Chilloutbuddy έγραψε: 15 Ιούλ 2020, 15:58
ε νταξ αστοχία υλικού είναι όταν βαρέσει κατακούτελα και δεν εκραγεί. Εδώ το στόρι είναι ότι ήταν τόσο υπό γωνία (επειδή τράβηξε χειρόφρενο ο Χανκς) που άρα κάτι ξερω γώ. Σαν το άλλο το βλήμα που εξοστρακίστηκε στη θάλασσα. Γενικά ό,τι κουφό είχαν ακούσει σε ιστορίες το χώσανε μέσα
Στην ναυμαχία του Midway το 90% των αμερικανικών τορπιλλοπλάνων πήγε άπατο είτε επειδή καταρρίφθηκαν είτε επειδή αστόχησαν οι τορπίλες τους λόγω πρόωρης άφεσης ή λόγω πυροκροτητή και αστοχίας υλικού.
Ναι ρε συ, είτε επειδή αστόχησαν ή λόγω πρόωρης εκσπερμάτωσης ή αστοχίας του κωλοδάχτυλου, αλλά πάντως όχι επειδή πέτυχε το αντιτορπιλικό υπό τόσο γωνία που δεν χτύπησε τον πυροκροτητή.
Βασικά είναι μαλακία και που το συζητάμε, τα υποβρύχια δεν επιτίθενται σε αντιτορπιλικά, είναι κίνηση αυτοκτονίας χωρίς νόημα. Αυτά τα VII είχαν συνήθως 14 τορπίλες και τις φυλάγανε για τάνκερ και εμπορικά, δεν τις χαραμίζανε για τα αντιτορπιλικά τα οποία έτσι κι αλλιώς ήταν πρακτικά αδύνατον να τα πετύχεις γιατί ήταν μικροσκοπικά, ευέλικτα και ταχύτατα. Όσες φορές στα χρονικά έχει γίνει αυτό ήταν σε φάση που το αντιτορπιλικό δεν είχε ιδέα ότι υπάρει γερμανός στημένος και πέρναγε ευθεία μπροστά του με σταθερή ταχύτητα. Άσε που και έτσι πολλοί το άφηναν γιατί αν αστοχούσε ήταν από πάνω του κατευθείαν και τον έλιωνε στις βόμβες ή απλά τον κρατούσε κάτω μέχρι να φύγει το κομβόϊ. Και ο στόχος ήταν το κομβόϊ, όχι αυτά τα σκατουλάκια.
Το ΠΝ εχει αναπτυξει τεχνικες αποφυγης τορπιλων βασιζομενο στην ταχυτητα.Γι αυτο και επιμενει σε πλοια με ταχυτητες ανω των 30 κομβων.
Τωρα θα του φορτωσουν τις μπαχαντελες τις Μπελχαρα που στη γαλλικη εκδοση εχουν ταχυτητα 27 κομβους και στην δικη μας εκδοση που θα ειναι βαρυτερες η ταχυτητα θα μειωθει κι αλλο!!!
Το ποσοστό νεκροί Αμερικάνοι προς νεκροί υπόλοιποι πόσο είναι;
πάνω ή κάτω από 10%;
φαση μεταλ σλαγκ. προσχηματικο σεναριο, αλλα μια χαρα,ευκαιρια κιολας μπας και βγει ο Χεμσγουορθ action actor, οι υπολοιποι ειναι οι ιδιοι που ειχαμε απο τη δεκαετια του 80.
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 13 Ιούλ 2020, 15:34
Είδα το Trip to Greece. Για όσους δε γνωρίζουν τη σειρά ταινιών του Michael Winterbottom, πρωταγωνιστούν δύο Βρετανοί κωμικοί που ταξιδεύουν σε διάφορες χώρες και τρώνε σε ωραία εστιατόρια. Χωρίς σοβαρή πλοκή και περίπου αυτοβιογραφικές, με τον εγωκεντρισμό των πρωταγωνιστών καθώς και αυτοσχεδιασμούς που καταντούν κουραστικοί πολλές φορές, οι ταινίες ποικίλουν από αδιάφορες μέχρι διασκεδαστικές.
Σε αυτή την προσθήκη ωστόσο, το ταξίδι τους μοιάζει περισσότερο με προσκύνημα. Μέσα από την αβάσταχτη ελαφρότητα της διασημότητας παρακολουθούμε τους ήρωες να ακολουθούν το ταξίδι του Οδυσσέα από την Τροια μέχρι την Ιθάκη. Ο Κούγκαν παρατηρεί ότι η Μακεδονία (όχι τα σκόπια) είναι όμορφος τόπος, συζητούν για τον Αριστοτέλη, και λίγο πριν φτάσουν στην Ιθάκη γίνεται κάτι όμορφο και παράξενο. Ο Οδυσσέας που είναι και οι δύο χαρακτήρες χωρίζεται στη μέση. Ο ένας συντετριμμένος από τον θάνατο του πατέρα του επιστρέφει στη Βρετανία (στη δική του Ιθάκη) κι ο άλλος που σε όλο το ταξίδι ψάχνει να βρει τη γυναίκα του στο τηλέφωνο, επιτέλους επανενώνεται μ' αυτή λίγο πριν φτάσει στον μυθικό προορισμό.
ειδα κανα μισαωρο, περιμενα να δω αν θα γινει κατι ενδιαφερον.
απιστευτη μαλακια. 2 τυποι που τρωνε σε καλα εστιατορια, και κουβεντιαζουν. ουτε αστειο ειναι, ουτε λενε κατι που να εχει την παραμικρη σημασια. οι διαλογοι του καθενος απο μας με την παρεα του στο τραπεζι, εχουν μεγαλυτερο ενδιαφερον, δεν καταλαβα γιατι αυτο το πραμα εγινε ταινια.
To be old and wise, you must first be young and stupid.
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 13 Ιούλ 2020, 15:34
Είδα το Trip to Greece. Για όσους δε γνωρίζουν τη σειρά ταινιών του Michael Winterbottom, πρωταγωνιστούν δύο Βρετανοί κωμικοί που ταξιδεύουν σε διάφορες χώρες και τρώνε σε ωραία εστιατόρια. Χωρίς σοβαρή πλοκή και περίπου αυτοβιογραφικές, με τον εγωκεντρισμό των πρωταγωνιστών καθώς και αυτοσχεδιασμούς που καταντούν κουραστικοί πολλές φορές, οι ταινίες ποικίλουν από αδιάφορες μέχρι διασκεδαστικές.
Σε αυτή την προσθήκη ωστόσο, το ταξίδι τους μοιάζει περισσότερο με προσκύνημα. Μέσα από την αβάσταχτη ελαφρότητα της διασημότητας παρακολουθούμε τους ήρωες να ακολουθούν το ταξίδι του Οδυσσέα από την Τροια μέχρι την Ιθάκη. Ο Κούγκαν παρατηρεί ότι η Μακεδονία (όχι τα σκόπια) είναι όμορφος τόπος, συζητούν για τον Αριστοτέλη, και λίγο πριν φτάσουν στην Ιθάκη γίνεται κάτι όμορφο και παράξενο. Ο Οδυσσέας που είναι και οι δύο χαρακτήρες χωρίζεται στη μέση. Ο ένας συντετριμμένος από τον θάνατο του πατέρα του επιστρέφει στη Βρετανία (στη δική του Ιθάκη) κι ο άλλος που σε όλο το ταξίδι ψάχνει να βρει τη γυναίκα του στο τηλέφωνο, επιτέλους επανενώνεται μ' αυτή λίγο πριν φτάσει στον μυθικό προορισμό.
ειδα κανα μισαωρο, περιμενα να δω αν θα γινει κατι ενδιαφερον.
απιστευτη μαλακια. 2 τυποι που τρωνε σε καλα εστιατορια, και κουβεντιαζουν. ουτε αστειο ειναι, ουτε λενε κατι που να εχει την παραμικρη σημασια. οι διαλογοι του καθενος απο μας με την παρεα του στο τραπεζι, εχουν μεγαλυτερο ενδιαφερον, δεν καταλαβα γιατι αυτο το πραμα εγινε ταινια.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου. Στο συγκεκριμένο έχει ωστόσο γίνει μια μικρή μεταμόρφωση. Οι ταξιδιώτες γίνονται ιθαγενείς, τα όνειρά τους επικαλούνται τους αρχαίους Θεούς. Οι ψυχές τους οδηγούνται στον Άδη. Ίσως πρόκειται για τέχνασμα χωρίς πραγματική ουσία και βάθος αλλά και μόνο η μερική εμβάθυνση αποτελεί βελτίωση της σειράς.
Είδα το waiting for the barbarians. Είχε όλη τη μαγιά να γίνει κάτι ωραίο αλλά ο συναισθηματισμός του μαζί με την καρτουνίστικη ερμηνεία του Ντεπ το χάλασαν.
Κρίμα γιατί ο σκηνοθέτης μας είχε δώσει την παρακάτω ταινιάρα.
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 11 Αύγ 2020, 09:07
Είδα το waiting for the barbarians. Είχε όλη τη μαγιά να γίνει κάτι ωραίο αλλά ο συναισθηματισμός του μαζί με την καρτουνίστικη ερμηνεία του Ντεπ το χάλασαν.
Πολύ καλό το βρήκα
Από βιβλίο είναι, δε μπορεί να αλλάξει την πλοκή τελείως.... μπορούσε να βάλει περισσότερο πίου πίου και άντερα και λιγότερους γεροντοέρωτες, αλλά μετά θα ήταν σαν χίλιες άλλες ταινίες. Λίγο πιό γρήγορα θα μπορούσε να το πάει πάντως.
Δοξάκης αν έπαιζε σήμερα θα ήταν 6ος παίκτης άνετα σε μεσαία ομάδα Nba.
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: 11 Αύγ 2020, 09:07
Είδα το waiting for the barbarians. Είχε όλη τη μαγιά να γίνει κάτι ωραίο αλλά ο συναισθηματισμός του μαζί με την καρτουνίστικη ερμηνεία του Ντεπ το χάλασαν.
Κρίμα γιατί ο σκηνοθέτης μας είχε δώσει την παρακάτω ταινιάρα.
