Συμφωνώ με όλα, απλώς η δεύτερη παράγραφος φαντάζει ουτοπία, δυστυχώς. Στα κατώτερα στρώματα παροχής υπηρεσιών τουλάχιστον, αυτό μοιάζει ακατόρθωτο. Πχ, δεν νομίζω οτι ο υδραυλικός θα έρχεται σπιτι σου να σου σφίξει τη βρύση, ο τεντάς να κρέμεται απο την κουπαστή σου με κινδυνο τη ζωή του ή ο ψυκτικός να σου κρεμάει 40 κιλά μηχάνημα πάνω σε σκάλα στο 2χ3 μπαλκονάκι σου διαλύοντας τη μέση του, μόνο και μόνο επειδή το γουστάρουνε. Ολα αυτά τα επαγγέλματα συνήθως ειναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ανάγκη για επιβίωση/εξασφάλιση των προς το ζην, και τιποτα παραπάνω.*Dwarven Blacksmith έγραψε: 28 Ιούλ 2020, 18:58Ποια εκατομμύρια χρόνια, ο άνθρωπος ήταν hunter-gatherer για τη συντριπτική πλειοψηφία της ύπαρξης του, η δουλειά δηλαδή που έκανε ήταν ελάχιστη. Αυτό το θυσίασε χάριν της ασφάλειας.Fluffy έγραψε: 28 Ιούλ 2020, 18:40Η τεμπελια, ραθυμία και οκνηρία γιγαντώνονται στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής λόγω της αλλοτρίωσης της εργασίας προς την φύση του ανθρώπου, αυτό που τον έκανε άνθρωπο τόσα εκατομμύρια χρόνια η εργασία τώρα τον αποκτηνώνει.Dwarven Blacksmith έγραψε: 28 Ιούλ 2020, 11:51
Η πραγματικότητα λέει ότι ο Άνθρωπος γουστάρει "τεμπελιά". Οι εργατικοί είναι οι μαζόχες της φεουδαρχίας, του καπιταλισμού, του κομμουνισμού.
Ιδανικά ο στόχος είναι να αποσυνδεθεί η εργασία από την επιβίωση και την υποχρέωση, ώστε ο μόνος λόγος για να εργάζεται κανείς, είναι επειδή γουστάρει, επειδή πιστεύει ότι βοηθάει τον ίδιο ή το σύνολο να εξελιχθεί. Να ασχοληθεί όχι με επαναλαμβανόμενες εργασίες που θα μπορούσε να κάνει μια μαϊμού ή ένα μηχάνημα, αλλά εκεί που πραγματικά θα αναδειχθεί η ανθρώπινη ιδιότητα.
Ο ορθόδοξος κομμουνισμός έχει φετιχοποιήσει τον εργάτη και γι αυτό δεν ταιριάζει σ' αυτό τον αιώνα. Δούλεψε όταν δεν υπήρχε βιομηχανική βάση και έπρεπε να χτιστεί.
Αν τα φέρει τόσο όμορφα καποτε ο καιρός, και η κοινωνία φτάσει στο σημείο να εργάζεσαι μόνο και αν το γουστάρεις πραγματικά (και όσοι δεν γουστάρουν βασικά, και δεν ειναι γόνοι αστών, πώς θα ζουνε, με επιδόματα?) πολλά απο αυτά τα επαγγέλματα ισως και να εκλείψουν και να επέλθει μια μίνι αναταραχή στο κοινωνικό σύνολο.
*έτσι έχω την εντύπωση, τουλάχιστον. Δεν εχω ακουσει κάποιον να εχει όνειρο ζωής να σφίγγει βρύσες ή να σηκώνει 50 κιλά σίδερα πανω σε σκαλωσιά. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση του να μιλάμε για οικογενειακή επιχείρηση, που απλώς μαθαίνεις αναγκαστικά τη δουλειά και γίνεσαι ο συνεχιστής της.