Γιατί απέτυχε η Γιουγκοσλαβία;

[sman5]

Ποια ήταν τα αιτία της διάλυσης της;

[ammophila]

Είχε πολλά σύμφωνα και φωνήεντα ανάμεσα, να γιατί.

[Nandros]

Ποια ήταν τα αιτία της διάλυσης της;

Επειδή αν και ουσιαστικά ήταν ένας λαός οι Νοτιοσλάβοι, οι ιστορικές συνθήκες τους χώρισαν.
Είναι χωρισμένοι σε 3 θρησκείες: Ορθόδοξοι, καθολικοί, μουσλίμ.
Είχαν κοινή γλώσσα, αλλά οι Κροάτες τώρα χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο, ενώ οι Σέρβοι το κυριλλικό.
Όσο ζούσε ο Τίτο, τους συγκρατούσε. Μετά που πέθανε τελείωσε η υπόθεση, αφού τα παλιά μίση αναβίωσαν.
.

[NKVD_SMERSH]

Γιατί οι θρησκείες είναι σαν τις πυγολαμπίδες και χρειάζονται το σκοτάδι για να λάμψουν...

Και επειδή οι Γερμανοί ήθελαν οικονομική διείσδυση, αλλά οι Σέρβοι που είχαν 1 εκατομμύριο νεκρούς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν τους γούσταραν, αλλά τους γούσταραν οι φιλοναζί Κροάτες και Μουσουλμάνοι.

Απλά πράγματα.

[Jolly Roger]

Ποια ήταν τα αιτία της διάλυσης της;

Επειδή αν και ουσιαστικά ήταν ένας λαός οι Νοτιοσλάβοι, οι ιστορικές συνθήκες τους χώρισαν.
Είναι χωρισμένοι σε 3 θρησκείες: Ορθόδοξοι, καθολικοί, μουσλίμ.
Είχαν κοινή γλώσσα, αλλά οι Κροάτες τώρα χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο, ενώ οι Σέρβοι το κυριλλικό.
Όσο ζούσε ο Τίτο, τους συγκρατούσε. Μετά που πέθανε τελείωσε η υπόθεση, αφού τα παλιά μίση αναβίωσαν.
.

ενδιάμεσα μπήκε και το ΔΝΤ στη μέση.

τα μίση αρχικά φούντωσαν για οικονομικούς λόγους, ότι η Κροατία και η Σλοβενία που είχαν τις βιομηχανίες, αρνούνταν πεισματικά εν μέσω βαθιάς από το 1983 κρίσης να δείξουν αλληλεγγύη στην μερικώς αποβιομηχανοποιημένη Σερβία.

το "Μεμοράντουμ" των Σέρβων ακαδημαϊκών του 1986 - που θεωρείται σημείο καμπής στην ιστορία της Γιουγκοσλαβίας για το τέλος της "Ενότητας-Αδελφοσύνης" και την αρχή της εξάπλωσης των εθνικισμών - στα περισσότερα σημεία του μιλάει για οικονομικές ανισότητες παρά για εθνοθρησκευτικές διαφορές.

αυτό που στην ουσία έγινε το δεύτερο μισό των 80s στη Γιουγκοσλαβία - τα χρόνια των μαζικών απεργιών και καταλήψεων εργοστασίων, μόνο το Φλεβάρη του '87 είχαμε 2400 κατειλημμένα εργοστάσια σε όλη τη χώρα - ήταν ότι οι εθνικές γραφειοκρατίες της κάθε ομόσπονδης δημοκρατίας (που είχαν λίγο-πολύ μετατραπεί σε αυτόνομες αστικές τάξεις με το Σύνταγμα του '74), έπαιξαν όλες, ταυτόχρονα το χαρτί του εθνικισμού για να διασπάσουν το κίνημα κατά της λιτότητας (κίνημα με τα χαρακτηριστικά του πολωνικού του Βαλέσα).

εκείνα τα χρόνια (1987-1991) κάθε ηγεσία τραβούσε το σχοινί και καμιά δε δεχόταν να κάνει παραχωρήσεις στις άλλες. Ο Τούτζμαν και ο Μιλόσεβιτς αλληλοεκτρέφονταν, ο ένας έκανε ακριβώς εκείνες τις κινήσεις που θα ωθούσαν τον άλλο να φουντώσει τον εθνικισμό του δικού του λαού. Αν σε αυτό βάλεις και το γεγονός ότι αυτοί οι δύο έλεγχαν τα ΜΜΕ στις χώρες τους, καταλαβαίνει κανείς ότι οι ψύχραιμες ειρηνιστικές φωνές χάνονταν μέσα στο θόρυβο των πολεμοκάπηλων ένθεν κακείθεν.

[NKVD_SMERSH]

Milosevic και Tudjman το 1991 συμφώνησαν για την μετέπειτα εξέλιξη της Γιουγκοσλαβίας. Ο Milosevic χάρισε στον Tudjman την Krajina, όχι όμως την Ανατολική Σλαβονία και ο Tudjman του έδωσε το οκ για Sarajevo και δυτική Βοσνία, ο Tudjman ήθελε μόνο, την Μostar την Herceg Bosna και το Brcko.

[Chainis]

Για τον ίδιο λόγο που χώρισαν Τσέχοι και Σλοβάκοι, η διαφορά ότι οι μεν χώρισαν συναινετκα οι δε τα έκαναν γυαλιά καρφιά.

[Fairfax]

Γιατί οι Κροάτες και οι Σλοβένοι είναι Γερμανό μαθημένοι σχετικά εργατικοί με καλές ευρωπαϊκές προοπτικές και με δυνατό τουριστικό υπόβαθρο. Οι Σέρβοι είναι κλασικοί Βαλκάνιοι που δεν αντιμετωπίζουν το παρόν και την πραγματικότητα όπως θα έπρεπε. Οι γυναίκες στο Zagreb πάντως πολύ καλύτερες από Βελιγράδι.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Γιατί διαλύθηκε είναι το σωστό ερώτημα. Το ότι κάτι υπάρχει, δεν το κάνει και επιτυχημένο, βλέπε βόρειος Κορέα, κ.α.

[πατησιωτης]

Ο πολυπολιτισμός και ο κομμουνισμός.

[run]

δεν υπηρχε περιπτωση να επιβιωσει η γιουγκοσλαβια ενώ διαλυονταν όλα τα κουμουνιστικα κρατη

οι γερμανοι βρηκαν την ευκαιρια να βαλουν ποδι στα βαλκανια

βεβαια την βρωμικη δουλεια την εκαναν οι αμερικανοι

[Αρχέλαος]

Ποια ήταν τα αιτία της διάλυσης της;

Επειδή αν και ουσιαστικά ήταν ένας λαός οι Νοτιοσλάβοι, οι ιστορικές συνθήκες τους χώρισαν.
Είναι χωρισμένοι σε 3 θρησκείες: Ορθόδοξοι, καθολικοί, μουσλίμ.
Είχαν κοινή γλώσσα, αλλά οι Κροάτες τώρα χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο, ενώ οι Σέρβοι το κυριλλικό.
Όσο ζούσε ο Τίτο, τους συγκρατούσε. Μετά που πέθανε τελείωσε η υπόθεση, αφού τα παλιά μίση αναβίωσαν.
.

ενδιάμεσα μπήκε και το ΔΝΤ στη μέση.

τα μίση αρχικά φούντωσαν για οικονομικούς λόγους, ότι η Κροατία και η Σλοβενία που είχαν τις βιομηχανίες, αρνούνταν πεισματικά εν μέσω βαθιάς από το 1983 κρίσης να δείξουν αλληλεγγύη στην μερικώς αποβιομηχανοποιημένη Σερβία.

το "Μεμοράντουμ" των Σέρβων ακαδημαϊκών του 1986 - που θεωρείται σημείο καμπής στην ιστορία της Γιουγκοσλαβίας για το τέλος της "Ενότητας-Αδελφοσύνης" και την αρχή της εξάπλωσης των εθνικισμών - στα περισσότερα σημεία του μιλάει για οικονομικές ανισότητες παρά για εθνοθρησκευτικές διαφορές.

αυτό που στην ουσία έγινε το δεύτερο μισό των 80s στη Γιουγκοσλαβία - τα χρόνια των μαζικών απεργιών και καταλήψεων εργοστασίων, μόνο το Φλεβάρη του '87 είχαμε 2400 κατειλημμένα εργοστάσια σε όλη τη χώρα - ήταν ότι οι εθνικές γραφειοκρατίες της κάθε ομόσπονδης δημοκρατίας (που είχαν λίγο-πολύ μετατραπεί σε αυτόνομες αστικές τάξεις με το Σύνταγμα του '74), έπαιξαν όλες, ταυτόχρονα το χαρτί του εθνικισμού για να διασπάσουν το κίνημα κατά της λιτότητας (κίνημα με τα χαρακτηριστικά του πολωνικού του Βαλέσα).

εκείνα τα χρόνια (1987-1991) κάθε ηγεσία τραβούσε το σχοινί και καμιά δε δεχόταν να κάνει παραχωρήσεις στις άλλες. Ο Τούτζμαν και ο Μιλόσεβιτς αλληλοεκτρέφονταν, ο ένας έκανε ακριβώς εκείνες τις κινήσεις που θα ωθούσαν τον άλλο να φουντώσει τον εθνικισμό του δικού του λαού. Αν σε αυτό βάλεις και το γεγονός ότι αυτοί οι δύο έλεγχαν τα ΜΜΕ στις χώρες τους, καταλαβαίνει κανείς ότι οι ψύχραιμες ειρηνιστικές φωνές χάνονταν μέσα στο θόρυβο των πολεμοκάπηλων ένθεν κακείθεν.

Φοβερός γνώστης των πραγμάτων. Σε παραδέχομαι.
Ο Μιλόσεβιτς σε δημοτικότητα βοηθήθηκε αν θυμάμαι καλά και από όταν στα τέλη των 80'ς στο Κόσοβο είπε δημοσίως σε σέρβους ότι δεν έχει δικαίωμα κανείς να τους πειράζει.

Το υπόβαθρο αφορούσε οικονομική επιδείνωση με υψηλό πληθωρισμό στα 80'ς και εθνικιστικά πάθη που δεν είχαν αμβλυνθεί εντελώς επί Τίτο.

Τα παρακάτω μέρη άρθρων είναι από το 1970-72 και αναφέρονται σε όσα επεσήμανα.

[Patriot]

Γιατί σε αυτήν ζούσαν ένα σωρό εθνικότητες(Σέρβοι,Μουσουλμάνοι,Κροάτες,Αλβανοί σε Κόσοβο και Σκόπια,Μαυροβούνιοι,Σλοβένοι,Γερμανοί και Ούγγροι στη Βοιβοντίνα κτλ) και θρησκείες(Ορθοδοξία,Καθολικισμός,Ισλάμ,Καλβινιστές).

[Jolly Roger]

Ο Μιλόσεβιτς σε δημοτικότητα βοηθήθηκε αν θυμάμαι καλά και από όταν στα τέλη των 80'ς στο Κόσοβο είπε δημοσίως σε σέρβους ότι δεν έχει δικαίωμα κανείς να τους πειράζει.

Ναι. Οι Σέρβοι του Κοσόβου εκείνη την εποχή (μετά τις ταραχές του 1981) έψαχναν έναν νέο Ράνκοβιτς.

Ο Ράνκοβιτς ήταν Σέρβος αντιπρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας επί 20 χρόνια, και αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος από το 1948 ως το 1966 διοικούσε "με το βούρδουλα" το Κόσοβο υπέρ των Σέρβων (με τη σύμφωνη γνώμη του Τίτο διώκονταν οι Αλβανοί ως πράκτορες του Χότζα και του Στάλιν), το 1953 μέσω του Ράνκοβιτς είχε επιτευχθεί συμφωνία Τουρκίας-Γιουγκοσλαβίας για την απέλαση 100.000 Κοσοβάρων Αλβανών στην Τουρκία, που αντικαταστάθηκαν με Σέρβους και Μαυροβούνιους.

Αυτά όλα άλλαξαν το 1966, όταν ο Τίτο βρήκε στο γραφείο του (κάποιοι λένε και στην κρεβατοκάμαρά του) κρυφή κάμερα βαλμένη από τον Ράνκοβιτς, και τον έδιωξε από το κόμμα. Από τότε οι Αλβανοί σήκωσαν για τα καλά κεφάλι στο Κόσοβο, πολλοί Σέρβοι έχασαν τις δουλειές τους, και οι Σέρβοι του Κοσόβου από 33% του συνολικού πληθυσμού στην απογραφή του 1948 (και 95% στις κομβικές θέσεις διοίκησης) έγιναν 17% του πληθυσμού το 1981 (και λιγότερο από 50% στις θέσεις διοίκησης). Ταυτόχρονα άκμασε ο αλβανικός εθνικισμός που ζητούσε Δημοκρατία του Κοσόβου εντός Γιουγκοσλαβίας με ισότιμα δικαιώματα με τη Σερβία (πράγμα αδιανόητο κατά την εικοσαετία Ράνκοβιτς).

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα είναι σε διαρκή αναβρασμό οι Σέρβοι του Κοσόβου στα 80s και να ζητούν κάποιον που θα επαναφέρει τα πράγματα στην εποχή πριν το 1966. Αυτός ήταν τελικά ο Μιλόσεβιτς.

Η πρώτη, μάλιστα, μαζική (βουβή) διαδήλωση Σέρβων εναντίον του καθεστώτος θεωρείται ότι είναι η κηδεία του Ράνκοβιτς το 1983, όπου, ενώ το καθεστώς είχε απαγορεύσει κάθε μνεία στον εν λόγω επί 17 χρόνια, το κοιμητήριο γέμισε με 200.000 Σέρβους εκείνη τη μέρα (ανέβαιναν και στα δέντρα). Εδώ είναι πλάνα από την κηδεία:



έχω πετύχει, σήμερα, μέχρι και Σέρβους νεοναζί στο Stormfront να λένε ότι ο Ράνκοβιτς ήταν ένας παρεξηγημένος Σέρβος εθνικιστής (!).

[NKVD_SMERSH]

Τα του Rankovic τα ξέχασα τελείως.

Δυστυχώς έχουν χαθεί ιστοσελίδες που είχαν ανέβει στα μέσα του 1990 και έχουν λεπτομέρειες. Ήταν ακόμα επίκαιρο το Γιουγκοσλαβικό.

Το 1999 η Ελευθεροτυπία είχε ένα ένθετο για την Γιουγκοσλαβία "Το πειραματόζωο της Νέας τάξης πραγμάτων" και αναφέρονταν στον Rankovic και στον Tito.