Το να γράφεις σε ένα τοίχο, σε ένα τρένο είναι η ανάγκη της έκφρασης σε δημόσιο πεδίο

[ΓΑΛΗ]

Τα παραπάνω δεν ισχύουν βέβαια για όλους, υπάρχουν και στους γκραφιτάδες διαβαθμίσεις, αλλά οι συντάκτες του κειμένου υποψιάζομαι οτι ανήκουν στον κατιμά που παίρνει ένα σπρέι και νομίζει οτι κάνει επανάσταση.

Ακριβώς. Υπάρχουν γκραφιτάδες που κάνουν εκπληκτικές εικόνες και δεν το εννοώ με την κλασσική έννοια. Το κωμικοτραγικό του πράγματος είναι ότι ακόμη και αυτοί, σύμφωνα με τις "θεωρίες" κάποιων συντρόφων, έχουν υποκύψει στις κοινωνικές μικροαστικές συμβάσεις κλπ

Ας μην ξεχνάμε ότι για πολλούς επαναστάτες η τέχνη είναι η καταστροφή της τέχνης, οτιδήποτε άλλο είναι αποστειρωμένο*.



*Ακόμη ένα από τα προχώ κλισέ.

[the comet the course the tail]

τα γκράφιτι, τα συνθήματα σε τοίχους, είναι η έκφραση της δυσφορίας των νέων κυρίως, για ένα κόσμο, μια χώρα, μια πόλη στην οποία δεν θέλουν να ζήσουν... έτσι όπως είναι...

[gassim]

Τα παραπάνω δεν ισχύουν βέβαια για όλους, υπάρχουν και στους γκραφιτάδες διαβαθμίσεις, αλλά οι συντάκτες του κειμένου υποψιάζομαι οτι ανήκουν στον κατιμά που παίρνει ένα σπρέι και νομίζει οτι κάνει επανάσταση.

Ακριβώς. Υπάρχουν γκραφιτάδες που κάνουν εκπληκτικές εικόνες και δεν το εννοώ με την κλασσική έννοια. Το κωμικοτραγικό του πράγματος είναι ότι ακόμη και αυτοί, σύμφωνα με τις "θεωρίες" κάποιων συντρόφων, έχουν υποκύψει στις κοινωνικές μικροαστικές συμβάσεις κλπ

Ας μην ξεχνάμε ότι για πολλούς επαναστάτες η τέχνη είναι η καταστροφή της τέχνης, οτιδήποτε άλλο είναι αποστειρωμένο*.



*Ακόμη ένα από τα προχώ κλισέ.

Η ιδέα της καταστροφής της τέχνης είναι υπόθεση 100 ετών και ασχολήθηκαν άτομα που πολέμησαν και βρέθηκαν σε χαρακώματα.
Το να γράψεις σε ενα τοιχο ΅Λευτερια στον τάδε" δεν είναι καταστροφή της τέχνης, είναι καταστροφή του τοίχου και του χαρτζηλικιού που έδωσες για το σπρέι.
Εμένα μπορεί να μου αρέσει αισθητικά το αποτέλεσμα του γκραφίτι (οντως μου αρέσει) αλλά το θέμα είναι οτι αφενός έχει επιβληθεί δια της βίας σε εναν πληθυσμό που μπορεί να μην γουστάρει και αφετέρου είναι μια απο τις άπειρες "εικαστικές καταστάσεις" και έχει την ιδιότητα να καπελώνει όλες τις άλλες. Δηλαδή υπάρχουν κτήρια που αυτός που τα έφτιαξε έκατσε και σκέφτηκε τι χρώμα θα κάνει τους τοίχους, τι κουφώματα θα βάλει κτλ. Μην το γαμάς επιβάλλοντας την αισθητική σου παντού.

[foscilis]

.

Αυτα δέν είναι ζωγραφιές.....είναι υπογραφές.....

Η υπογραφή δείχνει Ψυχολογικά προβλήματα.....


.

Υπάρχουν καί λίγα διάσπαρτα αριστουργήματα.....


images (23).jpg




.

ναι αν έχουμε 2002.

Γενικά το πιο τραγικό με όλους αυτούς του μαλάκες είναι πόσο ΕΛΑΧΙΣΤΑ αποκλίνουν από τους γονείς τους. Τζιμ Μόρισον, Μπουκόβσκι, η αλλοτρίωση από την τιβί, η μικροπαραβατικότητα ως αντιστασιακή πράξη, ευτυχισμένη η νέα δεκαετία του 1980 που σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο συνέβη το 1960.

[nowhere]

τα γκράφιτι, τα συνθήματα σε τοίχους, είναι η έκφραση της δυσφορίας των νέων κυρίως, για ένα κόσμο, μια χώρα, μια πόλη στην οποία δεν θέλουν να ζήσουν... έτσι όπως είναι...

αν το έλεγες αυτό σε έναν εικοσάρη γκραφιτά του κώλου θα απαντούσε "χου χου ναι δυσφορώ,δεν θέλω να ζω έτσι χου χου"

[gassim]

καλα το οτι δεν μπορούν να εκφραστούν δημόσια εν έτη 2020 που το πας;

[Lord Brum]

Όλα αυτά και πολλά ακόμα είναι η αφορμή για να πράξουμε και να δράσουμε όπως στην Χιλή και την Βραζιλία όπου οι περιορισμοί στα ΜΜΜ ήταν η αφορμή για να ξεκινήσουν εξεγέρσεις , διότι μέσα στην ήδη υπάρχουσα εξαθλίωση δεν αντέχουμε "καθαρές" πόλεις και αποστειρωμένο κέντρο για πλούσιους και ήσυχους πολίτες. Θέλουμε πεζοδρόμια γεμάτα μικροπωλητές, πολύχρωμα τρένα και τοίχους , καταλήψεις παντού και εστίες αγώνα. Έτσι το βράδυ, στις 27 Ιουλίου επιλέξαμε ως το ελάχιστο που θεωρούμε να επιτεθούμε και να σπάσουμε τον σταθμό των Πετραλώνων, εστιάζοντας στις μπάρες, εν ώρα λειτουργίας και να δείξουμε ότι δεν ήταν ένας ακόμα θάνατος που θα περάσει έτσι.

12χρονα παιδιά, χαρά γεμάτα.

υποτιμάς τα 12χρονα

[Lord Brum]

τα γκράφιτι, τα συνθήματα σε τοίχους, είναι η έκφραση της δυσφορίας των νέων κυρίως, για ένα κόσμο, μια χώρα, μια πόλη στην οποία δεν θέλουν να ζήσουν... έτσι όπως είναι...

αν δεν τους αρέσει να φύγουνε να πάνε αλλού ή να προσπαθήσουν να εκλεγούν στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης να την αλλάξουν βάσει διαδικασιών. Η νεότητα (νέοι οι καραφλοκοτσίδες 35αρηδες χαχαχα) δεν αποτελεί άλλοθι για κάθε μαλακία που πιστεύει ο καθένας ότι δικαιούται να κάνει. Αν δεν θέλουν να ζήσουν στη μουντή πόλη να πάνε σε μια γραφική σπηλιά ή σε κανένα μακρονήσι να ψαρεύουν τα κακομαθημένα.

[foscilis]

τα γκράφιτι, τα συνθήματα σε τοίχους, είναι η έκφραση της δυσφορίας των νέων κυρίως, για ένα κόσμο, μια χώρα, μια πόλη στην οποία δεν θέλουν να ζήσουν... έτσι όπως είναι...

Χαμηλή παραβατικότητα είναι, όταν δε ιδεολογικοποιείται αποτελεί γυμναστική για την καταλήστευση καθετί δημοσίου στην οποία θα προβούν ως πασοκικά αντίγραφα του μπαμπά.

[ΓΑΛΗ]

τα γκράφιτι, τα συνθήματα σε τοίχους, είναι η έκφραση της δυσφορίας των νέων κυρίως, για ένα κόσμο, μια χώρα, μια πόλη στην οποία δεν θέλουν να ζήσουν... έτσι όπως είναι...

Παπαριές μαρίτσαμ.

Αν έδινες τη δυνατότητα σ' αυτούς τους καταπιεσμένους νέους να ζήσουν όπως ήθελαν σε δικές τους αυτοδιαχειριζόμενες ζώνες, θα έφευγαν ουρλιάζοντας από πανικό την πρώτη εβδομάδα.

[nowhere]

δεν νομίζω

[ΓΑΛΗ]

δεν νομίζω

Οκ, ήμουν υπερβολική. Σε δύο μέρες.

[Στύγιος]

Πρώην μαθητής μου στο Γυμνάσιο στη Λεπτοκαρυά Πιερίας έπαιζε με τους φίλους με σιδεροσωλήνα προς τις γραμμές υπερυψηλής τάσης του Προαστιακού.
Μπαμ ,εγκαύματα και 2 μήνες σε τεχνητό κώμα ,ευτυχώς επέζησε το παλικάρι και επανήλθε.

Το παρατσούκλι βέβαια που του είχαν βγάλει μετά ήταν: " Ηλεκτρολόγος".

[ΓΑΛΗ]

υποτιμάς τα 12χρονα

Δεκτόν.

[georgebi]

Ο φασισμός της «αισθητικής» των λίγων σε βάρος των πολλών έχει πολλές εκδηλώσεις στην σύγχρονη Ελλάδα. Αυτή η μουτζούρα στα Αναφιώτικα, κάτω από την Ακρόπολη, ίσως είναι η πλέον χαρακτηριστική
https://www.protagon.gr/apopseis/i-kaly ... 4341934826


............
Τι ακριβώς ήθελαν να πουν οι «καλλιτέχνες»; Είναι αυτό έκφραση κάποιας αγωνίας και κάποιας αναζήτησης; Είναι αυτό street art και graffiti; (Ακόμη και αν ήταν, δεν θα είχε θέση εκεί). Είναι απλώς και δυστυχώς μια μουτζούρα, πάνω στην περιουσία κάποιου, ο οποίος μόχθησε για κάτι, έφτιαξε κάτι όμορφο και θέλοντας ή μη, αναβάθμισε μία ολόκληρη περιοχή ή έστω μία γωνιά της.

Θα μπορούσε να κάνει κάποιος άπειρους συνειρμούς, όπως ότι το συγκεκριμένο κτίριο στους νοτιοανατολικούς πρόποδες της Ακρόπολης, είναι μία ιδανική εικόνα για την διαχρονική ιστορική διασύνδεση της πορείας της πόλης στους αιώνες. Αλλά και άλλους, πιο ενοχλητικούς: ότι η διασύνδεση αυτή με την βοήθεια της μουτζούρας, είναι η πλέον εύστοχη απεικόνιση της νεοελληνικής ολοκληρωτικής, φασιστικής νοοτροοπίας των ολίγων, των άχρηστων… Εκείνων που δεν αντέχουν το όμορφο και θέλουν να επιβάλλουν την ασχήμια τους σε όλους. Και που το κάνουν ανενόχλητοι.

Θα πει κάποιος: «είναι η μόνη περίπτωση». Και δυστυχώς, δυστυχέστατα, δεν είναι. Είναι η εικόνα της επικράτησης εκείνων που διακηρύττουν τη δική τους «δημοκρατία», περιφρονώντας τους υπολοίπους και δίχως να αντιλαμβάνονται ότι διαβιούν και κυκλοφορούν απλώς και μόνο επειδή κάποιοι τους ανέχονται. Οσο όμως αυτοί οι κάποιοι τους ανέχονται, κάτι θα πρέπει να σκεφτούμε για το ποιος και πώς τελικά θα επικρατήσει.

Είναι αμφίβολο αν αυτοί οι λίγοι αντιλαμβάνονται πόσο «λίγοι» είναι στην πραγματικότητα. Είναι όμως αυτό μία απεικόνιση του πώς οι λίγοι επιβάλλονται στους πολλούς. Πώς καταστρέφουν δίχως συνέπειες και αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια. Θα μπορούσε να είναι και συνολική μία παραβολική εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας. Η οποία αν δεν αντιδράσει, είτε ως οργανωμένη πολιτεία, είτε ως μεμονωμένοι πολίτες, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να κοιτάξει προς το μέλλον, όπως ισχυρίζεται και επιθυμεί μία μερίδα των κατοίκων της…