Φοίβος Δεληβοριάς 's unofficial fan club

[georgebi]

Και με τα 2 συγκινούμε -ειδικά από τότε που έχασα τον πατέρα μου..Φοίβος Δεληβοριάς - Εκείνη Γεννιέσαι την έχεις μητέρα
πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα
εκείνη σε βάζει στην κούνια
στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα
Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια
και μοιάζει με κάποια που 'χες γκόμενα
στο μέλλον με τ' άσπρα φωτάκια
και με τ' αστεράκια τα φλεγόμενα
Μετά που σε στέλνουν σχολείο
στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται
μικρή με τα ροζ κοκαλάκια
και τα ποιηματάκια που θα μάθετε
Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις
χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι
της σπας με νεράντζια τα τζάμια
κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι
Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι
βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα
το στήθος της θέλει να σπάσει
κυλιέται στα δάση και στα κύματα
Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει
που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους
που δίνει φιλιά μες στα δόντια
κι ανοίγει τα πόδια σ' άγνωστους φαλλούς
Την ψάχνεις το σκας απ' το σπίτι
σε σέρνει απ' τη μύτη αυτό το βάλσαμο
αυτή η μυρωδιά από γαζία
αυτή η τυραννία σε τραβά ενώ
Κανένας βοηθός δεν υπάρχει
να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε
κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει
γκαζώνεις τ' αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι
Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο
και πάλι δε βρίσκω εκείνο που 'θελα
πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια
αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά
Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει
μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται
χωρίς στα μαλλιά κοκαλάκια
χωρίς ποιηματάκια που θα μάθετε
Περνάω την κιθάρα στο βύσμα
με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι
αρχίζω τον πρώτο μου στίχο
τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι Φοίβος Δεληβοριάς -Φώτης (ένα τραγούδι για τον πατέρα μου) Θα 'ρθω κάποια μέρα απ' το γραφείο να σε πάρω απ' τη δουλειά
Να πάμε βόλτα στο Θησείο στην αρχαία αγορά
Να μου πάρεις ένα γλυφιτζούρι
και να δούμε τον Σαμψών
Να ματώνεται στην πέτρα της ζωής των αλλονών
Θα αγοράσεις το ΑΝΤΙ ή τα ΝΕΑ θα μυρίζεις after shave
Θα σε ρωτάω για τον Θησέα και θα προσπαθώ να σε πείσω
να μου πάρεις πακοτίνια και θα σου βαράω μπουνιές
Και θα σε φωνάζω Φώτη και συ Φοίβο θα με λες
Ααα... ααα... Aαα... ααα...

Κι ύστερα θα γίνω εικοσιένα και συ σαρανταεννιά
Τα Μίκυ Μάους μου σκισμένα τα ΑΝΤΙ σου σε κουτιά
Θα αποφεύγω να σε δω στα μάτια θα μου μάθεις να οδηγώ
Να πηγαίνω με τετάρτη προς το στρατιωτικό

Δεν νομίζω πως θα καταφέρω να σε πω ποτέ μπαμπά
Ούτε να σου δείξω όσα ξέρω κι όσα νοιώθω στη καρδιά
Μα όταν κάποια μέρα στο Θησείο θα βγάζω βόλτα ένα μικρό
Θα με αποκαλέσει Φοίβο και εγώ Φώτη θα τον πω

[mpiftekopoiimeno burger]

[hellegennes]

Εμένα μ' αρέσει ο Δεληβοριάς και έχω καταθέσει αρκετό χρήμα στην τσέπη του, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο έχω διάθεση να ξανακούσω μουσική του, μετά τον κωλοπαιδαρισμό που έχει επιδείξει.

Το'χεις γραψεις πολλες φορες αυτο και σε ειχα ρωτησει για παραδειγματα χωρις να παρω απαντηση. Για πες. Ειλικρινα ρωταω.

Μα όλα αυτά που έχει γράψει τον τελευταίο καιρό και ειδικά ο τρόπος που τα λέει και από την θέση που τα λέει, που είναι θέση σούπερ ευνοημένου. Είναι από τα αγαπημένα παιδιά του είδους της μουσικής του.

Ξεκινώντας από τις μαλακίες που έγραφε πριν λίγο καιρό για την κατάσταση στα σύνορα, την αλητεία και ταυτόχρονα καραμπαμπισμό/ποζεριά να βρίζει δημόσια κάποιον -κι ας είναι κι ο Άδωνης, που είναι γλίτσα- με την δικαιολογία «επιτρέψτε μου, είναι από στίχο που μόλις έγραψα» που μεταξύ άλλων είναι και δειλία.

Επίσης επειδή τον έχω ακούσει και σε άλλες φάσεις να μιλάει, μού βγάζει μια υπέρμετρη αλαζονεία, διδακτισμό και τουπέ ανωτερότητας.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Μέγας καλλιτέχνης όπως και να έχει. Πιασαρικες μελωδίες, παιχνιδιαρικες, όχι εντεχνολαικη βαρεμάρα τύπου μαλαμας, και στίχος ποιητικός, με ωραίες εικόνες, με ξύπνια ματιά στο παρόν και γλυκιά νοσταλγική στο παρελθόν χωρίς να γίνεται γλυκερός, ακομπλεξαριστος, χωρίς βαριά κουλτουροδηθενια. Μέχρι τον καθρέφτη ήταν μέγιστος, μετά κάπου εντάξει, στο επόμενο παραβαρυνε και το τελευταίο κάπου ήταν πάραφορτωμένο μουσικά.

[ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ]

Εμένα μ' αρέσει ο Δεληβοριάς και έχω καταθέσει αρκετό χρήμα στην τσέπη του, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο έχω διάθεση να ξανακούσω μουσική του, μετά τον κωλοπαιδαρισμό που έχει επιδείξει.

Το'χεις γραψεις πολλες φορες αυτο και σε ειχα ρωτησει για παραδειγματα χωρις να παρω απαντηση. Για πες. Ειλικρινα ρωταω.

Μα όλα αυτά που έχει γράψει τον τελευταίο καιρό και ειδικά ο τρόπος που τα λέει και από την θέση που τα λέει, που είναι θέση σούπερ ευνοημένου. Είναι από τα αγαπημένα παιδιά του είδους της μουσικής του.

Ξεκινώντας από τις μαλακίες που έγραφε πριν λίγο καιρό για την κατάσταση στα σύνορα, την αλητεία και ταυτόχρονα καραμπαμπισμό/ποζεριά να βρίζει δημόσια κάποιον -κι ας είναι κι ο Άδωνης, που είναι γλίτσα- με την δικαιολογία «επιτρέψτε μου, είναι από στίχο που μόλις έγραψα» που μεταξύ άλλων είναι και δειλία.

Επίσης επειδή τον έχω ακούσει και σε άλλες φάσεις να μιλάει, μού βγάζει μια υπέρμετρη αλαζονεία, διδακτισμό και τουπέ ανωτερότητας.

οκ θενκς

[Beria]

Εμένα μ' αρέσει ο Δεληβοριάς και έχω καταθέσει αρκετό χρήμα στην τσέπη του, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο έχω διάθεση να ξανακούσω μουσική του, μετά τον κωλοπαιδαρισμό που έχει επιδείξει.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το να συνδέεις την τέχνη κάποιου με την προσωπικότητα του.

Δεν θα ακούγαμε ποτέ τον Άκη Πάνου, δεν θα διαβάζαμε τον Έζρα, δεν θα βλέπαμε ταινίες του Πολάνσκι

[hellegennes]

είναι εύκολο να είσαι φοσιλικός τεχνοκράτης, πικραμένος παντοπώλης και αντικοινωνικό τρολ στο φόρουμ
πόσοι όμως μπόρεσαν να χωρέσουν σε ένα βίντεο/τραγούδι όλη την ζωή των Ορέστηδων_35 του κόσμου;

Το πόσο χώρεσαν την ζωή του σε ένα βίντεο είναι προσωπική εκτίμηση του καθενός. Έχω γράψει αμέτρητα ποιήματα για την ζωή των «Ορέστηδων» αυτού του κόσμου, ποτέ όμως δεν θα έχουν την απήχηση που έχει ο Φοίβος γιατί έτσι είναι η ζωή. Τι να κάνουμε.
Άλλοι ευνοούνται απ' αυτήν κι άλλοι όχι. Το σύμπαν δεν νοιάζεται για δικαιοσύνες. Αυτό όμως θα πρέπει να το θυμούνται οι Φοίβοι αυτού του κόσμου όταν έχουν απαιτήσεις.

Επίσης οι Φοίβοι αυτού του κόσμου έχει συμβεί να παραθέσουν λόγια μου χωρίς να φαίνεται πουθενά ότι είναι δικά μου λόγια, σε κείμενα που κατά τα άλλα απαγορεύουν στους άλλους να αναπαράγουν μερικώς ή ολικώς χωρίς την άδειά τους.

Αλλά στα παπάρια μου.

[hellegennes]

Εμένα μ' αρέσει ο Δεληβοριάς και έχω καταθέσει αρκετό χρήμα στην τσέπη του, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο έχω διάθεση να ξανακούσω μουσική του, μετά τον κωλοπαιδαρισμό που έχει επιδείξει.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το να συνδέεις την τέχνη κάποιου με την προσωπικότητα του.

Δεν θα ακούγαμε ποτέ τον Άκη Πάνου, δεν θα διαβάζαμε τον Έζρα, δεν θα βλέπαμε ταινίες του Πολάνσκι

Προσπαθώ να μην το κάνω, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι αυτοματισμός. Μου δημιουργείται αυτομάτως απέχθεια, ειδικά στους ερμηνευτές γιατί η επαφή είναι άμεση: ακούω την φωνή τους.

[νύχτα]

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Από τα καλύτερά του για μένα. Σε δεύτερη εκτέλεση. Η πρώτη ήταν λιγότερο αισθαντική.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Από τα παιδικά του ξεχωρίζω αυτό που έγραψε για τον Κραουνάκη.

[Bipsco]

Μέγας καλλιτέχνης όπως και να έχει. Πιασαρικες μελωδίες, παιχνιδιαρικες, όχι εντεχνολαικη βαρεμάρα τύπου μαλαμας, και στίχος ποιητικός, με ωραίες εικόνες, με ξύπνια ματιά στο παρόν και γλυκιά νοσταλγική στο παρελθόν χωρίς να γίνεται γλυκερός, ακομπλεξαριστος, χωρίς βαριά κουλτουροδηθενια. Μέχρι τον καθρέφτη ήταν μέγιστος, μετά κάπου εντάξει, στο επόμενο παραβαρυνε και το τελευταίο κάπου ήταν πάραφορτωμένο μουσικά.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Μέγας καλλιτέχνης όπως και να έχει. Πιασαρικες μελωδίες, παιχνιδιαρικες, όχι εντεχνολαικη βαρεμάρα τύπου μαλαμας, και στίχος ποιητικός, με ωραίες εικόνες, με ξύπνια ματιά στο παρόν και γλυκιά νοσταλγική στο παρελθόν χωρίς να γίνεται γλυκερός, ακομπλεξαριστος, χωρίς βαριά κουλτουροδηθενια. Μέχρι τον καθρέφτη ήταν μέγιστος, μετά κάπου εντάξει, στο επόμενο παραβαρυνε και το τελευταίο κάπου ήταν πάραφορτωμένο μουσικά.

Τσίμπα και αυτό το αριστούργημα που μιλούσε για friend zone φάση τοσο εύστοχα οταν τα βλαμμένα Αμερικάνα incel ήταν σπερματοζωαρια να έχεις να πορεύεσαι. Αν συνεχίσεις, είναι γεμάτες οι αποθήκες, προειδοποιώ.

[nostromos]

[/quote

ναι πολυ δυνατο τραγουδι ...

[Bipsco]

Μέγας καλλιτέχνης όπως και να έχει. Πιασαρικες μελωδίες, παιχνιδιαρικες, όχι εντεχνολαικη βαρεμάρα τύπου μαλαμας, και στίχος ποιητικός, με ωραίες εικόνες, με ξύπνια ματιά στο παρόν και γλυκιά νοσταλγική στο παρελθόν χωρίς να γίνεται γλυκερός, ακομπλεξαριστος, χωρίς βαριά κουλτουροδηθενια. Μέχρι τον καθρέφτη ήταν μέγιστος, μετά κάπου εντάξει, στο επόμενο παραβαρυνε και το τελευταίο κάπου ήταν πάραφορτωμένο μουσικά.

Τσίμπα και αυτό το αριστούργημα που μιλούσε για friend zone φάση τοσο εύστοχα οταν τα βλαμμένα Αμερικάνα incel ήταν σπερματοζωαρια να έχεις να πορεύεσαι. Αν συνεχίσεις, είναι γεμάτες οι αποθήκες, προειδοποιώ.

Προς θεού! Δεν θα συνεχίσω! Δεν θέλω να γεμίσεις το νήμα με τραγούδια του Δεληβοριά.