Μανουέλ Μακρόν σε πιτσιρικά

[ΟΥΤΙΣ]

Χαιρετίζω τον χαρακτηρισμό Manu-Soleil!

Αίγαγρε, εμπ1ες;

[Αίγαγρος]

Δεν τη θυμάμαι ρε καθόλου στο πρόσωπο-σώμα, θυμάμαι μόνο πως ήταν γενικά μέτριο.
Ίσως έμπαινα βέβαια για να την ευχαριστήσω για το ανθρώπινο δίδαγμα που μου προσέφερε, αγοράζοντα απλά μια τάρτα φρούτων.

[ΟΥΤΙΣ]

Δεν τη θυμάμαι ρε καθόλου στο πρόσωπο-σώμα, θυμάμαι μόνο πως ήταν γενικά μέτριο.
Ίσως έμπαινα βέβαια για να την ευχαριστήσω για το ανθρώπινο δίδαγμα που μου προσέφερε, αγοράζοντα απλά μια τάρτα φρούτων.

Έτσι, μπράβο!

Πρέπει να δείχνουμε ευγνωμοσύνη σε όσους μας προσφέρουν διδάγματα. Ειδικά στις Γαλλιδούλες!

[Orion22]

Σε αντιστοιχη περιπτωση εγω και καμμια 30ρια αλλοι
μαθητες γαλλικων που ειχαμε παει παρισι το ετος 0aeu* δεν πρεπει να την γλυτωσαμε με μια ταρτα...
Πρεπει να ειχαμε επιστρεψει 2-3 φορες την μηντιουμ ρεαρ πριν μας την επιστρεψει αρκουντως καμμενη και εμπλουτισμενη με stuff of movies .
Αμ και δεν καταλαβαμε τιποτα εκεινη την στιγμη ηταν ενα καλο μαθημα το οτι δεν σπαμε τα @@ αυτων που επιμελουνται το φαγητο.
(τουλαχιστον)

[mec]

Θυμάμαι πριν χρόνια, ήμουν Γαλλία, à Paris, για διακοπές (προφανώς πριν την κρίση), μπαίνω σε μια πατισερί να πάρω μια τάρτα ή κάτι τέτοιο,
πάω στην υπάλληλο (μέτριο γκομενάκι), ζητάω με την μία το γλυκό που ήθελα (γιατί είχε και κόσμο),
γυρίζει και σε πολύ αυστηρό τόνο μου λέει "Bonjour!".
Σκάω αμήχανο χαμόγελο και ανταπαντώ και εγώ bonjour madame και μόνο τότε μου πρόσφερε αυτό που ζήτησα.

Είναι πολλά τα τερτίπια, άμα δεν ξέρεις την πατάς. Το να απευθυνθείς σε καποιον χωρίς να πεις "bonjour" θεωρείται αγενεια. Επίσης έχουμε και διαφορά στον τόνο, αυτοί μιλάμε πιο σιγά, και μπορεί να προσβληθούν, αν δεν προσέξεις. Το να στρώσω τον τόνο μου ήταν το πιο δύσκολο για μένα, αφενός λόγω ελ καταγωγής κι αφετέρου διότι γενικά έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από το μέσο Γάλλο και μου βγαίνει στην ομιλία.
Όταν δίνω σεμινάρια, κάνω σημειώσεις συμπεριφοράς στο περιθώριο των εγγράφων του στυλ τόνος, θυμός, τελείες(δηλ να μη μιλάω συνέχεια) κλπ για να μην ξεχνιέμαι.

[hellegennes]

Προφανώς.
Tότε πρέπει να ήμουν κοντά στην ηλικία του πιτσιρικά εδώ στο βίδεο, που αυθαδίασε μπροστά στον Manu-Soleil.
Εντύπωση τότε δεν μου έκανε τόσο η διόρθωση προς τη συμπεριφορά μου, αλλά το αυστηρό ύφος της υπαλλήλου.
Διαφορά νοοτροπίας.

Δηλαδή λέτε ότι οι Γάλλοι είναι λαός που βάζουν τους τύπους πάνω από την ουσία.

Φυσικά και στην Ελλάδα είναι δείγμα ευγένειας να χαιρετάς τον άλλον, αλλά κανείς δεν θα σου απαντήσει θυμωμένα και θα σου κάνει κήρυγμα γιατί δεν τον χαιρέτησες, λες και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Τουναντίον, είθισται αν κάποιος μπει π.χ. σε ένα κατάστημα και μιλήσει χωρίς να χαιρετήσει, ο υπάλληλος/ιδιοκτήτης να τον χαιρετήσει αυτός χαμογελώντας και, στο 99,999999999999% των περιπτώσεων, θα χαμογελάσει κι ο πελάτης και θα διορθώσει μόνος του την παράλειψή του, χαιρετώντας. Δηλαδή ωραία κι ανθρώπινα πράγματα. Ο άνθρωπος πάνω απ' τους τύπους. Αυτό προσέφερε ο ελληνικός πολιτισμός στην Δύση: ο άνθρωπος πάνω απ' όλα.

[hellegennes]

Ο Μακρόν ξοδεύει τον μήνα περισσότερα για κομμωτή και μέικαπ απ' ό,τι κοστίζει ολόκληρη η δημόσια εκπαίδευση του πιτσιρικά, αλλά περιμένει ότι η χολή και το κόμπλεξ που έβγαλε απέναντί του θα του διδάξει σημαντικά πράγματα.

Inb4 το γγαφειο της πγοεδγιας τα ξοδευει αυτα και οχι ο μανου σολειγ μας.
Η δημοκγατια κοστιζεί. Βιβ λε μακγονισμ.

Δεν ξέρω ποιος τα ξοδεύει, αλλά μου φαίνεται εξωφρενικό να ξοδεύονται μισθοί 10 ατόμων μόνο για μακιγιάζ και κομμωτή. Να τα πληρώνουν απ' την τσέπη τους, εκατομμυριούχος δεν είναι ο Μακρόν;

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Θυμάμαι πριν χρόνια, ήμουν Γαλλία, à Paris, για διακοπές (προφανώς πριν την κρίση), μπαίνω σε μια πατισερί να πάρω μια τάρτα ή κάτι τέτοιο,
πάω στην υπάλληλο (μέτριο γκομενάκι), ζητάω με την μία το γλυκό που ήθελα (γιατί είχε και κόσμο),
γυρίζει και σε πολύ αυστηρό τόνο μου λέει "Bonjour!".
Σκάω αμήχανο χαμόγελο και ανταπαντώ και εγώ bonjour madame και μόνο τότε μου πρόσφερε αυτό που ζήτησα.

Είναι πολλά τα τερτίπια, άμα δεν ξέρεις την πατάς. Το να απευθυνθείς σε καποιον χωρίς να πεις "bonjour" θεωρείται αγενεια. Επίσης έχουμε και διαφορά στον τόνο, αυτοί μιλάμε πιο σιγά, και μπορεί να προσβληθούν, αν δεν προσέξεις. Το να στρώσω τον τόνο μου ήταν το πιο δύσκολο για μένα, αφενός λόγω ελ καταγωγής κι αφετέρου διότι γενικά έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από το μέσο Γάλλο και μου βγαίνει στην ομιλία.
Όταν δίνω σεμινάρια, κάνω σημειώσεις συμπεριφοράς στο περιθώριο των εγγράφων του στυλ τόνος, θυμός, τελείες(δηλ να μη μιλάω συνέχεια) κλπ για να μην ξεχνιέμαι.

εγώ πάντως με ένα Γάλλο(από το Νότο και πιστεύω ότι έχει διαφορά αυτό)
όταν έλεγα ΜΠΟΝΖΟΥΡ πιο γρήγορα,γελούσε..
δε το πήρε στραβά.κάθε άλλο!

[mec]

Είναι πολλά τα τερτίπια, άμα δεν ξέρεις την πατάς. Το να απευθυνθείς σε καποιον χωρίς να πεις "bonjour" θεωρείται αγενεια. Επίσης έχουμε και διαφορά στον τόνο, αυτοί μιλάμε πιο σιγά, και μπορεί να προσβληθούν, αν δεν προσέξεις. Το να στρώσω τον τόνο μου ήταν το πιο δύσκολο για μένα, αφενός λόγω ελ καταγωγής κι αφετέρου διότι γενικά έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από το μέσο Γάλλο και μου βγαίνει στην ομιλία.
Όταν δίνω σεμινάρια, κάνω σημειώσεις συμπεριφοράς στο περιθώριο των εγγράφων του στυλ τόνος, θυμός, τελείες(δηλ να μη μιλάω συνέχεια) κλπ για να μην ξεχνιέμαι.

εγώ πάντως με ένα Γάλλο(από το Νότο και πιστεύω ότι έχει διαφορά αυτό)
όταν έλεγα ΜΠΟΝΖΟΥΡ πιο γρήγορα,γελούσε..
δε το πήρε στραβά.κάθε άλλο!

Δεν υπάρχει πρόβλημα αν μιλάς πιο γρήγορα, απλά να μη μιλάς σε υψηλο τόνο, γιατί δεν είναι συνηθισμένοι και μπορεί να σε θεωρήσουν επιθετικό. Δηλαδή αν πχ είναι μια παρέα έλληνες και συζητάνε, οι Γάλλοι μπορεί να νομίσουν ότι μαλώνουν. Επειδη ως Έλληνες μιλάμε πιο φωναχτά και κόβουμε συχνα το συνομιλητή, μπορεί να περάσει άνετα για καυγάς.

Αν αναφέρεσαι στο παράδειγμα που είπα ότι γράφω «τελείες» στο περιθώριο του εγγραφου για να μη μιλάω συνέχεια, αυτό είναι άλλο. Αυτοί δεν μιλάνε τόσο γρήγορα κι απλά μπορεί να τους κουράσει, αλλά δεν είναι προσβλητικό.

Τώρα η διαφορά Βορρά με Νότο, ναι, είναι μεγάλη. Άλλο στο Στρασβούργο που είναι σαν τους Γερμανούς κι άλλο Μασσαλία που θυμίζει Πειραιά.

[κουλούρι Θεσσαλονίκης]

Είναι πολλά τα τερτίπια, άμα δεν ξέρεις την πατάς. Το να απευθυνθείς σε καποιον χωρίς να πεις "bonjour" θεωρείται αγενεια. Επίσης έχουμε και διαφορά στον τόνο, αυτοί μιλάμε πιο σιγά, και μπορεί να προσβληθούν, αν δεν προσέξεις. Το να στρώσω τον τόνο μου ήταν το πιο δύσκολο για μένα, αφενός λόγω ελ καταγωγής κι αφετέρου διότι γενικά έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από το μέσο Γάλλο και μου βγαίνει στην ομιλία.
Όταν δίνω σεμινάρια, κάνω σημειώσεις συμπεριφοράς στο περιθώριο των εγγράφων του στυλ τόνος, θυμός, τελείες(δηλ να μη μιλάω συνέχεια) κλπ για να μην ξεχνιέμαι.

εγώ πάντως με ένα Γάλλο(από το Νότο και πιστεύω ότι έχει διαφορά αυτό)
όταν έλεγα ΜΠΟΝΖΟΥΡ πιο γρήγορα,γελούσε..
δε το πήρε στραβά.κάθε άλλο!

Δεν υπάρχει πρόβλημα αν μιλάς πιο γρήγορα, απλά να μη μιλάς σε υψηλο τόνο, γιατί δεν είναι συνηθισμένοι και μπορεί να σε θεωρήσουν επιθετικό. Δηλαδή αν πχ είναι μια παρέα έλληνες και συζητάνε, οι Γάλλοι μπορεί να νομίσουν ότι μαλώνουν. Επειδη ως Έλληνες μιλάμε πιο φωναχτά και κόβουμε συχνα το συνομιλητή, μπορεί να περάσει άνετα για καυγάς.

Αν αναφέρεσαι στο παράδειγμα που είπα ότι γράφω «τελείες» στο περιθώριο του εγγραφου για να μη μιλάω συνέχεια, αυτό είναι άλλο. Αυτοί δεν μιλάνε τόσο γρήγορα κι απλά μπορεί να τους κουράσει, αλλά δεν είναι προσβλητικό.

Τώρα η διαφορά Βορρά με Νότο, ναι, είναι μεγάλη. Άλλο στο Στρασβούργο που είναι σαν τους Γερμανούς κι άλλο Μασσαλία που θυμίζει Πειραιά.

Βασικά τώρα μένει Μασσαλία.Το πατρικό του είναι κοντά στην Τουλούζη!Λομπέ αν ξέρεις!
όχι ο Ζερόμ πιο πολύ για Θεσσαλονικιός ή Πελοποννήσιος θα τον παρομοίαζα. Ο πατριός του να φανταστείς ήταν εθελοντής πυροσβέστης στις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο πριν μια 10ετία,15ετία .

[Αίγαγρος]

Δηλαδή λέτε ότι οι Γάλλοι είναι λαός που βάζουν τους τύπους πάνω από την ουσία.

Φυσικά και στην Ελλάδα είναι δείγμα ευγένειας να χαιρετάς τον άλλον, αλλά κανείς δεν θα σου απαντήσει θυμωμένα και θα σου κάνει κήρυγμα γιατί δεν τον χαιρέτησες, λες και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Τουναντίον, είθισται αν κάποιος μπει π.χ. σε ένα κατάστημα και μιλήσει χωρίς να χαιρετήσει, ο υπάλληλος/ιδιοκτήτης να τον χαιρετήσει αυτός χαμογελώντας και, στο 99,999999999999% των περιπτώσεων, θα χαμογελάσει κι ο πελάτης και θα διορθώσει μόνος του την παράλειψή του, χαιρετώντας. Δηλαδή ωραία κι ανθρώπινα πράγματα. Ο άνθρωπος πάνω απ' τους τύπους. Αυτό προσέφερε ο ελληνικός πολιτισμός στην Δύση: ο άνθρωπος πάνω απ' όλα.

Καλά, το τι είναι τύπος και τι "ουσία" σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι συζητήσιμο.
Πέρα απ'αυτό όμως, μπορεί να είθισται όπως λες, ο υπάλληλος εδώ στην Ελλάδα να είναι πιο ευγενικός, χωρίς καμία διάθεση να διαπαιδαγωγήσει κανέναν (και θα συμφωνήσω), εντούτοις, οι Έλληνες πελάτες είναι αχαρακτήριστοι κρετίνοι κατά κανόνα, συμπεριφέρονται σαν τσιφλικάδες που μπαίνουν στα χωράφια τους και έχουν την απαίτηση, εσύ ως υπάλληλος, να τους κάνεις ρίμμινγκ γιατί απλά ήρθαν να αφήσουν λεφτά. Παραδείγματα άπειρα, από δικούς μου ανθρώπους που δουλεύουν σε εξυπηρέτηση πελατών.
Προσωπικά σαν άνθρωπος απεχθάνομαι την αγένεια, απ'όπου κι αν προέρχεται και νιώθω μια πηγαία απέχθεια όταν συναντώ αγενείς ανθρώπους,
είτε προς το πρόσωπό μου, είτε προς τρίτους.

Και κάτι τελευταίο. Στην προηγούμενη εταιρία που δούλευα (μεγάλη ελεγκτική εταιρία). Κάθε πρωί που περνούσα την εξωτερική,
έλεγα καλημέρα στους σεκιουριτάδες, και καλησπέρα φεύγοντας αργά το απόγευμα. Κάθε φορά. Με το πέρας της σύμβασης, τελευταία μέρα,
χαρούμενος εγώ που τελείωσα γιατί είχα πάθει ελεφαντίωση στα παπάρια από το πήξιμο εκεί μέσα, χαιρετώ και λέω πως δεν ξανά 'ρχομαι.
Το ακούει ο σεκιουριτάς, μεγάλος ηλικιακά άνθρωπος, μου λέει περίμενε (δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντα, πέρα από καλημέρα-καλησπέρα).
Πλησιάζει, μου δίνει το χέρι του και μου λέει πως από τα 100 άτομα σχεδόν εδώ μέσα, εγώ και άλλοι 2-3 λέμε καλημέρα και καλησπέρα.
Οι υπόλοιποι περνάνε σαν φαντάσματα, ούτε να κάνουν την κίνηση να χαιρετήσουν τους φουκαράδες στην είσοδο. Και μιλάμε για εταιρία γεμάτη από σπουδαγμένους ανθρώπους.
Ελ παιδεία που βάζει πάνω απ'όλα τον άνθρωπο.

[Dwarven Blacksmith]

Δηλαδή λέτε ότι οι Γάλλοι είναι λαός που βάζουν τους τύπους πάνω από την ουσία.

Φυσικά και στην Ελλάδα είναι δείγμα ευγένειας να χαιρετάς τον άλλον, αλλά κανείς δεν θα σου απαντήσει θυμωμένα και θα σου κάνει κήρυγμα γιατί δεν τον χαιρέτησες, λες και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Τουναντίον, είθισται αν κάποιος μπει π.χ. σε ένα κατάστημα και μιλήσει χωρίς να χαιρετήσει, ο υπάλληλος/ιδιοκτήτης να τον χαιρετήσει αυτός χαμογελώντας και, στο 99,999999999999% των περιπτώσεων, θα χαμογελάσει κι ο πελάτης και θα διορθώσει μόνος του την παράλειψή του, χαιρετώντας. Δηλαδή ωραία κι ανθρώπινα πράγματα. Ο άνθρωπος πάνω απ' τους τύπους. Αυτό προσέφερε ο ελληνικός πολιτισμός στην Δύση: ο άνθρωπος πάνω απ' όλα.

Καλά, το τι είναι τύπος και τι "ουσία" σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι συζητήσιμο.
Πέρα απ'αυτό όμως, μπορεί να είθισται όπως λες, ο υπάλληλος εδώ στην Ελλάδα να είναι πιο ευγενικός, χωρίς καμία διάθεση να διαπαιδαγωγήσει κανέναν (και θα συμφωνήσω), εντούτοις, οι Έλληνες πελάτες είναι αχαρακτήριστοι κρετίνοι κατά κανόνα, συμπεριφέρονται σαν τσιφλικάδες που μπαίνουν στα χωράφια τους και έχουν την απαίτηση, εσύ ως υπάλληλος, να τους κάνεις ρίμμινγκ γιατί απλά ήρθαν να αφήσουν λεφτά. Παραδείγματα άπειρα, από δικούς μου ανθρώπους που δουλεύουν σε εξυπηρέτηση πελατών.
Προσωπικά σαν άνθρωπος απεχθάνομαι την αγένεια, απ'όπου κι αν προέρχεται και νιώθω μια πηγαία απέχθεια όταν συναντώ αγενείς ανθρώπους,
είτε προς το πρόσωπό μου, είτε προς τρίτους.

Και κάτι τελευταίο. Στην προηγούμενη εταιρία που δούλευα (μεγάλη ελεγκτική εταιρία). Κάθε πρωί που περνούσα την εξωτερική,
έλεγα καλημέρα στους σεκιουριτάδες, και καλησπέρα φεύγοντας αργά το απόγευμα. Κάθε φορά. Με το πέρας της σύμβασης, τελευταία μέρα,
χαρούμενος εγώ που τελείωσα γιατί είχα πάθει ελεφαντίωση στα παπάρια από το πήξιμο εκεί μέσα, χαιρετώ και λέω πως δεν ξανά 'ρχομαι.
Το ακούει ο σεκιουριτάς, μεγάλος ηλικιακά άνθρωπος, μου λέει περίμενε (δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντα, πέρα από καλημέρα-καλησπέρα).
Πλησιάζει, μου δίνει το χέρι του και μου λέει πως από τα 100 άτομα σχεδόν εδώ μέσα, εγώ και άλλοι 2-3 λέμε καλημέρα και καλησπέρα.
Οι υπόλοιποι περνάνε σαν φαντάσματα, ούτε να κάνουν την κίνηση να χαιρετήσουν τους φουκαράδες στην είσοδο. Και μιλάμε για εταιρία γεμάτη από σπουδαγμένους ανθρώπους.
Ελ παιδεία που βάζει πάνω απ'όλα τον άνθρωπο.

Φίλε κακά τα ψέμματα είναι ταλέντο να βλέπεις τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι είτε βλέπουν ταμία είτε ΑΤΜ το ίδιο είναι.
Εγώ επειδή είμαι και περίεργος πάντα αναρωτιέμαι αν ο άλλος θα το πάρει θετικά αν τον χαιρετίσω ή θα με βρίσει από μέσα του επειδή τον καθυστερώ.
Το αποτέλεσμα είναι ανάλογα με την ψυχολογία μου εκείνη την ώρα.

[hellegennes]

Προτιμώ την αδιαφορία από τον διδακτισμό και τον θυμό/αγανάκτηση για τους τύπους. Είναι σχεδόν δεδομένο ότι αν ένας χαιρετήσει, στην Ελλάδα, θα τον χαιρετήσει κι ο άλλος. Οι σεκιουριτάδες χαιρετούσαν κανέναν;

Αυτά που γράφω είναι από προσωπική εμπειρία, άλλωστε. Ακόμη και λιώμα να είναι ο άλλος, θυμωμένος, κουρασμένος, λυπημένος, αν χαμογελάσεις αληθινά (όχι corporate χαμόγελο) και χαιρετήσεις, θα σε χαιρετήσει. Ε, υπάρχουν κι αυτοί που δεν θα το κάνουν. Αυτοί είναι κόπανοι και δεν θα τους αλλάξεις. Ευτυχώς είναι μια πολύ μικρή μειοψηφία.

[Αίγαγρος]

Οι σεκιουριτάδες χαιρετούσαν κανέναν;

Που να ξέρω, δεν τους είχα βάλει κάμερα να παρακολουθώ τις κινήσεις
Το point μου δεν είναι να υποστηρίξω τους σεκιουριτάδες, ή κάποια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων εδώ.
Εγώ απλώς υποστηρίζω πως η ελληνική κοινωνία, είναι βαθιά αγενής μέχρι το μεδούλι.

[Αγις]

Διάβασα - Μανουέλ Μακρόν με πιτσιρίκα - και τρόμαξα.