Phorum.com.gr

Ο μίστερ μαξ με παρότρυνε ν' ανοίξω νήμα για τις απορίες μας σε ό,τι αφορά την ιδεολογία της αναρχίας και προθυμοποιήθηκε ν' απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Ερωτώ λοιπόν: Σε μια αναρχική κοινωνία υπάρχουν νόμοι; Κι αν ναί, ποιοι τους ορίζουν, ποιοι κυνηγούν τους παραβάτες και ποιοι τους δικάζουν; Υπάρχουν ανθρωποφυλακές; Αν όχι, πώς τιμωρούνται π.χ. οι δολοφόνοι;

Γάταρος έγραψε: 28 Μαρ 2019, 12:27 Ερωτώ λοιπόν: Σε μια αναρχική κοινωνία υπάρχουν νόμοι;

Και ναι και όχι.

Κι αν ναί, ποιοι τους ορίζουν, ποιοι κυνηγούν τους παραβάτες και ποιοι τους δικάζουν; Υπάρχουν ανθρωποφυλακές;

Δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα αναρχία για να έχουμε εφαρμοστική εμπειρία.

Αν όχι, πώς τιμωρούνται π.χ. οι δολοφόνοι;

Εξαρτάται. Αν είναι πατριώτες και τραγουδούν το Μακεδονία ξακουστή, νομίζω ότι διαχρονικά τη γλιτώνουν.

Γάταρος έγραψε: 28 Μαρ 2019, 12:27 Ο μίστερ μαξ με παρότρυνε ν' ανοίξω νήμα για τις απορίες μας σε ό,τι αφορά την ιδεολογία της αναρχίας και προθυμοποιήθηκε ν' απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Ερωτώ λοιπόν: Σε μια αναρχική κοινωνία υπάρχουν νόμοι; Κι αν ναί, ποιοι τους ορίζουν, ποιοι κυνηγούν τους παραβάτες και ποιοι τους δικάζουν; Υπάρχουν ανθρωποφυλακές; Αν όχι, πώς τιμωρούνται π.χ. οι δολοφόνοι;

Σε διάφορες αναρχικές κοινωνίες, θα έχουν διαφορετικά συστήματα. Αξίζει να σημειωθεί πάντως πως οι αναρχικοί δεν είναι ενάντια σε κανόνες.

Ομοιως και για το έγκλημα, θα υπάρχουν διαφορετικά συστήματα. Μια σημαντική διαφορά με το σήμερα ειναι πως ο ποινικός κώδικας θα ορίζεται απο τον λαό, ενώ οι δικαστές θα εκλέγονται από τον λαό (πιθανόν μέσω εκπροσώπων- οχι αντιπροσώπων).

Σαν αναρχικοί θα δώσουμε περισσότερη εμφαση στην πρόληψη και θεραπεία των διαφορων προβληματων που δημιουργουν το έγκλημα. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν ειναι τόσο οι κανόνες/μεθοδολογια που καθορίζει το αν υπάρχει αναρχισμός ή όχι.

Για οσους ενδιαφέρονται να μελετήσουν τι θα γίνεται με το έγκλημα στον αναρχισμό, δείτε εδώ: https://theanarchistlibrary.org/library ... e-to-crime

Εύπεπτο και μικρό βιβλιαράκι. Μπορείτε να το διαβάσετε να πάρετε μια ιδέα των πεποιθήσεων των αναρχικών. Μετά πάμε και στους κλασικούς, αλλά το νόημα δεν είναι μία στείρα αντιπαράθεση για την αντιπαράθεση. Πολύ περισσότερο από άτομα που δεν έχουν ουσιαστικά καμία ιδεολογία παρά αναμασούν και καταναλώνουν απλά την καθημερινότητα με τα αδιέξοδα της.

http://www.biblionet.gr/book/121994/Dol ... E%B5%CF%82

Η αναρχία δεν είναι ιδεολογία, είναι χόμπι.

Χαοτικός έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:02 Πολύ περισσότερο από άτομα που δεν έχουν ουσιαστικά καμία ιδεολογία παρά αναμασούν και καταναλώνουν απλά την καθημερινότητα με τα αδιέξοδα της.

Τί έγραψε το παλικάρι!

stavmanr έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:05

Χαοτικός έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:02 Πολύ περισσότερο από άτομα που δεν έχουν ουσιαστικά καμία ιδεολογία παρά αναμασούν και καταναλώνουν απλά την καθημερινότητα με τα αδιέξοδα της.

Τί έγραψε το παλικάρι!

Ε ναι ρε σε αυτά τα πούστικα είμαστε καλοί

Αυτό επίσης είναι πιο εύκολο.



Στο βιβλίο αυτό ο Αουγκστίν Σούχυ περιγράφει το μεγαλύτερο κοινωνικό πείραμα του 20ού αιώνα, το οποίο έζησε προσωπικά: τον κοινωνικό μετασχηματισμό απ' την ατομική ιδιοκτησία στις αγροτικές και βιομηχανικές κολλεκτίβες που δημιουργήθηκαν αυθόρμητα απ' τις μάζες των εργατών και αγροτών κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

https://www.politeianet.gr/books/souchy ... -39-205210

Γραφικός έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:04 Η αναρχία δεν είναι ιδεολογία, είναι χόμπι.

Βασικά εφηβική αναζήτηση. Αν συνεχίσεις να πιστεύεις παραμυθάκια μετά τα 20- 25 είσαι άξιος της μοίρας σου. Γι'αυτό ψηφίζεις Τσίπρα και μετά πέφτεις από τα σύννεφα

Χαοτικός έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:02 Εύπεπτο και μικρό βιβλιαράκι. Μπορείτε να το διαβάσετε να πάρετε μια ιδέα των πεποιθήσεων των αναρχικών. Μετά πάμε και στους κλασικούς, αλλά το νόημα δεν είναι μία στείρα αντιπαράθεση για την αντιπαράθεση. Πολύ περισσότερο από άτομα που δεν έχουν ουσιαστικά καμία ιδεολογία παρά αναμασούν και καταναλώνουν απλά την καθημερινότητα με τα αδιέξοδα της.

http://www.biblionet.gr/book/121994/Dol ... E%B5%CF%82

Φίλε για να κάνουμε και μια μεταξύ μας κουβέντα, εγώ δεν θα σύστηνα σε κανένα να πάει στους κλασσικους. Οι κλασσικοί ειναι για αρχειακή μελέτη. Θα συστηνα Μπουκτσιν εγώ, όμως υπάρχει μια πλειάδα σύγχρονων αναρχικων ιδεών που μπορεί κάποιος να μελετήσει.

μίστερ μαξ έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:11

Χαοτικός έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:02 Εύπεπτο και μικρό βιβλιαράκι. Μπορείτε να το διαβάσετε να πάρετε μια ιδέα των πεποιθήσεων των αναρχικών. Μετά πάμε και στους κλασικούς, αλλά το νόημα δεν είναι μία στείρα αντιπαράθεση για την αντιπαράθεση. Πολύ περισσότερο από άτομα που δεν έχουν ουσιαστικά καμία ιδεολογία παρά αναμασούν και καταναλώνουν απλά την καθημερινότητα με τα αδιέξοδα της.

http://www.biblionet.gr/book/121994/Dol ... E%B5%CF%82

Φίλε για να κάνουμε και μια μεταξύ μας κουβέντα, εγώ δεν θα σύστηνα σε κανένα να πάει στους κλασσικους. Οι κλασσικοί ειναι για αρχειακή μελέτη. Θα συστηνα Μπουκτσιν εγώ, όμως υπάρχει μια πλειάδα σύγχρονων αναρχικων ιδεών που μπορεί κάποιος να μελετήσει.

Μα αυτό θέλω κι αυτό εννοούσα. Γι αυτό και το πέταξα με γυριστή, ότι τα λέμε και μετά αυτά. Υπάρχει μία νοοτροπία πιστοποιημένης εγκυρότητας από επίσημες πλευρές και πολύς κόσμος είναι θύμα αυτής της νοοτροπίας. Το νήμα ήδη βάζει με τέτοιο ύφος τα ερωτήματα.

Δεν είμαστε ότι έχουμε ή ότι προσδοκούμε να αποκτήσουμε. Πέραν απ' το ότι είναι κάργα εξαρτητικός εταιροπροσδιορισμός, ενδυναμώνει λογικές ότι μόνο αν καταναλώνεις ζεις. Αυτό δεν είναι θέμα ψυχολογίας και μόνο (όπως φαίνεται) αλλά κυρίαως θέμα κοινωνίας. Για αυτό είναι σημαντικότερο να βλέπουμε την κοινωνική ιδιοκτησία ως όραμα.

Κάτι άλλο. Ποτέ δεν θα σε σώσει ένα απρόσωπο κράτος ή μία καπιταλιστική εταιρεία με τα προϊόντα της. Θα σε σώσει ο διπλανός σου που έχεις άμεση επαφή. Την ικανοποίηση των αναγκών σου λοιπόν καλύτερα να την προσανατολίζεις στον κοντινό σου κόσμο, τον προσιτό σε σένα.

Αυτά περίπου, μεταξύ άλλων, λέει ο τύπος που προτείνει ο Μαξ

Έχουν ενδιαφέρον οι ιδέες του αναρχισμού. Μικρότερος είχα εντρυφήσει ιδιαίτερα στο θέμα, σε συνδυασμό με την αγάπη μου για την οικολογία.

Θεωρώ ότι αποτελεί στην πραγματικότητα μία εξέλιξη της άμεσης δημοκρατίας. Η δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας αν συνέχιζε την προοδευτική της πορεία, με την καίρια συμβολή προοδευτικών πνευμάτων της εποχής θα μπορούσε κάλλιστα τελικά να έχει καταλήξει σε μία αναρχική κοινωνία ή έστω μία κοινωνία με πάρα πολλά αναρχικά στοιχεία. Οι προϋποθέσεις πιστεύω ότι υπήρχαν.

Το βασικό ερώτημα για την αναρχία είναι το κατά πόσον είναι έτοιμος ο άνθρωπος για αυτήν .Δηλαδή αν είναι έτοιμος ο λαός να αποδεσμευτεί από την κρατική εξουσία και νομοθεσία και να ορίσει μόνος τον τρόπο ζωής του και τους κανόνες της κοινότητας που έχει δημιουργήσει. Ο ηθικός νόμος του ατόμου μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα από την παντοδυναμία του κράτους;

Πολλοί αντιδραστικοί υποστηρικτές της μοναρχίας και γενικώς του απολυταρχισμού πάντως σήμερα, τους οποίους θεωρούμε γελοίους και επικίνδυνους, και αυτούς και τα επιχειρήματα τους, ισχυρίζονται ότι η δημοκρατία είναι κάτι το κακό, γιατί ο λαός δεν είναι επαρκώς ώριμος για να καθορίσει το μέλλον του με ασφάλεια και αυτό θα πρέπει να το φροντίσει κάποιος "φωτισμένος" και "σοφός" δικτάτορας ή γαλαζοαίματος απόγονος κάποιας δυναστείας. Με τον ίδιο τρόπο δεν κατακεραυνώνουμε και εμείς την αναρχία και ενίοτε την άμεση δημοκρατία; Χρησιμοποιώντας ως αντεπιχείρημα την ανωριμότητα του λαού; Ίσως λοιπόν τελικά ο αναρχισμός να είναι το μέλλον και σε κάποιους αιώνες αντίστοιχα να θεωρούνται όσοι είναι υπέρ της κρατικής εξουσίας όπως αντιμετωπίζονται σήμερα οι μοναρχικοί.

Ο όρος αναρχικός ήταν ένας όρος που χρησιμοποιούσαν τα διαφόρων μορφών καθεστώτα για τους αντιπάλους τους.
Έτσι π.χ. ο Αντενάουερ ήταν αναρχικός για τον Χίτλερ και επίσης ο Θαπατέρο θα ήταν αναρχικός για τον Φράνκο
Οι πρώτοι αναρχικοί στην ιστορία, που δεν ήταν αναρχικοί, ήταν επί Λένιν, αριστεροί που διεφώνησαν με την πλήρη κυριαρχία των Σοβιέτ.
Υπάρχει λοιπόν αναρχία με την λογική ότι ο καουντίλο Φράνκο ή ο σύντροφος Βλαντιμίρ Ιλίτς είναι η αρχή, άρα πας τις που δεν δέχεται τον καουντίλιο ή τον Βλαντιμίρ Ιλίτς είναι αναρχικός.

Οι σημερινοί αναρχικοί των Εξαρχείων είναι αρλουμπιστές.
Δεν έχουν κάποια σαφή ιδεολογία, μόνο μολότωφ.
Σε αντίθεση με τους αναρχικούς το ΚΚ βεβαίως και έχει σαφή ιδεολογία: Regimented economy, δικτατορία του προλεταριάτου, ξύλο, μπουνιές.
Δεν είναι λοιπόν ο κομμουνισμός "αναρχία", θα τον περιέγραφε όμως έτσι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος με βάση την εκτεθείσα λογική.

Highlander έγραψε: 28 Μαρ 2019, 13:34 Το βασικό ερώτημα για την αναρχία είναι το κατά πόσον είναι έτοιμος ο άνθρωπος για αυτήν .Δηλαδή αν είναι έτοιμος ο λαός να αποδεσμευτεί από την κρατική εξουσία και νομοθεσία και να ορίσει μόνος τον τρόπο ζωής του και τους κανόνες της κοινότητας που έχει δημιουργήσει. Ο ηθικός νόμος του ατόμου μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα από την παντοδυναμία του κράτους;

Πολλοί αντιδραστικοί υποστηρικτές της μοναρχίας και γενικώς του απολυταρχισμού πάντως σήμερα, τους οποίους θεωρούμε γελοίους και επικίνδυνους, και αυτούς και τα επιχειρήματα τους, ισχυρίζονται ότι η δημοκρατία είναι κάτι το κακό, γιατί ο λαός δεν είναι επαρκώς ώριμος για να καθορίσει το μέλλον του με ασφάλεια και αυτό θα πρέπει να το φροντίσει κάποιος "φωτισμένος" και "σοφός" δικτάτορας ή γαλαζοαίματος απόγονος κάποιας δυναστείας. Με τον ίδιο τρόπο δεν κατακεραυνώνουμε και εμείς την αναρχία και ενίοτε την άμεση δημοκρατία; Χρησιμοποιώντας ως αντεπιχείρημα την ανωριμότητα του λαού; Ίσως λοιπόν τελικά ο αναρχισμός να είναι το μέλλον και σε κάποιους αιώνες αντίστοιχα να θεωρούνται όσοι είναι υπέρ της κρατικής εξουσίας όπως αντιμετωπίζονται σήμερα οι μοναρχικοί.

Κανείς δεν γεννιέται έτοιμος για αναρχία ή μοναρχία ή οτιδήποτε. Μαθαίνεις πως να συμπεριφέρεσαι ανάλογα με την εποχή που ζεις. Θεωρώ την μαρξιστική αντίληψη της θεωρίας των σταδίων πως ειναι λίγο υποτιμητική για την ανθρωποτητα. Παντα οι ανθρώποι θέλανε να ζουν ελεύθεροι. Για αυτό θέλουμε την αναρχία, για να γίνουμε καλύτεροι ανθρώποι. Αν είμαστε ήδη καλοί, τι να κάνουμε τον αναρχισμό ή κομμουνισμό;

ps-*Για την αποδόμηση της νομιμότητας του κράτους, θα πρότεινα αυτό In Defense of Anarchism, από ενα μαρξιστή αναρχικό.



ps-ακολουθουν και άλλα βιβλία