Να εδώ βλέπετε σε καταυλισμό Ρομά να γλεντάνε οι ''γύφτοι''με νταούλια εν μέσω καραντίνας.Ωπα...μισο..ο Μητσοτακης ειναι

[stella]

Το ψέμα ποιο ήταν;

Οτι είπε πως δεν την περίμενε ενώ αυτός την είχε καλέσει?

Μπορεί να μην την περίμενε τόσο φρεσκαδούρα. Πολύ καλά κρατιέται.

[Kauldron]

Το ψέμα ποιο ήταν;

Οτι είπε πως δεν την περίμενε ενώ αυτός την είχε καλέσει?

Μπορεί να μην την περίμενε τόσο φρεσκαδούρα. Πολύ καλά κρατιέται.

Κι αυτό σωστό.

[hellegennes]

Το ψέμα ποιο ήταν;

Οτι είπε πως δεν την περίμενε ενώ αυτός την είχε καλέσει?

Πού ακριβώς το είπε;

[Golden Age]

[alekhine]

Το ψέμα ποιο ήταν;

Οτι είπε πως δεν την περίμενε ενώ αυτός την είχε καλέσει?

Πού ακριβώς το είπε;

σε story στο instagram

[hellegennes]

Αυτό είναι; Το «φοβερή έκπληξη»; Γιατί εγώ δεν το διαβάζω έτσι.

[stella]

Αυτό είναι; Το «φοβερή έκπληξη»; Γιατί εγώ δεν το διαβάζω έτσι.

Σε ποια γλώσσα το διαβάζεις;

[Kauldron]

Η μοναδική φωνή λογικής.
Πού είναι ο Γελόπουλος? Α, ναι ψηφίζει υποχρεωτικούς εμβολιασμούς μαζί με τη νουδού. Και μετά λέει οτι δεν τους ψήφισε, παρεξήγηση έγινε.

[hellegennes]

Αυτό είναι; Το «φοβερή έκπληξη»; Γιατί εγώ δεν το διαβάζω έτσι.

Σε ποια γλώσσα το διαβάζεις;

Στα ελληνικά, που σημαίνει «φοβερή έκπληξη που βγήκε η Άλκηστη Πρωτοψάλτη στους δρόμους με φορτηγό για συναυλία». Έκπληξη δεν ήταν;

Εσείς δηλαδή το διαβάζετε ότι έκανε έκπληξη συγκεκριμένα στον Μητσοτάκη;

[stella]

Όχι, αλλά αν ήταν έκπληξη γιατί λέει η άλλη ότι την πήρε τηλέφωνο να της πει να περάσει από εκεί;;;

ΥΓ: Φυσικά δεν έχει σημασία, σιγά το φάουλ του Κυριάκου εδώ. Το μεγάλο του φάουλ είναι η έλλειψη κανόνων social distancing.

[hellegennes]

Έκπληξη ήταν. Δεν ήταν κάτι που είχε ανακοινωθεί ότι θα γίνει. Την πήρε τηλέφωνο να έρθει γιατί ήθελε να δει από κοντά το δρώμενο και δεν ήθελε να πάρει ο ίδιος τους δρόμους. Απλό δεν είναι;

[stella]

Όχι.

ΥΓ: Ότι ο Μπακογιάννης δεν του είχε πει τίποτα, ότι η Κατέβα δεν ενέκρινε, ότι η Ντόρα δεν επέκρινε (γιατί η Ντόρα ξέρει) κτλ

[hellegennes]

Δεν κατάλαβα λέξη. Ήταν ή δεν ήταν έκπληξη η περιφορά της Πρωτοψάλταινας;

[Juno]

https://www.facebook.com/metanoeiteradi ... 583978230/

[georgebi]

H Άλκηστις Πρωτοψάλτη μιλάει για ΟΛΑ.


https://www.lifo.gr/culture/music/den-a ... ei-gia-ola



— Θέλεις να μου πεις τι έγινε με το φορτηγό, όταν τραγούδησες στην Αθήνα μετά από 47 μέρες καραντίνας; Φαντάζομαι δεν σου έχει ξανασυμβεί, ήταν σαν πόλεμος.

Φυσικά θα την πω όλη την ιστορία. Όπως όλοι μας, έβλεπα ειδήσεις, νοσοκομεία, αυτές τις φοβερές σκηνές που βλέπαμε πρώτη φορά στη ζωή μας, και σκέφτηκα «Αυτοί δεν μπορούν τώρα να έρθουν σε εμένα. Τόσα χρόνια έφταναν σε έμενα, ας σκεφτώ πώς θα πάω εγώ σε αυτούς». Το λέω στην Τώνια Δραγούνη, την παραγωγό μου, μου λέει «Σε ποιον δήμο θες να το κάνεις;». Λέω «Θέλω να ανέβω σε ένα φορτηγό να γυρίσω την Αθήνα».



Μιλήσαμε με τον δήμαρχο, του είπα «Θέλω μια πλατφόρμα, να μη σταματάμε πουθενά, να έχουμε μεταξύ μας αποστάσεις, να μη γίνει συνωστισμός». Μου έδωσαν τα εχέγγυα και είπα «πάμε». Τρεις ώρες όρθια στον δρόμο σε μια πλατφόρμα που δεν θα σταματήσουμε πουθενά, κανονίστε εσείς τη διαδρομή. Ήρθε το τηλεφώνημα, κάναμε μια πρόβα με μυστικότητα μέσα στο Γκάζι. Έκανα ένα μικρό sound check με τη γεννήτρια και έβλεπα κεφαλάκια έξω από τα κάγκελα να σταματάνε και να κοιτάζουν. Αυτή η εικόνα είναι ανεξίτηλη στο μυαλό μου.



Ξεκινάμε λοιπόν, είχε μια καταπληκτική μέρα, πήραμε τον δρόμο, αρχίσαμε να παίζουμε και άρχισε να βγαίνει και ο κόσμος στα μπαλκόνια, νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά. Τους άκουγα από τις ταράτσες να λένε «Έλα να δεις την Πρωτοψάλτη, ρε, δεν είναι ηχεία, είναι ζωντανή». Έκλαιγα εγώ, οι μουσικοί, ερχόταν ένα ωστικό κύμα από τα μπαλκόνια, δεν μπορώ να το περιγράψω. Να βλέπεις τώρα τον παππού και τη γιαγιά να βγαίνουν με τη ρόμπα, κόβανε από τη γλάστρα ό,τι είχανε, φυλλαράκια, λουλούδια, και μας πετάγανε, με ευχές, με αγάπη.



Ήταν οι ωραιότερες στιγμές της ζωής μου, επί τρεις ώρες όρθια, δεν με ένοιαζε τίποτα, έκλεισε η φωνή μου, ήταν από τα ωραιότερα πράγματα που έχω κάνει για τον κόσμο, χωρίς να περιμένω τίποτα και χωρίς καμία πολιτική χροιά, αυτό το τονίζω.

— Και μετά;

Μετά περάσαμε από την Ηρώδου Αττικού, βγήκε ο πρωθυπουργός να μας χαιρετήσει και να μας ευχαριστήσει, και για αυτά τα 128 δευτερόλεπτα υπέστην ένα bullying που δεν πίστευα στα μάτια μου ούτε στα αυτιά μου.



— Μπορούσες να φανταστείς ότι θα συνέβαινε;

Μπορούσα να φανταστώ όλο το προηγούμενο, γιατί τα κύματα αγάπης που εισέπραξα, τα χιλιάδες μηνύματα, τελικά αναχαίτισαν όλο το υπόλοιπο, το οποίο δεν φανταζόμουν. Ξέρω ότι κάποιους μπορεί να τους ενόχλησε αυτή η κίνηση, έχουμε δημοκρατία και ο καθένας μπορεί και πρέπει να διατυπώσει την αντίρρησή του. Αλλά τελικά κατέληξα ότι ο καθένας βλέπει αυτό που έχει μέσα του.



— Θα ξανάκανες ακριβώς το ίδιο;

Θα το ξανάκανα γιατί δεν είμαι άνθρωπος που φοβάται, ξεκινάω με καθαρές προθέσεις και δεν υπάρχει τίποτα σκοτεινό, κανένα σκουπιδάκι στον φακό της ζωής μου και στον φακό του γεγονότος. Δεν θα το άλλαζα, αυτό που έζησα και εισέπραξα ήταν από τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή μου. Και θα έκανα ακριβώς την ίδια διαδρομή και θα πέρναγα και με όποιον πρωθυπουργό. Τελεία. Για να το ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα, επειδή έγινε πολιτικό.



— Σε απογοήτευσαν άνθρωποι που πίστευες ότι σε ήξεραν; Εξεπλάγης;

Πάρα πολύ, μα πάρα πολύ. Εννοείται ότι εξεπλάγην από ανθρώπους που με ξέρουν. Δηλαδή, λες, δεν γίνεται, με ξέρει τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια, δεν είναι δυνατόν. Αλλά επειδή είμαι αθλήτρια και μάλιστα στα 400 μέτρα εμπόδια, έχω μάθει να ξεπερνάω τις λακκούβες και τα εμπόδια και την αποτυχία. Δεν μένω στα περιφερειακά γεγονότα, αλλά σε αυτά που καταγράφει το μέσα μου. Με έκανε πιο δυνατή αυτό, γιατί, αν έχεις καθαρή ψυχή, δεν σε ακουμπάνε αυτά.

— Είναι η πρώτη φορά που σου συνέβη κάτι τέτοιο;

Πρώτη φορά στα 47 χρόνια. Αυτό το κύμα της κακίας, αυτή η μαζική επίθεση, ναι, πρώτη φορά, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Εγώ τα ξεπερνάω όλα αυτά, δεν με ενδιαφέρουν. Κρατάω ότι σε μια πολύ δύσκολη εποχή μπόρεσα και έδωσα ένα ελάχιστο, αυτό που μπορούσα, και ότι ήταν ένα συγκλονιστικό συναίσθημα, δεν περιγράφεται. Για όλους όσοι ήμασταν στο φορτηγό, όχι μόνο για μένα. Δηλαδή τι να μου πουν τα μηνύματα τα περίεργα, όταν σταθήκαμε έξω από το «Σωτηρία», τον «Ευαγγελισμό», και έβγαιναν οι άνθρωποι και οι γιατροί στα μπαλκόνια με δάκρυα; Και μετά από είκοσι χρόνια μπορούμε να κάτσουμε και να σου περιγράψω λεπτό λεπτό όσα έγιναν επί τρεις ώρες που τραγούδαγα με το κεφάλι ψηλά προς τα μπαλκόνια, στην καρότσα.



Είμαι ευτυχισμένη που το έκανα και είναι από τις ωραιότερες ιδέες μου, γιατί δική μου ήταν η ιδέα, και αυτό που είδα δεν το διανοείται κανένας. Τελικά ήταν και μια αποκάλυψη χαρακτήρων για ανθρώπους που έχουμε τοποθετήσει στην καρδιά μας και στη ζωή μας και ξαφνικά ανοίγει μια χαράδρα και πέφτουν μέσα.



— Και πώς το αντιμετώπισες;

Ψυχρά. Με πόνο ψυχής αλλά εν τέλει, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, έτσι έπρεπε να γίνει. Και μπαίνει ένα Χ, αλλά αυτό το Χ είναι οριστικό.