..............Αν αυτό ήταν σκηνή από κωμωδία της Τσινετσιτά του 1970, στο επόμενο πλάνο θα εισέβαλαν μέσα στην αίθουσα δυο τύποι με άσπρες ιατρικές μπλούζες και θα μπουζούριαζαν κανονικά τον χειροκροτητή δια τα περαιτέρω. Επειδή όμως είμαστε σε κωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία του 2020, η συνεδρίαση συνεχίστηκε κανονικά χωρίς εισβολές και παρατράγουδα. ............Τουλάχιστον τα μέλη του 20ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, όταν τον Φεβρουάριο του 1956 άκουσαν από τον Νικίτα Χρουστσόφ να περιγράφει από το βήμα τα εγκλήματα του Στάλιν (και τα δικά τους συνακόλουθα), προτίμησαν να σιωπήσουν ή να λιποθυμήσουν (περί τα 120 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής έπεσαν ξερά κατά την διάρκεια της ομιλίας). Δεν τόλμησαν πάντως να χειροκροτήσουν. Εδώ χειροκρότησαν άπαντες, με τον κυρ-Φώτη πρώτο-πρώτο. «Where is my mind?» που ρωτούσαν κι οι παλιοί ροκάδες. [ΤΡΑ-ΓΟΥ-ΔΑ-ΡΑ ] Oπως με την ίδια ζέση χειροκρότησαν τον αρχηγό Αλέξη όταν είπε «στην πραγματικότητα εγώ είμαι ο στόχος τους, αν έχουν τα κότσια και δεν είναι θρασύδειλοι, εγώ είμαι εδώ». Νόμισαν ότι χειροκροτούν έναν ήρωα που βάζει μπροστά το στήθος του για να υπερασπιστεί τους συντρόφους του, και δεν ήξεραν -οι άφρονες- ότι χειροκροτούσαν έναν αντιγραφέα του αισχίστου είδους. Ήταν πάλι τα ο 1989, που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει σε συνέντευξη Τύπου «θρασύδειλοι, μην χτυπάτε την Δήμητρα, χτυπήστε εμένα». ........Τι διάολο, μόνο όταν αναφέρεται σε λιποθυμίες παιδιών και σε μαγκάλια ξεδιπλώνεται το ταλέντο του παγκόσμιου ηγέτη, σ’ όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τυμβωρυχεί; Κι αφού είναι τόσο πιστός αντιγραφέας του Ανδρέα, γιατί τον αντιγράφει a la card; Ας δει τι έκανε τότε ο Ανδρέας στον Μένιο, για να πράξει κι αυτός αναλόγως στον Παππά και τον Παπαγγελόπουλο…
