Χαοτικός έγραψε: 18 Απρ 2020, 00:21
vatraxos έγραψε: 17 Απρ 2020, 23:06
Kauldron έγραψε: 17 Απρ 2020, 23:00
Καθόλου βαριά καρδιά. Η αγαπημένη θέση του Σατανικ είναι μέσα στο βαρέλι.
Αυτή τη νοοτροπία ποτέ δεν τη χώνεψα. Τη θυμάμαι από το στρατό, οι "παλιοί" να πήζουν τους νέους, να τους πειράζουν, να τους χώνουν κλπ. Μόλις παλιώσουν ξεχνάνε ότι κάποτε ήταν κι εκείνοι νέοι.
Αυτό είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος για μία γενικότερη και ουσιαστικότερη κουβέντα για τις εξουσίες. Δεν είναι ένα απλό δίλημμα να το κάνω ή να μην το κάνω. μ' αρέσει δεν μ΄αρέσει.
Αυτό ήταν κι ο λόγος που βάρεσα αναβολή στον ένατο μήνα της θητείας μου καθώς για αυτιστικούς λόγους δεν μπορούσα με τίποτα να υποχωρήσω από την επιθυμία μου να μην τους επιτρέψω με τίποτα να μου το επιβάλουν. Κι αφού έκανα ένα στρατόπεδο πουτάνα και βγαίνανε στο δρόμο και μαζεύανε όπλα και γεμιστήρες (τα είχα πετάξει γιατί τελευταία στιγμή είπα να μην πυροβολήσω) μου πρότεινε ο υποδιοικητής του λόχου που αυτός έκανε κουμάντο να πάω για τρελό γιατί μόνο η Αυλώνα ήταν ο δρόμος που με περίμενε. Αυτά που βλέπεις από μένα τόσα χρόνια είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Εγωιστικά δεν θα δεχτώ τη σκατίλα του άλλου ρε φίλε κι αυτό δεν θα μου το εμποδίσει κανένας κανονισμός για να το τηρήσω. Αυτό που για σας χαλαρά και ελαφρά τη καρδία είναι ένα απλό "έλα μωρέ εντάξει:" για μένα δεν είναι. Κάπου να σεβόμαστε τα ιερά του άλλου. Δεν μπορεί να μου κατηγοριοποιείς τη σεβαστικότητα στις διάφορες καταστάσεις και να τη διαβαθμίζεις. Να είναι ψηλότερα αυτό που θες εσύ ή αυτό που ακολουθάς επειδή σου επιβλήθηκε έτσι άκριτα και οι δικές μου ανησυχίες να είναι στα αρχίδια σου - και θέλω δεν θέλω θα ακολουθήσω, θα συμβιβαστώ, θα υποταχτώ. θα γαμήσω απλά το παιχνίδι σου/τους που έχει γίνει θεσμός και συνήθεια.
Πουστράκια που μέσα από τον όχλο κρύβονται και βγάζουνε σκατίλα σε αδύναμους κι ανήμπορους να αντιδράσουν γενικά.
Άλλη μια πτυχή του πως βλέπω εγώ το φασισμό.
Σόρυ που σου απευθύνθηκα, δεν τα έγραψα τόσο για σένα προσωπικά, μην απαντήσεις.
Στον τελευταίο μήνα της θητείας μου στο Πολεμικό Ναυτικό (στον 22ο παρακαλώ !),δεν με έβλεπε κανείς στο καράβι,αφού ούτε βάρδιες έκανα,ούτε αγγαρείες,ούτε στις επιθεωρήσεις εμφανιζόμουν (όχι μόνο εγώ,όλη η σειρά μου),την κοπανούσα με άδεια από τη σημαία όταν πιάναμε λιμάνι κλπ
Now,είμαστε εν πλω και στις εννιά η ώρα το βράδυ περνάει η εφοδεία υπάρχου (έλεγχος καθαριότητας των τμημάτων των πλοίων - όσοι υπηρέτησαν σε βαπόρι,ξέρουν).Τα τμήματα τα αναλάμβαναν όπως είθισται οι πιο νέοι,σκούπισμα,σφουγγάρισμα,γυάλισμα επιφανειών κλπ
Κάτι σειρές μου με φωνάζουν να πάω στο ιατρείο που μαζευόμασταν συνήθως και καπνίζαμε ύποπτα πράγματα

και πρέπει να περάσω υποχρεωτικά από το χώρο που βρίσκονται οι τουαλέττες για να πάω μέχρι εκεί.
Το θέμα είναι ότι
α)μου αρέσει να είμαι πάντα κυριλέ,φοράω κανονικά το τζην παντελόνι της υπηρεσίας,καλοσιδερωμένο + το γαλάζιο πουκάμισο,σένιο.Το μόνο που έκανε τη διαφορά είναι ότι φοράω κάτι αθλητικά μποτάκια adidas αντί για τα ημιάρβυλα
και
β)δεν ξέρω καν ποιοι είναι οι νέοι άρα δεν με ξέρουν ούτε κι αυτοί
Τις τουαλέττες καθαρίζει ένας τυπάκος μες στο άγχος,γιατί είναι εννιά παρά δέκα περίπου και ακόμη δεν έχει σφουγγαρίσει,που είναι και το τελικό στάδιο.
Με βλέπει να έρχομαι,καλοντυμένος,ξυρισμένος και με ρωτάει "φίλε,μπορείς να βοηθήσεις λίγο ; Να κάνεις τους νιπτήρες κι εγώ να σφουγγαρίσω ; Περνάει εφοδεία σε λίγο"
"Φυσικά,φέρε πανί και γυαλιστικό κι εσύ κάνε σφουγγάρισμα"
"Ευχαριστώ"
"Τίποτα"
Τελειώνουμε on time,με ευχαριστεί ακόμη μια φορά κι εγώ φεύγω.
Fast forward κανά δυό μέρες μετά,πάω στην τραπεζαρία να δώ αν έχει περισσέψει τίποτα για να φάω,είναι εκεί ο τυπάκος με κάτι άλλους νέους,με βλέπει και έρχεται σχεδόν ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ και μου λέει να μην τον...γαμήσω,"σε είδα με καθαρή στολή και νόμιζα ότι είσαι νέος" και τέτοια τρελλά !
Του λέω "τι είναι αυτά που λες παιδάκι μου,επικοινωνείς ;"
Η ιστορία είναι ότι κάτι κωλοπαίδια σειρές μου έμαθαν ότι τον βοήθησα και του έκαναν πλάκα "ξέρεις ότι αυτός απολύεται σε ένα μήνα,θα σε γαμήσει,μην κοιτάς που σε βοήθησε,θα το πληρώσεις ακριβά,θα φας ΤΟ καψώνι" και τέτοιες παπαριές
Μέχρι να βγάλω άκρη τι ήθελε να πει ανάμεσα σε κλαυθμούς και οδυρμούς αγανάχτησα.
Του είπα ότι του κάνουν πλάκα,να μη μασάει,όλα θα περάσουν και από τότε τον είδα ακόμη μία φορά,μία μέρα πριν φύγω,με ευχαρίστησε ξανά κι εγώ του ευχήθηκα καλό υπόλοιπο
