Κάτω στην μεγαλόνησο στην χώρα των Σφακιών
λάξεψε βράχο η θάλασσα τζι το καμαν χωριό.
Το καλοκαίρι ντύνεται φορώντας ηλιακτίδα
μα τον χειμώνα χάνεται σαν άλλη Ατλαντίδα.
Μια ιστορία αλλόκοτη μου είπε το φεγγάρι
πως στο χωριό πρωτόσμιξε στον ουρανό ζευγάρι.
Ήταν χειμώνας στο χωριό θαρρώ μήνας Φλεβάρης
που αστραπή και κεραυνός έγιναν ζευγάρι.
Χορεύανε στον ουρανό κρυμένοι μεσ τα νέφη
ο κεραυνός να τραγουδά τζι αστραπή με ντέφι.
Παντού να γίνεται χαμός σε θάλασσα τζι ουρανό
μ αστραπή τζαι κεραυνός δώστου χορό δώστου χορό.
Αέρηδες σαν ξωτικά ξηλώνανε καμπαναριά
τα σύννεφα από ψηλά ρίχναν νερά ρίχναν νερά
ποτάμια πλημμυρίσανε τζι ρίξαν τα γιοφύρια
οι δρόμοι εχαλάσανε τζι γίνανε σκουπίδια
Η θάλασσα ε λύσσαξε έσκασε απ την ζήλια
τζι το κακό της έβγαζε συνέχεια στο κύμα
Μια ιστορία αλλόκοτη μου είπε το φεγγάρι
πως το χωριό πρωτόσμιξε στον ουρανό ζευγάρι
Η θάλασσα τους πρόδωσε το είπε σ ένα αστέρι
πως αστραπή και κεραυνός έχουνε γίνει ταίρι
αυτό το πε στον ουρανό τζι αυτός σόλα τα αστέρια
Η πούλια τζι ο αυγερινός τα είπανε στον κεραυνό
ο κεραυνός εθύμωσε της Κρήτης παλληκάρι
την θάλασσα εβρόντηξε δεν είχε χαλινάρι
Λίγο πριν το μακελειό βγήκε ο ποσειδώνας
τζι δίκη κάνει στο χωριό που κράτησε αιώνα
Την τρίαινα του κτύπησε με τα μαλλιά να στάζουν
τζι η φωνή του ήχησε σαν τα βουνά που σπάζουν.
Είναι δώδεκα σελίδες νομίζω μέχρι εδώ είναι αρκετό.
Βάζω το τέλος.
Χρόνια πολλά επέρασαν μια νύχτα του Φλεβάρη
τζι στο χωριό πως ψάρευα μου τα πε το φεγγάρι.
Παιδικό παραμυθάκι του χωριού.

Σας λένε στουρνάρια Καντάφι μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
Αν είστε στουρνάρια ψηφίστε τους ξανά.