pylothess έγραψε: 30 Ιούλ 2020, 23:05
Golden Age έγραψε: 30 Ιούλ 2020, 22:37
Τα πάντα στον κομμουνισμό είναι κάτω απο την κάννη του ΚΚ.
Κάποτε κάποιοι χωρικοί στην Κροστάνδη που είχαν πιστέψει στην προπαγάνδα των Μπολσεβίκων ένιωσαν ότι εξαπατήθηκαν (όπως και πλήθος άλλων Ρώσων) και ακολούθησαν τους αναρχικούς ναύτες που πήραν τα όπλα γιατί δεν μπορούσαν αλλιώς να τους ξεφορτωθούν τους Μπολσεβίκους απο το σβέρκο τους... Ήταν όμως πολύ αργά πλέον...
Συμπέρασμα: Έχει και η μαλακία τα όριά της. Μην εμπιστεύεσαι τα μεγάλα λόγια! Μην δείχνεις ποτέ απόλυτη απόλυτη εμπιστοσύνη σε κανένα! Κράτα και μια πισινή! Στην περίπτωση μας τώρα που μιλάμε η πισινή είναι να ξαναγίνουμε εκλογές να δώσουμε πούλο σε κάποιον μλκ αρχηγό κράτους που δεν κάνει καλή δουλειά. Η δημοκρατία δεν είναι ιδανική αλλά τουλάχιστον ο Αλέξης και ο Κούλης δεν μας στέλνουν στα Γκούλαγκ. Κάτι δεν είναι και αυτό;
Ρε συ ο κομμουνισμός επαναστατικό σύστημα είναι ,δεν είναι σύστημα π.χ. να εκλέξουμε κάποιον μεταρρυθμιστή να διορθώσει τις ατέλειες του συστήματος. Κάθε επανάσταση ακολουθείται και από τρομοκρατία ,δικτατορία κ.τ.λ. Οποιοσδήποτε καταλάβει με την βία την εξουσία φοβάται ότι και αυτός με την σειρά του θα την χάσει με τον ίδιο τρόπο και πολλές φορές επινοεί και φανταστικούς εχθρούς πέρα από τους αληθινούς για να τρομοκρατεί τον κόσμο. Όταν με το καιρό σταθεροποιηθεί το καθεστώς χαλαρώνουν και τα γκούλαγκ,η KGB , οι ρουφιάνοι κ.τ.λ. Είναι θέμα νομιμοποίησης της εξουσίας στην συνείδηση του κόσμου. Η νομιμοποίηση της εξουσιαστικής βίας. Η ιδεολογία είναι μηχανισμός χειραγώγησης συνειδήσεων και νομιμοποίησης της εξουσιαστικής βίας. Η εξουσία του Αλέξη και του Κούλη έχει νομιμοποιηθεί μέσα από δημοκρατικούς θεσμούς .
Των κομμουνιστών ηγετών η εξουσία νομιμοποιείται μέσω της επαναστατικής βίας που θέλει να μας λυτρώσει από τα δεινά του καπιταλισμού. Στην περίπτωση του Τσε Γκεβάρα όμως είχαμε και την περίπτωση του χαρισματικού ηγέτη.
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Και στις πολιτικές επαναστάσεις που λες, δεν επιβάλλεται δικτατορία. Οι Σαντινίστας πχ (που είχαν και τις μαρξιστικές τους ιδεολογικές επιρροές), δεν είχαν επιβάλλει δικτατορία. Άσχετα εαν μέσα στις δεκαετίες ο Σομόζα ή όπως τον λένε εξελίχθηκε σε ημικδικτάτορα τύπου Μαδούρο. Δικτατορία επιβάλουν οι μαρξιστές (όπως και άλλοι βέβαια).
Το ζητούμενο όμως στην προκειμένη είναι ότι τα μαρξιστικά-λενινιστικά κινήματα, άλλα
«υποσχόντουσαν» στην προπαγάνδα τους και άλλα έκαναν (ως προς τις πολιτικές ελευθερίες και ως προς το βιοτικό επίπεδο των πολιτών). Καταλάμβαναν την εξουσία εξαπατώντας τον κόσμο ως προς το τί θα φέρουν και γι' αυτό μετά επέβαλλαν δικτατορίες, προκειμένου να επιβάλλουν την ατζέντα τους ανενόχλητα.
Και το ότι σε κάποιες περιπτώσεις
«χαλαρώνουν» οι δικτατορίες τους (όχι πάντα) δεν αναιρεί το γεγονός ότι συνεχίζουν να 'ναι δικτατορίες και να καταπιέζουν τον κόσμο.
Τον κάθε Αλέξη και τον ο κάθε Κούλη, μπορεί να τους καταψηφίσει ο κόσμος αν δεν τους αρέσει και να ψηφίσει άλλους, καλύτερους ή χειρότερους. Αυτό βέβαια όταν εφαρμόζεται πραγματικά η δημοκρατία, γιατί και στη Δύση , υπάρχουν απο τα πολιτικά συστήματα πολιτικές συμπεριφορές τύπου Μαδούρο, όταν ψηφίζονται πολιτικές δυνάμεις πραγματικά εχθρικές προς το σύστημα.
Επίσης, ο κομμουνισμός δεν λυτρώνει απο τίποτα. Καταργεί μεν τον καπιταλισμό, αλλά δεν φέρνει κάτι καλύτερο.
Ο Γκεβάρα μπορεί να ήταν χαρισματικός ως ένοπλος ηγέτης, αλλά ως ηγέτης γενικά όχι. Εξού και την πάτησε άλλωστε.