«Είσαι 40 και μένεις ακόμα με τους γονείς σου!;»

[Ασέβαστος]

καλά το πρότυπο σας είναι οι αιώνιοι έφηβοι ;
Παρακμή περιθώριο και κοινωνική διάλυση.

επιλογη ζωης, που αν και δεν την εκανα εγω, τη σεβομαι. δεν ειναι προτυπο.ουτε παρακμη.

σκεπτομαι και απο την αλλη θεση, του πατερα. αν εκανε παρομοια επιλογη ο γιος μου, θα τη σεβομουν. δε θα με χαλαγε να μεινει μια ζωη μαζι μου, οσο δε θα με χαλαγε και να φυγει απο τα 17.

[Ίφιδα]

του πολλαπλασιασμού μιας άποψης ώστε η βλακεία της να ξεπροβάλλει από τον θόρυβο.

εν προκειμένω αν ζεις με ελευθερίες και αξιοπρέπεια 15χρονου ναι έχεις πιο πολλά λεφτά διαθέσιμα ε και;

είπα βλακεία δηλαδή;

ρε συ, δεν υπάρχει απολυτότητα σε αυτά τα πράγματα, απλώς λέω
πως η κάθε επιλογή έχει και το τίμημά της


εγώ ζω 20 χρόνια εκτός πατρικού και δεν θα μπορούσα να επιστρέψω
ξανά, έχω και ιδιοτροπίες πλέον, αλλά δεν γίνεται να μην δω και τα οφέλη
της "συγκατοίκησης", από άποψη οικονομική*, όταν έχω βγει στην αγορα
από τα 15 και έχω φύγει από το σπίτι λόγω σπουδών στα 18 παρά

δεν είναι εύκολο να συντηρείς "νοικοκυριό" μόνος σου και να είναι όλα πάνω σου


το παράδειγμα που έχω κατα νου αφορά μια τύπισσα που σπούδασε
σε άλλη πόλη, έκανε μεταπτυχιακό στας Ευρώπας, κι επέστρεψε στο πατρικό,
δουλεύει, και μπορεί να διαθέσει σχεδόν όλα της τα έσοδα σε γούστα
(ταξίδια στην προκειμένη, ή μια οποιαδήποτε πολυτέλεια τέλος πάντων)


*και όχι μόνο, αλλά πάμε αλλού

Κι εγώ, ίσως γι αυτό μου φαίνεται και τόσο περίεργο να θέλει κάποιος να ζει με τους δικούς του.
Εσύ θα επέστρεφες τωρα στο πατρικό σου να μην έχεις έξοδα και να μπορείς να κάνεις ταξίδια;

Δεν υπάρχει άνθρωπος, σώας τας φρένας που να έμεινε μόνος του έστω για τις σπουδές του και να γουστάρει μετα να γυρίσει στο πατρικό του

[nowhere]

Και σε κλουβί μένουμε άμα λάχει

η τυχερή σου μέρα.έχω

[axilmar]

είπα βλακεία δηλαδή;

ρε συ, δεν υπάρχει απολυτότητα σε αυτά τα πράγματα, απλώς λέω
πως η κάθε επιλογή έχει και το τίμημά της


εγώ ζω 20 χρόνια εκτός πατρικού και δεν θα μπορούσα να επιστρέψω
ξανά, έχω και ιδιοτροπίες πλέον, αλλά δεν γίνεται να μην δω και τα οφέλη
της "συγκατοίκησης", από άποψη οικονομική*, όταν έχω βγει στην αγορα
από τα 15 και έχω φύγει από το σπίτι λόγω σπουδών στα 18 παρά

δεν είναι εύκολο να συντηρείς "νοικοκυριό" μόνος σου και να είναι όλα πάνω σου


το παράδειγμα που έχω κατα νου αφορά μια τύπισσα που σπούδασε
σε άλλη πόλη, έκανε μεταπτυχιακό στας Ευρώπας, κι επέστρεψε στο πατρικό,
δουλεύει, και μπορεί να διαθέσει σχεδόν όλα της τα έσοδα σε γούστα
(ταξίδια στην προκειμένη, ή μια οποιαδήποτε πολυτέλεια τέλος πάντων)


*και όχι μόνο, αλλά πάμε αλλού

Κι εγώ, ίσως γι αυτό μου φαίνεται και τόσο περίεργο να θέλει κάποιος να ζει με τους δικούς του.
Εσύ θα επέστρεφες τωρα στο πατρικό σου να μην έχεις έξοδα και να μπορείς να κάνεις ταξίδια;

Δεν υπάρχει άνθρωπος, σώας τας φρένας που να έμεινε μόνος του έστω για τις σπουδές του και να γουστάρει μετα να γυρίσει στο πατρικό του

Γενικεύσεις...σπούδασα Θεσσαλονίκη, μετά Αγγλια, μετά θητεία, μετά στο πατρικό στην Αθηνα ενώ είχα βρει δουλειά...πέρασα καλά, ζωή και κότα. Εδώ και 10 χρόνια βέβαια έχω την δική μου οικογένεια και έχω και 3 παιδιά.

Κάθε πράγμα στον καιρό του λέω εγώ.

[Naida]

Καθένας με τις προτεραιότητες του, δεν υπάρχουν λάθος απαντήσεις.

Αυτό πιστεύω κι εγώ. Στη μέση ειναι η αλήθεια. Οκ, ως 40χρονος που μένεις με τους γονεις σου μπορεί να μην είναι κάτι νορμάλ, να κρύβει τρελές παθογένειες αλλά έως και μια δεκαετία κάτω εγώ το θεωρώ μια χαρά (φυσιο)λογικό για την εποχή μας, απ'τη στιγμή βέβαια που δεν εξαρτάσαι οικονομικά απο τους δικούς σου, αλλά αντιθέτως μοιράζεστε και τα έξοδα του σπιτικού. Όλα αυτά βέβαια, αρκεί να έχεις ενα στοιχειωδώς άνετο σπίτι και τον δικό σου άνετο προσωπικό χώρο μέσα σε αυτό, όχι καμιά τρύπα, και φυσικά να έχεις και στοιχειωδώς καλές σχέσεις με τους γονείς σου.
Τις πολλές πολλές φανφαρολογίες που γράφονται περί "ανεξαρτησιών" κατά τα λοιπά τις ακουω βερεσέ,και μάλλον παραπέμπουν σε parents issues, απ'οσους λέγονται με ιδιαίτερο στόμφο και πάθος. Εγώ πχ που εχω αρκετά καλες σχεσεις με τους δικούς μου, δεν θα ειχα θέμα να μείνω μαζί τους, αν υπήρχε κάποτε η ανάγκη (δική μου ή δική τους).

ετσι ειναι. εγω δεν ειχα αριστες σχεσεις με τον πατερα μου, και την κοπανησα νωρις απο το σπιτι. αλλα δεν μπορω να πω οτι δε ζηλευω αλλους, που μια χαρα τα περνουσαν μαζι με τους γονεις τους.
θυμαμαι συμμαθητη μου, απο την πρωτη γυμνασιου ειχε το δικο του χωρο, στο υπογειο του σπιτιου. play room στην αρχη, μπιλιαρδο εβαλε αργοτερα, και εναν καναπε κρεββατι λιγο πιο μετα...οι γονεις του σχεδον δεν εμφανιζονταν εκει. τον ειχαν στρωσει να φροντιζει το χωρο μονος του, και εκανε και οτι ηθελε, εφερνε φιλους, εκανε παρτι.... ειναι 46 και ακομη εκει μενει. καποτε σαν ρεμπελος εργενης που τον περιμενε σπιτι το ζεστο φαγακι της μαμας, αργοτερα σαν αποκλειστικος νοσοκομος του πατερα του, μετα σαν ταξιδιωτης κατ επαγγελμα απλως ειχε μια εδρα για 1-2 μηνες το χρονο, και τωρα, αφου δεν εκανε οικογενεια, μενει με τη μανα του για να εχουν και οι 2 παρεα, για ποιο λογο να μεινει μονος του;

αλλος, ναυτικος, εχει παρκαρει τη γυναικα και τα παιδια του στο πατρικο, μαζι με τους γονεις του. ο ιδιος λειπει τον περισσοτερο χρονο, οικονομικα τους φροντιζει ολους, και μεταξυ τους δεν υπαρχουν προστριβες, αλλα αλληλοβοηθεια. γιατι να μενουν σε ξεχωριστα σπιτια;

Έμεινε το παιδί της μαμάς και του μπαμπά
Γιατί να μη μένουν σε ξεχωριστά; αν είναι ανήμπορα γεροντάκια και τα βοηθάει οκ αλλά για ποιο άλλο λόγο να επιλέξουν δύο νοικοκυριά να είναι μαζί ένα;

[Athos]

καλά το πρότυπο σας είναι οι αιώνιοι έφηβοι ;
Παρακμή περιθώριο και κοινωνική διάλυση.

επιλογη ζωης, που αν και δεν την εκανα εγω, τη σεβομαι. δεν ειναι προτυπο.ουτε παρακμη.

σκεπτομαι και απο την αλλη θεση, του πατερα. αν εκανε παρομοια επιλογη ο γιος μου, θα τη σεβομουν. δε θα με χαλαγε να μεινει μια ζωη μαζι μου, οσο δε θα με χαλαγε και να φυγει απο τα 17.

καλά προφανώς τη σεβόμαστε, δε θα τους πλακώσουμε και στις φάπες
Αλλά στην ταξινόμηση κοινωνικής διαστρωμάτωσης τους έχω πολύ χαμηλά.

Τώρα για το γιό μου ότι και να γίνει θα τον αγαπάω, αλλά αν τον είχα συνέχεια βολεψάκια κολλιτσίδα δίπλα μου, θα λυπόμουν και γι αυτόν και για μένα

[Ίφιδα]

Γενικεύσεις...σπούδασα Θεσσαλονίκη, μετά Αγγλια, μετά θητεία, μετά στο πατρικό στην Αθηνα ενώ είχα βρει δουλειά...πέρασα καλά, ζωή και κότα. Εδώ και 10 χρόνια βέβαια έχω την δική μου οικογένεια και έχω και 3 παιδιά.

Κάθε πράγμα στον καιρό του λέω εγώ.

Γούσταρες δηλαδη; Έλεγες μέσα σου αχ τί ωραία, γύρισα στο πατρικό μου, δε θα το άλλαζα με τίποτα στον κοσμο;
Θεωρείς ότι στα 40, εφόσον μπορείς, δεν είναι ο καιρός σου να ζήσεις μόνος σου;

[Ασέβαστος]

Έμεινε το παιδί της μαμάς και του μπαμπά
Γιατί να μη μένουν σε ξεχωριστά; αν είναι ανήμπορα γεροντάκια και τα βοηθάει οκ αλλά για ποιο άλλο λόγο να επιλέξουν δύο νοικοκυριά να είναι μαζί ένα;

γιατι οχι;

μην το σκεφτεσαι σαν να εισαι εσυ, που μπορει να μην λειτουργεις καλα μαζι με τους γονεις σου (οπως κι εγω) υπαρχουν ανθρωποι που την περνανε ζαχαρη παρεα με τους γονεις, και αποζητουν ο ενας την παρουσια του αλλου. και πρακτικα (οικονομικα) μπορει να βολευει αυτο, αλλα και συναισθηματικα, πολλοι ανθρωποι δεν την μπορουν τη μοναξια, τους αρεσει να ειναι μονιμα αναμεσα σε αλλους.

[Athos]

Έμεινε το παιδί της μαμάς και του μπαμπά
Γιατί να μη μένουν σε ξεχωριστά; αν είναι ανήμπορα γεροντάκια και τα βοηθάει οκ αλλά για ποιο άλλο λόγο να επιλέξουν δύο νοικοκυριά να είναι μαζί ένα;

εγώ πάντως ξέρω αρκετούς τεμπέληδες και προβληματικούς,
που δηλώνουν ως απασχόληση τη φροντίδα γέρου/άρρωστου γονέα
και ζουν με τη σύνταξη του.
Και τα χρόνια περνάνε
και κατά τα 60 που μένουν μόνοι, πουλάνε τα σπίτια
και περνάν ζωή χαρισάμενη
Παράσιτα.

[Ίφιδα]

Έμεινε το παιδί της μαμάς και του μπαμπά
Γιατί να μη μένουν σε ξεχωριστά; αν είναι ανήμπορα γεροντάκια και τα βοηθάει οκ αλλά για ποιο άλλο λόγο να επιλέξουν δύο νοικοκυριά να είναι μαζί ένα;

γιατι οχι;

μην το σκεφτεσαι σαν να εισαι εσυ, που μπορει να μην λειτουργεις καλα μαζι με τους γονεις σου (οπως κι εγω) υπαρχουν ανθρωποι που την περνανε ζαχαρη παρεα με τους γονεις, και αποζητουν ο ενας την παρουσια του αλλου. και πρακτικα (οικονομικα) μπορει να βολευει αυτο, αλλα και συναισθηματικα, πολλοι ανθρωποι δεν την μπορουν τη μοναξια, τους αρεσει να ειναι μονιμα αναμεσα σε αλλους.

Δεκτό, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν ενηλικιωθει.

[nowhere]

Γούσταρες δηλαδη; Έλεγες μέσα σου αχ τί ωραία, γύρισα στο πατρικό μου, δε θα το άλλαζα με τίποτα στον κοσμο;
Θεωρείς ότι στα 40, εφόσον μπορείς, δεν είναι ο καιρός σου να ζήσεις μόνος σου;

εσύ όταν γυρνάς σπίτι σου λες "καλό μου σπιτάκι τι ωραία που γύρισα,πόσο πολύ γουστάρω" και χαιδεύεις τα ντουβάρια? ένας χώρος που μένεις είναι και μπορεί να περνάς καλά ή ασχημα με κόσμο ή χωρίς

[foscilis]

Έμεινε το παιδί της μαμάς και του μπαμπά
Γιατί να μη μένουν σε ξεχωριστά; αν είναι ανήμπορα γεροντάκια και τα βοηθάει οκ αλλά για ποιο άλλο λόγο να επιλέξουν δύο νοικοκυριά να είναι μαζί ένα;

γιατι οχι;

μην το σκεφτεσαι σαν να εισαι εσυ, που μπορει να μην λειτουργεις καλα μαζι με τους γονεις σου (οπως κι εγω) υπαρχουν ανθρωποι που την περνανε ζαχαρη παρεα με τους γονεις, και αποζητουν ο ενας την παρουσια του αλλου. και πρακτικα (οικονομικα) μπορει να βολευει αυτο, αλλα και συναισθηματικα, πολλοι ανθρωποι δεν την μπορουν τη μοναξια, τους αρεσει να ειναι μονιμα αναμεσα σε αλλους.

Όλα αυτά εκτός από τη συγκατοίκηση με τους γονείς ισχύουν και για το συναινετικό σεξ με τους γονείς.

[Ίφιδα]

Γούσταρες δηλαδη; Έλεγες μέσα σου αχ τί ωραία, γύρισα στο πατρικό μου, δε θα το άλλαζα με τίποτα στον κοσμο;
Θεωρείς ότι στα 40, εφόσον μπορείς, δεν είναι ο καιρός σου να ζήσεις μόνος σου;

εσύ όταν γυρνάς σπίτι σου λες "καλό μου σπιτάκι τι ωραία που γύρισα,πόσο πολύ γουστάρω" και χαιδεύεις τα ντουβάρια? ένας χώρος που μένεις είναι και μπορεί να περνάς καλά ή ασχημα με κόσμο ή χωρίς

Εννοείται ότι χαίρομαι που γυρίζω σπίτι μου και όχι στο σπιτι των γονιών μου. Αν έμενα στο σπίτι της μάνας μου ακόμα θα ένιωθα πολυ ασχημα, ασχέτως που έχω εξαιρετικές σχέσεις με τη μητέρα μου.
Δεν μιλάω για σπίτι ως προς τα ντουβάρια αλλά ως προς το πως αισθάνεται ο καθένας μέσα στο δικό του χώρο. Θα το θεωρούσα αναξιοπρεπες από μεριάς μου πως το λένε, όχι πως δε θα το έκανα στη μεγάλη δυσκολία, εννοείται πως αν δεν μπορούσα να στηρίξω οικονομικά ένα σπίτι θα πηγαινα, αλλά θα αισθανόμουν σκατά, ότι κρέμομαι ακόμα απ τη φούστα της μάνας μου, αυτό είναι μιζέρια για μένα, όχι το να ξεβολευτω ή να ζήσω σε χειρότερο σπίτι απ την μάνας μου.

[foscilis]

Και μάλιστα έχει πολύ πιο χειροπιαστά πλεονεκτηματα έναντι του σεξ με το γενικό πληθυσμό. Η μαμά πέρα από το ότι είναι έμπειρη, σου κάνει όλα τα χατίρια και σε αγαπά ανεπιφυλακτα, ούτε να ξοδευεσαι σε εξόδους θέλει, ουτε αρρώστιες θα σε κολλήσει ούτε έγκυος θα μείνει για να σε τυλίξει ούτε θα σε πληγωσει όπως όλες αυτές οι πουτανες εκεί έξω. Είναι μια χαρά επιλογή, τουλάχιστον ως νεαρός ενήλικας που είναι πολύ καλύτερο τα χρόνια αυτα να εστιάσεις στην καριέρα, τις σπουδές, τα ταξίδια σου.. Μη μου πεις ότι δεν έχουν κόστος οι γκομενοδουλειες ειδικά αν στραβωσουν! Εγώ πρώτο έτος έχασα ένα ολόκληρο εξάμηνο από ερωτική απογοήτευση.

Παρ'ολα αυτά για κάποιο περίεργο λόγο θεωρείται βαθιά άρρωστη κατάσταση να έχεις τη μαμά για friend with benefits.

[nowhere]

Εννοείται ότι χαίρομαι που γυρίζω σπίτι μου και όχι στο σπιτι των γονιών μου. Αν έμενα στο σπίτι της μάνας μου ακόμα θα ένιωθα πολυ ασχημα, ασχέτως που έχω εξαιρετικές σχέσεις με τη μητέρα μου.
Δεν μιλάω για σπίτι ως προς τα ντουβάρια αλλά ως προς το πως αισθάνεται ο καθένας μέσα στο δικό του χώρο. Θα το θεωρούσα αναξιοπρεπες από μεριάς μου πως το λένε, όχι πως δε θα το έκανα στη μεγάλη δυσκολία, εννοείται πως αν δεν μπορούσα να στηρίξω οικονομικά ένα σπίτι θα πηγαινα, αλλά θα αισθανόμουν σκατά, ότι κρέμομαι ακόμα απ τη φούστα της μάνας μου, αυτό είναι μιζέρια για μένα, όχι το να ξεβολευτω ή να ζήσω σε χειρότερο σπίτι απ την μάνας μου.

ναι οκ θεωρητικά είναι καλό να έχεις το δικό σου σπίτι αλλά υπάρχουν άπειροι λόγοι που δεν το κάνει κάποιος χωρίς υποχρεωτικά να είναι βολεψάκιας ή φλώρος [που και αυτοί είναι 2 καλοί λόγοι].είναι χαζό να νομίζεις ότι ο τρόπος ζωής σου μπορεί να κωδικοποιηθεί σε κανόνες που ταιριάζουν σε όλους