Ζαποτέκος έγραψε: 17 Μάιος 2020, 12:48
Μαζί με τους Φρύγες τέσσερεις βασικοί λαοί. Πιθανότατα οι Παίονες να ήταν Φρύγες. Οι Έλληνες και οι Φρύγες ήταν ενωμένοι και μάλλον μπήκαν μαζί στην Βόρεια Βαλκανική. ( Ελληνοφρύγες . Η ελληνική και η φρυγική είναι centum ).
Ναι, το έχω διαβάσει πως τα φρυγικά ήταν πολύ κοντά στα ελληνικά. Οπότε η δικιά μας παρά την εξέλιξη των χρόνων, παραμένει centum ?
Ναι. Από ότι μου είχε πει ο smerd μια φορά γίνεσαι satem στην στέπα . Οι Γερμανοί γλίτωσαν τελευταία στιγμή την satemοποίηση όταν αποκόπηκαν απ' τους Βαλτοσλάβους , με τους οποίους ήταν ενωμένοι.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Ζαποτέκος έγραψε: 14 Μάιος 2020, 00:57
Βέβαια οι Αλβανοί/Σκυπετάροι καλούνταν και με άλλο ένα όνομα, το όνομα "Αρβανίτες" , το οποίο μάλιστα υιοθέτησαν και εμφανίζεται στις πηγές νωρίτερα απ' το "Σκυπετάροι" .
Η λέξη δημιουργήθηκε κατά το 17ο αιώνα, από το ρήμα shqiptoj (μιλάω) και σημαίνει τον ομιλούντα την αλβανική. Οφείλεται στον εξισλαμισμό της πλειοψηφίας των αλβανοφώνων με τον οποίο δήλωνε απλά τον ομογλωσσο.
Ζαποτέκος έγραψε: 14 Μάιος 2020, 00:57
Βέβαια οι Αλβανοί/Σκυπετάροι καλούνταν και με άλλο ένα όνομα, το όνομα "Αρβανίτες" , το οποίο μάλιστα υιοθέτησαν και εμφανίζεται στις πηγές νωρίτερα απ' το "Σκυπετάροι" .
Η λέξη δημιουργήθηκε κατά το 17ο αιώνα, από το ρήμα shqiptoj (μιλάω) και σημαίνει τον ομιλούντα την αλβανική. Οφείλεται στον εξισλαμισμό της πλειοψηφίας των αλβανοφώνων με τον οποίο δήλωνε απλά τον ομογλωσσο.
Δεν σημαίνει το "Σκυπετάροι" οι κάτοικοι της χώρας των αετών ή οι γενναίοι ; Ο Ευαγγελίδης είχε γράψει και μια άλλη θεωρία. Πως το "Σκυπετάροι" μπορεί να προήλθε και με την επίδραση του "Σκιρτάροι" , ενός ιλλυρικού φύλου. Αλλά μάλλον είναι για τα μπάζα αυτή η άποψη. Επίσης βλέπω πως έχει περίεργες απόψεις για την εθνογένεση των Γκέκηδων και των Τόσκηδων , ενώ στην παγματικότητα είναι ένας λαός με δύο διαλέκτους.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Ζαποτέκος έγραψε: 14 Μάιος 2020, 00:57
Βέβαια οι Αλβανοί/Σκυπετάροι καλούνταν και με άλλο ένα όνομα, το όνομα "Αρβανίτες" , το οποίο μάλιστα υιοθέτησαν και εμφανίζεται στις πηγές νωρίτερα απ' το "Σκυπετάροι" .
Η λέξη δημιουργήθηκε κατά το 17ο αιώνα, από το ρήμα shqiptoj (μιλάω) και σημαίνει τον ομιλούντα την αλβανική. Οφείλεται στον εξισλαμισμό της πλειοψηφίας των αλβανοφώνων με τον οποίο δήλωνε απλά τον ομογλωσσο.
Δεν σημαίνει το "Σκυπετάροι" οι κάτοικοι της χώρας των αετών ή οι γενναίοι ;
Αποκλειεται. Η εξήγηση που ανέφερα εγώ είναι η πιο λογική γιατί συμπίπτει χρονικά με τον εξισλαμισμό τους. Διαφορετικά δε θα υπήρχε λόγος να αλλάξουν όνομα
Η λέξη δημιουργήθηκε κατά το 17ο αιώνα, από το ρήμα shqiptoj (μιλάω) και σημαίνει τον ομιλούντα την αλβανική. Οφείλεται στον εξισλαμισμό της πλειοψηφίας των αλβανοφώνων με τον οποίο δήλωνε απλά τον ομογλωσσο.
Δεν σημαίνει το "Σκυπετάροι" οι κάτοικοι της χώρας των αετών ή οι γενναίοι ;
Αποκλειεται. Η εξήγηση που ανέφερα εγώ είναι η πιο λογική γιατί συμπίπτει χρονικά με τον εξισλαμισμό τους. Διαφορετικά δε θα υπήρχε λόγος να αλλάξουν όνομα
Το ξέρω, αλλά έχει πλάκα. Δηλαδή ισχύει ότι και στους Σλάβους. Σλάβος = αυτός που καταλαβαίνουμε. Νέμτσος = αυτός που δεν καταλαβαίνουμε / ο Γερμανός. Ο Σμερδ είχε μια ανάρτηση που έλεγε πως οι Αρβανίτες της Νότιας Ελλάδας ονόμαζαν τους ελληνόφωνους όπως και τους Σλάβους. Δηλαδή ως αυτούς που δεν καταλαβαίνουμε.
edit
Για το Έλληνες ο συγχωρεμένος ο Πανταζής είχε δώσει την ιδέα πως ήταν θρακικό εξωνύμιο ( βλ. και Ελλήσποντος ).
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Ζαποτέκος έγραψε: 17 Μάιος 2020, 13:08
Δεν σημαίνει το "Σκυπετάροι" οι κάτοικοι της χώρας των αετών ή οι γενναίοι ;
Αποκλειεται. Η εξήγηση που ανέφερα εγώ είναι η πιο λογική γιατί συμπίπτει χρονικά με τον εξισλαμισμό τους. Διαφορετικά δε θα υπήρχε λόγος να αλλάξουν όνομα
Το ξέρω, αλλά έχει πλάκα. Δηλαδή ισχύει ότι και στους Σλάβους. Σλάβος = αυτός που καταλαβαίνουμε. Νέμτσος = αυτός που δεν καταλαβαίνουμε / ο Γερμανός. Ο Σμερδ είχε μια ανάρτηση που έλεγε πως οι Αρβανίτες της Νότιας Ελλάδας ονόμαζαν τους ελληνόφωνους όπως και τους Σλάβους. Δηλαδή ως αυτούς που δεν καταλαβαίνουμε.
Ζαποτέκος έγραψε: 17 Μάιος 2020, 13:00
...
Ναι, το έχω διαβάσει πως τα φρυγικά ήταν πολύ κοντά στα ελληνικά. Οπότε η δικιά μας παρά την εξέλιξη των χρόνων, παραμένει centum ?
Ναι. Από ότι μου είχε πει ο smerd μια φορά γίνεσαι satem στην στέπα . Οι Γερμανοί γλίτωσαν τελευταία στιγμή την satemοποίηση όταν αποκόπηκαν απ' τους Βαλτοσλάβους , με τους οποίους ήταν ενωμένοι.
...
Που ακριβώς έχει γράψει αυτην την "σοφία" ο Σμερδαλέος?
Ζαποτέκος έγραψε: 17 Μάιος 2020, 13:00
...
Ναι, το έχω διαβάσει πως τα φρυγικά ήταν πολύ κοντά στα ελληνικά. Οπότε η δικιά μας παρά την εξέλιξη των χρόνων, παραμένει centum ?
Ναι. Από ότι μου είχε πει ο smerd μια φορά γίνεσαι satem στην στέπα . Οι Γερμανοί γλίτωσαν τελευταία στιγμή την satemοποίηση όταν αποκόπηκαν απ' τους Βαλτοσλάβους , με τους οποίους ήταν ενωμένοι.
...
Που ακριβώς έχει γράψει αυτην την "σοφία" ο Σμερδαλέος?
- «υβριδική» φύση του Γερμανικού κλάδου: οι μορφολογικοί νεωτερισμοί (οι ισχυρότεροι δείκτες φυλογενετικής συγγένειας) τον συνδέουν με τον Βαλτο-Σλαβικό κλάδο, αλλά οι αποκλειστικές λεξιλογικές ρίζες τον συνδέουν με τον Ιταλο-Κελτικό. Η ερμηνεία του Donald Ringe είναι πως η προπρωτογερμανική ήταν αρχικά μια αδελφή διάλεκτος του προδρόμου της Κοινής Βαλτο-Σλαβικής που πρόλαβε να φύγει «στο παρα πέντε», αποφεύγοντας την σατεμοποίηση και «περπατώντας», στη συνεχεία, πάνω σε ένα «ιταλοκλετοειδές» υπόστρωμα, από το οποίο δανείστηκε σημαντικό μέρος του λεξιλογίου.
- η Ελληνική και η Φρυγική (και μάλλον και η Γερμανική) γλίτωσαν στο παρά πέντε την σατεμοποίηση.
- Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Γερμανικό κλάδο που έχει στενή φυλογενετική συγγένεια με τον σατεμοποιημένο Βαλτο-Σλαβικό, έχοντας όμως αποφύγει την σατεμοποίηση ο ίδιος.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Ζαποτέκος έγραψε: 17 Μάιος 2020, 13:00
...
Ναι, το έχω διαβάσει πως τα φρυγικά ήταν πολύ κοντά στα ελληνικά. Οπότε η δικιά μας παρά την εξέλιξη των χρόνων, παραμένει centum ?
Ναι. Από ότι μου είχε πει ο smerd μια φορά γίνεσαι satem στην στέπα . Οι Γερμανοί γλίτωσαν τελευταία στιγμή την satemοποίηση όταν αποκόπηκαν απ' τους Βαλτοσλάβους , με τους οποίους ήταν ενωμένοι.
...
Που ακριβώς έχει γράψει αυτην την "σοφία" ο Σμερδαλέος?
- «υβριδική» φύση του Γερμανικού κλάδου: οι μορφολογικοί νεωτερισμοί (οι ισχυρότεροι δείκτες φυλογενετικής συγγένειας) τον συνδέουν με τον Βαλτο-Σλαβικό κλάδο, αλλά οι αποκλειστικές λεξιλογικές ρίζες τον συνδέουν με τον Ιταλο-Κελτικό. Η ερμηνεία του Donald Ringe είναι πως η προπρωτογερμανική ήταν αρχικά μια αδελφή διάλεκτος του προδρόμου της Κοινής Βαλτο-Σλαβικής που πρόλαβε να φύγει «στο παρα πέντε», αποφεύγοντας την σατεμοποίηση και «περπατώντας», στη συνεχεία, πάνω σε ένα «ιταλοκλετοειδές» υπόστρωμα, από το οποίο δανείστηκε σημαντικό μέρος του λεξιλογίου.
- η Ελληνική και η Φρυγική (και μάλλον και η Γερμανική) γλίτωσαν στο παρά πέντε την σατεμοποίηση.
- Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Γερμανικό κλάδο που έχει στενή φυλογενετική συγγένεια με τον σατεμοποιημένο Βαλτο-Σλαβικό, έχοντας όμως αποφύγει την σατεμοποίηση ο ίδιος.
Απ' ότι φαίνεται πάλι κάτι κατάλαβε λάθος ο συγκεκριμένος.
Αίγαγρος έγραψε: 16 Μάιος 2020, 14:33
Έχει πολύ ενδιαφέρον πάντως αυτή η θεωρία (που είναι και η επικρατέστερη), γιατί θα θέλει τους απογόνους των σημερινών Αλμπάνιδων, να συμβίωναν με τους δικούς μας στην Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια, π.χ. ο Θουκυδίδης ήταν μισός Θράξ, το ίδιο και άλλοι επιφανείς Αθηναίοι (ο Κίμων νομίζω και άρκετοί άλλοι). Στην αρχαία Αθήνα κιόλας που είχε αρκετούς εκ Θράκης, για δούλους, θα λέγαμε πως είχαμε πάλι Αλβανούς για χωράφια και οικιακά;
Κατά το ίδιον θέρος, ήλθαν εις τας Αθήνας χίλιοι τετρακόσιοι πελτασταί εκ των μαχαιροφόρων Θρακών της φυλής των Δίων, οι οποίοι επρόκειτο να συνοδεύσουν τον Δημοσθένη εις Σικελίαν. Αλλ' επειδή έφθασαν πολύ αργά, οι Αθηναίοι εσκέπτοντο να τους στείλουν οπίσω. Διότι, εκάστου πελταστού λαμβάνοντος ημερήσιον μισθόν δραχμής μιας, η διατήρησις αυτών εφαίνετο δαπάνη υπερβολική, ένεκα ιδίως της καταστάσεως, την οποίαν εδημιούργει ο εκ Δεκελείας διεξαγόμενος κατ' αυτών πόλεμος.
(…)
Θέλοντες λοιπόν, ένεκα της επικρατούσης χρηματικής απορίας, να επιτύχουν οικονομίας, απέστειλαν ευθύς οπίσω τους Θράκας, οι οποίοι, καθυστερήσαντες, έφθασαν μετά την αναχώρησιν του Δημοσθένους, τάξαντες επί κεφαλής αυτών τον Διειτρέφην, όπως τους οδηγήση, και παραγγείλαντες εις αυτόν, επειδή επρόκειτο να διέλθουν διά του Ευρίπου, να τους χρησιμοποίηση, όπως προξενήση κατά την διέλευσίν των, ό,τι βλάβας ημπορούσεν εις τους εχθρούς. Ο Διειτρέφης απεβίβασεν αυτούς εις το έδαφος της Τανάγρας, όπου προέβη εις εσπευσμένην λεηλασίαν. Το εσπέρας της αυτής ημέρας ανεχώρησεν εκ Χαλκίδος της Ευβοίας και διελθών τον Εύριπον, απεβιβάσθη εις την παραλίαν της Βοιωτίας, οπόθεν επί κεφαλής αυτών προήλασε κατά της Μυκαλησσού. Καταυλισθείς δ' απαρατήρητος την νύκτα πλησίον του ναού του Ερμού, απέχοντος δέκα εξ περίπου σταδίους της Μυκαλησσού, επετέθη κατά τα εξημερώματα εναντίον της πόλεως, η οποία δεν είναι μεγάλη και κατέλαβεν αυτήν αφρούρητον. Καθόσον οι κάτοικοι δεν εφαντάζοντο ποτέ, ότι ημπορούσε κανείς να προέλαση τόσον πολύ εκ της θαλάσσης προς το εσωτερικόν, διά να τους επιτεθή. Άλλωστε το τείχος ήτο ασθενές και εις μερικά μέρη είχε καταπέσει, ενώ εις άλλα ήτο χαμηλόν και εκτός τούτου μερικαί από τας πύλας αυτού ήσαν ανοικταί, λόγω του αισθήματος της ασφαλείας, υπό του οποίου κατείχοντο οι κάτοικοι. Οι Θράκες, εισορμήσαντες εντός της πόλεως, ήρχισαν λεηλατούντες τας οικίας και τους ναούς και φονεύοντες τους κατοίκους. Δεν εφείδοντο ουδενός, ούτε των γερόντων, ούτε των νεωτέρων, αλλ' έσφαζαν κατά σειράν πάντας όσους συνήντων, και αυτά τα γυναικόπαιδα και αυτά ακόμη τα υποζύγια και κάθε έμψυχον πράγμα που έβλεπαν.Διότι οι Θράκες, καθώς όλοι οι πλέον βάρβαροι λαοί, είναι αιμοδιψείς, οσάκις δεν φοβούνται. Και εις την περίστασιν αυτήν, ο πανικός υπήρξε μέγας και ο όλεθρος ενέσκηψεν υπό μυρίας μορφάς. Εισορμήσαντες οι εισβολείς μεταξύ άλλων και εντός ευρυχώρου σχολείου, οι νεαροί μαθηταί του οποίου προ μικρού μόλις είχαν εισέλθει εις αυτό, κατέσφαξαν αυτούς μέχρις ενός. Ουδέποτε μεγαλητέρα συμφορά επέπεσεν επί ολοκλήρου πόλεως, ουδέποτε πλέον απροσδόκητος και τρομερά από αυτήν.
Οι Θηβαίοι, μαθόντες τα γενόμενα, έσπευσαν εις βοήθειαν και καταφθάσαντες τους Θράκας, πριν απομακρυνθούν πολύ από την πόλιν, τους αφήρεσαν την λείαν, τους έτρεψαν εις φυγήν και τους κατεδίωκαν μέχρι του Ευρίπου, όπου ανέμεναν αυτούς αγκυροβολημένα τα πλοία, που τους είχαν μεταφέρει. Και οι πλείστοι των πεσόντων εξ αυτών εφονεύθησαν, καθ' ην ώραν επεχείρουν να επιβιβασθούν, καθόσον και να κολυμβούν δεν εγνώριζαν και οι επί των πλοίων, βλέποντες τα γινόμενα εις την παραλίαν, ηγκυροβόλησαν αυτά εις απόστασιν, όπου δεν έφθαναν τα βέλη. Ενώ αντιθέτως, κατά την λοιπήν υποχώρησιν, οι Θράκες ημύνοντο επιτυχώς κατά του Θηβαϊκού ιππικού, το οποίον πρώτον τους επετέθη, εξορμώντες κατ' αυτού και πάλιν συμπυκνούντες τας τάξεις των, κατά την επιχώριον τακτικήν των, και ως εκ τούτου αι απώλειαί των κατά την διάρκειαν αυτής υπήρξαν μικραί. Αλλά μέρος εξ αυτών, το οποίον, τραπέν εις διαρπαγήν, συνελήφθη εντός της πόλεως, εφονεύθη. Εκ των χιλίων τριακοσίων Θρακών, διακόσιοι πενήντα εν συνόλω εφονεύθησαν. Αι απώλειαι, εξ άλλου, των Θηβαίων και των άλλων, όσοι έσπευσαν συγχρόνως εις βοήθειαν, ανήλθαν εις είκοσι περίπου ιππείς και οπλίτας ομού και μεταξύ των πεσόντων ήτο ο Βοιωτάρχης Θηβαίος Σκιρφώνδας, ενώ εκ των Μυκαλησσίων μέγα μέρος εξωλοθρεύθησαν. Τοιαύτη υπήρξεν η τύχη της Μυκαλησσού, υποστάσης καταστροφήν, η οποία, εν συγκρίσει προς το μέγεθος της πόλεως, δεν υπήρξεν ολιγώτερον αξιοθρήνητος από καμμίαν άλλην, όσαι συνέβησαν κατά τον πόλεμον αυτόν.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Ένα ακόμα που θα ήθελα να αναφέρω, αν και τραβηγμένο, αφορά ίσως τον μεγαλύτερο στρατηγό του Βυζαντίου, τον Θράκα Βελισάριο.
Θα μπορούσαμε να πούμε κάτι για αυτό, δεδομένου ότι οι Αλβανοί μάλλον ήταν θρακικό φύλο;
Ένα ακόμα που θα ήθελα να αναφέρω, αν και τραβηγμένο, αφορά ίσως τον μεγαλύτερο στρατηγό του Βυζαντίου, τον Θράκα Βελισάριο.
Θα μπορούσαμε να πούμε κάτι για αυτό, δεδομένου ότι οι Αλβανοί μάλλον ήταν θρακικό φύλο;
ετυμολογείται καθόλου από την αλβανική (αν όντως αφορά απόγονο θρακικής γλώσσας) ;
Δεν γνωρίζω. Το σίγουρο είναι πως αν οι Αλβανοί είναι Δακοθράκες, έχουν ένδοξους προγόνους. Όχι βέβαια Ιλλυριούς όπως φαντάζονται , αλλά Θράκες ( Ιουστίνο, Ιουστινιανό , Βελισάριο , Όλορο, Εύμολπο , Μέγα Κωνσταντίνο κ.λπ. )
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Αίγαγρος έγραψε: 22 Μάιος 2020, 15:36
Ίδια περίπτωση και ο Σπάρτακος.
Τον Σπάρτακο πολιτισμικά τους τον πήραμε.
The first of these was Spartacus, a Thracian of Nomadic stock,a possessed not only of great courage and strength, but also in sagacity and culture superior to his fortune, and more Hellenic than Thracian.
Ο Ευαγγελίδης είχε γράψει και μια άλλη θεωρία. Πως το "Σκυπετάροι" μπορεί να προήλθε και με την επίδραση του "Σκιρτάροι" , ενός ιλλυρικού φύλου. Αλλά μάλλον είναι για τα μπάζα αυτή η άποψη. Επίσης βλέπω πως έχει περίεργες απόψεις για την εθνογένεση των Γκέκηδων και των Τόσκηδων , ενώ στην παγματικότητα είναι ένας λαός με δύο διαλέκτους.
