσικά τη διάλεξα επίτηδες διότι όπως ξέρουμε, πολλά απ' όσα γράφονται εκεί έχουν θεωρηθεί "βολικές" ασάφειες για κάποιους.
Άλλωστε όπως είχα αναφέρει έχω συγκεντρώσει απαξιωτικές μαρτυρίες για τα λατινικά/ιταλικά από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα, ανάμεσα στις οποίες πέντε μαρτυρίες όπου τα λατινικά ονομάζονται ευθέως "βάρβαρη" γλώσσα, πέρα των άλλων υβρεολογίων. Τα είχα συγκεντρώσει για να τα αφιερώσω στον Καλδέλλη που ονειρευόταν ότι οι βυζαντινοί συνδέονταν "εθνικά" με τους αρχαίους Ρωμαίους μέσω των... λατινικών.
Σε αυτή την ιστορία έχουν δει πολλά τα μάτια μας είναι αλήθεια...

Για τα λεξικά λένε πως δείχνουν μια απαρχαιωμένη εικόνα. Δηλαδή δείχνουν το παρελθόν και όχι τον χρόνο στον οποίο γράφτηκαν. Αλλά όταν βλέπουν στα ίδια λεξικά το ( Γ ) Ραικός = Ρωμαίος λένε πως πρόκειται για καινοτομία.

[Ζαποτέκος]

23 Ιανουαρίου 2015
Η άγνωστη ελληνική επανάσταση του 727 μ.Χ. ενάντια στους Βυζαντινούς.

Μιλάμε για τρελό γέλιο!

Αυτό που με φτιάχνει περισσότερο είναι ότι βάζουν κάτω κάτι τέτοια κείμενα και... βιβλιογραφία!

Ιερεύς του Διονύσου Κόρεσος

[ksk]

Που καταλήξατε τελικά;

Το που έχουμε καταλήξει το έχουμε αναφέρει περίπου 15 φορές έως τώρα.

Δεν σας έχω παρακολουθήσει...
Μήπως μπορείτε να με ενημερώσετε;
Αν κρίνω απο τα ποστ αυτής της σελίδας καταλήξατε οτι δεν ήταν;;;
Υ.Γ οχι μόνο ελληνικό δεν ήταν αλλα και έκανε μεγάλη ζημιά...άποψη μου.

[Ζαποτέκος]

Που καταλήξατε τελικά;

Το που έχουμε καταλήξει το έχουμε αναφέρει περίπου 15 φορές έως τώρα.

Δεν σας έχω παρακολουθήσει...
Μήπως μπορείτε να με ενημερώσετε;
Αν κρίνω απο τα ποστ αυτής της σελίδας καταλήξατε οτι δεν ήταν;;;
Υ.Γ οχι μόνο ελληνικό δεν ήταν αλλα και έκανε μεγάλη ζημιά...άποψη μου.

Καταλήξαμε πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πως μέχρι τον 6ο αι. υπήρχαν διακριτοί Λατίνοι και Έλληνες που μπορούσαν όμως και οι δύο λαοί να αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι. Όταν η Αυτοκρατορία κατέληξε από την Μεσοβυζαντινή περίοδο και μετά να αποτελείται μόνο από ελληνόφωνα εδάφη, Ρωμαίος ονομαζόταν μόνο ο ελληνόφωνος και ρωμαϊκά τα ελληνικά. Παράλληλα οι Βυζαντινοί = ελληνόφωνοι Ρωμαίοι δεν ξέχασαν την αρχαία ελληνική τους εθνοτική καταγωγή , όπως δεν ξέχασαν και την αρχαία ρωμαϊκή καταγωγή του δικού τους κράτους , αυτού της Νέας Ρώμης.

[ksk]

Ωραία και ποια η σχέση τους με την Ελλάδα;

[Ζαποτέκος]

Ωραία και ποια η σχέση τους με την Ελλάδα;

Αυτή που λέει το Χρονικό του Γαλαξειδίου :

ούλη την Ελλάδα, που την ελέγασι Ρουμανία ( Ρωμανία )

[Chronicle]

Καταλήξαμε πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πως μέχρι τον 6ο αι. υπήρχαν διακριτοί Λατίνοι και Έλληνες που μπορούσαν όμως και οι δύο λαοί να αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι. Όταν η Αυτοκρατορία κατέληξε από την Μεσοβυζαντινή περίοδο και μετά να αποτελείται μόνο από ελληνόφωνα εδάφη, Ρωμαίος ονομαζόταν μόνο ο ελληνόφωνος και ρωμαϊκά τα ελληνικά. Παράλληλα οι Βυζαντινοί = ελληνόφωνοι Ρωμαίοι δεν ξέχασαν την αρχαία ελληνική τους εθνοτική καταγωγή , όπως δεν ξέχασαν και την αρχαία ρωμαϊκή καταγωγή του δικού τους κράτους , αυτού της Νέας Ρώμης.

Και ως προς την πονηρή ερώτηση κάποιων, "αφού ονομάζονταν Ρωμαίοι, άρα θεωρούσαν ότι έχουν λατινορωμαϊκή καταγωγή", έχουμε μια σειρά βυζαντινών πηγών που απαξιώνει όλα τα γενεαλογικά χαρακτηριστικά των αρχαίων Ρωμαίων, σε βαθμό που να μην μένει τίποτε άλλο από αυτούς παρά μόνο η σχέση τους ως προς την ρωμαϊκή ιδέα που συσχετιζόταν βασικά με "την αρχαία ρωμαϊκή καταγωγή του δικού τους κράτους" όπως λέει ο Ζαποτέκος.

Οι λατινοΡωμαίοι από πολύ παλιά είχαν ομολογήσει ότι "ο κατακτημένος ελληνισμός κατέκτησε το άξεστο Λάτιο". Αυτό συνέβη ουσιαστικά με το Βυζάντιο.

Παρά ταύτα, ο βυζαντινός δεν μπορεί να είναι απλώς «Έλληνας» διότι το όνομα αυτό δεν μπορεί να συμπεριλάβει τη δόξα του ρωμαϊκού κράτους, το οποίο δεν δημιουργήθηκε από τους Έλληνες και είναι αυτό που κάνει τους πολίτες «Ρωμαίους», ούτε όμως μπορεί ο Βυζαντινός να είναι απλά «Ρωμαίος» χωρίς περαιτέρω διερεύνηση διότι το όνομα αυτό δεν μπορεί να συμπεριλάβει το πλήρες γλωσσικό και πολιτισμικό περιεχόμενο της ταυτότητας τους, το οποίο βασίζεται στον ελληνισμό και δεν δημιουργήθηκε από τους λατινοΡωμαίους.