ΓΑΛΗ έγραψε: 01 Ιαν 2020, 19:37
Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 01 Ιαν 2020, 18:30
Μπουκόφσκι δεν έχω διαβάσει ποτέ μα την αλήθεια - γιατί όλοι μου λέτε αυτό;
Ποιο είναι το ίδιον (ή το ιδίωμα) του Μπουκόφσκι;
Εγώ είμαι μιλλερικός και βαθιά κομπλεξικός/παρακμιακός/προβληματικός
Στο πεζό είμαι καλύτερος, προφανώς, αυτό είναι ο τελικός στόχος, απλά έβρισκα θελκτική την ποίηση
Βέβαια ζω και αναπνέω για το δράμα σε βαθμό απληστίας και απελπισίας
Η πρόζα μου θέλει να εμπνέει το δράμα και την αμαρτία
Χρειάζομαι ένα έναυσμα, ένα χαρτζηλίκι για να το δω ως επαγγελματίας
Δεν θα πολιτικοποιώ τα πάντα
Δεν θα πολιτικοποιώ τα πάντα
Οκ, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Είναι άλλο να συμφωνείς, ταυτίζεσαι κλπ με τα γραπτά του Μίλλερ και άλλο το πως γράφεις. Τα γραπτά του Μίλλερ είναι συγκροτημένα, έχουν αρχή, μέση, τέλος και ακριβώς γι' αυτό είναι και καλός θεατρικός συγγραφέας.
Ο Μπουκόφσκι, είναι άλλο πράγμα. Πάρε το "Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλλας" και θα καταλάβεις ακριβώς τι λέω. Έχει γράψει και ποιήματα.
Ο ήχος των ανθρώπινων ζωών
παράξενη ζεστασιά, ζεστά και κρύα θηλυκά,
είμαι καλός στον έρωτα, όμως ο έρωτας δεν είναι μόνο
σεξ. οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει
είναι φιλόδοξες, κι εμένα μου αρέσει να τεμπελιάζω σε
μεγάλα αναπαυτικά μαξιλάρια στις 3
το απόγευμα, μου αρέσει να χαζεύω τον ήλιο
ανάμεσα απʼ τα φύλλα κάποιου δένδρου
καθώς ο κόσμος εκεί έξω κρατιέται
μακριά μου, το ξέρω πολύ καλά, όλες αυτές οι
βρόμικες σελίδες, και μου αρέσει να τεμπελιάζω
με την κοιλιά μου προς το ταβάνι αφού κάνουμε έρωτα
όλα να ρέουν προς τα μέσα:
είναι τόσο εύκολο να είσαι χαλαρός – αρκεί να το αφήσεις να συμβεί,
μόνο αυτό χρειάζεται.
αλλά το θηλυκό είναι παράξενο, είναι πολύ
φιλόδοξο – να πάρει! δεν μπορώ να κοιμάμαι όλη τη μέρα!
το μόνο που κάνουμε είναι να τρώμε! να κάνουμε έρωτα! να κοιμόμαστε! να τρώμε! να κάνουμε έρωτα!
αγαπητή μου, λέω, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω αυτή τη στιγμή
που μαζεύουν τομάτες, μαρούλια, ακόμα και βαμβάκι,
υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν κάτω απʼ τον ήλιο,
υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν σε εργοστάσια
για το τίποτα, για πενταροδεκάρες
μπορώ να ακούσω τον ήχο των ανθρώπινων ζωών να θρυμματίζονται…
δεν ξέρεις πόσο τυχεροί
είμαστε…
όμως εσύ τα κατάφερες, μου λέει,
τα ποιήματά σου…
η αγάπη μου σηκώνεται από το κρεβάτι.
την ακούω στο διπλανό δωμάτιο.
η γραφομηχανή δουλεύει.
δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η προσπάθεια και η
ενέργεια
έχουν καμία σχέση
με τη δημιουργία.
υπόθέτω ότι σε θέματα όπως η πολιτική, η ιατρική,
η ιστορία και η θρησκεία
κάνουν επίσης
λάθος.
γυρίζω την κοιλιά μου από την άλλη μεριά και κοιμάμαι
με τον πισινό μου προς το ταβάνι έτσι για αλλαγή.
Nαι είναι κοντά στον Μίλλερ κι αυτός αν κρίνω κάπως αυθαίρετα απ'το ποίημα. Αν και είναι ποίημα υπέρ της τεμπελιάς, επίτηδες το βαλες; (εκτός αν έχασα την ειρωνία) Είσαι σίγουρη ότι μιλάμε για τον ίδιο Μίλλερ; Εγώ μιλάω για το
Χένρυ Μίλλερ που απ' ό,τι βλέπω στο νετ έγραψε μόλις 1 θεατρικό. Ήταν γκόμενος της Anais Nin που με βάφτισες την άλλη φορά. Συγκροτημένο δεν θα τον έλεγα.
Θα ήθελα κατά κάποιον τρόπο ρητά ποια στοιχεία βλέπετε να έχω από μπουκόφσκι. Γιατί δεν ξέρω το oeuvre του. Ο Μίλλερ είναι το βασικό υλικό που θα χτίσω πάνω του, αν με καταλαβαίνεις.
Αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις διάβασε τον Τροπικό του Καρκίνου από Μίλλερ. Πολύ φτηνό βιβλίο για να το αγοράσεις.
Έτσι πρέπει να γίνει, έτσι θα γίνει.
