<<Κι εγώ τελικά, δεν ξέρω ποιος από όλους είναι πιο σιχαμερός.
Εκείνος που δεν σκέφτεται ελεύθερα, αλλά κατευθύνεται η σκέψη του από Διευθυντήρια;
Εκείνος που εθελοτυφλεί στα ανόητα αποτελέσματα μιας ανόητης παγκοσμιοποίησης - που τα αφεντικά απέκτησαν μεγαλύτερη δύναμη και οι ελεύθεροι έγιναν δούλοι - και βαυκαλίζεται πως η τακτική της παγκοσμιοποίησης έχοντας αγαθές προθέσεις θα επιφέρει επιτέλους την ισότητα και την ειρήνη στον πλανήτη;
Εκείνος που αναζητά μια δικαιότερη κοινωνία κι όποιος δεν συμφωνεί μαζί του θα καίγεται στην πυρά, ή «θα πεθαίνει στα μπουντρούμια από φρικτά βασανιστήρια»;
Εκείνος που ισχυρίζεται ότι στο σχολικό βιβλίο θα πρέπει ντύνουμε τα γεγονότα με ιστορικές ανακρίβειες, για να μην ανακαλύπτει το σχολιαρόπαιδο τη… βία, όταν τα γειτονόπουλά του διδάσκονται από τα γεννοφάσκια τους τον επεκτατισμό ;
Εκείνος που με βάση το ψεύδος της παραπληροφόρησης προσπαθεί να παραποιήσει την ιστορική αλήθεια;
Εκείνος που δεν κάνει κριτική στις απόψεις, αλλά βρίζει κι αναθεματίζει τις προσωπικότητες;
Εκείνος που αποστρέφεται την αλήθεια και διαδίδει το ψέμα, επειδή τον οδηγούν αλλοδαπά συμφέροντα;
Εκείνος που ξέχασε, που δεν έχει μνήμη, που οι χαβούζες της τηλεοπτικής ατιμίας, οι δυναστείες μιας γερασμένης πολιτικής υποκουλτούρας, οι επαγγελματίες της ξεφτισμένης εξουσίας, και η ευτέλεια των αρχαίων αξιών σε μια κοινωνία που κατάντησε χυδαίο ράντσο κάθε απολίτιστου κατεργάρη, δεν τον ξεσηκώνουν από τον καναπέ του ωχαδερφισμού του;
Ναι. Δεν ξέρω τελικά ποιος είναι πιο σιχαμερός αγαπητό ημερολόγιο.
Είδα αγάλματα να σωριάζονται νεκρά σαν τους ανθρώπους. Είδα τραγούδια να πεθαίνουν χωρίς ελπίδα ανάστασης. Είδα τους νέους να γερνούν απότομα μες τους καθρέφτες, τους πολιτικούς να χάνονται για μια λέξη, τα παιδιά για μιαν απάντηση, τους αιχμαλώτους να απελευθερώνονται μ΄ ένα μονάχα πυροβολισμό.
Είδα νεκρούς να παραμερίζουν τη μνήμη, γιατί η αναμνήσεις δεν έχουν οίκτο, γιατί η σιωπή είναι η μόνη τους ελευθερία, και γιατί η ματαιότητα είναι ένας ξένος κήπος, όπου όλοι εκεί μέσα, παίζουμε τους αθάνατους…>>
Επίσης έχω κρατήσει ένα διάλογο από τη διένεξη του Χιόνι με τον Τουρκόγυφτο που άρχιζε έτσι :
<<xioni έγραψε: ΓΙΔΙΑ.
Tourkogiftos έγραψε:
καλώς τον τσόμπανο με τη μεγάλη και αναίτια αυτοπεποίθηση>>
Και ο διάλογος που είχα με τον Iznogoud :
<<poeta έγραψε: =Ναι αλλά ο γύφτος είπε άλλο από αυτό που λες εσύ. Είπε ότι μέχρι να γνωριστούν με το χιονάνθρωπο είχαν ωραία σχέση οι δυό τους. Μετά τη γνωριμία τους, του την έφερε ο χιόνης. Άλλο αυτό λοιπόν. Είναι όπως στην έξω ζωή. Τρως και πίνεις με ένα φίλο κι έπειτα αυτός σου πασπατεύει τη γκόμενα... Δεν είναι τσογλάνι ?
από Iznogoud » =Αν ένας φίλος σου πασπατεψει τη γκόμενα, εκτός από λάθος φίλο, έχεις και λάθος γκόμενα.
Χωρίζεις τη γκόμενα, και τον φίλο, φυσικά.
Η γκόμενα δεν είναι έπιπλο που την πασπατεύει ο καθένας χωρίς αυτή να θέλει.
Οπότε η έκφραση, μου πήδηξε τη γυναίκα, είναι ατυχής.
Πηδήχτηκαν, είναι το πιο σωστό.
Και για να ολοκληρώσω, δεν με ενδιαφέρουν οι διαφορές του Τουρκόγυφτου με το χιόνι.
Αν δεν είναι trolling, είναι μεγάλη μαλακία που προσβάλει ο ένας τον άλλον.
Από την άλλη, εδώ μέσα η φτήνια περισσεύει.
Είναι αυτές οι γαμημένες οι μάσκερες, που δημιουργούν illusions.
Γι΄αυτό αδυνατώ να πάρω τον εαυτό μου στα σοβαρά.
Και κάθε άλλον.
Στην πραγματικότητα είμαστε σκιές.
poeta έγραψε: =Κοίτα, έφερα ένα παράδειγμα, εσύ το πήρες τοις μετρητοίς κι έκανες ολόκληρη ανάλυση. Ναι υπάρχει γυναίκα που θα ενδώσει αν της την πέσει ο φιλος του άντρα της, υπάρχει γυναίκα που θα τον κλωτσήσει στο καλάμι, και υπάρχει και γυναίκα που θα την πέσει η ίδια στο φίλο δίχως αυτός ο έρμος να έχει ιδέα και θα την φτύσει...
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Δεν ξέρω τις διαφορές του χιόνη με τον γύφτο κι ούτε γουστάρω να μάθω κάτι γι αυτές. Ούτως ή άλλως, είναι άτομα που για μένα, το βάθος τους φτάνει το πολύ στον πάτο ενός απόπατου...
Αλλά πριν λίγες μέρες, διάβασα ένα κείμενο του γύφτου, κείμενο εξαιρετικό , και σκέφτηκα ''γράφει ωραία ο γύφτουλας''.
Διάβαζα και τον χιόνη και οι ιστορίες του δεν ξεπερνούσαν αυτές του Καραγκιόζ-μπερντέ, σε ιμιτασιόν φάσεις, και ανακόλουθες αποδεικνύοντας τη σύγχυση στην οποία βρίσκεται το ακατοίκητό του...
Ο,τι λοιπόν χρέωσε ο γύφτος στους χρήστες αυτού του φόρουμ σε κείνο το κείμενο που μου άρεσε, σήμερα μ΄αυτό του το νήμα, το λούζεται σαν τη Λολίτα του Λόρκα. Γιατί - κι εδώ είναι που κάνεις λάθος - είμαστε πραγματικοί. Είμαστε οι εαυτοί μας. Αν ήμασταν σκιές, θα βγάζαμε μόνο σκοτεινά ψέματα ή ανάλαφρα ιδεολογήματα. Αλλά εδώ μέσα, έχουν ειπωθεί και φωτεινές αλήθειες και βαθιές ιδέες. Γι' αυτό κι ο γύφτος, κι ο χιόνης , είναι αληθινοί χαρακτήρες. Εννοώ, στα κείμενα τους βρίσκει κανείς μεγάλες ιδέες και επίπεδο FRI, και σ' αυτό το νήμα ανακαλύπτεις ότι δεν είναι παρά δυο σκατάδες που παραμυθιάζουν - κυρίως τον εαυτό τους - με μπουρδολογήματα μιας δασκαλίτσας από τη Λεστινίτσα...
από Iznogoud » =OK, poeta, τότε έκανα λάθος, εσείς δεν είστε σκιές, εγώ είμαι, κάνω μόνο πλάκα εδώ, δεν με παίρνω σοβαρά.
Αν όλες αυτές οι περσόνες εδώ είναι αληθινές, τότε πρέπει να πλακώσουν οι κύριοι με τις άσπρες ζακέτες.
από poeta » =Δεν διαβάζεις προσεκτικά, ή με διαβάζεις και δεν καταλαβαίνεις. Κι αν πολλοί από εδώ μέσα έχουν διπλό και τρίδιπλο νικ τι σημαίνει ?
Τον χαρακτήρα που βγάζουν εδώ μέσα με το να κοροϊδεύουν τους άλλους χρήστες, τον βγάζουν κι εκεί έξω. Είναι οι ίδιοι που ξεφτιλίζουν τη γυναίκα τους κι έχουν γκόμενα, που προδίδουν το φίλο και του πηδάνε τη γυναίκα. Δεν είναι αυτοί αληθινοί χαρακτήρες?
Μη μπερδεύεσαι. Δεν μιλάμε για αληθινούς ανθρώπους...>>
Θα πιστοποιηθώ τώρα ή ακόμα γιοκ ;;;
, ήρθε η ώρα εξασκήσω τα πιστοποιητικά μου δικαιώματα!
