Είδα σε DVD

[Νon4me]

Είδα το passion of the Christ.

O Mel Gibson

Δε το εχω δει αλλα και στο αποκαλυπτο εχει κανει φοβερή δουλειά .

[Beria]

δεν περιμενα οτι το 2020 θα εβαζα 9.5/10 σε ταινια.

Για πες και μια ταινία που θα έβαζες 10/10
για να έχουμε σύγκριση

[perseus]

μεχρι τωρα καμμια .
σιγουρα παντως θα ηταν πολεμικη.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Τι ααα; Τι σου άρεσε δηλαδή;

παρα πολυ ,εσενα δεν σου αρεσε?

Έχει χρόνια που το είδα αλλά θυμάμαι ότι ήταν μεγάλη παπάρα. Αν σ' αρέσουν πολεμικές δες το Cross of Iron του Pekinpah. Αυτή ήταν ταινία.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Είδα το passion of the Christ.

O Mel Gibson

Δε το εχω δει αλλα και στο αποκαλυπτο εχει κανει φοβερή δουλειά .

Το αποκαλύπτο είναι κορυφή.

[Stalker]

Πρέπει να ξαναδώ το Apocalypto κάποια στιγμή, όταν το είχα δει στο σινεμά μικρός είχα πέσει θύμα του hype που μιλούσε για ακραία βίαια ζουγκλοπεριπέτεια, και όταν είδα ότι ήταν απλά μια οκ ταινία δράσης ξενέρωσα, με αποτέλεσμα να το θυμάμαι μάλλον χειρότερο από ότι ήταν. Από τα λίγα πράγματα που μου μείνανε ήταν το εφέ με το πούμα που ήταν σαν να το υπενοικίαζαν από το μαπετ σόου.

Τα Πάθη του Χριστού αν δεν είσαι συγκεκριμένος τύπος πιστού είναι απλά κωμωδία, ούτε την συνεχή μόρταλ κόμπατ βία μπορείς να πάρεις στα σοβαρά ούτε τους cheesy ηρωικούς τροπισμούς, και αυτά χωρίς να μπεις στον κόπο να αναλύσεις την ασυνάρτητη θεματική ή την αντιεβραϊκή κλίση στην αφήγηση, πάλι πιωμένος θα ήταν ο Μελ.

[perseus]

Τι ααα; Τι σου άρεσε δηλαδή;

παρα πολυ ,εσενα δεν σου αρεσε?

Έχει χρόνια που το είδα αλλά θυμάμαι ότι ήταν μεγάλη παπάρα. Αν σ' αρέσουν πολεμικές δες το Cross of Iron του Pekinpah. Αυτή ήταν ταινία.

Αυτο ειναι κλασσικο ρε.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

παρα πολυ ,εσενα δεν σου αρεσε?

Έχει χρόνια που το είδα αλλά θυμάμαι ότι ήταν μεγάλη παπάρα. Αν σ' αρέσουν πολεμικές δες το Cross of Iron του Pekinpah. Αυτή ήταν ταινία.

Αυτο ειναι κλασσικο ρε.

Άμα σ' αρέσουν οι παλιές Paths of Glory του Kubrick είναι πολύ καλό. Platoon φυσικά, Deerhunter του Cimino, Lawrence of Arabia, Patton, The Great Escape, Das Boot κλειστοφοβική, Full metal Jacket, Apocalypse now, Saving Private Ryan τεχνικά άψογο και θα έλεγα μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών αν και δεν είναι αμιγώς πολεμική, το Barry Lyndon.

[perseus]

το Enemy below επισης

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Πρέπει να ξαναδώ το Apocalypto κάποια στιγμή, όταν το είχα δει στο σινεμά μικρός είχα πέσει θύμα του hype που μιλούσε για ακραία βίαια ζουγκλοπεριπέτεια, και όταν είδα ότι ήταν απλά μια οκ ταινία δράσης ξενέρωσα, με αποτέλεσμα να το θυμάμαι μάλλον χειρότερο από ότι ήταν. Από τα λίγα πράγματα που μου μείνανε ήταν το εφέ με το πούμα που ήταν σαν να το υπενοικίαζαν από το μαπετ σόου.

Τα Πάθη του Χριστού αν δεν είσαι συγκεκριμένος τύπος πιστού είναι απλά κωμωδία, ούτε την συνεχή μόρταλ κόμπατ βία μπορείς να πάρεις στα σοβαρά ούτε τους cheesy ηρωικούς τροπισμούς, και αυτά χωρίς να μπεις στον κόπο να αναλύσεις την ασυνάρτητη θεματική ή την αντιεβραϊκή κλίση στην αφήγηση, πάλι πιωμένος θα ήταν ο Μελ.

To Apocalypto δεν είναι απλή περιπέτεια. Έχει χίλιες μύριες κοινωνιολογικές προεκτάσεις συνοψίζοντας άψογα το παρανοικό της εξουσίας που οδηγεί αναπόφευκτα στον εκφυλισμό της. O τύπος με τα χαλύβδινα αρχίδια έκανε μια ταινία χωρίς σταρ και τους έβαλε να μιλούν στη γλώσσα των Μάγια. Και εκεί ακόμα όπως και στο ανυπέρβλητο Passion of the Christ κατηγορήθηκε ως αντιμαγιανός, αντίγουατεμαλανός ή μια τέτοια ανοησία. Παρόλα αυτά η ταινία έβγαλε τα τριπλάσια του προυπολογισμού της. Συμπέρασμα. Πίνε τεκίλα Μελ και κάνε γαμάτες ταινίες και άσε τους εβραίους να σκούζουν.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

το Enemy below επισης

Ρόμπερτ Μίτσαμ ρε μαλάκα. Πόσο γαμάτος.

[Chilloutbuddy]

το Enemy below επισης

Γαμάτο

[Chilloutbuddy]

Πρέπει να ξαναδώ το Apocalypto κάποια στιγμή, όταν το είχα δει στο σινεμά μικρός είχα πέσει θύμα του hype που μιλούσε για ακραία βίαια ζουγκλοπεριπέτεια, και όταν είδα ότι ήταν απλά μια οκ ταινία δράσης ξενέρωσα, με αποτέλεσμα να το θυμάμαι μάλλον χειρότερο από ότι ήταν. Από τα λίγα πράγματα που μου μείνανε ήταν το εφέ με το πούμα που ήταν σαν να το υπενοικίαζαν από το μαπετ σόου.

Τα Πάθη του Χριστού αν δεν είσαι συγκεκριμένος τύπος πιστού είναι απλά κωμωδία, ούτε την συνεχή μόρταλ κόμπατ βία μπορείς να πάρεις στα σοβαρά ούτε τους cheesy ηρωικούς τροπισμούς, και αυτά χωρίς να μπεις στον κόπο να αναλύσεις την ασυνάρτητη θεματική ή την αντιεβραϊκή κλίση στην αφήγηση, πάλι πιωμένος θα ήταν ο Μελ.

To Apocalypto δεν είναι απλή περιπέτεια. Έχει χίλιες μύριες κοινωνιολογικές προεκτάσεις συνοψίζοντας άψογα το παρανοικό της εξουσίας που οδηγεί αναπόφευκτα στον εκφυλισμό της. O τύπος με τα χαλύβδινα αρχίδια έκανε μια ταινία χωρίς σταρ και τους έβαλε να μιλούν στη γλώσσα των Μάγια. Και εκεί ακόμα όπως και στο ανυπέρβλητο Passion of the Christ κατηγορήθηκε ως αντιμαγιανός, αντίγουατεμαλανός ή μια τέτοια ανοησία. Παρόλα αυτά η ταινία έβγαλε τα τριπλάσια του προυπολογισμού της. Συμπέρασμα. Πίνε τεκίλα Μελ και κάνε γαμάτες ταινίες και άσε τους εβραίους να σκούζουν.

άσε τα υπέροχα κουστούμια και μακιγιάζ, που είχε σχεδόν έναν μακιγιέρ για κάθε κομπάρσο, και μιλάμε για εκατοντάδες κομπάρσους
και τα σκηνικά σούπερ λεπτομερή επίσης

[Von Mackensen]

Πρέπει να ξαναδώ το Apocalypto κάποια στιγμή, όταν το είχα δει στο σινεμά μικρός είχα πέσει θύμα του hype που μιλούσε για ακραία βίαια ζουγκλοπεριπέτεια, και όταν είδα ότι ήταν απλά μια οκ ταινία δράσης ξενέρωσα, με αποτέλεσμα να το θυμάμαι μάλλον χειρότερο από ότι ήταν. Από τα λίγα πράγματα που μου μείνανε ήταν το εφέ με το πούμα που ήταν σαν να το υπενοικίαζαν από το μαπετ σόου.

Τα Πάθη του Χριστού αν δεν είσαι συγκεκριμένος τύπος πιστού είναι απλά κωμωδία, ούτε την συνεχή μόρταλ κόμπατ βία μπορείς να πάρεις στα σοβαρά ούτε τους cheesy ηρωικούς τροπισμούς, και αυτά χωρίς να μπεις στον κόπο να αναλύσεις την ασυνάρτητη θεματική ή την αντιεβραϊκή κλίση στην αφήγηση, πάλι πιωμένος θα ήταν ο Μελ.

To Apocalypto δεν είναι απλή περιπέτεια. Έχει χίλιες μύριες κοινωνιολογικές προεκτάσεις συνοψίζοντας άψογα το παρανοικό της εξουσίας που οδηγεί αναπόφευκτα στον εκφυλισμό της. O τύπος με τα χαλύβδινα αρχίδια έκανε μια ταινία χωρίς σταρ και τους έβαλε να μιλούν στη γλώσσα των Μάγια. Και εκεί ακόμα όπως και στο ανυπέρβλητο Passion of the Christ κατηγορήθηκε ως αντιμαγιανός, αντίγουατεμαλανός ή μια τέτοια ανοησία. Παρόλα αυτά η ταινία έβγαλε τα τριπλάσια του προυπολογισμού της. Συμπέρασμα. Πίνε τεκίλα Μελ και κάνε γαμάτες ταινίες και άσε τους εβραίους να σκούζουν.

άσε τα υπέροχα κουστούμια και μακιγιάζ, που είχε σχεδόν έναν μακιγιέρ για κάθε κομπάρσο, και μιλάμε για εκατοντάδες κομπάρσους
και τα σκηνικά σούπερ λεπτομερή επίσης

Και μια τελευταία σκηνή που δεν φεύγει από το μυαλό σου όσα χρόνια και να περάσουν.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

To Apocalypto δεν είναι απλή περιπέτεια. Έχει χίλιες μύριες κοινωνιολογικές προεκτάσεις συνοψίζοντας άψογα το παρανοικό της εξουσίας που οδηγεί αναπόφευκτα στον εκφυλισμό της. O τύπος με τα χαλύβδινα αρχίδια έκανε μια ταινία χωρίς σταρ και τους έβαλε να μιλούν στη γλώσσα των Μάγια. Και εκεί ακόμα όπως και στο ανυπέρβλητο Passion of the Christ κατηγορήθηκε ως αντιμαγιανός, αντίγουατεμαλανός ή μια τέτοια ανοησία. Παρόλα αυτά η ταινία έβγαλε τα τριπλάσια του προυπολογισμού της. Συμπέρασμα. Πίνε τεκίλα Μελ και κάνε γαμάτες ταινίες και άσε τους εβραίους να σκούζουν.

άσε τα υπέροχα κουστούμια και μακιγιάζ, που είχε σχεδόν έναν μακιγιέρ για κάθε κομπάρσο, και μιλάμε για εκατοντάδες κομπάρσους
και τα σκηνικά σούπερ λεπτομερή επίσης

Και μια τελευταία σκηνή που δεν φεύγει από το μυαλό σου όσα χρόνια και να περάσουν.

Για το Apocalypto λες; Η τελευταία σκηνή που φτάνουν οι Ισπανοί ήταν ανατριχιαστική.