Κραουνάκης:αυτο για μενα ειναι βιασμός ....του πνευματικού μου δικαιώματος.Θα διεκδικήσω 100.000-120.000 ευρω

[hellegennes]

Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη πως η χρήση ενός κομματιού βοηθάει να ανεβεί η πώληση μιας ταινίας, αλλά οι παραγωγοί δεν γίνονται γύφτοι.

Η πιο απλή απάντηση είναι ότι εφόσον δεν βοηθά, κακώς την χρησιμοποιούν. Τσάμπα χρεώνονται.
Ας απομακρύνουν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, cd players κλπ από τα καταστήματά τους κι ας πουλάνε προϊόντα και υπηρεσίες στη ...μούγκα.
Και το μεγάλο ερώτημα είναι: τόσες εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις είναι ανόητες, κι ο Hellegennes έκανε μία ριζοσπαστική ανακάλυψη ή όλοι ξέρουν την αλήθεια κι ο Hellegennes κάνει σπαστικό αντίλογο;

Όχι, εκφράζει τα συμφέροντά του, όχι για πρώτη φορά, και αγαπά να παίζει παιχνίδια επιχειρηματολογίας, είτε έχει δίκιο είτε όχι. Και για αυτό δεν κάνω διάλογο. Πλην όμως δεν θα αφήνουμε να κοροϊδεύουν.

Δεν κάνεις διάλογο γιατί δεν έχεις κάτι να πεις και δεν είναι η πρώτη φορά και σ'το έχω ξαναπεί ότι είναι ανέντιμο και κάθε φορά θα σε κράζω γι' αυτό, όσο κι αν κατά τα άλλα σ' αγαπώ. Σε ένα φόρουμ βρίσκεσαι για να κάνεις διάλογο, όχι την Μαρία Αντουανέτα.

Βέβαια είναι δικαίωμά σου να μονολογείς και να μην απαντάς, αλλά είναι αγενές και ανάρμοστο και θα συνεχίσω να σου την λέω γι' αυτό.

[hellegennes]

Σύμφωνα με τον μέγα σοφό Hellagennes, είναι αηδίες, άχρηστα πράγματα που προέρχονται από κοπρόσκυλα, τεμπέληδες, παράσιτα της κοινωνίας.
Κόψτε τις μουσικές κι αρχίστε να πουλάτε ο ένας στον άλλο κονσέρβες για να γίνετε άνθρωποι!

Σου απαγορεύω να διαστρεβλώνεις τι έχω πει. Αν έχεις τα αρχίδια, να παραθέτεις αυτούσια τα λόγια μου. Σε έχω προειδοποιήσει πολλές φορές, έχουν σβηστεί πολλές δημοσιεύσεις σου σ' αυτήν την βάση.

Παράσιτο είναι όποιος έχει κάνει ένα έργο μια φορά και θέλει να τον πληρώνουν οι άλλοι για πάντα. Το έργο μπορεί να είναι από μέτριο ως αριστούργημα. Αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο. Δεν αποδεχόμαστε σε κανέναν άλλον τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας να πληρώνεται κάποιος εσαεί επειδή δούλεψε μια φορά 5 ώρες. Το θεωρούμε αυτό παρασιτισμό.

[hellegennes]

Η μουσική σε μια μεγάλη αλυσίδα ρουχων για παράδειγμα, έχει τόση σημασία όση έχει το λογότυπο, τα χρώματα, το στήσιμο και το είδος των ρούχων. Δηλαδή πολύ μεγάλη.
Όποιος διαφωνεί ας σκεφτεί τα pull and bear να παίζουν καζαντζίδη και το αν θα επηρέαζε αυτό τις πωλήσεις.

Όχι, δεν θα τις επηρέαζε και σε προκαλώ να αποδείξεις είτε πειραματικά είτε λογικά κάτι τέτοιο. Είναι μια υπόθεση που κάνεις εν κενώ.

Κι επειδή είναι επάγγελμά μου, ξέρω πολύ καλά ότι οι περισσότερες κινήσεις και ιδέες μάρκετινγκ βασίζονται σε guesswork. Κάποιες ιδέες αποδεικνύονται σωστές στην πράξη, οι περισσότερες αποδεικνύονται λάθος, ακόμη κι αυτές που θεωρητικά θα ήταν σωστές. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ακόμη και τεράστιες εταιρείες πέφτουν έξω, γιατί αποτυγχάνουν να καταλάβουν τι είναι αυτό που ορίζει την καταναλωτική κίνηση και τις προτιμήσεις του κοινού.

Θα σε ρωτήσω, δε, κάτι στο οποίο περιμένω ειλικρινή απάντηση: πότε ήταν η τελευταία φορά που έφυγες από κατάστημα λιανικής γιατί δεν σου άρεσε η μουσική;

[Medicine Man]

Χέλι, ο ίδιος παραδέχεσαι ότι χωρίς μουσική «είναι μονότονα». Ο πελάτης (ακόμη και σε μπακάλικο) δεν θέλει μονοτονία. Η μουσική, δεν χρειάζεται καν να είναι αναγνωρίσιμη, βάζει υποσυνείδητα τον πελάτη σε όρεξη να ξοδέψει κάτι παραπάνω, είτε μιλάμε για μπαρ, είτε για εστιατόριο, είτε για μπακάλικο. Ο δημιουργός μουσικής όταν πουλάει μουσική πουλάει δικαιώματα χρήσης. Άλλα είναι αυτά για ιδιωτική χρήση, άλλα για επαγγελματική.

Όσο για τον μπογιατζή... οι όροι χρήσης του έργου του είναι άλλοι. Πληρώνεται με το κομμάτι. Παρομοίως, μπορείς να προσλάβεις μουσικούς να γράψουν μουσική αποκλειστικά για το μπακάλικο σου και να σου πουλήσουν τα δικαιώματα τους, οπότε να μην χρειάζεται να πληρώνεις δικαιώματα μετά. Εναλλακτικά, μπορείς να ηχογραφήσεις τον εαυτό σου να απαγγέλει ποιήματα και να τα βάζεις να παίζουν όλοι την μέρα... βέβαια μπορεί να κάνει κανένας πελάτης χαρακίρι αλλά λέμε τώρα!

[gassim]

Η μουσική σε μια μεγάλη αλυσίδα ρουχων για παράδειγμα, έχει τόση σημασία όση έχει το λογότυπο, τα χρώματα, το στήσιμο και το είδος των ρούχων. Δηλαδή πολύ μεγάλη.
Όποιος διαφωνεί ας σκεφτεί τα pull and bear να παίζουν καζαντζίδη και το αν θα επηρέαζε αυτό τις πωλήσεις.

Όχι, δεν θα τις επηρέαζε και σε προκαλώ να αποδείξεις είτε πειραματικά είτε λογικά κάτι τέτοιο. Είναι μια υπόθεση που κάνεις εν κενώ.

Κι επειδή είναι επάγγελμά μου, ξέρω πολύ καλά ότι οι περισσότερες κινήσεις και ιδέες μάρκετινγκ βασίζονται σε guesswork. Κάποιες ιδέες αποδεικνύονται σωστές στην πράξη, οι περισσότερες αποδεικνύονται λάθος, ακόμη κι αυτές που θεωρητικά θα ήταν σωστές. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ακόμη και τεράστιες εταιρείες πέφτουν έξω, γιατί αποτυγχάνουν να καταλάβουν τι είναι αυτό που ορίζει την καταναλωτική κίνηση και τις προτιμήσεις του κοινού.

Θα σε ρωτήσω, δε, κάτι στο οποίο περιμένω ειλικρινή απάντηση: πότε ήταν η τελευταία φορά που έφυγες από κατάστημα λιανικής γιατί δεν σου άρεσε η μουσική;

Μα σου παρέθεσαν παραπάνω όλες τις σχετικές έρευνες.

Δεν σου είπα οτι μόλις αλλάξει η μουσική σε ένα κατάστημα αυτομάτως βγαίνουν έξω οι μισοί πελάτες επειδή δεν τους αρέσει.
Λέω οτι η μουσική που παίζεται στα καταστήματα είναι μέρος του branding της εταιρείας, τους στέλνεται απο τα κεντρικά και δεν αφήνουν τους διευθυντές των καταστημάτων να επιλέγουν μόνοι τους.

Μια εταιρεία που θέλει να προσελκύσει νεανικό κοινό θα παίξει συγκεκριμένη μουσική, μια εταιρεία που θέλει να περάσει μια εικόνα premium θα παίξει άλλη. Παγκοσμίως υπάρχει μουσική που αποκαλείται "μουσική super market", επειδή είναι κατάλληλη για τέτοιου τύπου καταστήματα.

Είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται απο τις τεράστιες εταιρείες που δεν έχουν πέσει έξω.

Η μουσική επηρεάζει την ψυχολογία και η ψυχολογία επηρεάζει την καταναλωτική συμπεριφορά. Επηρεάζει το πως βλέπουμε την επιχείρηση. Επηρεάζει το πόση ώρα θα κάτσουμε μέσα στο μαγαζί. Επηρεάζει το αν θα περπατάμε γρήγορα ή αργά.

Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω φυγει απο κατάστημα επειδή δεν μου άρεσε η μουσική αλλά αυτά τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό δρουν υποσυνείδητα. Σίγουρα δεν θα έμπαινα σε κατάστημα που να βαράει γυφτολαικά, πάντως.

[hellegennes]

Η μουσική επηρεάζει την ψυχολογία και όντως υποσυνείδητα μπορεί να επηρεάσει τον βαθμό που κινείσαι, αλλά αυτό δεν μεταφράζεται αυτόματα σε διαφορά σε πωλήσεις. Είναι λογικό άλμα.

Πρώτα απ' όλα, ο λόγος που θα μπεις σε ένα κατάστημα δεν είναι ποτέ η μουσική, εκτός αν πρόκειται για χώρο που πας να ακούσεις μουσική. Μπαίνεις γιατί θέλεις ένα συγκεκριμένο είδος πράγματος. Αν ψάχνεις για hip ρούχα θα μπεις στο ανάλογο μαγαζί. Το προϊόν είναι που θα σε κάνει να μπεις, όχι η μουσική. Το ότι οι μεγάλες αλυσίδες χτίζουν μια γενική φιλοσοφία είναι εν γένει άσχετο και τις περισσότερες φορές αυτό το πράγμα απλώς αποτυγχάνει. Ο τελικός παράγοντας είναι συνήθως ένα και μόνο πράγμα και αυτό είναι το προϊόν.

Παρατέθηκε παραπάνω μία και μοναδική έρευνα που έγινε το 1982 (τώρα πρόσφατα) και αν δεις τα αποτελέσματά της είναι αμφισβητήσιμα. Η συγκεκριμένη έρευνα δεν βρήκε διαφορές μεταξύ ύπαρξης και μη ύπαρξης μουσικής, μόνο μεταξύ γρήγορης και αργής μουσικής. Μιλάμε για έρευνα που έγινε σε ένα και μοναδικό μαγαζί, μια φορά. Η ίδια η μελέτη σημειώνει ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι επαναλήψιμη.

[hellegennes]

Χέλι, ο ίδιος παραδέχεσαι ότι χωρίς μουσική «είναι μονότονα». Ο πελάτης (ακόμη και σε μπακάλικο) δεν θέλει μονοτονία. Η μουσική, δεν χρειάζεται καν να είναι αναγνωρίσιμη, βάζει υποσυνείδητα τον πελάτη σε όρεξη να ξοδέψει κάτι παραπάνω, είτε μιλάμε για μπαρ, είτε για εστιατόριο, είτε για μπακάλικο. Ο δημιουργός μουσικής όταν πουλάει μουσική πουλάει δικαιώματα χρήσης. Άλλα είναι αυτά για ιδιωτική χρήση, άλλα για επαγγελματική.

Όσο για τον μπογιατζή... οι όροι χρήσης του έργου του είναι άλλοι. Πληρώνεται με το κομμάτι. Παρομοίως, μπορείς να προσλάβεις μουσικούς να γράψουν μουσική αποκλειστικά για το μπακάλικο σου και να σου πουλήσουν τα δικαιώματα τους, οπότε να μην χρειάζεται να πληρώνεις δικαιώματα μετά. Εναλλακτικά, μπορείς να ηχογραφήσεις τον εαυτό σου να απαγγέλει ποιήματα και να τα βάζεις να παίζουν όλοι την μέρα... βέβαια μπορεί να κάνει κανένας πελάτης χαρακίρι αλλά λέμε τώρα!

Οι μεγάλες εταιρείες πληρώνουν ακριβώς με το κομμάτι.

Ο δε πελάτης μπορεί να θέλει να μην είναι μονότονη η ατμόσφαιρα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί διαφορές στις πωλήσεις. Το πιο πολύ που μπορεί να κάνει είναι να χαζεύει περισσότερη ώρα.

Επίσης είναι αδύνατον να αρέσει σε όλην την πελατεία σου η μουσική, ειδικά αν είσαι κατάστημα που απευθύνεται στο 100% του καταναλωτικού κοινού. Οπότε οι όποιες μικροδιαφορές θα τείνουν να μηδενίζονται.

[Medicine Man]

Χέλι, ο ίδιος παραδέχεσαι ότι χωρίς μουσική «είναι μονότονα». Ο πελάτης (ακόμη και σε μπακάλικο) δεν θέλει μονοτονία. Η μουσική, δεν χρειάζεται καν να είναι αναγνωρίσιμη, βάζει υποσυνείδητα τον πελάτη σε όρεξη να ξοδέψει κάτι παραπάνω, είτε μιλάμε για μπαρ, είτε για εστιατόριο, είτε για μπακάλικο. Ο δημιουργός μουσικής όταν πουλάει μουσική πουλάει δικαιώματα χρήσης. Άλλα είναι αυτά για ιδιωτική χρήση, άλλα για επαγγελματική.

Όσο για τον μπογιατζή... οι όροι χρήσης του έργου του είναι άλλοι. Πληρώνεται με το κομμάτι. Παρομοίως, μπορείς να προσλάβεις μουσικούς να γράψουν μουσική αποκλειστικά για το μπακάλικο σου και να σου πουλήσουν τα δικαιώματα τους, οπότε να μην χρειάζεται να πληρώνεις δικαιώματα μετά. Εναλλακτικά, μπορείς να ηχογραφήσεις τον εαυτό σου να απαγγέλει ποιήματα και να τα βάζεις να παίζουν όλοι την μέρα... βέβαια μπορεί να κάνει κανένας πελάτης χαρακίρι αλλά λέμε τώρα!

Οι μεγάλες εταιρείες πληρώνουν ακριβώς με το κομμάτι.

Ο δε πελάτης μπορεί να θέλει να μην είναι μονότονη η ατμόσφαιρα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί διαφορές στις πωλήσεις. Το πιο πολύ που μπορεί να κάνει είναι να χαζεύει περισσότερη ώρα.

Επίσης είναι αδύνατον να αρέσει σε όλην την πελατεία σου η μουσική, ειδικά αν είσαι κατάστημα που απευθύνεται στο 100% του καταναλωτικού κοινού. Οπότε οι όποιες μικροδιαφορές θα τείνουν να μηδενίζονται.

Όχι. Υπάρχουν πελάτες που χαζεύουν, αλλά υπάρχουν και πελάτες που, ενώ χαζεύουν, θα βάλουν και ένα πράγμα παραπάνω στο καλάθι διότι «νιώθουν ωραία». Κάνεις λάθος υποθέσεις. Ξέρεις τι είναι elevator music; Ούτε ενθουσιάζει, ούτε απωθεί. Συνήθως είναι τόσο χαμηλή σε ένταση που ούτε καν την προσέχεις (σε συνδυασμό με χαμηλό ή στοχευμένο φωτισμό πάντα). Στόχος είναι να «χαλαρώνει» ο πελάτης και να φεύγει από το μαγαζί έχοντας μια θετική εμπειρία. Εξαρτάται βέβαια και από την στρατηγική του μαγαζιού και σε τι είδους πελάτες στοχεύει. Άμα κινείσαι κυρίως με bottom feeders, που κοιτάνε και τα φραγκοδίφραγκα δεν έχει νόημα φυσικά... αυτοί δεν πρόκειται να ξοδέψουν παραπάνω διότι δεν έχουν, οπότε για το μαγαζί η μουσική θα είναι έξοδο και τίποτα παραπάνω. Από κάποιο price point και πάνω όμως το προϊόν είναι σχεδόν δευτερεύον και ο άλλος δεν δέχεται να πληρώσει παραπάνω αν δεν είναι «εμπειρία». Η εμπειρία βέβαια δεν είναι μόνο η μουσική αλλά είναι και αυτή μέρος της.

Έχω μια φίλη που πάει κάθε λίγο και λιγάκι για ψώνια στο Σικάγο κάπου στη Michigan Avenue σε ένα από τα «αγαπημένα της μαγαζιά»... την βάζουν να καθίσει σε μια πολύ αναπαυτική πολυθρόνα, της κάνουν πεντικιούρ, της φέρνουν σαμπάνιες και hor d'oeuvre, και κάποια πωλήτρια της δείχνει... τσαντάκια... συνήθως φεύγει με καναδύο καινούργια τσαντάκια . Λες να μην έχει μουσική το μαγαζί;

[stavmanr]

Σύμφωνα με τον μέγα σοφό Hellagennes, είναι αηδίες, άχρηστα πράγματα που προέρχονται από κοπρόσκυλα, τεμπέληδες, παράσιτα της κοινωνίας.
Κόψτε τις μουσικές κι αρχίστε να πουλάτε ο ένας στον άλλο κονσέρβες για να γίνετε άνθρωποι!

Σου απαγορεύω να διαστρεβλώνεις τι έχω πει. Αν έχεις τα αρχίδια, να παραθέτεις αυτούσια τα λόγια μου. Σε έχω προειδοποιήσει πολλές φορές, έχουν σβηστεί πολλές δημοσιεύσεις σου σ' αυτήν την βάση.

Ακόμα εκεί τις βλέπω όλες...
Τα γραπτά σου βρίσκονται εδώ, και καθένας μπορεί να διαβάσει πόσο έχεις βρίσει τους δημιουργούς.

Παράσιτο είναι όποιος έχει κάνει ένα έργο μια φορά και θέλει να τον πληρώνουν οι άλλοι για πάντα. Το έργο μπορεί να είναι από μέτριο ως αριστούργημα. Αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο. Δεν αποδεχόμαστε σε κανέναν άλλον τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας να πληρώνεται κάποιος εσαεί επειδή δούλεψε μια φορά 5 ώρες. Το θεωρούμε αυτό παρασιτισμό.

Δεν ξέρω ποιοι είστε αυτοί που θεωρείτε "παρασιτισμό" τα πνευματικά δικαιώματα γιατί όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει νομοθετήσει για εκείνα.

[stavmanr]

Η μουσική σε μια μεγάλη αλυσίδα ρουχων για παράδειγμα, έχει τόση σημασία όση έχει το λογότυπο, τα χρώματα, το στήσιμο και το είδος των ρούχων. Δηλαδή πολύ μεγάλη.
Όποιος διαφωνεί ας σκεφτεί τα pull and bear να παίζουν καζαντζίδη και το αν θα επηρέαζε αυτό τις πωλήσεις.

Όχι, δεν θα τις επηρέαζε και σε προκαλώ να αποδείξεις είτε πειραματικά είτε λογικά κάτι τέτοιο. Είναι μια υπόθεση που κάνεις εν κενώ.

Κι επειδή είναι επάγγελμά μου, ξέρω πολύ καλά ότι οι περισσότερες κινήσεις και ιδέες μάρκετινγκ βασίζονται σε guesswork. Κάποιες ιδέες αποδεικνύονται σωστές στην πράξη, οι περισσότερες αποδεικνύονται λάθος, ακόμη κι αυτές που θεωρητικά θα ήταν σωστές. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ακόμη και τεράστιες εταιρείες πέφτουν έξω, γιατί αποτυγχάνουν να καταλάβουν τι είναι αυτό που ορίζει την καταναλωτική κίνηση και τις προτιμήσεις του κοινού.

Θα σε ρωτήσω, δε, κάτι στο οποίο περιμένω ειλικρινή απάντηση: πότε ήταν η τελευταία φορά που έφυγες από κατάστημα λιανικής γιατί δεν σου άρεσε η μουσική;

Μα σου παρέθεσαν παραπάνω όλες τις σχετικές έρευνες.

Δεν τον ενδιαφέρουν οι σχετικές έρευνες. Και σε τελική ανάλυση οι έρευνες περιγράφουν ακριβώς αυτό που συμβαίνει: αν οι επιχειρηματίες δεν θεωρούσαν σημαντική τη μουσική, δεν θα την έβαζαν, ειδικά όταν είναι επ' αμοιβή.
Όμως, έχουμε το παράδοξο του hellegennes: να υποτίθεται ότι η μουσική είναι άχρηστη και ταυτόχρονα να μην υπάρχει κατάστημα εστίασης, καφέ, ρουχισμού κλπ που να μην παίζει μουσική. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος αυτός έχει βγάλει το 99% των επιχειρηματικών ηλίθιους που πληρώνουν για κάτι που ...δεν χρειάζεται καν και που είναι καθαρή επιλογή τους να το χρησιμοποιήσουν.

Το μυαλό του δεν έχει ακόμα καταφέρει να καταλάβει ότι αν μιλούσαμε αντίστοιχα πχ. για ψαροτούφεκο (τελείως άσχετο με μία καφετέρεια) κι όλες οι καφετέρειες πλήρωναν κάθε μήνα ένα σεβαστό ποσό για να αγοράσουν ψαροτούφεκα, θα μιλούσαμε για την απόλυτη παράνοια! Αν, δηλαδή, το 99% των επιχειρηματιών επέμεναν σε κάτι παντελώς άχρηστο για την επιχείρησή τους θα απορούσαμε πώς διατηρούνται ανοικτά τα καταστήματα...

Καταλαβαίνεις, λοιπόν, το βαθμό παράνοιας του νήματος; Έχουμε χτυπήσει κάθε κόκκινο της ψυχολογίας με το ακατάσχετο τρολάρισμα του συγκεκριμένου μέλους.

[Εμπεδοκλής]

Εδώ να πούμε ότι οι μαφιόζικη οικογένεια που μας κυβερνά αφαίρεσε το θεατρικό έργο Ιχνευταί από το φεστιβάλ Επιδαύρου. Ο Κραουνάκης παίζει σε αυτό...

[stavmanr]

Όλοι βάζουν μουσική γιατί αλλιώς είναι μονότονα. Αυτό δεν σημαίνει ότι επηρεάζει στις πωλήσεις.

Ας μην τη βάλουν κι ας κάνουν άλλα πράγματα για να μην αισθάνονται "μονότονα". Πχ. ας κάνουν όλοι μαζί τούμπες ή ας λένε ανέκδοτα μεταξύ τους και στους πελάτες τους.

Ό,τι θέλουν θα κάνουν, δεν θα σου δώσουν λογαριασμό.

Σάμπως θα δώσουν σε εσένα;
Χρησιμοποιούν τα έργα των δημιουργών και πληρώνουν για εκείνα.

Βλέπεις, το μπογιατζή δεν τον έχεις όλη μέρα, 365 μέρες το χρόνο, να μπογιατίζει το κατάστημά σου. Τη μουσική την έχεις όλη μέρα.

Είναι 100% ανάλογο, γιατί τον μπογιατισμένο τοίχο τον έχω 365 μέρες τον χρόνο. Το έργο του δηλαδή. Ή θα αντιστοιχίσεις έργο με έργο ή εργασία με εργασία. Ο μπογιατζής εργάστηκε μια φορά, το ίδιο και ο Χ για να παράγει το Υ τραγούδι. Το έργο τους υφίσταται στον χώρο διαρκώς.

Πώς θα αντιστοιχήσεις έργο με έργο όταν ο ένας γράφει έργα πολιτισμού κι ο άλλος απλά χρωματίζει ένα ντουβάρι;
Τί ανοησίες είναι αυτές πάλι;

Εδώ μιλάμε για έργα πνευματικής ιδιοκτησίας. Έχεις καταλάβει γενικά σε ποια συζήτηση βρίσκεσαι;

Προσπαθείς να εξομοιώσεις την κονσέρβα με την Ιλιάδα, ή το χαρτί υγείας με τον μουσικό δίσκο. Αν ήταν έτσι, τα καταστήματα δεν θα πλήρωναν για μουσικούς δίκους και πνευματικά έργα, αλλά θα άπλωναν τράτες και χαρτιά υγείας στα ντουβάρια και τα ταβάνια, αφού τα έργα αυτά είναι κατά Hellegennes ισάξια...

[Cavaliere]

Ο τσάμπας πέθανε, αν θέτε να το παίζετε επιχειρηματίες, θα σέβεστε.

[Ασέβαστος]

Είναι 100% ανάλογο, γιατί τον μπογιατισμένο τοίχο τον έχω 365 μέρες τον χρόνο. Το έργο του δηλαδή. Ή θα αντιστοιχίσεις έργο με έργο ή εργασία με εργασία. Ο μπογιατζής εργάστηκε μια φορά, το ίδιο και ο Χ για να παράγει το Υ τραγούδι. Το έργο τους υφίσταται στον χώρο διαρκώς.

Δηλαδή είναι 100% ανάλογο.

100% αναλογο, ειναι να εχεις στον τοιχο μια αφισσα απο καποιο μεγαλο εργο τεχνης. ενα αντιγραφο δηλαδη του εργου, οπως ακριβως η μαγνητοφωνημενη μουσικη. πρεπει να πληρωνεται παγιως ο καλλιτεχνης;

[Ασέβαστος]

Δεν ξέρω ποιοι είστε αυτοί που θεωρείτε "παρασιτισμό" τα πνευματικά δικαιώματα γιατί όλος ο υπόλοιπος κόσμος έχει νομοθετήσει για εκείνα.

οχι για ολα. μονο για πνευματικα δικαιωματα μουσικης και κινηματογραφου. σχεδον ολες οι ανθρωπινες κατασκευες, δημιουργίες, μπορουν να οριστουν ως "τεχνη" αλλα δεν εχουν δωθει τετοια δικαιωματα σε ολους.