Κραουνάκης:αυτο για μενα ειναι βιασμός ....του πνευματικού μου δικαιώματος.Θα διεκδικήσω 100.000-120.000 ευρω

[ST48410]

Εκτός από τα επετειακά της Βέμπο, πόσα άλλα τραγούδια ξέρεις από εκείνην την εποχή, που ήταν συνδεδεμένα με πολιτικά γεγονότα;

Μα δεν "ξέρω". Ούτε άλλα της Βέμπο. Αυτό που λέω είναι ότι τα συγκεκριμένα δεν έμειναν επειδή ήταν καλύτερα από συνθετικής απόψεως από τα άλλα της εποχής τους. Έμειναν γιατί συνδέθηκαν με συγκεκριμένο τρόπο με κάτι που θυμόμαστε κάθε χρόνο.

Το πως εξελίχθηκε το θέμα από τη μεταπολίτευση και μετά είναι τελείως άλλο πράγμα. Και νομίζω ότι κρίνεις βάσει αυτής της περιόδου.

Έγινε μεγάλη ζημιά μετά την μεταπολίτευση. Μπήκαν και τα κομματικά μέσα και δεν μπορεί να βγει πλέον άκρη στο τι είναι τι. Προσκρούει πλέον εκτός των καλλιτεχνικών προτιμήσεων και στις πολιτικές.

Το αφήνω εδώ και καλημερίζω.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Η συζήτηση για τα μουσικά είδη δε πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Ο καθένας επιλέγει με βάση τα βιώματά του, μουσικά και
κοινωνικά, αυτό οφείλεται στο ότι όλα τα μουσικά είδη ακόμα και τα πιό "εμπορικά", "επιφανειακά" κλπ έχουν από πίσω
τους κάποιες αναφορές που αγγίζουν ένα τμήμα του πληθυσμού. Αυτό είναι και το σημείο όπου ο Αττίκ και ο Βαμβακάρης
διαχωρίζονται, τώρα ποιός είναι ο καλός και ο κακός το αφήνω στους γνώστες της μουσικής να το κρίνουν αλλά σε κάθε
περίπτωση υπάρχει κόσμος που ακόμα και αν του αποδείξεις πως το ίνδαλμά του είναι μάπας τεχνικά θα σου απαντήσει με ένα
μεγαλοπρεπές "Δε με νοιάζει".

Η τεχνική δεν είναι αρκετό κριτήριο σπουδαιότητας.

Δε νομίζω ότι απασχολεί και πολλούς

[ΓΑΛΗ]

Εκτός από τα επετειακά της Βέμπο, πόσα άλλα τραγούδια ξέρεις από εκείνην την εποχή, που ήταν συνδεδεμένα με πολιτικά γεγονότα;

Μα δεν "ξέρω". Ούτε άλλα της Βέμπο. Αυτό που λέω είναι ότι τα συγκεκριμένα δεν έμειναν επειδή ήταν καλύτερα από συνθετικής απόψεως από τα άλλα της εποχής τους. Έμειναν γιατί συνδέθηκαν με συγκεκριμένο τρόπο με κάτι που θυμόμαστε κάθε χρόνο.

Το πως εξελίχθηκε το θέμα από τη μεταπολίτευση και μετά είναι τελείως άλλο πράγμα. Και νομίζω ότι κρίνεις βάσει αυτής της περιόδου.

Έγινε μεγάλη ζημιά μετά την μεταπολίτευση. Μπήκαν και τα κομματικά μέσα και δεν μπορεί να βγει πλέον άκρη στο τι είναι τι. Προσκρούει πλέον εκτός των καλλιτεχνικών προτιμήσεων και στις πολιτικές.

Το αφήνω εδώ και καλημερίζω.

Καλημέρα.

Μ' άρεσε αυτό, πρώτη φορά το λέω τέτοια ώρα.

[Beria]

κοινωνικα η γενια του 30 και η '' ελληνικη '' αστικη ταξη πολεμησε παντα το λαικο τραγουδι - ουτε ηθελε ουτε καταλαβαινε τι ειναι

Εδώ πραγματικά ή χρησιμοποιείς το όρο 'γενια του 30' χωρίς να ξέρεις τι σημαίνει ή έχεις μπερδέψει τα μπούτια σου.

Η Γενιά του 30 είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την επανανακάλυψη του Δημοτικού τραγουδιού, του Καραγκιόζη, του Μακρυγιάννη και ασφαλώς για την ένταξη του Ρεμπέτικου στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού.

Χωρίς αυτούς το ρεμπέτικο θα είχε εξαφανιστεί μετά τον Μεταξά..

[The Age of Aquarius]

Ανάμεσα στα γνωστότερα τραγούδια του, «Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα» (γνωστότερο και ως ο «Μανόλης ο Τραμπαρίφας»)

Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα βάλε τη διπλή ταρίφα. Φουλαριστός τράβα ντουγρού τη λεωφόρο του Συγγρού.


1η Σεπτεμβρίου 2013. Είχα επιστρέψει για λίγες εβδομάδες από Αμερική και μετά από πρόσκληση φιλικής παρέας βρίσκομαι σε πανηγύρι του Αγίου Συμεών σε ορεινό αρβανιτοχώρι της Βοιωτίας. Η ώρα έχει πάει 4-5 το πρωί και δεν πέφτει χαρτούρα.
Ο καλλιτέχνης λοιπόν, προκειμένου να "πιέσει" για παραγγελιές πιάνει το τραγούδι αυτό σε συρτό. Και αντί να πέσει χαρτούρα για τσάμικα προκειμένου να πάψουν τέτοια τραγούδια, σηκώνονται 4-5 παρέες και το χορεύουν

Πάντως ως συρτό, είναι και ο μόνος τρόπος που γίνεται υποφερτό αυτό το άσμα.

[Αγις]

κοινωνικα η γενια του 30 και η '' ελληνικη '' αστικη ταξη πολεμησε παντα το λαικο τραγουδι - ουτε ηθελε ουτε καταλαβαινε τι ειναι

Εδώ πραγματικά ή χρησιμοποιείς το όρο 'γενια του 30' χωρίς να ξέρεις τι σημαίνει ή έχεις μπερδέψει τα μπούτια σου.

Η Γενιά του 30 είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την επανανακάλυψη του Δημοτικού τραγουδιού, του Καραγκιόζη, του Μακρυγιάννη και ασφαλώς για την ένταξη του Ρεμπέτικου στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού.

Χωρίς αυτούς το ρεμπέτικο θα είχε εξαφανιστεί μετά τον Μεταξά..

λες για κανα δυο σαν αυτον -βρες ποιος ειναι - που καταλαβαν περι τινος προκειται η να μιλησουμε για καραγατση κ σια που το μισουσαν

''Το Λαϊκό τραγούδι:

1) Μας διδάσκει πώς ν’ αφομοιώνουμε δημιουργικά την παράδοση Δημοτική και Βυζαντινή (προπαντός) και

2) Μας προσφέρει αυτό το ίδιο νέους τρόπους μελωδικής έκφρασης, που αν και όταν αφομοιωθούν, παράλληλα με την αρμονικήν απλότητα που υποβάλλουν, θα συντελέσουν στη δημιουργία γνήσια λαϊκής και πραγματικά Ελληνικής Μουσικής Σχολής».

κ τα κομθουνια μαζι με το Μεταξα ηταν - τπτ δεν πετυχατε ουτε υπηρχε πιθανοτητα

[ΓΑΛΗ]

κοινωνικα η γενια του 30 και η '' ελληνικη '' αστικη ταξη πολεμησε παντα το λαικο τραγουδι - ουτε ηθελε ουτε καταλαβαινε τι ειναι

εδω χαρακτηριστικα σε ολο το μεγαλειο της


Σε άρθρο της, με τίτλο «Μουσική του ελληνικού λαού» (Οκτώβρης του 1938), μας πληροφορεί ότι «σε κάθε υπαίθριο και υπόγειο κέντρον, σε κάθε συνοικιακό καφενείο, σε κάθε απόμερη αυλή, σε κάθε γωνιά προσφυγικού συνοικισμού, τα γραμμόφωνα απ’ το πρωί ως το βράδυ οργιάζουν. Ως τώρα κυριαρχούσε ο απαίσιος ανατολίτικος αμανές. Τώρα τελευταία έχει απαγορευθεί. Εκείνοι που έλαβαν αυτό το μέτρο, επιτέλους, είναι πραγματικά άξιοι εθνικής ευγνωμοσύνης.»

Η Σπανούδη δηλώνει στην «Πρωία» (1932) ικανοποιημένη που «το υπουργείο Πρωτευούσης και Παιδείας, φροντίζει ώστε στο ραδιόφωνο να παίζονται συναυλίες κλασικής μουσικής.» Σύμφωνα με τη μουσικοκριτικό, «άριες ιταλικών μελοδραμάτων, μουσική μπαλέτου και γενικά κλασική μουσική υπερσιτίζουν τις αστικές τάξεις. Όμως ο πολύς κοσμάκης υποσιτίζεται, επειδή τρέφεται με ανατολίτικους ήχους και λαϊκά τραγούδια.» Η Σπανούδη ζητά να απαγορευτούν τα «ακατανόμαστα τουρκόφωνα, ταπεινά, χυδαία και γαιώδη, που χαμοσέρνουν την τέχνη των ήχων στα βρωμερότερα επίπεδα της μουσικής ρυπαρογραφίας και αποτελούν ως σήμερα το άπαντον των μουσικών απολαύσεων του ελληνικού λαού. Όλα αυτά τα απομεινάρια της σκλαβιάς και του χαμού», μαζί με τα άλλα ρεμπέτικα, συναποτελούν ένα ρεύμα δυσώδους μουσικού οχετού, μέσα στον οποίο σέρνεται ανερμάτιστος ο ελληνικός λαός.

Ε, εντάξει τώρα, αυτά είναι υπερβολές. Δεν ήταν ακριβώς αυτό η ελληνική αστική τάξη του '30. Ακόμη και ο εθνοκεντρισμός εκείνης της εποχής, είχε έντονες τάσεις προς την ανάδειξη των παραδοσιακών στοιχείων.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

κοινωνικα η γενια του 30 και η '' ελληνικη '' αστικη ταξη πολεμησε παντα το λαικο τραγουδι - ουτε ηθελε ουτε καταλαβαινε τι ειναι

εδω χαρακτηριστικα σε ολο το μεγαλειο της


Σε άρθρο της, με τίτλο «Μουσική του ελληνικού λαού» (Οκτώβρης του 1938), μας πληροφορεί ότι «σε κάθε υπαίθριο και υπόγειο κέντρον, σε κάθε συνοικιακό καφενείο, σε κάθε απόμερη αυλή, σε κάθε γωνιά προσφυγικού συνοικισμού, τα γραμμόφωνα απ’ το πρωί ως το βράδυ οργιάζουν. Ως τώρα κυριαρχούσε ο απαίσιος ανατολίτικος αμανές. Τώρα τελευταία έχει απαγορευθεί. Εκείνοι που έλαβαν αυτό το μέτρο, επιτέλους, είναι πραγματικά άξιοι εθνικής ευγνωμοσύνης.»

Η Σπανούδη δηλώνει στην «Πρωία» (1932) ικανοποιημένη που «το υπουργείο Πρωτευούσης και Παιδείας, φροντίζει ώστε στο ραδιόφωνο να παίζονται συναυλίες κλασικής μουσικής.» Σύμφωνα με τη μουσικοκριτικό, «άριες ιταλικών μελοδραμάτων, μουσική μπαλέτου και γενικά κλασική μουσική υπερσιτίζουν τις αστικές τάξεις. Όμως ο πολύς κοσμάκης υποσιτίζεται, επειδή τρέφεται με ανατολίτικους ήχους και λαϊκά τραγούδια.» Η Σπανούδη ζητά να απαγορευτούν τα «ακατανόμαστα τουρκόφωνα, ταπεινά, χυδαία και γαιώδη, που χαμοσέρνουν την τέχνη των ήχων στα βρωμερότερα επίπεδα της μουσικής ρυπαρογραφίας και αποτελούν ως σήμερα το άπαντον των μουσικών απολαύσεων του ελληνικού λαού. Όλα αυτά τα απομεινάρια της σκλαβιάς και του χαμού», μαζί με τα άλλα ρεμπέτικα, συναποτελούν ένα ρεύμα δυσώδους μουσικού οχετού, μέσα στον οποίο σέρνεται ανερμάτιστος ο ελληνικός λαός.

Πως είναι δυνατόν να ακούει ένας γιατρός, κάτοικος Κολωνακίου τη δεκαετία του 1930, το Βαμβακάρη? Τα χασικλίκια και τα μαχαιρώματα θα άκουγε ο μεσοαστός γιατρός? Ή αντίστροφα ο νταβαντζής στα Βούρλα, μπορούσε να επηρεαστεί συναισθηματικά από τον- ευρωπαικών προδιαγραφών- λυρισμό του Αττίκ?

[Beria]

Καλά άστο.
Νύχτωσε (χωρίς φεγγάρι), νυσταξα και βαριέμαι.

[Αγις]

κοινωνικα η γενια του 30 και η '' ελληνικη '' αστικη ταξη πολεμησε παντα το λαικο τραγουδι - ουτε ηθελε ουτε καταλαβαινε τι ειναι

εδω χαρακτηριστικα σε ολο το μεγαλειο της


Σε άρθρο της, με τίτλο «Μουσική του ελληνικού λαού» (Οκτώβρης του 1938), μας πληροφορεί ότι «σε κάθε υπαίθριο και υπόγειο κέντρον, σε κάθε συνοικιακό καφενείο, σε κάθε απόμερη αυλή, σε κάθε γωνιά προσφυγικού συνοικισμού, τα γραμμόφωνα απ’ το πρωί ως το βράδυ οργιάζουν. Ως τώρα κυριαρχούσε ο απαίσιος ανατολίτικος αμανές. Τώρα τελευταία έχει απαγορευθεί. Εκείνοι που έλαβαν αυτό το μέτρο, επιτέλους, είναι πραγματικά άξιοι εθνικής ευγνωμοσύνης.»

Η Σπανούδη δηλώνει στην «Πρωία» (1932) ικανοποιημένη που «το υπουργείο Πρωτευούσης και Παιδείας, φροντίζει ώστε στο ραδιόφωνο να παίζονται συναυλίες κλασικής μουσικής.» Σύμφωνα με τη μουσικοκριτικό, «άριες ιταλικών μελοδραμάτων, μουσική μπαλέτου και γενικά κλασική μουσική υπερσιτίζουν τις αστικές τάξεις. Όμως ο πολύς κοσμάκης υποσιτίζεται, επειδή τρέφεται με ανατολίτικους ήχους και λαϊκά τραγούδια.» Η Σπανούδη ζητά να απαγορευτούν τα «ακατανόμαστα τουρκόφωνα, ταπεινά, χυδαία και γαιώδη, που χαμοσέρνουν την τέχνη των ήχων στα βρωμερότερα επίπεδα της μουσικής ρυπαρογραφίας και αποτελούν ως σήμερα το άπαντον των μουσικών απολαύσεων του ελληνικού λαού. Όλα αυτά τα απομεινάρια της σκλαβιάς και του χαμού», μαζί με τα άλλα ρεμπέτικα, συναποτελούν ένα ρεύμα δυσώδους μουσικού οχετού, μέσα στον οποίο σέρνεται ανερμάτιστος ο ελληνικός λαός.

Πως είναι δυνατόν να ακούει ένας γιατρός, κάτοικος Κολωνακίου τη δεκαετία του 1930, το Βαμβακάρη? Τα χασικλίκια και τα μαχαιρώματα θα άκουγε ο μεσοαστός γιατρός? Ή αντίστροφα ο νταβαντζής στα Βούρλα, μπορούσε να επηρεαστεί συναισθηματικά από τον- ευρωπαικών προδιαγραφών- λυρισμό του Αττίκ?

Ο βαμβακαρης θεωρουσε τον αττικ τον μεγαλυτερο καλλιτεχνη
η αστικη ταξη οταν καταλαβε πως δεν μπορουσε να το πνιξει θελησε να το ευνουχισει κ να το φερει στα μετρα της εξ ου κ τα αρχοντορεμπετικα - μονο σαν ορος ειναι χαρακτηριστικος και γελοιος

[The Age of Aquarius]

Η Γενιά του 30 είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την επανανακάλυψη του Δημοτικού τραγουδιού

[ΟΥΤΙΣ]

κοινωνικα η γενια του 30 και η '' ελληνικη '' αστικη ταξη πολεμησε παντα το λαικο τραγουδι - ουτε ηθελε ουτε καταλαβαινε τι ειναι

εδω χαρακτηριστικα σε ολο το μεγαλειο της


Σε άρθρο της, με τίτλο «Μουσική του ελληνικού λαού» (Οκτώβρης του 1938), μας πληροφορεί ότι «σε κάθε υπαίθριο και υπόγειο κέντρον, σε κάθε συνοικιακό καφενείο, σε κάθε απόμερη αυλή, σε κάθε γωνιά προσφυγικού συνοικισμού, τα γραμμόφωνα απ’ το πρωί ως το βράδυ οργιάζουν. Ως τώρα κυριαρχούσε ο απαίσιος ανατολίτικος αμανές. Τώρα τελευταία έχει απαγορευθεί. Εκείνοι που έλαβαν αυτό το μέτρο, επιτέλους, είναι πραγματικά άξιοι εθνικής ευγνωμοσύνης.»

Η Σπανούδη δηλώνει στην «Πρωία» (1932) ικανοποιημένη που «το υπουργείο Πρωτευούσης και Παιδείας, φροντίζει ώστε στο ραδιόφωνο να παίζονται συναυλίες κλασικής μουσικής.» Σύμφωνα με τη μουσικοκριτικό, «άριες ιταλικών μελοδραμάτων, μουσική μπαλέτου και γενικά κλασική μουσική υπερσιτίζουν τις αστικές τάξεις. Όμως ο πολύς κοσμάκης υποσιτίζεται, επειδή τρέφεται με ανατολίτικους ήχους και λαϊκά τραγούδια.» Η Σπανούδη ζητά να απαγορευτούν τα «ακατανόμαστα τουρκόφωνα, ταπεινά, χυδαία και γαιώδη, που χαμοσέρνουν την τέχνη των ήχων στα βρωμερότερα επίπεδα της μουσικής ρυπαρογραφίας και αποτελούν ως σήμερα το άπαντον των μουσικών απολαύσεων του ελληνικού λαού. Όλα αυτά τα απομεινάρια της σκλαβιάς και του χαμού», μαζί με τα άλλα ρεμπέτικα, συναποτελούν ένα ρεύμα δυσώδους μουσικού οχετού, μέσα στον οποίο σέρνεται ανερμάτιστος ο ελληνικός λαός.

Ντούρος, εύρωστος ευρωλιγουρισμός!

[Αγις]

κοινωνικα η γενια του 30 και η '' ελληνικη '' αστικη ταξη πολεμησε παντα το λαικο τραγουδι - ουτε ηθελε ουτε καταλαβαινε τι ειναι

εδω χαρακτηριστικα σε ολο το μεγαλειο της


Σε άρθρο της, με τίτλο «Μουσική του ελληνικού λαού» (Οκτώβρης του 1938), μας πληροφορεί ότι «σε κάθε υπαίθριο και υπόγειο κέντρον, σε κάθε συνοικιακό καφενείο, σε κάθε απόμερη αυλή, σε κάθε γωνιά προσφυγικού συνοικισμού, τα γραμμόφωνα απ’ το πρωί ως το βράδυ οργιάζουν. Ως τώρα κυριαρχούσε ο απαίσιος ανατολίτικος αμανές. Τώρα τελευταία έχει απαγορευθεί. Εκείνοι που έλαβαν αυτό το μέτρο, επιτέλους, είναι πραγματικά άξιοι εθνικής ευγνωμοσύνης.»

Η Σπανούδη δηλώνει στην «Πρωία» (1932) ικανοποιημένη που «το υπουργείο Πρωτευούσης και Παιδείας, φροντίζει ώστε στο ραδιόφωνο να παίζονται συναυλίες κλασικής μουσικής.» Σύμφωνα με τη μουσικοκριτικό, «άριες ιταλικών μελοδραμάτων, μουσική μπαλέτου και γενικά κλασική μουσική υπερσιτίζουν τις αστικές τάξεις. Όμως ο πολύς κοσμάκης υποσιτίζεται, επειδή τρέφεται με ανατολίτικους ήχους και λαϊκά τραγούδια.» Η Σπανούδη ζητά να απαγορευτούν τα «ακατανόμαστα τουρκόφωνα, ταπεινά, χυδαία και γαιώδη, που χαμοσέρνουν την τέχνη των ήχων στα βρωμερότερα επίπεδα της μουσικής ρυπαρογραφίας και αποτελούν ως σήμερα το άπαντον των μουσικών απολαύσεων του ελληνικού λαού. Όλα αυτά τα απομεινάρια της σκλαβιάς και του χαμού», μαζί με τα άλλα ρεμπέτικα, συναποτελούν ένα ρεύμα δυσώδους μουσικού οχετού, μέσα στον οποίο σέρνεται ανερμάτιστος ο ελληνικός λαός.

Ντούρος, εύρωστος, ευρωλιγουρισμός before it was cool!

ε ναι - ενα δειγμα ανεβασα - χαρακτηριστικο ομως και αποκαλυπτικο - της ποπης γινοταν - λυσσαλεος πολεμος

[ΟΥΤΙΣ]

Ναι. Αλλά, νομίζω ότι για την Γενιά του 30 δεν έχεις δίκιο.

[Beria]

Ναι. Αλλά, νομίζω ότι για την Γενιά του 30 δεν έχεις δίκιο.

Δεν ξέρει τι είναι η Γενιά του 30