Eργαστήριο Chillout

[Nostalgia]

Τσιλ = Θεος! Αναμενουμε την συνεχεια! :-)

[Chilloutbuddy]

Ή έστω μια απ'αυτές τις πλαστικές τάβλες που κόβουν το ψωμί. Εκεί πάνω θα κόβεις.

Τεφλόν, κατά προτίμηση. Μεγαλύτερη αντοχή στα κοψίματα, θα την έχει για πιο πολύ καιρό.

Ό,τι να'ναι φτάνει να μη στομώνει τα μαχαίρια, αυτή την έννοια έχει.

Aν σε παίρνει από λεφτά πάρε κι αυτό, κατά προτίμηση 60άρι. Rotary cutter λεγεται αν θες να το ψάξεις online, είναι πολύ καλό για πολλές δουλειές

Καλά, δεν είναι και τόσο ακριβό. Εδώ στην Ελλάδα, ένα επώνυμο τέτοιο (πχ Stanley) κάνει κάτω από 20 ευρά, και οι λάμες του κοντά στο τριάρι έκαστη. Και έχει και διαβάθμιση πάνω στη λάμα, να βλέπεις πόσο μήκος κόβεις (για όπου χρειάζεται αυτό).

Ναι δε λέω φτηνό είναι, απλά μαζεύονται κάμποσα λεφτά τελικά, θέλει πολλά ψιλολοϊδια το σπορ.
Επίσης αν είναι να πάρει τέτοιο καλύτερα OLFA ή Fiskars, κάνει λίγο παραπάνω αλλά αξίζει.

[shrike]

Ή έστω μια απ'αυτές τις πλαστικές τάβλες που κόβουν το ψωμί. Εκεί πάνω θα κόβεις.

Τεφλόν, κατά προτίμηση. Μεγαλύτερη αντοχή στα κοψίματα, θα την έχει για πιο πολύ καιρό.

Ό,τι να'ναι φτάνει να μη στομώνει τα μαχαίρια, αυτή την έννοια έχει.

Και σ' αυτόν τον τομέα είναι καλύτερο το τεφλόν (ptfe τέλος πάντων). Σε κάποιους τύπους μαχαιριών, μέχρι που τα ακονίζει κιόλας κατά την χρήση.

Aν σε παίρνει από λεφτά πάρε κι αυτό, κατά προτίμηση 60άρι. Rotary cutter λεγεται αν θες να το ψάξεις online, είναι πολύ καλό για πολλές δουλειές

Καλά, δεν είναι και τόσο ακριβό. Εδώ στην Ελλάδα, ένα επώνυμο τέτοιο (πχ Stanley) κάνει κάτω από 20 ευρά, και οι λάμες του κοντά στο τριάρι έκαστη. Και έχει και διαβάθμιση πάνω στη λάμα, να βλέπεις πόσο μήκος κόβεις (για όπου χρειάζεται αυτό).

Ναι δε λέω φτηνό είναι, απλά μαζεύονται κάμποσα λεφτά τελικά, θέλει πολλά ψιλολοϊδια το σπορ.
Επίσης αν είναι να πάρει τέτοιο καλύτερα OLFA ή Fiskars, κάνει λίγο παραπάνω αλλά αξίζει.

Βασικά, το Stanley το ανέφερα ως επώνυμο, επειδή είναι πιο γνωστό μπραντ εδώ στην Ελλάδα. Επίσης, είναι πολύ πιθανό πολλά απ' αυτά (εννοώ σε διάφορες μάρκες) να είναι ακριβώς τα ίδια, για τους γνωστούς λόγους.

[Chilloutbuddy]

Οκ έχεις τώρα τα κομμένα κομμάτια σου στο τραπέζι.
Κατ'αρχάς αν είναι να τα βάψεις τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Δυό λόγια για το βάψιμο: το βάψιμο στο δέρμα ποτίζει μέσα και είναι ουσιαστικά ανεξίτηλο και για πάντα, δεν είναι όπως το ξύλο που το γυαλοχαρτάρεις λίγο και φεύγει. Τα περισσότερα καφέ που βλέπεις είναι βαμμένα στο χέρι λίγο πριν τη συναρμολόγηση, είναι πολύ εύκολο, ουσιαστικά απλώνεις λίγο μπογιά με πινέλο/σφουγγάρι/πανί/ό,τι σε βολεύει τέλος πάντων, και στεγνώνει πολύ γρήγορα. Αυτό είναι όλο. Μην πάρεις τις φτηνότερες μπογιές, δεν αξίζει, οι καλύτερες είναι πολύ φτηνές και κρατάν πολύ. Λαδομπογιές Fiebings ή Ακρυλικές Angelus. Το μόνο που πρέπει να προσέξεις είναι από εκεί που θα πάρεις δέρμα αν βάφεται, γιατί κάποια δε βάφονται.

Οκ πάμε για συναρμολόγηση. Ξεκινάμε απ'την πιό απλή και πιό συνηθισμένη περίπτωση: έχεις δύο όμοια κομμάτια και θες να τα ράψεις στην περιφέρεια για να φτιάξεις πχ μια τσέπη για κάρτες.

Βήμα α) Αγοράζεις κόλλα. Οι κόλλες για τα δέρματα έχουν 2-3 βασικές κατηγορίες αλλά οι διαφορές τους είναι ασήμαντες, μην το ψάχνεις πολύ, πάρε ό,τι βρεις εύκολο. Αυτό που πρέπει να θυμάσαι στις κόλλες δέρματος είναι η εξής παραξενιά: ότι πρέπει να την απλώσεις και στις δύο πλευρές που θες να κολλήσεις, και αφού απλώσεις πρέπει να τ'αφήσεις 5-10 λεπτά χώρια, σχεδόν να στεγνώσει εντελώς, και μετά τα ενώνεις.

Βήμα β) βρίσκεις ποιά είναι η καλή μεριά του δέρματος. Η λεία είναι η καλή, η χνουδωτή είναι το πίσω, μόνο το σουέντ έχει δύο χνουδωτές πλευρές. Αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι στη λεία πλευρά η κόλλα δεν πιάνει καλά. Αν θες να κολλήσεις στη λεία πλευρά, πρέπει πρώτα να την γρατσουνίσεις λίγο για να πιάσει η κόλλα. Υπάρχει και ειδικό εργαλείο, αλλά σχεδόν οτιδήποτε κάνει: λίγο γυαλόχαρτο, μια λίμα, το κοπίδι σου κλπ. ίσα να πιάνει λίγο η κόλλα.

[Chilloutbuddy]

Βήμα γ) Αποφασίζεις πού θα είναι η ραφή σου στα δύο κομμάτια που θες να ενώσεις, και βάζεις κόλλα και στα δύο εκεί που θα είναι η ραφή μόνο, και τα ενώνεις. (Την κόλλα την απλώνεις με οτιδήποτε βολεύει, απλά αν είναι βενζινόκολλα μετά το πετάς, αν είναι με βάση το νερό πλένεται εύκολα. Πάρε τα πιό φτηνά μικρά πινέλα που μπορείς να βρεις απ'τους Κινέζους, ή ξυλάκια από σουβλάκια, ό,τι να'ναι βασικά)

Η έννοια της κόλλας σ'αυτη τη φάση ποιά είναι: να κρατήσει τα δυό κομμάτια ευθυγραμμισμένα 2 λεπτά μέχρι να κάνεις τη δουλειά σου, αυτό είναι όλο. Δε βασίζεσαι ποτέ στην κόλλα μακροπρόθεσμα, βασίζεσαι μόνο στην κλωστή (ή τα πριτσίνια/βίδες/διακοσμητικά και άλλα σιδερικά που μπορείς να βάλεις αντί για κλωστή, με μία λέξη "hardware", θα τα πούμε αυτά παρακάτω)

Αφού λοιπόν τα ένωσες, να ξέρεις ότι το κόλλημα στα δέρματα δε θέλει πίεση όπως στα ξύλα, ούτε θέλει ώρα για στέγνωμα. Απλά ζουλάς λίγο την ένωση με τα δάχτυλά σου να σιγουρευτείς ότι έπιασε παντού, ιδανικά τη χτυπάς λίγο παντού με ένα πλατύ σφυράκι να ισιώσει εντελώς παντού το δέρμα, και έτοιμο.

[Nostalgia]

Αψογος!

[Chilloutbuddy]

Βήμα δ) Ράψιμο
Κατ'αρχάς να ξέρεις ότι το ράψιμο του δέρματος στο χέρι είναι πάντα ανώτερο από της μηχανής. Πολύ ανώτερο όμως, αν το κάνεις σωστά και το δέρμα δεν είναι της πλάκας, ό,τι φτιάξεις θα το βρουν τα τρισέγγονά σου και θα το παραδώσουν στα δικά τους τρισέγγονα.
(αν το διαβάζει αυτό κάποιος που ράβει με μηχανή θα με βρίζει τώρα )

Πώς γίνεται το ράψιμο στο δέρμα. Κατ'αρχάς θέλει προτρύπημα αλλιώς δεν περνάει η βελόνα (οι βελόνες του δέρματος είναι ειδικές, χοντρές και σχεδόν καθόλου μυτερές). Οι τρύπες που μπορείς να επιλέξεις είναι δύο ειδών: οι στρογγυλές, οι οποίες ουσιαστικά αφαιρούν ένα κυκλάκι δέρματος, και έτσι το αποδυναμώνουν. Και άρα τις αποφεύγεις εντελώς γι'αυτό το λόγο, στρογγυλή τρύπα μόνο για ειδικούς λόγους (πχ να περάσει πριτσίνι), για ράψιμο πραγματικά δεν προσφέρουν τίποτα εκτός από αισθητικούς λόγους αν έχεις κανα κόλλημα με τους κύκλους
Προτιμάμε τις ρομβικές ή ευθείες διαγώνιες τρύπες. Αυτές γίνονται με ένα απλό λαστιχένο/ δερμάτινο / ξύλινο σφυρί (μη δώσεις πολλά εδώ, απλό από μαγαζί με εργαλεία), και ένα εργαλείο σαν πηρούνι που τρυπάει.
Ε αυτό το εργαλείο είναι όλα τα λεφτά, αν είναι να τα σκάσεις για κάτι, σκάστα σ'αυτό.
Λέγεται stitching iron ή pricking iron

Φτηνό:


Mεσαίο:


Aκριβό:


Aν είσαι λίγο μάγκας και προσεκτικός και με το φτηνό κάνεις τη δουλειά σου, αλλά γρήγορα βλέπεις ότι με το καλό την κάνεις και πιό γρήγορα και πιό καλά και το αποτέλεσμα φαίνεται καλύτερο. Ανεπαίσθητα, αλλά φαίνεται.

Αν εκεί που θα ψωνίσεις τέτοιο πράγμα σου δίνουν επιλογή για απόσταση ανάμεσα στα δόντια διάλεξε ένα μεσαίο, γύρω στα 4μμ.
Πάρε ένα με δύο δόντια και ένα με όσο πιό πολλά μπορείς, από 6 έως 10. Αυτό με τα πολλά είναι για ευθείες, αυτό με τα 2 για στροφές.

[Chilloutbuddy]

Οκ έχεις τώρα το πηρούνι σου, και κάποιο είδος σφυρί/ματσόλα που σου ταιριάζει στο χέρι, και έχεις τα δύο δέρματα που θες να ράψεις στο τραπέζι μπροστά σου, ευθυγραμμισμένα και κολλημένα.

Επόμενο βήμα είναι να χαράξεις μια γραμμή για τις τρύπες σου, για να ξέρεις πού θα τρυπήσεις.
Η γραμμή γίνεται ή με ένα εργαλείο σαν διαβήτη με χοντρές μύτες, για να ζουλάει το δέρμα αλλά να μην το τρυπάει


Το ανοίγεις μέχρι εκεί που θες να είναι η γραμμή της κλωστής και με οδηγό την άκρη του δέρματος μαρκάρεις τη γραμμή σου πιέζοντας λίγο.
λέγεται wing divider, πάρε ένα τέτοιο.

Υπάρχει επίσης και το stitching groover το οποίο χαράζει κανάλι, για να πέφτει η κλωστή μέσα και να κάθεται καλύτερα. Μην πάρεις τέτοιο, δεν υπάρχει λόγος


Και υπάρχει και αυτό που μαρκάρει και τις τρύπες για να τρυπήσεις. Πάλι μην πάρεις, δεν υπάρχει λόγος

[Chilloutbuddy]

Ε τώρα έχεις και τη γραμμή σου, βουτάς τη ματσόλα και το πηρούνι σου και το αρχίζεις στις καρπαζιές



γκάπα γκούπα μέχρι μέσα.

Διάλειμμα για τσιγάρο

[Nostalgia]

Οποτε θελουμε τεφλον, κοπιδι, "πηρουνι", ματσολα, "διαβητη", κολλα, κλωστη, βελονες μεχρι στιγμης, μενουν το ειδικο σκαρπελο για τις ακρες, "πριτσιναδορος", το "χρωμμα" που περνουν τις ακρες και ο tiny dildo.....

[Chilloutbuddy]

Οκ τώρα ράψιμο. Το ράψιμο του δέρματος είναι γαμώ, πολύ ζεν

Βελόνες: Μάρκα John James, πάρε μπόλικες σε διάφορα μεγέθη, είναι φτηνές.

Κλωστή: Έχει διάφορες, επιλέγεις κερωμένες πολυεστερικές Ritza Tiger. Μην πάρεις ακέρωτες γιατί μετά θα πρέπει να τις πασαλείβεις μόνος σου.
Από μέγεθος ... ανάλογα τι θες να φτιάξεις και τι στυλ θες να έχει, ας πούμε χοντρικά γύρω στο 0,6μμ για πορτοφόλι, 0,8μμ για τσάντα, 1μμ για εργαλειοθήκη. Αλλά δεν υπάρχουν κανόνες, πειραματίσου. Γενικά προσπάθησε να πέφτεις αν γίνεται ένα μέγεθος και στην κλωστή και στη βελόνα, γίνεται πιό εύκολο το ράψιμο. Οι κλωστές είναι και λίγο ακριβές, μην πάρεις πολύ περισσότερο απ'όσο χρειάζεσαι, υπολόγισε 10 μέτρα μια τσάντα.

Οκ τώρα έχεις βελόνες και κλωστές και κάτι δέρματα με τρύπες. Πρώτα υπολογίζεις το μήκος αυτού που θα ράψεις πρώτο, πχ έχεις τα δύο κομμάτια που λέγαμε πριν και θες να ράψεις περιμετρικά σε σχήμα Π. Το κόβεις ότι είναι χοντρικά μια ραψιά 15 εκατοστά. Παίρνεις ένα κομμάτι κλωστή τετραπλάσιο από αυτό: 15Χ4=60εκ. Περνας τη μια άκρη στο μάτι της μιας βελόνας, και μετά κάνεις το εξής κουφό: παίρνεις την κλωστή και τη μαχαιρώνεις με τη βελόνα και μετά την τραβάς έτσι ώστε να περάσει όλη η βελόνα μέσα απ'την κλωστή και να κλειδώσει.

Βασικά πρέπει να το δεις σε βίντεο αυτό για να καταλάβεις τι εννοώ:


Και μετά επαναλαμβάνεις το ίδιο στην άλλη άκρη της κλωστής, και έτσι έχεις μια κλωστή με από μία βελόνα σε κάθε άκρη.

[Chilloutbuddy]

Καλά μέχρι εδώ;
Καλά φαντάζομαι

Μετά παίρνεις το πράμα που θες θα ράψεις και το κρατάς όρθιο μπροστά σου με το αριστερό χέρι κάθετα σε σένα, έτσι ώστε η γραμμή με τις τρύπες που θα ράψεις να ξεκινάει από κοντά σου και να πηγαίνει μακριά σου.
Πρόσεξε τώρα. Οι τρύπες είναι ρομβικές, έτσι;





Ή αναλόγως τι είδους πηρούνι έχεις πάρει, μπορεί να είναι και ευθείες διαγώνιες:


Και στις δύο περιπτώσεις, η κάθε τρύπα έχει μια αιχμή κάτω αριστερά, και μια αιχμή πάνω δεξιά.

Ε εσυ θα κρατήσεις το πρότζεκτ σου μπροστά σου, πάντα με τέτοιο τρόπο ώστε η κάτω αριστερά να κοιτάει προς τα πόδια σου, και η πάνω δεξιά να κοιτάει μπροστά σου και πάνω. Το πιάνεις; πολύ εύκολο να το θυμάσαι. Αν δεν είναι έτσι, απλά το αναποδογυρίζεις για να έρθει έτσι.

Οκ, επόμενο βήμα. Περνάς με το δεξί σου χέρι την πρώτη βελόνα στην πρώτη τρύπα, και τη δεύτερη στη δεύτερη. Αφήνεις την πρώτη να πέσει κάτω, και πιάνεις με το ένα δάχτυλο του αριστερού χεριού τη δεύτερη, και την κρατάς να έχει λίγο κόντρα. Μετά πιάνεις την πρώτη με το δεξί σου χέρι και την περνάς από αριστερά προς τα δεξιά στη δεύτερη τρύπα από πάνω από την πρώτη κλωστή. Και μετά πάλι την ίδια βελόνα από δεξιά στην τρίτη τρύπα, την πιάνεις πάλι με το ένα δάχτυλο του αριστερου χεριού και πάει λέγοντας.

Αν το δεις μια φορά σε βίντεο θα το πιάσεις κατευθείαν
Πήγαινε κατευθείαν στο 4:20

[Chilloutbuddy]

Αυτό είναι πανεύκολο, αν το κάνεις 1 φορά το ξέρεις για πάντα.
Και αν καταλάβεις αυτό, συγχαρητήρια, μόλις έμαθες να κάνεις saddle stitching

Saddle stitching, σε συνδιασμό με τις πολυεστερικές κλωστές, είναι βασικά η πιό γερή ένωση που υπάρχει, γι'αυτό το λένε saddle stitch γιατί τις σέλες τις ράβουν έτσι για ασφάλεια. Δεν έχει εφευρεθεί ακόμα ραπτομηχανή που μπορεί να κάνει αυτό το πράγμα, οι ραπτομηχανές δουλεύουν αλλιώς.

Δες εδώ τη διαφορά



Aυτό τι σημαίνει; ότι με το χέρι σε κάθε θηλιά έχεις δύο κλωστές, και να σπάσει η μία παραμένει η άλλη (που δε σπάει με τίποτα αυτή η κλωστή, είναι ουσιαστικά πετονιά, αλλά λέμε). Ενώ με τη μηχανή έχεις μια κλωστή πάνω και μία από κάτω, αν κοπεί η μία λύνεται όλο σαν πουλόβερ.

[waldorf]

Πριν συνεχίσει ο chill την (εξαιρετική) περιγραφή της επεξεργασίας δέρματος,βάλε στα υπ`όψιν αυτό το μαγαζί (αν είσαι Αθήνα):
https://www.fragos.com.gr/
Θα βρεις όλα τα πιθανά (και μερικά απίθανα αν είσαι τυχερός) εργαλεία για δέρμα-ξύλο-πυρογραφία (σε δέρμα-ξύλο) κλπ.
Το site αδικεί το μαγαζί,αλλά αν περάσεις μιά βόλτα θα τα χρειαστείς.Έχει κάποια εξαιρετικά (όσο και πανάκριβα) κομμάτια,αλλά σίγουρα θα βρεις και πιό "ερασιτεχνικά" εργαλεία.
Πάρε μιά ιδέα εδώ:
https://www.fragos.com.gr/images/ergale ... S_2017.pdf

[Chilloutbuddy]

Αυτά από ράψιμο. Μόλις φτάσεις στο τέλος κάνεις και μια όπισθεν 1-2 τρύπες, κόβεις την κλωστή πολύ κοντά στην τρύπα, καις την άκρη με έναν αναπτήρα και δεν πάει πουθενά.

Μετά πρέπει να τακτοποιήσεις τις άκρες του δέρματος με το ξύλινο ντίλντο. Πάρε ένα τέτοιο, ή φτιάξε ένα. Και πλαστικό κάνει, κόκκαλο κλπ, οτιδήποτε λείο. Επίσης ένα κομμάτι καθαρός καμβάς κάνει την ίδια δουλειά.

Πάντως όλο αυτό το βήμα είναι προαιρετικό. Ανάλογα το στυλ σου και το τι φτιάχνεις, μπορείς να περάσεις ώρες φτιάχνοντας τις κόψεις του δέρματος, ή μπορεί να μην κάνεις και τίποτα. Πχ σ'αυτό το πορτοφόλι δεν έκανα τίποτα απολύτως γιατί απλά μου άρεσε όπως ήταν:



θα το κοιτάξεις κι εσύ το δικό σου και θα πάρεις την απόφασή σου πόσο θες να ασχοληθείς.
Αν αποφασίσεις ότι δε σου αρέσει η κόψη και θες να ασχοληθείς, ο στόχος βασικά είναι να λειάνεις και να γυαλίσεις αν είναι δυνατόν την κόψη του δέρματος.

Ανάλογα πόσο καλό ήταν το κόψιμό σου, στις άκρες το δέρμα θα έχει πάντα λίγα ή πολλά χνούδια. Πρώτα απ'όλα περνάς την κόψη προσεκτικά ένα ψιλό γυαλόχαρτο πάντα προς την ίδια φορά για να τα φας λίγο. Ποτέ μπρος-πίσω το γυαλόχαρτο γιατί ανασηκώνεις τις ίνες, όλη η φασαρία εδώ είναι για να τις κάτσεις κάτω

πες 400άρι γυαλόχαρτο, και μετά 800 ή και παραπάνω.

Μετά βάζεις στην κόψη με το δάχτυλο λίγο Tokonole ή Gum Trancaranth, αυτά είναι βασικά διάφορες κρέμες με βάση το καουτσούκ νομίζω, ή κάτι τέτοιο. Είναι λίγο κολλώδεις και λίγο γυαλιστικές, ένα τέτοιο πράγμα. Και μετά ξεκινάς με το δονητή/καμβά/κόκκαλο λίγο τρίψιμο (χωρίς να πιέζεις πολύ) μέχρι να δημιουργηθεί τριβή, και η τριβή σε συνδιασμό με την κρέμα κάνει το δέρμα να γυαλίσει. Αυτό είναι όλο.

Επίσης μπορείς να βάψεις τις άκρες του δέρματος, αλλά πρέπει να είσαι και λίγο μαζόχας. Άστο αυτό γιατί είναι διαδικασία και θέλει χέρι γιατί αν σου φύγει η μπογιά απ'την κόψη τα γάμησες όλα, δε βγαίνει με τίποτα.