Δεν κούρασες. Μπορώ να πω οτι ανακούφισες, με την τραγωδία που ζούμε πολλοί νοιώθουμε αυτά τα συναισθήματα και είμαστε αντιμέτωποι με ανάλογες καταστάσεις. Μάλλον, όχι πολλοί, οι περισσότεροι. Κι ακόμη και γι αυτούς που δεν ισχύει τουλάχιστον προς το παρόν, νομίζω την χρειαζόντουσαν κι εκείνοι την κατάθεση αυτη. Για πολλούς λόγους.
Επίσης είναι πρώτη -σχεδόν φορά-που ανοίγει τέτοιο νήμα στο φόρουμ, ανθρώπινο, ειλικρινές, ταπεινό.
Ίσως ακολουθήσει μια νέα εποχή, ποιός ξέρει?
Ξεχώρισε το
πρακτικό θέμα -της εργασίας από το
συναισθηματικό της αυτοκριτικής για τα λάθη.
-Για το πρώτο, κάνε ό,τι μπορείς να επιβιώσεις στην κρίση που μας βρήκε. Εαν μπορείς παράλληλα , βάζεις βάση και ψάχνεις για κάτι καλύτερο.
-Για το δεύτερο, αφού κάνεις την αυτοκριτική και αυτομαστιγωθείς για ικανοποιητικό χρονικό διάστημα που να νοιώσεις οτι εντάξει φτάνει τώρα αρκετά με τιμώρησα (πρόσεξε να το εντοπίσεις το σημείο!) μετά δώσε συγχωροχάρτι και άφησέ το πίσω
εαν στο έλεγα και με θεολογικούς όρους
είναι αμαρτία να θυμάσαι μετανοημένες και εξομολογημένες αμαρτίες... Εαν δεν το αφήσεις πίσω και γυρνάς συνέχεια και κοιτάς, θα μείνεις "στήλη άλατος"
με θεολογικά δεδομένα πάλι, κάτι τέτοιο έπαθε και η γυναίκα του Λωτ. Δεν υπάρχει λόγος. Συνήθως αυτό που συμβαίνει ειναι οτι μας πιάνουν ενοχές και θυμός με τον εαυτό μας. Τί να κάνουμε, το "στερνή μου γνώση" το έχουν πει ήδη άλλοι, πολύ πριν από εμας. Δεν είσαι ο μόνος που αλλιώς τα μέτρησες κάποτε για χ,ψ λόγους και αλλιώς βγήκαν. Είσαι δηλαδή κι εσύ άνθρωπος. Ναι οκ, δεν είμαστε Θεοί
με ξανα θεολογικά δεδομένα, σπάσε τα μούτρα του Αντί, αυτό θέλει να σε κάνει να νομίζεις και μετά σε πιάνει και σε γυρνάει σβούρες σαν χρυσόμυγα με κλωστή στο ποδάρι. Ούτε οι σούπερ γαμάτοι. Κάποτε το καταλαβαίνουμε αυτό μέσα από διάφορες καταστάσεις.
Επίσης άκρως χρήσιμη πρακτική συμβουλή: δες τα λίγο σαν να είσαι ένας
τρίτος, σαν να παρακολουθείς την ζωή σου απεξω.
Αποστασιοποιήσου από το υπερβολικό συναίσθημα και κριτική και άγχος. Σαν τρίτος και για τα συναισθήματά σου και για την έκβαση. ΔΕΝ γνωρίζεις ΠΟΤΕ τί σου ξημερώνει, είτε καλό είτε άσχημο. Αυτό στο υπογράφω με πόδια και με χέρια. ΑΥτή η τακτική είναι και πιο
ταπεινή με την ουσιαστική έννοια: η σοφία οτι η ζωή δεν είναι στον απόλυτο έλεγχό μας.
για να βάλω πάλι το θεολογικό δεδομένο, δεν είναι καθόλου στον έλεγχό μας γιατί πολύ απλά εμείς δεν μπορούμε καν να δημιουργήσουμε ίχνος ζωής, εξαρτώμαστε από την Ζωή αλλά Αυτή έχει τους δικούς Του κανόνες
Πιο δυνατή και γλυκειά ψυχή εύχομαι να βγεις από όλο αυτό (δεδομένου οτι θα βγεις ζωντανός από τον κορωνοιό γιατί σκέψου να βασανίζεσαι τώρα έτσι και στο τέλος όλα αυτά να στα ρουφήξει ο κοβιντ! ε?
τελευταίο θεολογικό δεδομένο και κλείνω μην αρπάξω κι εγώ προειδοποίηση για σπαμ
, ματαιότης ματαιοτήτων -και στο ενδιάμεσο λίγο ναρκωτικούλι να ξεχνιόμαστε)
Συγγνώμη εαν κούρασα, προσπάθησα να φανώ πρακτική και όχι θεωρητική και μελοδραματική (γιατί το τελευταίο το 'χω το γ@μημένο το ταλέντο!
γιατί το δεδομένο της λαικής σοφίας λέει: πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι!)