ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ έγραψε: 28 Απρ 2020, 10:29
Φοβερό γατσούλι, εύγε για την εκατέρωθεν αγάπη!
Θυμήθηκα προ αιώνων τον δικό μας "Ονούφριο" (τον ονομάσαμε έτσι γιατί ήταν σαν άγαλμα της πείνας όταν τον περιμαζέψαμε από τον δρόμο στα Τρίκαλα που έκανε η σύζυγος αγροτικό).
Μέσα στα τσαλιμάκια που έκανε και στην έκφραση ατομικής δυσφορίας, όταν χρειαζόταν, ήταν και το εξής:
τότε η γυναίκα μάθαινε τζουρά, οπότε δώστου δώστου όλο και κοπάναγε το τριχορδάκι. Ε, κάποιες στιγμές ο Ονούφριος με τέχνη και δεξιότητα περισσή άπλωνε το ένα ποδαράκι και το ακουμπούσε με σθένος πάνω στο μπράτσο του οργάνου "βουβαίνοντάς" το!
νύχτα έγραψε: 02 Φεβ 2020, 20:47
στο μεταξύ το καθυστερώ κι εγώ λόγω δυσκολιών και η σκατούλα
παθαίνει οξεία δαιμονοκατάληψη μόλις μυρίσει άνδρα στο σπίτι
μέχρι και στον ανηψιόμου που είναι 3,5 τριβότανε το τσουλάκι
Δεν υπάρχουν δονητές για γάτες;
Ναι, λέγονται στιλό μπικ.
Το θυμάσαι;;
Στες τρεις πήρα κι αράχνιασα, εις τες εννιά μυρίζω,
κι απʼ τες σαράντα κʼ ύστερα αρμούς αρμούς χωρίζω.
vagabondo έγραψε: 02 Φεβ 2020, 22:30
Δεν υπάρχουν δονητές για γάτες;
Ναι, λέγονται στιλό μπικ.
Το θυμάσαι;;
Πως δε το θυμάμαι, το έκανε ένας φίλος μου στη γάτα του την Ματίλντα, και δεν ήμασταν και εντελώς μικροί, τέσπα, απεδείχθη ασφαλές αλλά το κράξιμο το έφαγε.
