alekhine έγραψε: 26 Ιουν 2018, 12:54 το προβλημα σε αυτην την πατεντα ειναι οτι αν ανακαλυψει η εφορια οτι εχεις περισσοτερα εισοδηματα απο αυτα που δηλωνεις νομιμα θα σου παρει και τα σωβρακα
η νομοθεσια που κατατεθηκε προβλεπει ελεγχο και σε εισοδηματα μεσω paypal οποτε ειναι μεγαλο ρισκο να προσπαθεις να κρυψεις τα μαυρα
90. Επίσης υπάρχει όριο στον αριθμό των ιδιοκτησιών (μέχρι 2 ή κάτι τέτοιο).Ερμής έγραψε: 26 Ιουν 2018, 12:50 Κάπου είχα διαβάσει οτι δε μπορούν να το έχουν σε βραχυχρόνια μίσθωση για περισσότερες απο 80 ημέρες το χρόνο. Προφανώς δηλώνουν 80 ημέρες μόλις, δηλώνουν και σε ένα μεσίτη οτι το διαθέτουν προς ενοικίαση (50τμ στο Κουκάκι του 1970 για 2000€ το μήνα), οπότε έχουν το άλλοθι να λένε στην εφορία
"Να εγώ να το νοικιάσω θέλω αλλά κανείς δεν έρχεται να μείνει κλαψ,λυγμ,ερχμ"
Όχι, μιλάω για φορολογία στα έσοδα εκμετάλλευσης ακινήτων που μέχρι και εγώ την κρίνω πλήρως άδικη.foscilis έγραψε: 01 Ιούλ 2018, 10:42 Εχει δεσμευτει σε 2 χρονια οι αντικειμενικες να εξισωθουν πληρως με τις εμπορικες, αν εννοεις αυτο.
Καλώς τα Airbnbάκια τα ζουμπουρλούδικα!
Και ξαφνικά, η Κυψέλη και τα Πατήσια γέμισαν με τουρίστες. Από παντού ακούς ιταλικά, ισπανικά και γερμανικά, ευγενικοί κύριοι σε ρωτούν πού βρίσκεται η οδός «Drosopoulou» και συχνά απογοητεύονται, καθώς τα διαμερίσματα που νοίκιασαν με τη γνωστή μέθοδο, δεν έχουν θέα στην Ακρόπολη όπως τους είχαν τάξει
Το είχα παρατηρήσει πριν από λίγο καιρό, όταν, βγάζοντας τον σκύλο μου βόλτα στη γειτονιά μου, στα Κάτω Πατήσια, άκουγα αμερικάνικη προφορά από παιδάκια που έπαιζαν σε διπλανή πυλωτή. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, σκέφτηκα ότι θα ήταν τίποτα αμερικανάκια ανηψάκια κάποιου Κατωπατησιώτη που ήρθαν στην Ελλάδα για διακοπές.
Τις επόμενες ημέρες, τα σημάδια άρχισαν να αυξάνονται. Μία Ιταλίδα με σταμάτησε στην Κυψέλη πελαγωμένη, κρατώντας έναν χάρτη και ψάχνοντας την οδό «Drosopoulou». Λίγο πιο πέρα, στεκόταν ο άντρας της, μαζί με δύο μεγάλες βαλίτσες. Τους κατεύθυνα προς την Δροσοπούλου και συνέχισα τον δρόμο μου.
Λίγο πιο κάτω, στα Κάτω Πατήσια για την ακρίβεια, παρατήρησα παράξενη κινητικότητα για τα δεδομένα της περιοχής. Δύο νεαρά κορίτσια που μιλούσαν γερμανικά, έβγαζαν selfies μπροστά από το συνοικιακό ψιλικατζίδικο και μετά, με φόντο την όχι και τόσο φωτογενή είσοδο της πολυκατοικίας στην οποία αργότερα μπήκαν.
Όλα αυτά τα παράξενα φαινόμενα συνεχίστηκαν: κατσουφιασμένοι τουρίστες να περπατούν κοντά στον σταθμό του Αγίου Νικολάου σχολιάζοντας κάτι του τύπου «πού πήγε ο ελληνικός ήλιος;»-τις ημέρες που είχαν την τιμητική τους οι μπόρες του Ιουνίου.
Με τα τουριστικά περιστατικά που έκαναν τα Πατήσια και την Κυψέλη να θυμίζουν όλο και πιο πολύ Κουκάκι και Μοναστηράκι, κάποια στιγμή δεν άντεξα και ρώτησα ένα ζευγάρι Ιταλών, που με σταμάτησαν επειδή έψαχναν την οδό «Rodou». «Πώς και ήρθατε εδώ;» ήταν η ανιχνευτική ερώτησή μου. «Κλείσαμε ένα πολύ όμορφο διαμέρισμα μέσω Airbnb!» ήταν η ενθουσιώδης απάντησή τους. «Έχει και θέα στην Ακρόπολη!» προσέθεσαν όλο χαρά.
Εκείνη τη στιγμή κοκκάλωσα. Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ένα διαμέρισμα του τέταρτου ορόφου σε ένα συνοικιακό στενό που δεν βρίσκεται στο Μετς ή στο Κουκάκι, να έχει θέα στην Ακρόπολη. Αλλά ποια ήμουν εγώ που θα τους στερούσα το όνειρο; Την επόμενη μέρα, τους συνάντησα στον δρόμο για τον σταθμό του μετρό «Αττική». Ο ενθουσιασμός είχε δώσει τη θέση του στην απορία. «Δεν έχει θέα στην Ακρόπολη. Μας είπαν ψέματα. Και το διαμέρισμα δεν είναι τόσο ωραίο από κοντά. Φαινόταν πολύ διαφορετικό στις φωτογραφίες. Οταν ρωτήσαμε τον ιδιοκτήτη, μας είπε ότι το σπίτι έχει θέα στην Ακρόπολη, αλλά από την ταράτσα της πολυκατοικίας, αν κοιτάξεις από ένα συγκεκριμένο σημείο. Αλλά και πάλι, ο διαχειριστής της πολυκατοικίας δεν δίνει τα κλειδιά για να ανέβουμε».
Τους ντράπηκα τους ανθρώπους. Εκανα ένα πρόχειρο αστείο ότι καλύτερα που δεν την βλέπουν από το σπίτι, ώστε να πάνε να τη δουν από κοντά, κτλ, κτλ. Σκέφτηκα ότι το Airbnb, αυτή η τόσο επιτυχημένη παγκοσμίως ιστοσελίδα καταχώρησης, εύρεσης και ενοικίασης καταλυμάτων που κοντεύει να εκθρονίσει τα ξενοδοχεία από την αλλοτινή τους παντοδυναμία, έχει λόγω κρίσης μετατρέψει τους Αθηναίους σε κλώνους του Κώστα Χατζηχρήστου, στην ταινία «Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις». Εκεί οι διάφοροι επιτήδειοι έταζαν σπίτια με θέα στη θάλασσα και μετά μοίραζαν κιάλια στους ενδιαφερόμενους. Στην εποχή μας λοιπόν, όποιος έχει ένα κουτσό-στραβό δυαράκι στα Πατήσια, μπορεί να μην καταδέχεται να μείνει ο ίδιος εκεί, αλλά το φωτοσοπάρει και το πασάρει σε τουρίστες που έχουν την ψευδαίσθηση ότι στην Αθήνα, ο Παρθενώνας είναι ορατός οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι.
«Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα!» όπως είναι και η αξέχαστη ατάκα στην ταινία «Καλώς ήρθε το δολάριο» του Αλέκου Σακελλάριου. Εκεί, τα κορίτσια του λιμανιού περίμεναν τον στόλο και μάθαιναν τσάτρα-πάτρα αγγλικά για να μπορούν να συνεννοηθούν. Εδώ, περιμένουν όλοι μια άλλη φυλή, τα Airbnbάκια και τα φαντάζονται επίσης ματσωμένα και ζουμπουρλούδικα.
Πάντως, με τούτα και μ’εκείνα, τα Κάτω Πατήσια και η Κυψέλη έχουν αποκτήσει κάτι από ιταλική φινέτσα και γερμανική πρωτοπορία. Κι εκεί που οι εγχώριοι ρατσιστές βλέπουν «κακούς και βρώμικους μετανάστες», η Airbnb φυλή βλέπει «μια πολυεθνική, πολύχρωμη γειτονιά». Κι όταν έχει ανάγκη να δει τον Παρθενώνα, κάνει τον κόπο, παίρνει το μετρό ως τον σταθμό «Ακρόπολη» και πηγαίνει να βιώσει μια πιο προσωπική εμπειρία. Πηγή: Protagon.gr
Leporello: γιατί ο Αβέρωφ δεν ήξερε τι έλεγε!Leporello έγραψε: 24 Ιαν 2019, 18:07 Nέα τζουνιά! Ο Αβέρωφ με αυτά που δήλωνε το ... 1962 θα διαψεύσει ΕΜΕΝΑ που μιλάω την γλώσσα.
Μάλλον δεν έχεις σχέση με τουριστικές περιοχές, και φαντάζεσαι πράγματα για ζώνες χρήσης γης και άλλα υποθετικά. Μια χαρά υπάρχουν τουριστικά ξενοδοχεία μέσα στον αστικό οικιστικό ιστό. Σίγουρα είναι υπό κάποια έννοια αθέμιτος ανταγνωνισμός στους ξενοδόχους που επένδυσαν μεγάλα σχετικά κεφάλαια, υπότίθεται προσφέρουν ένα επαγγελματικό επίπεδο υπηρεσιών, θα ξαναεπενδύσουν κοκ. Θα το δεχόμουν αν οι συνθήκες εργασίας που αντίστοιχα πρόσφεραν στους υπόλοιπους ήταν αξιοπρεπείς. τώρα με τον βασικό στο 500ρικο που δίνουν με μισά ένσημα καθόλου ρεπό, ωράριο ότι λάχει, μειωμένο προσωπικό να βγάζει όλο και περισσότερη δουλειά, κατα κόρον απασχόληση αλλοδαπών, ε πα να γαμηθούν. Τώρα αν και σε αυτό παρέμβει το κράτος και τα κάνει σκατά να βοηθήσει τους μεγαλοξενοδόχους, ας πρόσεχαν να μην ψήφιζαν κομμουνιστές.foscilis έγραψε: 21 Ιουν 2018, 16:26Συγνώμη έχεις καταλάβει ότι κάθεσαι και μου συζητάς για το AirBnB με όρους επένδυσης για επιχείρηση στον τομέα του τουρισμού;bluerose έγραψε: 21 Ιουν 2018, 15:50 Δηλαδη εννοείς οτι αν νοικιασω νομιμα σε airbnb ενα σπίτι σε χωριο πολυ φθηνα θα εχει ανταπόκριση;;
Δε νομιζω. Θες μετακινηση θες να δεις πράγματα
Απατο θα παει
Εκτος κι αν....πεις παμε να δειτε πως γινεται η φετα.Και πως μαζευουν τις ντοματες.
Βεβαια ποτε δε ξες τι ζηταει ο τουριστας
Ε αν θες να δραστηριοποιηθείς επιχειρηματικά στον τομέα του τουρισμού πρέπει να κάνεις έναρξη, να πάρεις άδεια, να χτίσεις σε ζώνη με αντίστοιχη χρήση γης και πάει λέγοντας. Δε μπορείς να πας στη μέση μιας οικιστικής ζώνης και να κάνεις το τσαρδί σου ξενοδοχείο χωρίς άδειες επειδή αυτό θα είχε ζήτηση. Η οικιστική ζώνη επιτρέπει συγκεκριμένες δραστηριότητες, έχει χωροθετηθεί, φορολογηθεί κλπ από την αρχή με το σκεπτικό ότι εκεί θα κατοικεί κόσμος.
Η AirBnB υποτίθεται είναι για να σε φέρει σε επαφή με τον τύπο από την Αθήνα που χρειάζεται να μείνει στο χωριό για 2 βράδια επειδή έχει μια άλλη δουλειά. Κι εσύ του δίνεις το εξοχικό σου ή το έξτρα δωμάτιο στο σπίτι που έχεις εκεί. Γι' αυτό και μόνο το λόγο δε φορολογείται σαν ξενοδοχείο ούτε έχει όλες τις άλλες απαιτήσεις που ο νόμος βάζει στα ξενοδοχεία.
Ένα λίγο τραβηγμένο παράδειγμα για να το καταλάβεις πιο εύκολα είναι το σφαγείο. Ο νόμος βάζει ένα σωρό προϋποθέσεις για το σφαγείο, από το να είναι σε μια Χ απόσταση από την πόλη μέχρι να έχει περάσει υγειονομικό έλεγχο ο σφάχτης, μέχρι πού θα πηγαίνουν τα απόβλητα κλπ. Άμα εσύ που έχεις έναν όροφο από πάνω από το χασάπικο αποφασίσεις να τον μετατρέψεις σε σφαγείο ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ αυτό θα βολεύει πάρα πολύ τον χασάπη που γλιτώνει τα μεταφορικά για τα σφαγμένα ζώα και τους πελάτες του που θα έχουν ολόφρεσκο πράγμα με μειωμένη τιμή, αλλά όσοι κατοικούν στη γειτονιά ή στην ίδια πολυκατοικία και κυρίως όσοι μοιράζονται το ασανσέρ, το σκουπιδοτενεκέ, την αποχέτευση ακόμα και το πάρκινγκ απέξω με έναν τύπο που φέρνει κάθε μέρα 2 μοσχάρι, 1 γουρούνι, 3 αρνιά και 500 κοτόπουλα για σφάξιμο και γδάρσιμο είναι πιθανόν να μην το βρίσκουν το ίδιο γαμάτο. Δεν είναι επιχείρημα το "μα θέλω κρεατάκι αλλά δε θέλω να πληρώσω το αληθινό κόστος ενός σφαγείου, προτιμώ να το πληρώσουν οι γείτονες".
Α αφού το λένε οι κρατικοδίαιτοι από χιλιες μπάντες, πρώην πασόκοι, νυν ότι νάναι αρθρογράφοι του προταγκον έτσι θα ναι. Μα να βγάζουν λεφτά με τέτοιους χυδαίους τρόπους, όχι από το δημόσιο όπως εμάς τους προοδευτικούς τστστστ.Juno έγραψε: 03 Ιούλ 2018, 00:40 Άντε να τελειώνουμε και με αυτήν τη βλακεία!
http://www.protagon.gr/apopseis/blogs/k ... 4341648226
Καλώς τα Airbnbάκια τα ζουμπουρλούδικα!
Και ξαφνικά, η Κυψέλη και τα Πατήσια γέμισαν με τουρίστες. Από παντού ακούς ιταλικά, ισπανικά και γερμανικά, ευγενικοί κύριοι σε ρωτούν πού βρίσκεται η οδός «Drosopoulou» και συχνά απογοητεύονται, καθώς τα διαμερίσματα που νοίκιασαν με τη γνωστή μέθοδο, δεν έχουν θέα στην Ακρόπολη όπως τους είχαν τάξει
Το είχα παρατηρήσει πριν από λίγο καιρό, όταν, βγάζοντας τον σκύλο μου βόλτα στη γειτονιά μου, στα Κάτω Πατήσια, άκουγα αμερικάνικη προφορά από παιδάκια που έπαιζαν σε διπλανή πυλωτή. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, σκέφτηκα ότι θα ήταν τίποτα αμερικανάκια ανηψάκια κάποιου Κατωπατησιώτη που ήρθαν στην Ελλάδα για διακοπές.
Τις επόμενες ημέρες, τα σημάδια άρχισαν να αυξάνονται. Μία Ιταλίδα με σταμάτησε στην Κυψέλη πελαγωμένη, κρατώντας έναν χάρτη και ψάχνοντας την οδό «Drosopoulou». Λίγο πιο πέρα, στεκόταν ο άντρας της, μαζί με δύο μεγάλες βαλίτσες. Τους κατεύθυνα προς την Δροσοπούλου και συνέχισα τον δρόμο μου.
Λίγο πιο κάτω, στα Κάτω Πατήσια για την ακρίβεια, παρατήρησα παράξενη κινητικότητα για τα δεδομένα της περιοχής. Δύο νεαρά κορίτσια που μιλούσαν γερμανικά, έβγαζαν selfies μπροστά από το συνοικιακό ψιλικατζίδικο και μετά, με φόντο την όχι και τόσο φωτογενή είσοδο της πολυκατοικίας στην οποία αργότερα μπήκαν.
Όλα αυτά τα παράξενα φαινόμενα συνεχίστηκαν: κατσουφιασμένοι τουρίστες να περπατούν κοντά στον σταθμό του Αγίου Νικολάου σχολιάζοντας κάτι του τύπου «πού πήγε ο ελληνικός ήλιος;»-τις ημέρες που είχαν την τιμητική τους οι μπόρες του Ιουνίου.
Με τα τουριστικά περιστατικά που έκαναν τα Πατήσια και την Κυψέλη να θυμίζουν όλο και πιο πολύ Κουκάκι και Μοναστηράκι, κάποια στιγμή δεν άντεξα και ρώτησα ένα ζευγάρι Ιταλών, που με σταμάτησαν επειδή έψαχναν την οδό «Rodou». «Πώς και ήρθατε εδώ;» ήταν η ανιχνευτική ερώτησή μου. «Κλείσαμε ένα πολύ όμορφο διαμέρισμα μέσω Airbnb!» ήταν η ενθουσιώδης απάντησή τους. «Έχει και θέα στην Ακρόπολη!» προσέθεσαν όλο χαρά.
Εκείνη τη στιγμή κοκκάλωσα. Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ένα διαμέρισμα του τέταρτου ορόφου σε ένα συνοικιακό στενό που δεν βρίσκεται στο Μετς ή στο Κουκάκι, να έχει θέα στην Ακρόπολη. Αλλά ποια ήμουν εγώ που θα τους στερούσα το όνειρο; Την επόμενη μέρα, τους συνάντησα στον δρόμο για τον σταθμό του μετρό «Αττική». Ο ενθουσιασμός είχε δώσει τη θέση του στην απορία. «Δεν έχει θέα στην Ακρόπολη. Μας είπαν ψέματα. Και το διαμέρισμα δεν είναι τόσο ωραίο από κοντά. Φαινόταν πολύ διαφορετικό στις φωτογραφίες. Οταν ρωτήσαμε τον ιδιοκτήτη, μας είπε ότι το σπίτι έχει θέα στην Ακρόπολη, αλλά από την ταράτσα της πολυκατοικίας, αν κοιτάξεις από ένα συγκεκριμένο σημείο. Αλλά και πάλι, ο διαχειριστής της πολυκατοικίας δεν δίνει τα κλειδιά για να ανέβουμε».
Τους ντράπηκα τους ανθρώπους. Εκανα ένα πρόχειρο αστείο ότι καλύτερα που δεν την βλέπουν από το σπίτι, ώστε να πάνε να τη δουν από κοντά, κτλ, κτλ. Σκέφτηκα ότι το Airbnb, αυτή η τόσο επιτυχημένη παγκοσμίως ιστοσελίδα καταχώρησης, εύρεσης και ενοικίασης καταλυμάτων που κοντεύει να εκθρονίσει τα ξενοδοχεία από την αλλοτινή τους παντοδυναμία, έχει λόγω κρίσης μετατρέψει τους Αθηναίους σε κλώνους του Κώστα Χατζηχρήστου, στην ταινία «Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις». Εκεί οι διάφοροι επιτήδειοι έταζαν σπίτια με θέα στη θάλασσα και μετά μοίραζαν κιάλια στους ενδιαφερόμενους. Στην εποχή μας λοιπόν, όποιος έχει ένα κουτσό-στραβό δυαράκι στα Πατήσια, μπορεί να μην καταδέχεται να μείνει ο ίδιος εκεί, αλλά το φωτοσοπάρει και το πασάρει σε τουρίστες που έχουν την ψευδαίσθηση ότι στην Αθήνα, ο Παρθενώνας είναι ορατός οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι.
«Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα!» όπως είναι και η αξέχαστη ατάκα στην ταινία «Καλώς ήρθε το δολάριο» του Αλέκου Σακελλάριου. Εκεί, τα κορίτσια του λιμανιού περίμεναν τον στόλο και μάθαιναν τσάτρα-πάτρα αγγλικά για να μπορούν να συνεννοηθούν. Εδώ, περιμένουν όλοι μια άλλη φυλή, τα Airbnbάκια και τα φαντάζονται επίσης ματσωμένα και ζουμπουρλούδικα.
Πάντως, με τούτα και μ’εκείνα, τα Κάτω Πατήσια και η Κυψέλη έχουν αποκτήσει κάτι από ιταλική φινέτσα και γερμανική πρωτοπορία. Κι εκεί που οι εγχώριοι ρατσιστές βλέπουν «κακούς και βρώμικους μετανάστες», η Airbnb φυλή βλέπει «μια πολυεθνική, πολύχρωμη γειτονιά». Κι όταν έχει ανάγκη να δει τον Παρθενώνα, κάνει τον κόπο, παίρνει το μετρό ως τον σταθμό «Ακρόπολη» και πηγαίνει να βιώσει μια πιο προσωπική εμπειρία. Πηγή: Protagon.gr
πλάκα κάνεις.....χαμός γίνεται, γεμίζουν και τα κοτέτσια.Juno έγραψε: 27 Απρ 2018, 00:00 Καιρός ήταν. Άντε και αλλού.
Αν και δεν ανησυχώ για την Ελλάδα, δεν πρόκειται να περπατήσει για πολύ airbnb εδώ.
Dorian έγραψε: 09 Ιούλ 2018, 13:19
Θα το δεχόμουν αν οι συνθήκες εργασίας που αντίστοιχα πρόσφεραν στους υπόλοιπους ήταν αξιοπρεπείς. τώρα με τον βασικό στο 500ρικο που δίνουν με μισά ένσημα καθόλου ρεπό, ωράριο ότι λάχει, μειωμένο προσωπικό να βγάζει όλο και περισσότερη δουλειά, κατα κόρον απασχόληση αλλοδαπών, ε πα να γαμηθούν. Τώρα αν και σε αυτό παρέμβει το κράτος και τα κάνει σκατά να βοηθήσει τους μεγαλοξενοδόχους, ας πρόσεχαν να μην ψήφιζαν κομμουνιστές.
χαριτωμένο αρθράκι αλλά καμία σχέση με την πραγματικότητα.Juno έγραψε: 03 Ιούλ 2018, 00:40 Άντε να τελειώνουμε και με αυτήν τη βλακεία!
http://www.protagon.gr/apopseis/blogs/k ... 4341648226
Καλώς τα Airbnbάκια τα ζουμπουρλούδικα!
Και ξαφνικά, η Κυψέλη και τα Πατήσια γέμισαν με τουρίστες. Από παντού ακούς ιταλικά, ισπανικά και γερμανικά, ευγενικοί κύριοι σε ρωτούν πού βρίσκεται η οδός «Drosopoulou» και συχνά απογοητεύονται, καθώς τα διαμερίσματα που νοίκιασαν με τη γνωστή μέθοδο, δεν έχουν θέα στην Ακρόπολη όπως τους είχαν τάξει
Το είχα παρατηρήσει πριν από λίγο καιρό, όταν, βγάζοντας τον σκύλο μου βόλτα στη γειτονιά μου, στα Κάτω Πατήσια, άκουγα αμερικάνικη προφορά από παιδάκια που έπαιζαν σε διπλανή πυλωτή. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, σκέφτηκα ότι θα ήταν τίποτα αμερικανάκια ανηψάκια κάποιου Κατωπατησιώτη που ήρθαν στην Ελλάδα για διακοπές.
Τις επόμενες ημέρες, τα σημάδια άρχισαν να αυξάνονται. Μία Ιταλίδα με σταμάτησε στην Κυψέλη πελαγωμένη, κρατώντας έναν χάρτη και ψάχνοντας την οδό «Drosopoulou». Λίγο πιο πέρα, στεκόταν ο άντρας της, μαζί με δύο μεγάλες βαλίτσες. Τους κατεύθυνα προς την Δροσοπούλου και συνέχισα τον δρόμο μου.
Λίγο πιο κάτω, στα Κάτω Πατήσια για την ακρίβεια, παρατήρησα παράξενη κινητικότητα για τα δεδομένα της περιοχής. Δύο νεαρά κορίτσια που μιλούσαν γερμανικά, έβγαζαν selfies μπροστά από το συνοικιακό ψιλικατζίδικο και μετά, με φόντο την όχι και τόσο φωτογενή είσοδο της πολυκατοικίας στην οποία αργότερα μπήκαν.
Όλα αυτά τα παράξενα φαινόμενα συνεχίστηκαν: κατσουφιασμένοι τουρίστες να περπατούν κοντά στον σταθμό του Αγίου Νικολάου σχολιάζοντας κάτι του τύπου «πού πήγε ο ελληνικός ήλιος;»-τις ημέρες που είχαν την τιμητική τους οι μπόρες του Ιουνίου.
Με τα τουριστικά περιστατικά που έκαναν τα Πατήσια και την Κυψέλη να θυμίζουν όλο και πιο πολύ Κουκάκι και Μοναστηράκι, κάποια στιγμή δεν άντεξα και ρώτησα ένα ζευγάρι Ιταλών, που με σταμάτησαν επειδή έψαχναν την οδό «Rodou». «Πώς και ήρθατε εδώ;» ήταν η ανιχνευτική ερώτησή μου. «Κλείσαμε ένα πολύ όμορφο διαμέρισμα μέσω Airbnb!» ήταν η ενθουσιώδης απάντησή τους. «Έχει και θέα στην Ακρόπολη!» προσέθεσαν όλο χαρά.
Εκείνη τη στιγμή κοκκάλωσα. Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ένα διαμέρισμα του τέταρτου ορόφου σε ένα συνοικιακό στενό που δεν βρίσκεται στο Μετς ή στο Κουκάκι, να έχει θέα στην Ακρόπολη. Αλλά ποια ήμουν εγώ που θα τους στερούσα το όνειρο; Την επόμενη μέρα, τους συνάντησα στον δρόμο για τον σταθμό του μετρό «Αττική». Ο ενθουσιασμός είχε δώσει τη θέση του στην απορία. «Δεν έχει θέα στην Ακρόπολη. Μας είπαν ψέματα. Και το διαμέρισμα δεν είναι τόσο ωραίο από κοντά. Φαινόταν πολύ διαφορετικό στις φωτογραφίες. Οταν ρωτήσαμε τον ιδιοκτήτη, μας είπε ότι το σπίτι έχει θέα στην Ακρόπολη, αλλά από την ταράτσα της πολυκατοικίας, αν κοιτάξεις από ένα συγκεκριμένο σημείο. Αλλά και πάλι, ο διαχειριστής της πολυκατοικίας δεν δίνει τα κλειδιά για να ανέβουμε».
Τους ντράπηκα τους ανθρώπους. Εκανα ένα πρόχειρο αστείο ότι καλύτερα που δεν την βλέπουν από το σπίτι, ώστε να πάνε να τη δουν από κοντά, κτλ, κτλ. Σκέφτηκα ότι το Airbnb, αυτή η τόσο επιτυχημένη παγκοσμίως ιστοσελίδα καταχώρησης, εύρεσης και ενοικίασης καταλυμάτων που κοντεύει να εκθρονίσει τα ξενοδοχεία από την αλλοτινή τους παντοδυναμία, έχει λόγω κρίσης μετατρέψει τους Αθηναίους σε κλώνους του Κώστα Χατζηχρήστου, στην ταινία «Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις». Εκεί οι διάφοροι επιτήδειοι έταζαν σπίτια με θέα στη θάλασσα και μετά μοίραζαν κιάλια στους ενδιαφερόμενους. Στην εποχή μας λοιπόν, όποιος έχει ένα κουτσό-στραβό δυαράκι στα Πατήσια, μπορεί να μην καταδέχεται να μείνει ο ίδιος εκεί, αλλά το φωτοσοπάρει και το πασάρει σε τουρίστες που έχουν την ψευδαίσθηση ότι στην Αθήνα, ο Παρθενώνας είναι ορατός οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι.
«Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα!» όπως είναι και η αξέχαστη ατάκα στην ταινία «Καλώς ήρθε το δολάριο» του Αλέκου Σακελλάριου. Εκεί, τα κορίτσια του λιμανιού περίμεναν τον στόλο και μάθαιναν τσάτρα-πάτρα αγγλικά για να μπορούν να συνεννοηθούν. Εδώ, περιμένουν όλοι μια άλλη φυλή, τα Airbnbάκια και τα φαντάζονται επίσης ματσωμένα και ζουμπουρλούδικα.
Πάντως, με τούτα και μ’εκείνα, τα Κάτω Πατήσια και η Κυψέλη έχουν αποκτήσει κάτι από ιταλική φινέτσα και γερμανική πρωτοπορία. Κι εκεί που οι εγχώριοι ρατσιστές βλέπουν «κακούς και βρώμικους μετανάστες», η Airbnb φυλή βλέπει «μια πολυεθνική, πολύχρωμη γειτονιά». Κι όταν έχει ανάγκη να δει τον Παρθενώνα, κάνει τον κόπο, παίρνει το μετρό ως τον σταθμό «Ακρόπολη» και πηγαίνει να βιώσει μια πιο προσωπική εμπειρία. Πηγή: Protagon.gr
