εθνικοί γλωσσογκιόζηδες

[Σέλευκας]

Είναι το πολύ πολύ παρενέργεια του ότι η ορθογραφία μένει πίσω σε σχέση με τις αλλαγές στην προφορά.

αυτό συνέβει επειδή οι αλλαγή προφοράς έγινε με κανόνες από την αττική στην κοινή
ο γιωτακισμός για παράδειγμα
αν γινόταν άναρχα δεν θα είχε κανένα νόημα να διατηρηθούν τα δίψηφα φωνήεντα
το ίδιο και με την κατάργηση των διπλών όμοιων συμφώνων που προφέρονται ως ένα
άρα η διατήρηση της ορθογραφίας δεν έγινε για λόγους ετυμολογίας αλλά ευκολίας στη μετάβαση απο τη μια μορφή γλώσσας στην επόμενη
και έγινε επειδή μπορούσε να γίνει χωρίς να υπονομευτεί η αμφιμονοσήμαντη σχέση ανάμεσα στα φωνήματα και τα γραφήματα.

σύμφωνα μαυτό το σκεπτικό η μανία του Μπάμπι για περιπτώσεις που δεν ακολουθούν κάποιο κανόνα είναι κάτι άσχετο με την ουσία της ορθογραφίας τριανταφυλλίδη

[Απολλόδωρος Βρυξελλιώτης]

και φυσικά τον "Οκτώμβριο" του λαού.

Να προσθέσω εδώ ότι στα Σλαβομακεδόνικα ο μήνας αυτός ονομάζεται επισήμως και γράφεται σαν октомври.

και στα Βουλγάρικα (opening the can of worms here)

[foscilis]

Είναι το πολύ πολύ παρενέργεια του ότι η ορθογραφία μένει πίσω σε σχέση με τις αλλαγές στην προφορά.

αυτό συνέβει επειδή οι αλλαγή προφοράς έγινε με κανόνες από την αττική στην κοινή
ο γιωτακισμός για παράδειγμα
αν γινόταν άναρχα δεν θα είχε κανένα νόημα να διατηρηθούν τα δίψηφα φωνήεντα
το ίδιο και με την κατάργηση των διπλών όμοιων συμφώνων που προφέρονται ως ένα
άρα η διατήρηση της ορθογραφίας δεν έγινε για λόγους ετυμολογίας αλλά ευκολίας στη μετάβαση απο τη μια μορφή γλώσσας στην επόμενη
και έγινε επειδή μπορούσε να γίνει

σύμφωνα μαυτό το σκεπτικό η μανία του Μπάμπι για περιπτώσεις που δεν ακολουθούν κάποιο κανόνα είναι κάτι άσχετο με την ουσία της ορθογραφίας τριανταφυλλίδη

Κατ' αρχάς αυτό που λες δε βγάζει νόημα. Αν το "ει" δεν προφέρεται πια "ε-ι" έχει πολύ μικρό νόημα να το γράφεις έτσι, αδιάφορα αν έχει καταλήξει να προφέρεται "ι" ή "ο". Οι αλεξανδρινοί συνέχισαν να το γράφουν έτσι επειδή ο αττικισμός από τότε κρατάει. Αυτός ήταν ο μόνος κανόνας: διατηρήστε την ορθογραφία της Αθήνας του 4ου αιώνα.

Προφορικά τώρα δεν υπήρξε κάποιος κανόνας, δεν είπε ο κόσμος συγκροτημένα "θα τα προφέρουμε όλα ι από αύριο", ήταν τάση στην προφορά της γλώσσας που της πήρε μια χιλιετία να επικρατήσει πλήρως, νομίζω το τελευταίο που έγινε "ι" ήταν το "οι" γύρω στον 10ο αιώνα (και πριν, ενώ είχε ξεκινήσει σαν "ο-ι" είχε φτάσει να προφέρεται "u" όπως στο γερμανικό uber alles, δεν ήταν δηλαδή κάπου χαραγμένο ότι θα κατέληγε "ι" αντί για "ου" η προφορά του)

[Σέλευκας]

η ιστορική ορθογραφία στην Ελλάδα διατηρήθηκε στα δίψηφα φωνήεντα και στα διπλά σύμφωνα πουθενά αλλού

οπότε η ορθογραφία είναι φανερό ότι κράτησε τα παλιά συμπλέγματα φωνηέντων και τα μετέτρεψε σε δίψηφα φωνήεντα
επειδή ήταν μια εύκολη λύση χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα
φαντάζομαι οτι σε κάποια φάση οι μισοί θα πρόφεραν την παλιά και οι άλλοι την καινούρια
ο γραφέας θα ξεμπέρδευε αν διατηρούσε την παλιά λέγοντας ότι έτσι γράφεται και η καινούρια
όπως σήμερα ο Κρητικός λέει Παπαδάτσης και ο Πελοποννήσιος λέει Παπαδάκης
και οι δυο γράφονται Παπαδάκης και είμαστε εντάξει
ή το τελικό ν στην Κύπρο το οποίο δεν γράφεται καθόλου και όλα καλά

[Σέλευκας]

http://www.komvos.edu.gr/glwssa/odigos/ ... _thema.htm

[Σέλευκας]

οταν το -υ έγινε -ου δεν διατηρείται ιστορική ορθογραφία π.χ φύσκη>φούσκα