ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Δεν πειράζει, δεν είναι και τόσο σπουδαίο μωρέ, καλή καρδιά!

Στην ηλικια της ιναι το μονο που της απομενει.

Τώρα αυτή η- άνευ λόγου- κακεντρέχεια από μέρους σου, νομίζω είναι περιττή.
Άσε που έχεις μπερδέψει την έννοια του "καλή καρδιά" με εκείνη του "καλή ψυχή".

Ὁ καλὸς φοβᾶται τὸ ψέμα. Ὁ κακὸς τὴν ἀλήθεια. (Λαϊκὴ παροιμία).

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Δεν πειράζει, δεν είναι και τόσο σπουδαίο μωρέ, καλή καρδιά!

Στην ηλικια της ιναι το μονο που της απομενει.

Τώρα αυτή η- άνευ λόγου- κακεντρέχεια από μέρους σου, νομίζω είναι περιττή.
Άσε που έχεις μπερδέψει την έννοια του "καλή καρδιά" με εκείνη του "καλή ψυχή".

Ὁ καλὸς φοβᾶται τὸ ψέμα. Ὁ κακὸς τὴν ἀλήθεια. (Λαϊκή παροιμία).

Οὔφ! Δύο φορὲς ἡ ἴδια ἀπάντηση. Ζητῶ συγγνώμη. Ἀλλὰ ἄς προσθέσω καὶ κάτι ἆλλο:

Τοῦ κακοῦ, κακὸ μὴν κάνεις, τὸ δικό του τόνε φτάνει.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

18 Αὐγούστου 2014

Ἐντὸς τῶν ἡμερῶν, σὰν..."Παρθενάκι" κι' ἐγώ, θὰ ἔχω τὰ γενέθλιά μου.
Περιμένω πολλὲς θλίψεις,
μελαγχολίες θὰ πολλαπλασιασθοῦν,
ἡ μοναξιὰ θὰ παραμείνει σταθερὴ - ἐξὸν κι' ἄν δὲν προλάβει νὰ συμβεῖ τίποτ' ἀπὸ ὅλα αὐτά.
Τὸ τηλέφωνό μου τό ἔχουν τρεῖς ἄνθρωποι καὶ ἡ Ἐφορία. Δυστυχῶς οὔτε αὐτὴ θὰ τὸ βρεῖ ἀνοιχτό ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Κι' ἄλλωστε οὔτε κἄν θέλω τὶς εὐχές της. Ἀποκλείεται νὰ μοῦ πεῖ: Χρόνια Πολλὰ κι' ἀφορολόγητα!
Θέλω δὲν θέλω, δὲν ἔχω ἕναν ἄνθρωπο νὰ τὸν ἀγαπῶ, κάπως περισσότερο, γιὰ νἄχει νόημα ἡ ζωή μου. Λίγο ἐρωτικά, λίγο θαυμαστικά...
Οἱ ἀναμνήσεις μὲ κρατοῦν ὄρθιο. 'Υπῆρξαν πολλὲς ὄμορφες κι' ἀποκλειστικὰ δικές μου ποὺ... τίς μοιράστηκα, (φαντάζομαι, ἄν δὲν ξεκούτιανα),
καὶ μὲ ἄλλους, καμιὰ φορά, πολλούς.
Ἔχει σημασία ποὺ δὲν μπῆκα...στὶς Ἐγκυκλοπαίδειες;
Σὲ καρδιὲς ἔχω μπεῖ, π' ἆλλες ζοῦν κι' ἆλλες πέθαναν.
Στὸ μυαλό μου τίποτα δὲν ἔχει πεθάνει.
Ἄν μὲ ρωτήσεις ποιά ἦταν πιὸ πολλά, τὰ δάκρυα χαρᾶς ἤ λύπης, τὰ χειροκροτήματα, τὰ σπασίματα τῆς καρδιᾶς... Ποιὸς τὰ μετράει;
Μεθαύριο θὰ εἶμαι 70 χρόνων.
Σὰν τὸν Σωκράτη - τὸν μόνο ποὺ θἄξιζε νὰ τοῦ ἔμοιαζα.
Τὰ παιδιὰ οἱ θεατές μου μὲ βάφτισαν... "θεατρά", καλλίτερον τῖτλο εὐγενείας δὲν θὰ ποθοῦσα.
Τὸ ἔργο, ἐξαιρετικὰ κουραστικό, ἕνας... περίπου "Θανάσης Βέγγος" ζωντανὸς κάθε μέρα σχεδὸν, ὥσπου, πέντε χρόνια μετά, ἔπεσα χάμω τὴν ὥρα τῆς παραστάσεως, μὲ 40 πυρετό, καταϊδρωμένος, - στὰ Πετράλωνα κάπου, ἄν θυμᾶμαι καλά!
Εἴκοσι[;] λεπτὰ ἀργότερα συνέχισα τὴν παράσταση.
Μπῆκα ἐπειγόντως στὸ "Σωτηρία".
Ἐκεῖ, οἱ γιατροὶ μοῦ ἀπαγόραψαν νὰ ξαναδουλέψω, ὁπουδήποτε, - οὔτε κἄν, καθιστός, μάθημα νὰ παραδίδω.
Ἦταν Αὔγουστος, 18, σὰν σήμερα, τοῦ 1995.
Μετὰ τὰ Χριστούγεννα, ξανὰ ἔκανα θέατρο, ὥς τὸ 2000, τὸν Αὔγουστο.
Αὔγουστο ξεκίνησε καὶ τὸ Θέατρο τοῦ Ὀνείρου, στὶς 31, τὸ 1985.
Αὔγουστο πῆρα τὴν ὁριστικὴ ἀπόφαση νὰ πάω στὴν Δραματικὴ Σχολή, 1973.
Λὲς Αὔγουστο καὶ...;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.