Northern Spirit έγραψε: 10 Ιουν 2020, 16:25
Κόκκορας έγραψε: 10 Ιουν 2020, 14:45
επομενως ο χαφταρ εχει τελειωσει με την ανοχη της ΕΕ και την δικη μας
θα τα βρουμε βεβαια μπροστα μας αυτα.
Ο Χαφταρ ειναι ευθυνη και αποτυχια κυριως της Αιγυπτου και μετα της Ρωσιας..Αυτοι οι δυο τον στηριζουνε με οπλα και λεφτα. Εμεις δεν ειμαστε αμεσα εμπλεκομενοι και θα μπορουσαμε να αποφυγουμε την ηττα αλλα οι διαφοροι μυριωδιαδες μπατριωτες θελουνε καλα και σωνει να εμπλακουνε και να χασουνε..
Γι'αυτο λεμε οτι η εξωτερτικη πολιτικη παιζει να ειναι απο τις πιο αχρηστες της Ευρωπης.
Σοβαρη εξωτερικη πολιτικη θα προσεγγιζε εξαρχης τον Σαρατς που ητανε εκλεκτος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ωστε να μην γινει πιονι της Τουρκιας.Θα επρεπε να πιεζαμε και Ιταλους και Γαλλους να εμπλακουνε υπερ του Σαρατζ.Αντιθετα αφησαμε το σουλτανο να ελεγξει την αναγνωρισμενη κυβερνηση της Λιβυης κι εμεις να τρεχουμε πισω απο εναν τυχαρπαστο στρατηγο τον οποιο μαλιστα στηριζει η Μοσχα η οποια μας υποσκαπτει σε καθε ευκαιρια και φυσικα δεν προκειται ποτε να τα σπασει με τον σουλτανο.
Στο τελος Ρωσοι και Τουρκοι θα τα βρουνε στη Λιβυη με η χωρις Χαφταρ κι εμεις θα μεινουμε ως συνηθως με το πουλι στο χερι.
Η Αίγυπτος δεν επενέβη πιο ενεργά γιατί θέλει αν έχεις τις δυνάμεις της για το ενδεχόμενο πιθανού εμφυλίου στο εσωτερικό της.
Οι δε Ρλωσοι στηρίζουν Χαφτάρ με το σταγονόμετρο περιμένοντας να τα βρουν με την Τουρκία για μοιρασιές κλπ.
Τα περι "προσέγγισης του Σαράτζ" είναι αστεία. Ο Σαράτζ δεν "έγινε" άνθρωπος των Τούρκων, ήταν απο την αρχή. Αυτοί τον προώθησαν και τον έκαναν πρωθυπουργό, μέσω της εμπλοκής τους στα της Λιβύης και της σχέσης τους με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Θα μπορούσες να προτείνεις προσέγγιση της ΜΑ. Αλλά το να κάνεις τη ΜΑ να κρατήσει, έστω ουδέτερη στάση, μεταξύ εσένα και του Ερντογάν, είναι πιο δύσκολο κι απο την προσέογγιση του Σαράτζ. Η ΜΑ είναι ο Ερντογάν και ο Ερντογάν είναι η ΜΑ. Η ίδια η ιδεολογία της είναι φιλοοθωμανική και αυτό έχει σχέση ακόμη και με το λόγο της ιδρύσεώς της (κατάργηση Χαλιφάτου κλπ).
Το λάθος μας είναι που δεν προσεγγίσαμε τον Χαφτάρ νωρίτερα (απο την αρχή της επόμενης ημέρας στη Λιβύη) και δεν στηρίξαμε τις δυνάμεις του. Αφήσαμε τη μετακανταφική Λιβύη (μια χώρα στα σύνορά μας) στην τύχη της και υποστηρίζαμε "ότι πουνε οι ΗΠΑ" (οι οποίες τότε στήριζαν τη ΜΑ). Αυτό είναι που βρήκαμε μπροστά μας.