Οι ονομασίες και μετονομασίες τοπωνυμιών.

[Νταρνάκας]

Υπάρχει και περίπτωση χωριού, που επανέφεραν το τουρκικό όνομα: Κυψέλη -> Κιλελέρ.

Το γνωστό Κιλελέρ της Λάρισας ή κανένα άλλο είναι;

[Ηράκλειτος]

Το γνωστό είναι. Ο οικισμός από το 1919 (με το ΦΕΚ 29Β - 10/05/1919) μέχρι το 1985 (με το ΦΕΚ 74Α - 26/04/1985) ονομαζόταν Κυψέλη. Μετά ο Αντρέας το ξαναμετονόμασε σε Κιλελέρ για να τιμήσει την αγροτική εξέγερση του 1910.

[deCaritaine]

πολλά τοπωνύμια είχαν και την ελληνική πινελιά όπως π.χ.
τριπολιτσα

Τα περισσότερα σλαβικά τοπωνύμια της Νότιας Ελλάδας είναι σαν σπασμένο τηλέφωνο, με εντελώς ελληνόφωνη προφορά ώστε αρκετά να μην μπορούν καν να ετυμολογηθούν πλέον. Οπότε είτε ο μικτός πληθυσμός με τους αιώνες έχασε οποιαδήποτε έστω χροια της σλαβικής αρχικής λέξης ή τα βρήκε εκεί ως έποικος σε μία από τις πολλές πληθυσμιακές ανακατατάξεις (πχ το αρχικό όνομα θα έπρεπε να ήταν κάτι σαν Ντομπρόλιτσα;; δλδ έφυγαν απλοποιήθηκαν όλα τα σύμφωνα και ο τόνος πήγε κάμποσες συλλαβές πιο κάτω. Υπάρχει όμως και η ετυμολογική εκδοχή της μικρής Δρόπολης Β.Ηπείρου - Δροπολίτσας).

Υπάρχει και περίπτωση πάντως όπου ελληνικό τοπωνύμιο το άλλαξαν με μη ελληνικό:

Στην Πελοπόννησο υπάρχει και ένα τουλάχιστον ελληνικό τοπωνύμιο που το άλλαξαν με πιο ιστορικό σλαβικό. Το σημερινό χωρίο Βελιγοστή, παλαιότερα Σαμαρά. Καθότι στην περιφέρειά του υπήρξε η έδρα βαρωνίας κατά την ένδοξη εποχή της Φραγκοκρατίας.

Υπάρχει το ενδεχόμενο να νόμιζαν πως ήταν και γαλλικής ετυμολόγισης.
The 19th-century historian Karl Hopf thought that the Greek name derived from the French form Véligourt, in turn possibly a corruption of Valaincourt/Walincourt, which Hopf proposed as the place of origin of the original baronial line of Mons.

Υπάρχουν αρκετά τοπωνύμια στην Πελοπόννησο γαλλικής-φραγκικής προέλευσης. πχ Σανταμέρι (Σαιντ-Ομερ), Πασσαβα, Γλαρέντζα κλπ, ακόμα και φλαμανδικής Μέρμπακα Αργολίδας (από κάποιον καθολικό παπά / φλάρο ονόματι Μερμπάκεν).

Το τότε κίνητρο της τότε νέας Ελλάδος όμως δεν το βρίσκω εντελώς λανθασμένο

Μια χαρά έκαναν όπως γούσταραν θα λένε τα χωριά τους όπως ο καθένας αλλάζει το όνομά του αν θέλει. Δλδ τώρα θα έπρεπε να μείνει για πάντα το όνομα που έδωσαν πριν 1000 χρόνια 5 σλάβοι τρωγλοδύτες, ή το επώνυμο τσιφλίκι από έναν αλβανό φύλαρχο, ένας βρωμύλο σταυροφόρο φλαμπουράρη ή έναν οθωμανό αγά, εφόσον στους περισσότερους οικισμούς μετά τόσους αιώνες οι απόγονοι των αρχικων κατοίκων άλλαξαν προ αμνημονεύτων χρονων εθνική συνείδηση και κατά μεγάλη πιθανοτητα και βιολογικά. Μιλάω πάντα για Νότια Ελλάδα που δεν είχε εθνικές μειονότητες, μόνο μία εθνοτική τους αρβανίτες οι οποίοι συμμετείχαν και αυτοί στον υπερελληνικό παροξυσμό του 19ου αιώνα.

Προφανώς στα αμιγώς σλαβομακεδονικά ή τουρκικά χωριά του βορρά (αν υπήρχαν τέτοια) οι μετονομασίες είχαν άλλον στόχο, εκεί άλλαζαν και επώνυμα ανθρώπων.

μπορεί να είναι συνδυασμός, βλαχοσλάβικο π.χ.

στην Ευρυτανία η παράδοση λέει για Βλαχοχώρια και Πολιτοχώρια. Σλαβοχώρια δεν.

Τι είναι τα Πολιτοχώρια; ΚΠολη;

[LOUROS]

Τι είναι τα Πολιτοχώρια; ΚΠολη;

Ναι, χωριά που είχανε στενές σχέσεις με τη Πόλη λόγω μετανάστευσης ή/και γιατι είχαν σημαντικές εισροές προσφύγων μετα την Άλωση.

[Νταρνάκας]

πολλά τοπωνύμια είχαν και την ελληνική πινελιά όπως π.χ.
τριπολιτσα

Τα περισσότερα σλαβικά τοπωνύμια της Νότιας Ελλάδας είναι σαν σπασμένο τηλέφωνο, με εντελώς ελληνόφωνη προφορά ώστε αρκετά να μην μπορούν καν να ετυμολογηθούν πλέον. Οπότε είτε ο μικτός πληθυσμός με τους αιώνες έχασε οποιαδήποτε έστω χροια της σλαβικής αρχικής λέξης ή τα βρήκε εκεί ως έποικος σε μία από τις πολλές πληθυσμιακές ανακατατάξεις (πχ το αρχικό όνομα θα έπρεπε να ήταν κάτι σαν Ντομπρόλιτσα;; δλδ έφυγαν απλοποιήθηκαν όλα τα σύμφωνα και ο τόνος πήγε κάμποσες συλλαβές πιο κάτω. Υπάρχει όμως και η ετυμολογική εκδοχή της μικρής Δρόπολης Β.Ηπείρου - Δροπολίτσας).

Αυτό που λες συνέβη και σε πολλούς οικισμούς της Βόρειας Ελλάδας που είχαν σλαβικό όνομα αλλά ελληνόφωνους κατοίκους; με τα χρόνια η σλαβική ονομασία παραφθάρθηκε και προσαρμόστηκε στην ελληνική γλώσσα. Π.χ. στον νομό Σερρών υπάρχουν τα χωριά Ροδολίβος και Σφελινός, τα οποία δεν μετονομάστηκαν και αποκαλούνταν έτσι και επί τουρκοκρατίας. Παρόλο που μοιάζουν για ελληνικά, με κατάληξη ελληνική κ.τ.λ. κατά πάσα πιθανότητα είναι απώτερης σλαβικής προέλευσης. Ο Max Vasmer λέει ότι η αυθεντική ονομασία του πρώτου ήταν Ραντολίοβο με ρίζα τη σλαβική λέξη "ραντολιούμπ" και του δέυτερου Σβολέν με ρίζα τη σλαβική λέξη "ιζβολέν" (και εξηγεί κιόλας τι σημαίνει το καθένα αλλά μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή). Σε μοναστηριακά έγγραφα των τελευταίων αιώνων της βυζαντινής εποχής -αρχών τουρκοκρατίας, αναφέρονται ως Ραδόλιβος και Σφολενός αντίστοιχα, κάτι που δικαιώνει την ετυμολόγηση του Βάσμερ.

Προφανώς στα αμιγώς σλαβομακεδονικά ή τουρκικά χωριά του βορρά (αν υπήρχαν τέτοια) οι μετονομασίες είχαν άλλον στόχο, εκεί άλλαζαν και επώνυμα ανθρώπων.

Αμιγή τουρκοχώρια υπήρχαν πολλά αλλά την εποχή που έγιναν οι μετονομασίες οι Τούρκοι κάτοικοί τους είχαν ήδη φύγει. Σε πολλά μάλιστα είχαν φύγει πολύ πιο πριν απ' το 1922 και τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών, απ' την εποχή των βαλκανικών πολέμων. Όσοι είχαν καλούς λόγους να φοβούνται ότι θα πέσουν θύματα αντεκδίκησης απ' τα γειτονικά τους ελληνικά χωριά, με το που είδαν ελληνικές στολές τα μάζεψαν κι έφυγαν το 1912-13.

[OANNHSEA]

Δίπλα σχετικά στο χωριό της μητέρας μου, στην Καρδίτσα, υπήρχαν δύο χωριά.
Το Στουγκ και το Φράγκ - δεν νομίζω η ονομασία τους να έχει ελληνικές ή τουρκικές ρίζες...
Σήμερα ονομάζονται αλλιώς...

.

[Giorgos 574]

Θράκη: Μπουλγκάρκιοϊ-Ελληνοχώρι

[bolek]

υπαρχει ενα χωριο στην θεσσαλια που το λεγαν σελιπιανα απο τον γνωστο βασιλια Σελιπο αλλα μιας και που τελειωνε σε ανα καποιος αφελεις θεωρησε οτι ηταν ξενικης προελευσης και το αλλαξαν σε καταφυλλι. το σελιπιανα δεν ξερω ποσο παλιο ηταν αλλα πρεπει να ηταν πολυ παλιο γιατι οι ανθρωποι ηταν αγραμματοι και αποκλειεται να δωσαν το ονομα στο χωριο διαβαζοντας αρχαια κειμενα. υποθετω ετσι λεγοταν μια μεγαλη περιοχη κτλ

[Leporello]

Εξω από την Στρούμιτσα και κοντά στο τριεθνές Β.Μακεδονίας - Βουλγαρίας - Ελλάδος, υπάρχουν δύο χωριά, εκατέρωθεν του δρόμου. Η απόσταση μεταξύ τους δεν πρέπει να ξεπερνά τα τρία χιλιόμετρα. Το αριστερά του δρόμου (πηγαίνοντας προς την Βουλγαρία) λέγεται Εντνοκούκεβο (Еднокуќево)
Το δεξιά (άρα προς την Ελλάδα) λέγεται Μονοσπίτοβο. Το τι σημαίνει αυτό νομίζω είναι φανερό. Ομως και Εντνοκούκεβο σημαίνει ακριβώς το ίδιο. Еден = ένα και куќа = σπίτι. Τι μπορεί να δείχνει αυτό το παράξενο φαινόμενο;

[Hector Buas]

υπαρχει ενα χωριο στην θεσσαλια που το λεγαν σελιπιανα απο τον γνωστο βασιλια Σελιπο αλλα μιας και που τελειωνε σε ανα καποιος αφελεις θεωρησε οτι ηταν ξενικης προελευσης και το αλλαξαν σε καταφυλλι. το σελιπιανα δεν ξερω ποσο παλιο ηταν αλλα πρεπει να ηταν πολυ παλιο γιατι οι ανθρωποι ηταν αγραμματοι και αποκλειεται να δωσαν το ονομα στο χωριο διαβαζοντας αρχαια κειμενα. υποθετω ετσι λεγοταν μια μεγαλη περιοχη κτλ

Υπάρχουν βέβαια και άλλες απόψεις.

[Νταρνάκας]

Εξω από την Στρούμιτσα και κοντά στο τριεθνές Β.Μακεδονίας - Βουλγαρίας - Ελλάδος, υπάρχουν δύο χωριά, εκατέρωθεν του δρόμου. Η απόσταση μεταξύ τους δεν πρέπει να ξεπερνά τα τρία χιλιόμετρα. Το αριστερά του δρόμου (πηγαίνοντας προς την Βουλγαρία) λέγεται Εντνοκούκεβο (Еднокуќево)
Το δεξιά (άρα προς την Ελλάδα) λέγεται Μονοσπίτοβο. Το τι σημαίνει αυτό νομίζω είναι φανερό. Ομως και Εντνοκούκεβο σημαίνει ακριβώς το ίδιο. Еден = ένα και куќа = σπίτι. Τι μπορεί να δείχνει αυτό το παράξενο φαινόμενο;

Ότι κάποιος μάλλον ήθελε να τρολλάρει.
Ελληνικό τοπωνύμιο είναι το βουνό Πέλιστερ κοντά στην Μπίτολα. Πρόκειται για σλαβική παραφθορά της ελληνικής ονομασίας Περιστέρι (ονόμαζαν έτσι το βουνό επειδή η κορυφή του είχε σχήμα περιστεριού), όπως αναφέρουν Ευρωπαίοι περιηγητές του 19ου αιώνα.

[Leporello]

Π.χ. στον νομό Σερρών υπάρχουν τα χωριά Ροδολίβος και Σφελινός, τα οποία δεν μετονομάστηκαν και αποκαλούνταν έτσι και επί τουρκοκρατίας. Παρόλο που μοιάζουν για ελληνικά, με κατάληξη ελληνική κ.τ.λ. κατά πάσα πιθανότητα είναι απώτερης σλαβικής προέλευσης. Ο Max Vasmer λέει ότι η αυθεντική ονομασία του πρώτου ήταν Ραντολίοβο με ρίζα τη σλαβική λέξη "ραντολιούμπ" και του δέυτερου Σβολέν με ρίζα τη σλαβική λέξη "ιζβολέν" (και εξηγεί κιόλας τι σημαίνει το καθένα αλλά μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή). Σε μοναστηριακά έγγραφα των τελευταίων αιώνων της βυζαντινής εποχής -αρχών τουρκοκρατίας, αναφέρονται ως Ραδόλιβος και Σφολενός αντίστοιχα, κάτι που δικαιώνει την ετυμολόγηση του Βάσμερ.

Изволен σημαίνει πρωτότυπος, αρχικός. Δεν μου φαίνεται γιά αρχαία λέξη όμως, μπορεί στον Μεσαίωνα να σήμαινε κάτι άλλο. Рад σημαίνει χαρούμενος και љубав σημαίνει αγάπη.

Προφανώς στα αμιγώς σλαβομακεδονικά ή τουρκικά χωριά του βορρά (αν υπήρχαν τέτοια) οι μετονομασίες είχαν άλλον στόχο, εκεί άλλαζαν και επώνυμα ανθρώπων.

Στην Φθιώτιδα υπήρχε χωριό ονόματι Κακοχώρι, απόλυτα ελληνικής ετυμολογίας. Επί Μεταξά δεν άρεσε στο καθεστώς και πλέον λέγεται Καλοχώρι.

Πάντως, του ξέφυγαν του Μεταξά πολλές ονομασίες και οι μετωνομασίες συνεχίσθηκαν επί χούντας:
https://www.eetaa.gr/metaboles/fek/1969 ... a_1969.pdf

[Σενέκας]

Π.χ. στον νομό Σερρών υπάρχουν τα χωριά Ροδολίβος και Σφελινός, τα οποία δεν μετονομάστηκαν και αποκαλούνταν έτσι και επί τουρκοκρατίας. Παρόλο που μοιάζουν για ελληνικά, με κατάληξη ελληνική κ.τ.λ. κατά πάσα πιθανότητα είναι απώτερης σλαβικής προέλευσης. Ο Max Vasmer λέει ότι η αυθεντική ονομασία του πρώτου ήταν Ραντολίοβο με ρίζα τη σλαβική λέξη "ραντολιούμπ" και του δέυτερου Σβολέν με ρίζα τη σλαβική λέξη "ιζβολέν" (και εξηγεί κιόλας τι σημαίνει το καθένα αλλά μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή). Σε μοναστηριακά έγγραφα των τελευταίων αιώνων της βυζαντινής εποχής -αρχών τουρκοκρατίας, αναφέρονται ως Ραδόλιβος και Σφολενός αντίστοιχα, κάτι που δικαιώνει την ετυμολόγηση του Βάσμερ.

Изволен σημαίνει πρωτότυπος, αρχικός. Δεν μου φαίνεται γιά αρχαία λέξη όμως, μπορεί στον Μεσαίωνα να σήμαινε κάτι άλλο. Рад σημαίνει χαρούμενος και љубав σημαίνει αγάπη.

Προφανώς στα αμιγώς σλαβομακεδονικά ή τουρκικά χωριά του βορρά (αν υπήρχαν τέτοια) οι μετονομασίες είχαν άλλον στόχο, εκεί άλλαζαν και επώνυμα ανθρώπων.

Στην Φθιώτιδα υπήρχε χωριό ονόματι Κακοχώρι, απόλυτα ελληνικής ετυμολογίας. Επί Μεταξά δεν άρεσε στο καθεστώς και πλέον λέγεται Καλοχώρι.

Πάντως, του ξέφυγαν του Μεταξά πολλές ονομασίες και οι μετωνομασίες συνεχίσθηκαν επί χούντας:
https://www.eetaa.gr/metaboles/fek/1969 ... a_1969.pdf

όλες οι μετονομασίες είναι στον πανδέκτη, όπου είναι ψηφιοποιημένα και τα σχετικά ΦΕΚ

http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/4968

είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που χωριά άλλαξαν όνομα απλά γιατί το παλιό, αν και ελληνικότατο, δεν άρεσε. Μόνο στην Κέρκυρα για κάποιο λόγο επιμένουν να κρατάνε ονόματα όπως Αρκουδίλας, και Αλεπού, αν και το τελευταίο επίσημα είναι Πέλεκας (elchav)

[foscilis]

https://neologosattikis.gr/istoriografi ... apadiaman/

[foscilis]

Το Χαρβάτι το έκανε δεύτερο σπίτι του ο Παπαδιαμάντης.

Την Παλλήνη η Ραχήλ Μακρη.

'nough said.