Επανέρχομαι εκφράζοντας μια απορία που μου δημιουργήθηκε από αυτήν την πολύ καλή ιστορία...εχμ ...μαρτυρία εννοώ...
Αναφέρομαι στο σημείο που ο οδηγός λέει πως χρειάζονται χαρτιά για να ταξιδέψεις με το ΚΤΕΛ, χαρτιά που αρχικά είχαν οι μετανάστες για να βγάλουν εισιτήριο... αλλά μετά εξαφανιστηκαν κατά τον ελεγχο απ τον οδηγό... Χρειάζονται όντος χαρτιά για να ταξιδέψεις με το ΚΤΕΛ;
παραθετω:
https://www.koutipandoras.gr/article/pa ... -ratsismos
ΚΤΕΛ Κηφισού, 8 η ώρα το πρωί. Περιμένουμε το λεωφορείο με προορισμό την Κοζάνη, την Πτολεμαΐδα και την Καστοριά. Πλήθος ανθρώπων περιμένει κρατώντας μια στοιχειώδη απόσταση ο ένας από τον άλλον, με μάσκες πάνω ή κάτω από την μύτη, πάνω ή κάτω από το πηγούνι ή και πλήρως άνευ μάσκας.
Φτάνει η ώρα να μπούμε στο λεωφορείο και ο οδηγός του μας περιμένει όρθιος έξω από αυτό, για να παραλάβει τα εισιτήριά μας.
Πρώτοι - πρώτοι επιχειρούν να μπουν στο λεωφορείο τρεις νεαροί άνδρες, εμφανώς μη Ελληνικής καταγωγής, με μεγάλα και βαριά σακίδια στις πλάτες τους. Μάταια.
Ο οδηγός του λεωφορείου με αυστηρό τόνο και επιθετικότητα τους
απαγορεύει να μπουν στον λεωφορείο και να ταξιδέψουν επειδή δεν έχουν χαρτιά. Άμεσα ακούμε διαμαρτυρίες από τους τρεις άντρες. Οι νεαροί δεν μιλούν ελληνικά, μετά βίας μπορώ να πω ότι μίλαγαν, οι διαμαρτυρίες τους ήταν περισσότερο μουρμουρητά στα αγγλικά και χειρονομίες που μεταφράζονταν σε απορία για τον λόγο που συνέβαινε αυτό. Ο οδηγός συνέχισε την προσπάθεια να τους απομακρύνει, σπρώχνοντας, με το χέρι τον έναν από τους άντρες για να προχωρήσει στον επόμενο επιβάτη. Πίσω από αυτούς περίμεναν στη σειρά μια άλλη ομάδα μεταναστών/προσφύγων, μεταξύ των οποίων άντρες, γυναίκες και παιδιά. Ο οδηγός λέει και σε αυτούς να περιμένουν μακριά από την σειρά επιβατών που είχε σχηματιστεί.
Δεν περνάνε δέκα λεπτά κι αφού έχουμε μπει στο λεωφορείο όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες, ο οδηγός αναγκάζεται να ασχοληθεί και πάλι με τους μετανάστες, εμφανώς ενοχλημένος. Από το εσωτερικό του λεωφορείου ήταν δύσκολο να ακούσουμε καθαρά τι έλεγε ο οδηγός στους ανθρώπους,
καταλάβαμε όλοι όμως ότι ζητούσε να δει τα χαρτιά τους.
Σύντομα, εισέρχεται στο λεωφορείο η δεύτερη ομάδα μεταναστών, ενώ
οι τρεις νεαροί άνδρες συνεχίζουν να λογομαχούν με τον οδηγό. Ακούμε τον οδηγό να λέει με νεύρα
“Εγώ είμαι ο οδηγός, εγώ αποφασίζω ποιος θα μπεί στο λεωφορείο!”. Ακούγοντας την διαμάχη, τους πλησιάζει
εργαζόμενος των ΚΤΕΛ, ο οποίος είχε τοποθετήσει τις βαλίτσες μας μέσα στο λεωφορείο νωρίτερα.
Παρακαλεί τον οδηγό να επιτρέψει στους νεαρούς να ταξιδέψουν, αλλά
εκείνος επιμένει πώς δεν έχουν χαρτιά και πώς είναι δική του απόφαση αυτή.
Σύντομα ο εργαζόμενος των ΚΤΕΛ καλεί στην συζήτηση που διαδραματίζεται ακόμα έξω από το λεωφορείο, την
κοπέλα που εξέδωσε τα εισιτήρια των νεαρών, η οποία ενημερώνει τον οδηγό πως, φυσικά, δεν θα εξέδιδε εισιτήριο χωρίς να έχει ελέγξει τα χαρτιά τους προηγουμένως 
.
Ο οδηγός, ωστόσο, εξακολουθεί να
είναι κάθετος στην άποψη του. Εκείνος ασκεί τον νόμο εδώ. Ακολουθεί έντονη συζήτηση μεταξύ των εργαζομένων, των νεαρών αντρών και του οδηγού, αλλά σύντομα, με απογοήτευση, βλέπω πως ο εργαζόμενος των ΚΤΕΛ βοηθάει τους άντρες να μεταφέρουν τις αποσκευές τους έξω από το λεωφορείο. Οι τρεις άντρες δείχνουν, επίσης απογοητευμένοι και
ο εργαζόμενος των ΚΤΕΛ προσπαθεί να τους παρηγορήσει λέγοντας τους πως θα τα καταφέρουν την επόμενη φορά.
, που ήταν λίγο πιο πίσω από το δικό μας. Συνεχίσαμε την διαδρομή μας μέχρι την Καστοριά. Ήταν 16 άνθρωποι. Άντρες, γυναίκες και παιδιά! Δεν είπε κανείς τίποτα. Ούτε εγώ. 
