Πιστεύω ότι δραματοποιείς υπερβολικά την περίπτωση μου και κάνεις λάθος.Χαοτικός έγραψε: 18 Αύγ 2020, 12:30Θα συνεχίζω πάντα αφενός επειδή σαν βγεις στον πηγαιμό για την ιθάκη ... το οποίο δεν είναι επιλογή τρόπου ζωής αλλά φιλοσοφική κατεύθυνση, στάση ζωής και ιδεολογία βεβαίως. Το να λες ότι έχεις καταλήξει (σόρυ τώρα γι αυτό) δειχνει ότι πολύ ζορίστηκες με καταστάσεις και πάντα έψαχνες την διέξοδο ή το τέλος μιας κατάστασης για να πάρεις μια ανάσα. Πολυπόθητη ανάσα. Κάτι σαν στόχος. τελικός στόχος. Τώρα ωρίμασες, έστρωσαν αρκετά και πολλά και λες μέσα τέλειωσε. Δεν έχει άλλο, δεν οφείλω να προσπαθήσω άλλο.ΓΑΛΗ έγραψε: 18 Αύγ 2020, 12:11Η δική μου άποψη είναι πολύ πιο απλή.Χαοτικός έγραψε: 18 Αύγ 2020, 12:03
Τέτοια στοκιά επιτηδευμένη ή γνήσια δεν είναι είναι ικανή να κάνει το χείμαρρο και την ανωτερότητα της ιδεολογίας μου να σκοντάψει. Αναγάγεις τα απωθημένα της κοινωνίας, τα λάθη και τις αδυναμίες της, στην οικογενειακή κατάσταση και τα συναισθήματα που απορρέουν από αυτήν.
Το ότι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία ως θέμα είναι πολύ πιο σημαντικό από την προσωπική οικογενειακή ευτυχία και θαλπωρή, παίζει να μην το αντιλαμβάνεσαι όπως η αρχιλοχίας δεν καταλαβαίνει τι ούφο είναι με αυτό που λέει δημόσια. αφού νιώθω καλά στην οικογένειά μου είναι εντάξει όλος ο κόσμος.
Ρε φτιάξε κάνα καφεδάκι λέμε![]()
Η γυναίκα σήμερα μπορεί να επιλέξει τη θέση που θέλει να έχει στην κοινωνία.
Και το να θεωρεί τους δικούς της ενδοιασμούς/επιρροές/επιθυμίες ως πρόβλημα ή ευθύνη των άλλων είναι μια αδιέξοδη κατάσταση, που την κάνει να νοιώθει ένοχη ή θύμα.
Εσύ συνέχισε με τα κλισέ του Δεύτερου Φύλου. Εγώ μ' αυτό ξεμπέρδεψα γύρω στα 17.
Όχι ρε φίλε!
Είναι λάθος. Βασικά επειδή είναι φοβικό. Κάνει συνειρμούς με καταστάσεις αδιεξόδου και αφόρητης πίεσης και λες όχι δεν θέλω άλλο. Τέλος.
Δεν έχει να κάνει όμως με την ιστορία και την κοινωνία. σαν ιστορική ανάλυση θα το δεις και μια ιδεολογική προσέγγιση θα κανεις. Τίποτα άλλο.
Ακόμα υπάρχουν ζητήματα. Εμένα δεν φεύγουν από το μυαλό μου περιπτώσεις γυναικών στη δουλειά μου που μας έβγαζαν τη γκρίνια τους για την πεθερά, τον άντρα τους και το όλο σύστημα σχετικά με το θέμα τους. Μιλάω για το παιδί τους που ήταν να βαφτιστεί σε κάποιες μέρες ή μήνες.
Δεν ήξερε τι ήθελε κι αυτή η κακομοίρα. από τη μια ήθελε το όνομα της μαμάς της, από την άλλη ήθελε και να είναι σωστή. Τελικά το όνομα της μαμάς του γαμπρού βγήκε. Επειδή εσύ τα έλυσες δεν θα τα βρουν άλλες μπροστά τους; Δεν έχουν σημασία λες επειδή δεν επηρεάζουν εσένα. Η ψυχική κατάσταση των γυναικών που θα ακολουθήσουν δεν θα επηρεάσει λες και την οικογενειακή τους κατάσταση;
Ήμουν πάντα πολύ χαλαρή με αυτά τα θέματα και δεν τα έλυσα μετά από πάλη με λαιστρυγονοκύκλωπες.
Και ο λόγος που δεν είμαι φεμινίστρια είναι γιατί αντιλαμβάνομαι ότι πέρα από τα δικαιολογημένα ή μη παράπονα των γυναικών σήμερα, αυτοί που είναι περισσότερο ευάλωτοι στην κριτική και στην ανάγκη απόδειξη της κοινωνικής τους αξίας (με ό,τι συνεπάγεται αυτό και στο ερωτικό επίπεδο) είναι οι άντρες.
Κι έχουν πολύ λιγότερα όπλα από τις γυναίκες για να το παλέψουν.