Οκ, η γνώμη μου γι' αυτά τα θέματα παραμένει σταθερή.
Είμαι κατά της θανατικής ποινής, των δημόσιων λιθοβολισμών κλπ
Αλλά για τα ειδεχθή εγκλήματα (και μ' αυτά δεν εννοώ μόνον αυτά που έχουν ως αποτέλεσμα το θάνατο) θεωρώ δίκαιη την πλήρη απομόνωση του δράστη από την κοινωνία. Δια βίου.
Το υπερβολικό μελό στη λογική του άσωτου υιού, δεν το βρίσκω χαλαρωτικό αλλά εμετικό.
Οπότε, το πράγμα για μένα είναι ξεκάθαρο.
Από τη στιγμή που δεν μπορεί να λειτουργήσει η δια βίου απομόνωση που ανέφερα και παίζουν ποινές χάδι για λόγους ανθρωπιζμού, δεν βρίσκω κάτι το ηθικώς μεμπτό στην αυτοδικία. Αντιθέτως.