Μια χαρά θα είχες Παρθενώνα είτε ίδιο είτε καλύτερο. Θα άλλαζαν κάποιες μορφές στα αετώματα. Έχουν γίνει κι άλλα έργα πολύ σπουδαία από άλλους. Η επιμονή σου για μοναδικότητα σε παγιδεύει σε αδιέξοδα. Τόση ώρα μου περιγράφεις το ταλέντο σε μία συζήτηση που ήθελες να καταλάβεις τι εννοώ και σου λέω ότι δεν υφίσταται καμία προσπάθεια που πρέπει να ανταμειφθεί. Όλα τα άλλα είναι προσωπικές σου αιτιάσεις και για μένα δεν είναι έγκυρα.ST48410 έγραψε: 28 Ιουν 2020, 16:26Κάποια πράγματα στην τέχνη λειτουργούν αλλιώς.Σωκράτης έγραψε: 28 Ιουν 2020, 16:01 1) Κι όμως έχεις.
2)Άλλο είναι ένας καλός μαρμαρογλύπτης κι άλλο ένας αρχιτέκτων. Μαρμαρογλύπτες είχαν πολύ καλούς λοιπόν και πολλούς. Η τέχνη δε αυτή απαιτεί καλό οπτικο-κινητικό συντονισμό. Με λίγα λόγια ένα καλά οργανωμένο νευρικό σύστημα που στηρίζει και μια καλή οπτική και χειρο-κινητική λειτουργία. καμία αριστεία λοιπόν παρά μόνο ικανότητα και άρα ταλέντο. μία εγγενής δυνατότητα.
3) Πάλι προπέρασες ότι χωρίς τους εργάτες δεν θα είχες παρθενώνα. δεν πειράζει. Έχεις μάθει να μην ασχολείσαι με οι δεν σε βολεύει. Κι αυτό που δεν σε βολεύει είναι να φανταστείς τον εαυτό σου στη θέση του εργάτη. Σου φαίνεται κουραστικό. Τα όνειρά σου τα προσανατολίζεις σε κάτι πιο ξεκούραστο κι αυτό το ταυτίζεις με την πνευματική δουλειά ή τη λεπτοδουλειά. για αυτό κι πιάνεσαι από τέτοιες θεωρήσεις περί αριστείας κλπ.
Σου ξαναλέω λοιπόν ότι η διαφορά ρόλων όπως εργάτες και σχεδιαστές - που αυθαίρετα λες ότι είναι λεκτική υπερβολή κι δεν το συζητάς χωρίς να εξηγείς το λόγο και τι εννοείς - δεν είναι αριστεία ή μη αριστεία. Είναι απλά άλοι ρόλοι. δεν καταλαβαίνω γιατί η έννοια αριστεία κολλάει στον σχεδιαστή. Επειδή είναι ο ένας; Επειδή οι εργάτες είναι οι πολλοί; αυτό λοιπόν θες, να ξεχωρίζεις και να είσαι σπάνιος; Το βρισκω προβληματικό αυτό. μεγαλομανικαό και ψωνίστικο.
Όσο για το έθεσα άλλο θέμα σχετικά με το τίτλο ή την ουσία του νήματος θα διαφωνήσω. αν κάποιος έκανε θέμα "Τι είναι καλύτερο ; Να σκοτώνεις με πιστόλι ή με μαχαίρι;" κι έλεγα ότι είναι κακό να σκοτώνεις γενικά, θα μου την έλεγες επειδή χαλάω το πνεύμα του νήματος;
Ούτε εδώ βλέπω γιατί πρέπει να υπάρχει ο χαρακτηρισμός του άριστου. Το συνεργατικό μάθημα θα φτιάξει ανθρώπους συνειδητοποιημένους και εναρμονισμένους με τη φύση τους. Χωρίς συνεργασία ο homo sapiens δεν θα ζούσε σήμερα.
1. Δώσε μου παραδείγματα να καταλάβω
2. Δεν θαυμάζουμε το Φειδία ως μαρμαρογλύπτη. Σε κάποια έργα μνημειωδών διαστάσεων αρκετή από την εργασία έχει γίνει από βοηθούς/μαθητές κλπ. Ακόμα και κουλός να ήταν ο Φειδίας δεν θα είχε διαφορά για την συζήτηση που κάνουμε. Τον θαυμάζουμε για τις συλλήψεις. Το να βλέπει δηλαδή ένα χώρο και να φαντάζεται εκεί μέσα συμπλέγματα αγαλμάτων και μορφές με μεγάλη πρωτοτυπία, πολύ καλή εκμετάλλευση του χώρου, πολύ καλή εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του υλικού, δεδομένων των τεχνικών και των εργαλείων που είχε στην διάθεσή του εκείνη την εποχή και των πραγμάτων που είχαν γίνει μέχρι τότε. Δηλαδή για να καταλάβεις πως λειτουργεί το πράγμα στην τέχνη θα σου πω το εξής απλό. Αν κάποιος κάτσει και σκαλίσει μάρμαρα και φτιάξει ακριβώς τα ίδια πράγματα 500 χρόνια μετά, έχουν μηδαμινή αξία. Εκεί θα πεις ναι, είναι καλός μαρμαρογλύπτης και έχει ικανότητα στο σκάλισμα αλλά καλλιτεχνικά το αποτέλεσμα είναι αδιάφορο πλέον. Δεν υπάρχει καλλιτεχνικό επίτευγμα. Δεν υπάρχει ανάγκη για φαντασία και σκέψη γιατί αυτά έχουν ξαναγίνει πολλές φορές. Την πρώτη φορά είναι δύσκολο να τα φανταστείς και αυτό θαυμάζουμε στο Φειδία. Όχι την ικανότητα να λαξεύει. Ούτε στους ζωγράφους την ικανότητα να τραβάνε ίσιες γραμμές. Αυτό είναι εφόδιο που λαμβάνει οποιοσδήποτε μαθητής της Καλών Τεχνών. Το παρακάτω έχει σημασία.
3. Αντικαθιστώντας οποιονδήποτε εργάτη με άλλο συνεχίζεις να έχεις Παρθενώνα. Χωρίς τον Φειδία, δεν έχεις.
Η τέχνη (αναφέρομαι στην σοβαρή καλλιτεχνική δημιουργία αυτού που χοντρικά ονομάζουμε Δύση και θεωρεί ως κοιτίδα του διεργασίες που συνέβησαν στην Αρχαία Ελλάδα) έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις. Η σπανιότητα είναι μία από αυτές.
Το ότι ο homo sapiens δεν θα ζούσε χωρίς συνεργασία δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και ξώφαλτσα με κάποιο μουσικό όργανο πχ καταλαβαίνει τι γράφω. Μπορεί να χτυπιέσαι δεκάωρα στη μελέτη, μπορεί να έχεις το ακριβότερο μουσικό όργανο, την καλύτερη ιδέα για τον εαυτό σου και να έρχεται ο χ συμμαθητής σου που σε μερικούς μήνες προοδεύει τόσο όσο εσύ δεν μπόρεσες σε χρόνια. Εκεί πάνε περίπατο και οι εγωισμοί και τα μεγάλα καλάμια. Δεν μετράει ούτε σε ποια τάξη είσαι, ούτε ποιο δάσκαλο είχες κλπ κλπ Η απόσταση στις ικανότητες του ενός με τον άλλο είναι χαώδης και οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Ποτέ δεν παίρνει πτυχίο οργάνου κάποιος επειδή έχει συμπληρώσει συγκεκριμένες εργατοώρες μελέτης. Ο ένας το παίρνει μελετώντας 15 χρόνια και ο άλλος 2-3.
Και πάλι βγάζεις κάτι ασυνείδητο και απωθημένο κι έχει να κάνει με τη μοναδικότητα και τη πιθανή ασφάλεια που σου εμπνέει. θα ήθελες να είσαι αναντικατάστατος; Βλέπω μια χαρά τον έχεις για ανάλωση τον εργάτη και για αντικατάσταση και απόσυρση. Στο ξαναλέω είτε τον αποσύρεις είτε όχι, το τελικό αποτέλεσμα οφείλεται στη δουλειά του εργάτη.
Ο Αινστάιν ξέρεις δεν ήταν άριστος. Εν τούτοις και πάλι είναι λάθος να θεωρείς ότι σήμερα δεν θα είχαμε gps αν δεν ζούσε ποτέ ο αινστάιν. Μη ζεις με μύθους. Μη ζητάς επισημότητες και τίτλους όταν ψάχνεις για την ουσία.
Ο αινστάιν σιχαινόταν τις κατεστημένες αξίες. Αν ζούσε σήμερα, οι ομοϊδεάτες σου θα τον έλεγαν πλέμπα ή άπλυτο. Επιτέλους μάθε όσο μεγαλώνεις ότι οι τίτλοι, οι τιμές κι όλα αυτά τα ηλίθια κατασκευάσματα είναι κατάλοιπα νοοτροπίας από τις εποχές που υπήρχαν οι "αριστοκράτες". κύκλοι παρηκμασμένων συνειδήσεων και ευτελούς κοινωνικής ζωής. Δεν βλέπεις στην καθημερινότητά σου ότι αυτός που μιλάει για αριστεία είναι ο αμόρφωτος και ο ανίκανος να εμπεδώσει στη γνώση; ότι αυτός που φωνάζει για τη σημαία που δεν πρέπει να την κρατούν αλλοδαποί μαθητές στην παρέλαση είναι αυτός που τα παιδιά του είναι κακοί μαθητές; Αυτός που σου αναφέρει την επιστήμη για να αντιπαρατεθεί στο επιχείρημά σου είναι εντελώς άσχετος με την επιστήμη; όλοι αυτοί μόνο με εικονίσματα πορεύονται και ποτέ δεν κάνουν κάτι εποικοδομητικό.
) ετσι μια ποιοτικοτερου επιπεδου διασκεδαση ,μια κατηγορια στην οποια θα μπορουσαν να πουν και τα αθληματα π.χ ή ακομα και η Pop!
