Είναι η ελληνική όμορφη γλώσσα φωνολογικά;

[1451]

Από τις λίγες γλώσσες που ξέρω, η ελληνική είναι η πιο ωραία και η αγγλική η πιο άσχημη αν και δυστυχώς η αγγλική χρειάζεται πολύ στον κόσμο μας.
Για την τουρκική που γράψετε, εγώ διαφωνώ. Εμένα μου αρέσει πολύ ο ήχος της, αν και πάντα είχα την εντύπωση ότι η διάλεκτος που μιλάνε στη δυτική Τουρκία είναι αποτέλεσμα επιβολής της γλώσσας σε ξένους ανθρώπους.
Πώς μιλάνε οι αλλοδαποί την ελληνική, κάπως έτσι μου ακούγεται η τουρκική που μιλάνε στη Κωνσταντινούπολη και τα παράλια του αιγαίου.
Ακούστε για παράδειγμα προφορά Άγκυρας, μου φαίνεται είναι πιο κοντά στη κανονική προφορά.

[Κόκκορας]

ελα μωρε τι ωραια,,τσοκ τσοκ και κλαμπαντατζιν!

[AlienWay]

Αφήνω αυτό εδώ ως προς το πια ευρωπαική γλώσσα είναι πιο σέξι φωνολογικά

[Κόκκορας]

επισης η τουρκικη ειναι γλωσσα καθαρα για την καθημερινοτητα
δηλαδη αν την μαθει καποιος δεν εχει προσβαση σε αξιολογη γραμματεια
ουτε εναν αιωνα υποθεση.

που ενταξει και λατινικο να ηταν το αλφαβητο και επι οθωμανιας κανενα ιδιαιτερο οφελος σε αυτο τον τομεα.

[Jolly Roger]

"Μιλάω Ισπανικά στο Θεό, Ιταλικά στις γυναίκες, Γαλλικά στους άντρες και Γερμανικά στο άλογό μου" - Κάρολος Ε'

[Νταρνάκας]

ελα μωρε τι ωραια,,τσοκ τσοκ και κλαμπαντατζιν!

Μπατζακλαρούμ τσιοράπ.

[Leporello]

- Οι λέξεις ενώνονται κατά την εκφορά του λόγου.

Αυτό ισχύει για όλες τις γλώσσες

Δεν είναι αλήθεια. Οσο γρήγορα και να μιλάς Ελληνικά, κάνεις μικρές παύσεις στο τέλος κάθε λέξης. Ειδικά η φράση που χρησιμοποίησες, "Αυτό ισχύει γιά όλες τις γλώσσες" το δείχνει πεντακάθαρα. Το "αυτόϊσχύει" δεν προφέρεται έτσι σαν να υπήρχε δίφθογγος όϊ, το "γιά όλες" προφέρεται καθαρά, αλλιώς δεν θα μπορούσε να το προφέρει κανείς χωρίς να κάνει συναίρεση "γι'όλες", το δε "τισγλώσσες" προφανώς δεν προφέρεται. Αυτά δεν ισχύουν σε γλώσσες όπως τα Τούρκικα ή τα Πορτογαλικά. Δεν ίσχυε ούτε γιά τα Αρχαία Ελληνικά, που κολλούσαν τις λέξεις.

[Νταρνάκας]

Αφήνω αυτό εδώ ως προς το πια ευρωπαική γλώσσα είναι πιο σέξι φωνολογικά

Νταξ' μωρέ, διάλεξαν επίτηδες τύπους με φωνή που ακούγεται ωραία/αρέσει στις γυναίκες, εννοείται πως έτσι όλες οι γλώσσες τους ακούγονται σέξυ. Ενώ αν της έβαζαν της μαυρούλας ν' ακούσει τουν Μπίλη κι τουν Μήτσου απ' ντ' Γκαρδίτσα, φανταστείτε τι ιδέα θα σχημάτιζε για τα ελληνικά! Ακόμα θα έτρεχε...

[ΟΥΤΙΣ]

Συνεπώς, αδυνατώ να κατανοήσω τι θες να μας πεις, ας πούμε, με το να αναρωτηθείς την προέλευση αυτών που τα αντικατέστησαν.

Δεν πειράζει, το συνήθισα, μην κατανόεις όσο θες από δω και μπρός.
Απλά να σου θυμίσω οτι κάποτε η συζήτηση αφορούσε το πώς ακούγεται η γλώσσα.

το δεύτερο ακούγεται πιο ελληνοπρεπές.

Αν για σένα το ζήτημα αφορά "ελληνοπρέπεια", σόρυ δεν παίζω μπάλλα στο χωραφάκι σου, πέφτει λίγο μακρια.
Σου εύχομαι καλό παιχνίδι, πάντως.

Ναι. Η συζήτηση αφορούσε και εξακολουθεί να αφορά το πως ακούγεται η γλώσσα. Εσύ λοιπόν κατασκεύασες μια εξεζητημένη πρόταση, την οποία μάλλον κανείς αλλόφωνος δεν πρόκειται να ακούσεις-συναντήσει σχεδόν πουθενά, μόνο και μόνο για να που εξυπηρετήσεις το προαποφασισμένο συμπέρασμα σου.

Γιατί, ας πούμε, δεν παραθέτεις κι ένα ποίημα να δούμε(ακούσουμε), άραγε πως ακούγεται η γλώσσα, από τους μάστορες του είδους:

"ΚΑΤΟΙΚΗΣΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ που 'βγαινε από την άλλη, την
πραγματική, όπως τ' όνειρο από τα γεγονότα της ζωής μου.
Την είπα κι αυτήν Ελλάδα και τη χάραξα πάνω στο χαρτί
να τηνε βλέπω. Τόσο λίγη έμοιαζε' τόσο άπιαστη."

Ή, γιατί δεν παραθέτεις ένα πεζό κείμενο:

"Μπορεί βέβαια ο Μακιαβέλλι, ως ιστορικός, να μη δείχνει την απόλυτη αμεροληψία, την ακρίβεια και το κριτικό δούλεμα των πηγών, που έδειξε ο νεώτερος φίλος του Φραγκίσκος Γκουϊτσιαρντίνι (Guicciardini) στην «Ιστορία της Ιταλίας» — το συνθετικό όμως ιστορικό πνεύμα του Μακιαβέλλι, βοηθημένο από τη θεωρητικά ξακαθαρισμένη συνείδησή του, είναι πολύ ανώτερο. Το πνεύμα του Μακιαβέλλι ήταν από τα πιο φωτισμένα που γνώρισε ο κόσμος. Μα η καρδιά του —κι εδώ ακριβώς θα διαπιστώσουμε κάτι το τραγικό— δε γνώρισε, όπως το πνεύμα του, τον ήλιο. Ο Μακιαβέλλι είναι στην ιστορία της Ευρώπης ο πρώτος «décadent», ο πρόδρομος όλων εκείνων, που κάμποσους αιώνες αργότερα προσπάθησαν να δώσουν μια πνευματική έκφραση στην «παρακμή» και στην «πλήξη» που βασίλευε μέσα τους. Η καρδιά του είναι απαισιόδοξη και κουρασμένη. Ο Μακιαβέλλι ξέρει όλα τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, και όμως η κουρασμένη του καρδιά ζητάει καταφύγιο στην ύπαρξη ενός δυνατού ηγεμονικού χεριού, που χωρίς να τα λύσει τα προβλήματα, θάταν σε θέση να τα παραμερίσει με τη δολιότητα και την αυθαιρεσία του. Έτσι εξηγείται το πώς ένας τόσο φωτισμένος γιος της Φλωρεντίας έστρεψε τα μάτια της καρδιάς του, που είχαν κουρασθεί από το υπερβολικό φως του πνεύματός του, στον Καίσαρα Βοργία, στο σατανικό εκείνο τύπο που και τον Λεονάρντο ντα Βίντσι είχε καταφέρει να πάρει ως αρχηγό του πολεμικού μηχανικού στην υπηρεσία του. Η οικογένεια Βοργία, που δεν ήταν ιταλική (όσο κι αν ήθελε να εμφανίζεται ως ιταλική) έκανε μερικά χρόνια την Ιταλία, και προπάντων τη Ρώμη, να ζήσει τις πιο τρομακτικές νύχτες που γνώρισε ο κόσμος."

[ST48410]

Βέβαια με το πέρασμα των αιώνων η προφορά της ελληνικής γλώσσας άλλαξε αρκετά, σε σημείο που οι τόνοι και τα πνεύματα να αχρηστευτούν ουσιαστικά στον προφορικό λόγο, πολλούς αιώνες πριν καταργηθούν και στον γραπτό.

Ο ST48410 ισχυρίζεται ότι ακόμη προφέρουμε την περισπωμένη και την βαρεία διαφορετικά.

Μια φίλη μου χάρισε πριν μερικά χρόνια ένα βιβλίο. Βλέπω ότι υπάρχει και σε ηλεκτρονική μορφή.
https://issuu.com/athensmusicsociety/do ... __________
Δεν τα καταλαβαίνω όλα γιατί οι γνώσεις μου στις γλώσσες είναι περιορισμένες. Αυτά που λέει όμως για τους τόνους τα ακούω ξεκάθαρα. Δες από σελίδα 26 και μετά αν και είμαι σίγουρος ότι θα βρεις και άλλα πράγματα ενδιαφέροντα. Αν μπορέσω στο μεταξύ να βρω κάποιο software να σας το δείξω και οπτικά, θα επανέλθω.

[Antares]

Βέβαια με το πέρασμα των αιώνων η προφορά της ελληνικής γλώσσας άλλαξε αρκετά, σε σημείο που οι τόνοι και τα πνεύματα να αχρηστευτούν ουσιαστικά στον προφορικό λόγο, πολλούς αιώνες πριν καταργηθούν και στον γραπτό.

Ο ST48410 ισχυρίζεται ότι ακόμη προφέρουμε την περισπωμένη και την βαρεία διαφορετικά.

'Εχω προλάβει την περισπωμένη και τα πνεύματα στο δημοτικό. Πάντα είχα την εντύπωση ότι ο ήχος στην περισπωμένη πρέπει να είναι μπάσος ενώ στην οξεία οξύς. Τουλάχιστον έτσι τα είχα συνδέσει για να τα θυμάμαι.

[Κόκκορας]

τα κινεζικα μου ακουγονται σαν τους ηχους ενος ζουζουνιου στο αυτι!

τα γερμανικα σαν να ειναι διαρκως θυμωμενοι
τα τουρκικα σαν αυτος που μιλα να εχει πετρες και βοτσαλα στο στομα.

τα ιταλικα.περιμενω να βγαλει κορινες αυτος που τα μιλαει,το μυαλο μου παει σε περιοδευων τσιρκο,που μολις εφτασε και στην πολη μας!χαρουμενη γλωσσα.
τα καστιλλιανικα εχουν υπερβολικα αστεια προφορα,αλλα ειπαμε της λατινικης αμερικης ειναι εξαιρετικα(παρεμπιπτοντως οποιος ελληνας μαθαινει ισπανικα αποκτα και αριστη προφορα)
η βρετανικη προφορα υποδεικνυει διαρκως μια ενοχληση ή εκπληξη στα αυτια μου.

οι ελληνικες λεξεις με καταληξη ς θα ακουγονται μου φαινεται σαν τον ανεμο ή σαν το συριγμο φιδιου!
βεβαια ειναια ληθεια πως πρεπει να εχει ιδιαιτερα ισορροπημενη προφορα η γλωσσα μας.το μοναδικο ελαττωμα της στα αυτια μου ειναι το παραπανω,η υπερβολικα δηλαδη συχνη καταληξη ς σε λεξεις

[ST48410]

Βέβαια με το πέρασμα των αιώνων η προφορά της ελληνικής γλώσσας άλλαξε αρκετά, σε σημείο που οι τόνοι και τα πνεύματα να αχρηστευτούν ουσιαστικά στον προφορικό λόγο, πολλούς αιώνες πριν καταργηθούν και στον γραπτό.

Ο ST48410 ισχυρίζεται ότι ακόμη προφέρουμε την περισπωμένη και την βαρεία διαφορετικά.

'Εχω προλάβει την περισπωμένη και τα πνεύματα στο δημοτικό. Πάντα είχα την εντύπωση ότι ο ήχος στην περισπωμένη πρέπει να είναι μπάσος ενώ στην οξεία οξύς. Τουλάχιστον έτσι τα είχα συνδέσει για να τα θυμάμαι.

Όχι. Η περισπωμένη είναι τονική διακύμανση. Η βαρεία είναι βαθύτερη.

[ST48410]

Δεν ίσχυε ούτε γιά τα Αρχαία Ελληνικά, που κολλούσαν τις λέξεις.

Από τι τεκμαίρεται αυτό; Στα Ομηρικά έπη υπάρχει μέτρο και μετρημένοι χρόνοι σημαίνει πολλές φορές μετρημένες παύσεις στο τέλος ενός στίχου. Στην καθημερινή γλώσσα δεν είχε δηλαδή;

[Antares]

Στα Ισπανικά έβλεπα μια σειρά. Εκτός από το κλάμα που έπεφτε συνέχεια (αν και η σειρά ήταν καλή) δεν μπορούσα να αντέξω την γλώσσα για πολύ στο αυτί μου, κάτι που δεν μου συνέβη με ιταλικές και γαλλικές σειρές που έχω δει, για να μην λέμε ότι είμαστε συνηθισμένοι στα αγγλικά. Μάλιστα τα ιταλικά και γαλλικά μου αρέσει πολύ να τα ακούω. Τα γερμανικά τα ακούω γιατί τα γνωρίζω, είναι και αυτά αρκετά ενοχλητικά στο αυτί. Τα αγγλικά πάλι όχι, δεν είναι θέμα συνήθειας αφού τα αμερικανικά ακούγονται πιο ενοχλητικά.
Τα Ρώσικα δεν μου είναι αρκετά ενοχλητικά. Ιαπωνικά και Κινεζικά μου προκαλούν κάποιο άγχος. Δεν έχω ταξιδέψει βέβαια παντού, από την τηλεόραση.
Τα ελληνικά δεν ακούγονται ακριβώς σαν τα ισπανικά επομένως.