Κανόνες Δ. Συζήτησης
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
Naida έγραψε: 04 Φεβ 2020, 10:59
Εμ αυτό λέω. Μετά τα 18 δεν πρέπει να μένεις με γονείς.
Εντάξει, έμεινα έναν χρόνο στον πατέρα μου για να μάθω την γλώσσα και δούλευα ημιαπασχόληση (4 ώρες καθημερινά). Αν και με ένα πεντάωρο καθημερινά έβγαιναν τα έξοδα σε δωμάτιο με κοινή κουζίνα και μπάνιο με άλλους (με άλλους τρεις είχα μείνει σε συγκατοίκηση και δεν ήταν άσχημα, αλλά ήταν δύο νεαροί Γερμανοί και μια Ρουμανογερμανίδα όχι μουσουλμάνοι κλπ.). Ας μην έφευγαν οι γονείς μου από την Γερμανία να μεγαλώναμε εκεί.
Το θέμα δεν ήταν τόσο οικονομικό, ήταν θέμα συνεννόησης. Έφυγα βεβιασμένα γιατί η κυρία μου έσπασε τα νεύρα και ο πατέρας μου επίσης. Αρχικά είχε την απαίτηση να δουλεύω οκτάωρο σε εργοστάσιο και να σπουδάζω ταυτόχρονα μένοντας στο σπίτι τους, οπότε καταλαβαίνεις ότι συνέβαινε αυτό που είπα πριν, η αρρωστημένη τάση για έλεγχο και εξουσία και εκμετάλλευση γιατί όχι; Αν δουλεύεις οκτάωρο ζεις μια χαρά σε δικό σου σπίτι στην χώρα. Επίσης όποτε συναντούσα Έλληνες ή ελληνόφωνους καλύτερα, έκαναν πόλεμο νεύρων, σου χαλούσαν την ψυχολογία. Είμαστε άρρωστη κοινωνία.
Antares έγραψε: 04 Φεβ 2020, 11:14
με ένα πεντάωρο καθημερινά έβγαιναν τα έξοδα σε δωμάτιο με κοινή κουζίνα και μπάνιο με άλλους (με άλλους τρεις είχα μείνει σε συγκατοίκηση και δεν ήταν άσχημα, αλλά ήταν δύο νεαροί Γερμανοί και μια Ρουμανογερμανίδα όχι μουσουλμάνοι κλπ
αυτές οι συνθήκες είναι αδιανόητες για Έλληνα στην Ελλάδα
Antares έγραψε: 04 Φεβ 2020, 11:14
με ένα πεντάωρο καθημερινά έβγαιναν τα έξοδα σε δωμάτιο με κοινή κουζίνα και μπάνιο με άλλους (με άλλους τρεις είχα μείνει σε συγκατοίκηση και δεν ήταν άσχημα, αλλά ήταν δύο νεαροί Γερμανοί και μια Ρουμανογερμανίδα όχι μουσουλμάνοι κλπ
αυτές οι συνθήκες είναι αδιανόητες για Έλληνα στην Ελλάδα
Δεν ήταν άσχημα για νεαρό άτομο. Βέβαια δεν έμενα μέσα σε πόλη, αλλά σε κωμόπολη. Με ποδήλατο πήγαινες έως τον σταθμό των τρένων και σε μισή ώρα ήσουν σε πόλη. Η ιδιοκτήτες έμεναν στους πάνω ορόφους (μεζονέτα ήταν το κτίριο) και ναι οι γιοί της έμεναν στο πατρικό.
Το δωμάτιο περίπου 15 τ.μ. κουζίνα και μπάνιο κοινό με άλλα τρία άτομα που έφευγαν τα Σαββατοκύριακα. Η καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους γινόταν από καθαρίστρια (βασικά η ιδιοκτήτρια έκανε καθαρισμό πολλές φορές) και συμπεριλαμβανόταν στο ενοίκιο.
Το θέμα μου είναι ότι αυτά γίνονται φυσιολογικά, δεν χρειάζεται να τσακωθείς με τον πατέρα και τα Σαββατοκύριακα κάνεις επίσκεψη. Αυτή η αρρώστια της προηγούμενης γενιάς είναι μοναδική. Πιστεύω με την γιαγιά μου θα είχα καλύτερη συνεννόηση.
Antares έγραψε: 04 Φεβ 2020, 11:14
Επίσης όποτε συναντούσα Έλληνες ή ελληνόφωνους καλύτερα, έκαναν πόλεμο νεύρων, σου χαλούσαν την ψυχολογία.
Δηλαδή;
Και που πας εσύ τώρα να κάνεις αίτηση για δάνειο, χρειάζεται μέσο. Και γιατί ήρθες από 20 χιλ. μακριά για τα βιβλία από την βιβλιοθήκη κλπ. κλπ.
Δεν τους έδινε κανείς αναφορά, απλά στην συζήτηση τα πέταγαν.
Antares έγραψε: 04 Φεβ 2020, 11:14
Επίσης όποτε συναντούσα Έλληνες ή ελληνόφωνους καλύτερα, έκαναν πόλεμο νεύρων, σου χαλούσαν την ψυχολογία.
Δηλαδή;
Και που πας εσύ τώρα να κάνεις αίτηση για δάνειο, χρειάζεται μέσο. Και γιατί ήρθες από 20 χιλ. μακριά για τα βιβλία από την βιβλιοθήκη κλπ. κλπ.
Δεν τους έδινε κανείς αναφορά, απλά στην συζήτηση τα πέταγαν.
Naida έγραψε: 04 Φεβ 2020, 10:59
Εμ αυτό λέω. Μετά τα 18 δεν πρέπει να μένεις με γονείς.
Εντάξει, έμεινα έναν χρόνο στον πατέρα μου για να μάθω την γλώσσα και δούλευα ημιαπασχόληση (4 ώρες καθημερινά). Αν και με ένα πεντάωρο καθημερινά έβγαιναν τα έξοδα σε δωμάτιο με κοινή κουζίνα και μπάνιο με άλλους (με άλλους τρεις είχα μείνει σε συγκατοίκηση και δεν ήταν άσχημα, αλλά ήταν δύο νεαροί Γερμανοί και μια Ρουμανογερμανίδα όχι μουσουλμάνοι κλπ.). Ας μην έφευγαν οι γονείς μου από την Γερμανία να μεγαλώναμε εκεί.
Το θέμα δεν ήταν τόσο οικονομικό, ήταν θέμα συνεννόησης. Έφυγα βεβιασμένα γιατί η κυρία μου έσπασε τα νεύρα και ο πατέρας μου επίσης. Αρχικά είχε την απαίτηση να δουλεύω οκτάωρο σε εργοστάσιο και να σπουδάζω ταυτόχρονα μένοντας στο σπίτι τους, οπότε καταλαβαίνεις ότι συνέβαινε αυτό που είπα πριν, η αρρωστημένη τάση για έλεγχο και εξουσία και εκμετάλλευση γιατί όχι; Αν δουλεύεις οκτάωρο ζεις μια χαρά σε δικό σου σπίτι στην χώρα. Επίσης όποτε συναντούσα Έλληνες ή ελληνόφωνους καλύτερα, έκαναν πόλεμο νεύρων, σου χαλούσαν την ψυχολογία. Είμαστε άρρωστη κοινωνία.
Δεν υπάρχει το ας μην έφευγαν οι γονείς μου. Καλώς ή κακώς έφυγαν. Εσύ κάνεις τις δικές σου επιλογές, λάθη κτλ. Δεν έχει να κάνει πως σου συμπεριφέροντε οι άλλοι. Οι άλλοι μπορεί να είναι σκατα, θα σε επηρεάζει αυτό μια ζωή; προσπέρασε με ταχύτητα του φωτός τέτοια και εστίασε σε σένα.
Για να απαντήσω και στις δύο δεν καταλαβαίνετε όλο το φάσμα της αρρώστιας στην χώρα μας. Ίσως δεν έχετε τις ανάλογες εμπειρίες. Δεν είναι γκρίνια και κακομοιριά, είναι πονηριά και πολλά παραπάνω.
Γνωρίζοντας κάποια πράγματα από την αλήθεια δεν ρίχνω φταίξιμο στους γονείς. Κάποιοι άλλοι το έχουν κάνει kindergarden εκμετάλλευσης ανθρώπων. Ψάξτε το μόνοι σας.
Antares έγραψε: 04 Φεβ 2020, 11:14
με ένα πεντάωρο καθημερινά έβγαιναν τα έξοδα σε δωμάτιο με κοινή κουζίνα και μπάνιο με άλλους (με άλλους τρεις είχα μείνει σε συγκατοίκηση και δεν ήταν άσχημα, αλλά ήταν δύο νεαροί Γερμανοί και μια Ρουμανογερμανίδα όχι μουσουλμάνοι κλπ
αυτές οι συνθήκες είναι αδιανόητες για Έλληνα στην Ελλάδα
Δεν ήταν άσχημα για νεαρό άτομο. Βέβαια δεν έμενα μέσα σε πόλη, αλλά σε κωμόπολη. Με ποδήλατο πήγαινες έως τον σταθμό των τρένων και σε μισή ώρα ήσουν σε πόλη. Η ιδιοκτήτες έμεναν στους πάνω ορόφους (μεζονέτα ήταν το κτίριο) και ναι οι γιοί της έμεναν στο πατρικό.
Το δωμάτιο περίπου 15 τ.μ. κουζίνα και μπάνιο κοινό με άλλα τρία άτομα που έφευγαν τα Σαββατοκύριακα. Η καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους γινόταν από καθαρίστρια (βασικά η ιδιοκτήτρια έκανε καθαρισμό πολλές φορές) και συμπεριλαμβανόταν στο ενοίκιο.
Το θέμα μου είναι ότι αυτά γίνονται φυσιολογικά, δεν χρειάζεται να τσακωθείς με τον πατέρα και τα Σαββατοκύριακα κάνεις επίσκεψη. Αυτή η αρρώστια της προηγούμενης γενιάς είναι μοναδική. Πιστεύω με την γιαγιά μου θα είχα καλύτερη συνεννόηση.
Το πρόβλημα δεν είναι "της προηγούμενης γενιάς" αλλά "της προηγούμενης γενιάς από εσένα". Αν βρίσκεσαι κάτω από την ίδια στέγη με τον γονέα σου, είναι αδύνατο για τον γονέα να μην τη βλέπει αρχηγός της οικογενειακής μονάδας, ιδιαίτερα απέναντι σε κορίτσι. Εκτός αν κάνεις επικούς τσακωμούς για να κερδίσεις κατά κάποιον τρόπο λίγο χώρο. Αντίθετα οι συνομήλικοι ξένοι συγκάτοικοι σε βλέπουν σαν ίσο και η γιαγιά σε βλέπει σαν το γλυκό πιτσουλίνι που το υπεραγαπάμε και δεν του λέμε όχι σε τίποτα.
αυτές οι συνθήκες είναι αδιανόητες για Έλληνα στην Ελλάδα
Δεν ήταν άσχημα για νεαρό άτομο. Βέβαια δεν έμενα μέσα σε πόλη, αλλά σε κωμόπολη. Με ποδήλατο πήγαινες έως τον σταθμό των τρένων και σε μισή ώρα ήσουν σε πόλη. Η ιδιοκτήτες έμεναν στους πάνω ορόφους (μεζονέτα ήταν το κτίριο) και ναι οι γιοί της έμεναν στο πατρικό.
Το δωμάτιο περίπου 15 τ.μ. κουζίνα και μπάνιο κοινό με άλλα τρία άτομα που έφευγαν τα Σαββατοκύριακα. Η καθαριότητα στους κοινόχρηστους χώρους γινόταν από καθαρίστρια (βασικά η ιδιοκτήτρια έκανε καθαρισμό πολλές φορές) και συμπεριλαμβανόταν στο ενοίκιο.
Το θέμα μου είναι ότι αυτά γίνονται φυσιολογικά, δεν χρειάζεται να τσακωθείς με τον πατέρα και τα Σαββατοκύριακα κάνεις επίσκεψη. Αυτή η αρρώστια της προηγούμενης γενιάς είναι μοναδική. Πιστεύω με την γιαγιά μου θα είχα καλύτερη συνεννόηση.
Το πρόβλημα δεν είναι "της προηγούμενης γενιάς" αλλά "της προηγούμενης γενιάς από εσένα". Αν βρίσκεσαι κάτω από την ίδια στέγη με τον γονέα σου, είναι αδύνατο για τον γονέα να μην τη βλέπει αρχηγός της οικογενειακής μονάδας, ιδιαίτερα απέναντι σε κορίτσι. Εκτός αν κάνεις επικούς τσακωμούς για να κερδίσεις κατά κάποιον τρόπο λίγο χώρο. Αντίθετα οι συνομήλικοι ξένοι συγκάτοικοι σε βλέπουν σαν ίσο και η γιαγιά σε βλέπει σαν το γλυκό πιτσουλίνι που το υπεραγαπάμε και δεν του λέμε όχι σε τίποτα.
Έτσι. Όταν είσαι στο σπίτι των γονιών σου πάντα άλλος είναι ο αρχηγός.
foscilis έγραψε: 04 Φεβ 2020, 12:05
Το πρόβλημα δεν είναι "της προηγούμενης γενιάς" αλλά "της προηγούμενης γενιάς από εσένα". Αν βρίσκεσαι κάτω από την ίδια στέγη με τον γονέα σου, είναι αδύνατο για τον γονέα να μην τη βλέπει αρχηγός της οικογενειακής μονάδας, ιδιαίτερα απέναντι σε κορίτσι. Εκτός αν κάνεις επικούς τσακωμούς για να κερδίσεις κατά κάποιον τρόπο λίγο χώρο. Αντίθετα οι συνομήλικοι ξένοι συγκάτοικοι σε βλέπουν σαν ίσο και η γιαγιά σε βλέπει σαν το γλυκό πιτσουλίνι που το υπεραγαπάμε και δεν του λέμε όχι σε τίποτα.
Από μένα εννοώ, αλλά συμπίπτει με την γενιά που χρέωσε μέχρι και τα δισέγγονα (όχι οι δικοί μου γονείς), ενώ η προηγούμενη από αυτούς πολέμησε και εργάστηκε σε αντίξοες συνθήκες.
Φυσικά και είναι αρχηγός αλλά σε λογικά πλαίσια. Αυτό που λες ίσχυε. Δεν έμενε καθόλου χώρος, αφού τότε ο πατέρας μου ήταν αρκετά νέος όπως και η σύντροφός του και προσπαθούσαν να στήσουν καινούριο σπιτικό. Ασχέτως τώρα αν έμειναν από την άλλη οικογένεια έξι παιδιά ανήλικα, περσινά ξινά σταφύλια. Οπότε η κυρία δεν με ήθελε στο σπίτι αλλά δεν το χειρίστηκαν με καλό τρόπο. Μάλλον αυτή σκεφτόταν πιο λογικά (είχε μεγαλώσει στη Γερμανία και γνώριζε καλά γερμανικά). Ούτε εγώ είχα θέμα να φύγω φυσιολογικά και να έχω καλές σχέσεις.
Antares έγραψε: 04 Φεβ 2020, 12:18
. Δεν έμενε καθόλου χώρος, αφού τότε ο πατέρας μου ήταν αρκετά νέος όπως και η σύντροφός του και προσπαθούσαν να στήσουν καινούριο σπιτικό. Ασχέτως τώρα αν έμειναν από την άλλη οικογένεια έξι παιδιά ανήλικα, περσινά ξινά σταφύλια.
