Είναι βιασμός; Σεξουαλική παρενόχληση; Κάτι άλλο;

[AlienWay]

Βαρέθηκα να το διαβάσω όλο.

Πάντως στην περίπτωση που το ζητούμενο είναι το αν ένα προπολεμικό κείμενο είναι σεξιστικό, υπέρ της κουλτούρας βιασμού κλπ, η απάντηση είναι ναι, εφόσον οτιδήποτε σύμφωνα με τους millenials του twitter είναι σεξιστικό και μισογυνιστικό.

[ΟΥΤΙΣ]

Δεν ξέρεις. Ο Παπ είναι πιο ιντριγκαδόρικος για την εποχή μας, είναι φουλ μισογύνης καταρχήν, ειδικά το συγκεκριμένο διήγημα. Η τσόντα είναι κοινότυπη πλέον, έχει χάσει το εξωτικό και το προβοκατόρικο allure

Διάβασες το διήγημα και έβγαλες το συμπέρασμα ότι είναι μισογυνικό; Λολ

ξεκάθαρα. Δε βαριέται να γράφει ότι η γυναίκα είναι πειρασμός και κόρη της Εύας που ήρθε μας αποπλανήσει, το οποίο επιβεβαιώνεται όταν εξ αιτίας του πειρασμού πεθαίνει η κατσίκα. Εσύ το διάβασες και συμπέρανες ότι ΔΕΝ είναι μισογυνικό;

Φαίνεται ο μισογυνισμός του από το παρακάτω:

Ήτον απόλαυσις, όνειρον, θαύμα. Είχεν απομακρυνθή ως πέντε οργυιάς από το άντρον, και έπλεε, κ' έβλεπε τώρα προς ανατολάς, στρέφουσα τα νώτα προς το μέρος μου. Έβλεπα την αμαυράν και όμως χρυσίζουσαν αμυδρώς κόμην της, τον τράχηλόν της τον εύγραμμον, τας λεύκας ως γάλα ωμοπλάτας, τους βραχίονας τους τορνευτούς, όλα συγχεόμενα, μελιχρά και ονειρώδη εις το φέγγος της σελήνης. Διέβλεπα την οσφύν της την ευλύγιστον, τα ισχία της, τας κνήμας, τους πόδας της, μεταξύ σκιάς και φωτός, βαπτιζόμενα εις το κύμα. Εμάντευα το στέρνον της, τους κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους όλας της αύρας τας ριπάς και της θαλάσσης το θείον άρωμα. Ήτο πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον επιπλέον εις το κύμα· ήτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ως πλέει ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων...

[Nero]

Η Μοσχουλα δεν είναι η γιδα; Πού είναι κι αυτή θυγατηρ της Εύας, όπως ολες;

Μοσχούλα λέγεται η κατσίκα, Μοσχούλα λέγεται και ο πειρασμός, Μόσχος ο θείος του πειρασμού. Η κατσίκα πέθανε, ο πειρασμός έζησε. Δεν είχε πολύ φαντασία με τα ονόματα....

[AlienWay]

Ευελπιστώ ότι οι Ζενιαλς θα ξεπεράσουν τα κόμπλεξ των μιλλενιαλς, μαζί με αυτά των μπούμερς

[Nero]

Διάβασες το διήγημα και έβγαλες το συμπέρασμα ότι είναι μισογυνικό; Λολ

ξεκάθαρα. Δε βαριέται να γράφει ότι η γυναίκα είναι πειρασμός και κόρη της Εύας που ήρθε μας αποπλανήσει, το οποίο επιβεβαιώνεται όταν εξ αιτίας του πειρασμού πεθαίνει η κατσίκα. Εσύ το διάβασες και συμπέρανες ότι ΔΕΝ είναι μισογυνικό;

Φαίνεται ο μισογυνισμός του από το παρακάτω:

Ήτον απόλαυσις, όνειρον, θαύμα. Είχεν απομακρυνθή ως πέντε οργυιάς από το άντρον, και έπλεε, κ' έβλεπε τώρα προς ανατολάς, στρέφουσα τα νώτα προς το μέρος μου. Έβλεπα την αμαυράν και όμως χρυσίζουσαν αμυδρώς κόμην της, τον τράχηλόν της τον εύγραμμον, τας λεύκας ως γάλα ωμοπλάτας, τους βραχίονας τους τορνευτούς, όλα συγχεόμενα, μελιχρά και ονειρώδη εις το φέγγος της σελήνης. Διέβλεπα την οσφύν της την ευλύγιστον, τα ισχία της, τας κνήμας, τους πόδας της, μεταξύ σκιάς και φωτός, βαπτιζόμενα εις το κύμα. Εμάντευα το στέρνον της, τους κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους όλας της αύρας τας ριπάς και της θαλάσσης το θείον άρωμα. Ήτο πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον επιπλέον εις το κύμα· ήτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ως πλέει ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων...

ναι ρε πουλάκι μου, αυτό είναι το σημείο του έργου που τρώει το μήλο της Εύας και παρασύρεται στον πειρασμό του...και τιμωρείται για την αμαρτία με τον θάνατο της κατσίκας. ΑΒ

[Dwarven Blacksmith]

Ευελπιστώ ότι οι Ζενιαλς θα ξεπεράσουν τα κόμπλεξ των μιλλενιαλς, μαζί με αυτά των μπούμερς

Άσε τις λεξιπλασιες καλύτερα. Ζενιαλς υπάρχει ήδη. Xennials, οι Gen X που είναι κοντά πολιτισμικά στους Μιλλενιαλς.

Οι Ζουμερς ειναι οι Ζουμερς. Και ναι, μάλλον είναι καλύτεροι απ όλους μας.

[ST48410]

Δεν είχε πολύ φαντασία με τα ονόματα....

Πες ότι κάνεις πλάκα.

[AlienWay]

Ευελπιστώ ότι οι Ζενιαλς θα ξεπεράσουν τα κόμπλεξ των μιλλενιαλς, μαζί με αυτά των μπούμερς

Άσε τις λεξιπλασιες καλύτερα. Ζενιαλς υπάρχει ήδη. Xennials, οι Gen X που είναι κοντά πολιτισμικά στους Μιλλενιαλς.

Οι Ζουμερς ειναι οι Ζουμερς. Και ναι, μάλλον είναι καλύτεροι απ όλους μας.

Δεν ήξερα, ρε συ ότι τους λένε Ζούμερς γι' αυτό έκανα λεξιπλασία. Ζούμερς θα τους λέω από εδώ και στο εξής.

Λέω ότι είμαι αισιόδοξος γιατί ήδη υπάρχουν όλες αυτές οι συζητήσεις περί ελευθερίας του λόγου κλπ και επομένως έχουν στο πιάτο τις απόψεις και των δύο "παρατάξεων" του πολέμου της κουλτούρας.

Ε, λογικά θα καταλήξουν κάπου στη μέση.

[Λεγεών]

ξεκάθαρα. Δε βαριέται να γράφει ότι η γυναίκα είναι πειρασμός και κόρη της Εύας που ήρθε μας αποπλανήσει, το οποίο επιβεβαιώνεται όταν εξ αιτίας του πειρασμού πεθαίνει η κατσίκα. Εσύ το διάβασες και συμπέρανες ότι ΔΕΝ είναι μισογυνικό;

Φαίνεται ο μισογυνισμός του από το παρακάτω:

Ήτον απόλαυσις, όνειρον, θαύμα. Είχεν απομακρυνθή ως πέντε οργυιάς από το άντρον, και έπλεε, κ' έβλεπε τώρα προς ανατολάς, στρέφουσα τα νώτα προς το μέρος μου. Έβλεπα την αμαυράν και όμως χρυσίζουσαν αμυδρώς κόμην της, τον τράχηλόν της τον εύγραμμον, τας λεύκας ως γάλα ωμοπλάτας, τους βραχίονας τους τορνευτούς, όλα συγχεόμενα, μελιχρά και ονειρώδη εις το φέγγος της σελήνης. Διέβλεπα την οσφύν της την ευλύγιστον, τα ισχία της, τας κνήμας, τους πόδας της, μεταξύ σκιάς και φωτός, βαπτιζόμενα εις το κύμα. Εμάντευα το στέρνον της, τους κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους όλας της αύρας τας ριπάς και της θαλάσσης το θείον άρωμα. Ήτο πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον επιπλέον εις το κύμα· ήτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ως πλέει ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων...

ναι ρε πουλάκι μου, αυτό είναι το σημείο του έργου που τρώει το μήλο της Εύας και παρασύρεται στον πειρασμό του...και τιμωρείται για την αμαρτία με τον θάνατο της κατσίκας. ΑΒ

Να πω κάτι εδώ - υπάρχει διαφορά μεταξύ της φράσης ‘το διήγημα είναι μισογυνικό’ και ‘ο χαρακτήρας του διηγήματος είναι μισογύνης’.

[ΟΥΤΙΣ]

Δεν είχε πολύ φαντασία με τα ονόματα....

Πες ότι κάνεις πλάκα.

Δυστυχώς δεν κάνει πλάκα. Το φορουμάκι αμφισβητεί τον Παπαδιαμάντη, μλκ μου!

[AlienWay]

Δεν είχε πολύ φαντασία με τα ονόματα....

Πες ότι κάνεις πλάκα.

Δυστυχώς δεν κάνει πλάκα. Το φορουμάκι αμφισβητεί τον Παπαδιαμάντη, μλκ μου!

Παπαδιαμάντης είναι το κείμενο; Αντε και εις ανώτερα Να βγάλουμε μισογύνη και τον Σολωμό, ή -γιατί όχι- και τον Όμηρο.

[ΓΑΛΗ]

ναι ρε πουλάκι μου, αυτό είναι το σημείο του έργου που τρώει το μήλο της Εύας και παρασύρεται στον πειρασμό του...και τιμωρείται για την αμαρτία με τον θάνατο της κατσίκας. ΑΒ

Τιμωρείται με τον θάνατο της κατσίκας επειδή επέλεξε να σώσει τη ζωή της γυναίκας.


Βασικό.

[ST48410]

Δεν είχε πολύ φαντασία με τα ονόματα....

Πες ότι κάνεις πλάκα.

Δυστυχώς δεν κάνει πλάκα. Το φορουμάκι αμφισβητεί τον Παπαδιαμάντη, μλκ μου!

Δεν το νομίζω για τον Nero. Απλά είχα τύχει σε κάτι αναλύσεις έργων του Παπαδιαμάντη και από τα λίγα που θυμάμαι είναι ότι έδινε ονόματα με ιδιαίτερους συμβολισμούς και αναφορές και όχι στην τύχη. Γι αυτό και σχολίασα.

[Nero]

Φαίνεται ο μισογυνισμός του από το παρακάτω:

ναι ρε πουλάκι μου, αυτό είναι το σημείο του έργου που τρώει το μήλο της Εύας και παρασύρεται στον πειρασμό του...και τιμωρείται για την αμαρτία με τον θάνατο της κατσίκας. ΑΒ

Να πω κάτι εδώ - υπάρχει διαφορά μεταξύ της φράσης ‘το διήγημα είναι μισογυνικό’ και ‘ο χαρακτήρας του διηγήματος είναι μισογύνης’.

Ο αφηγητής ταυτίζεται με τον συγγραφέα. Είναι και αυτοβιογραφικό. Ο Παπαδιαμάντης όντως έκανε για ένα διάστημα τσομπάνος σε σε ένα μοναστήρι στη Σκιάθο και αργότερα δούλευε στην Αθήνα ως γραμματέας σε ένα δικηγόρο όπως αναφέρει στο κείμενο

[ΓΑΛΗ]

Δεν ηξεύρω αν η κόρη η λουσμένη εις την θάλασσαν ήκουσε την φωνήν της γίδας μου. Αλλά και αν την είχε ακούσει, τί το παράδοξον; Ποίος φόβος ήτον; Το ν' ακούη τις φωνήν ζώου εκει που κολυμβά, αφού δεν απέχει ειμή ολίγας οργυιάς από την ξηράν, δεν είναι τίποτε έκτακτον.

Αλλ' όμως, η στιγμή εκείνη, που είχα πατήσει εις την κορυφήν του βράχου, ήρκεσεν. Η νεαρά κόρη, είτε ήκουσεν είτε όχι την φωνήν της κατσίκας —μάλλον φαίνεται ότι την ήκουσε, διότι έστρεψε την κεφαλήν προς το μέρος της ξηράς...— είδε τον μαύρον ίσκιον μου, τον διακαμόν μου, επάνω εις τον βράχον, ανάμεσα εις τους θάμνους, και αφήκε μισοπνιγμένην κραυγήν φόβου...

Τότε με κατέλαβε τρόμος, συγκίνησις, λύπη απερίγραπτος. Τα γόνατα μου εκάμφθησαν. Έξαλλος εκ τρόμου, ηδυνήθην ν' αρθρώσω φωνήν, κ' έκραξα:

— Μη φοβάσαι!... δεν είναι τίποτε... δεν σου θέλω κακόν!

Και εσκεπτόμην λίαν τεταραγμένος αν έπρεπε να ριφθώ εις την θάλασσαν, μάλλον, διά να έλθω είς βοήθειαν της κόρης, ή να τρέξω και να φύγω... Ήρκει η φωνή μου να της έδιδε μεγαλύτερον θάρρος ή όσον η παραμονή μου και το τρέξιμόν μου εις βοήθειαν.

Που ακριβώς διακρίνετε τον μισογυνισμό;

Στο ότι ο αφηγητής συνειδητοποιεί ξαφνικά πόσο φόβο προκάλεσε στην κοπέλα και πόσο έντονα συναισθήματα λύπης και ενοχής στον ίδιο, η μέχρι εκείνη τη στιγμή στάση του;