Phorum.com.gr

«Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι το φημισμένο ματς στη Ριζούπολη, όπου χάσαμε με 3-0. Εκείνη την ημέρα, δεν έπρεπε καν να κατέβουμε από το πούλμαν. Έπρεπε να γυρίσουμε και να φύγουμε» και στην ερώτηση: «Γιατί δεν το κάνατε;» απάντησε: «Δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε από μόνοι μας. Για το γεγονός ότι έγινε το ματς, πάνω απ’ όλα ήταν λάθος της διοίκησης. Έπρεπε να πει πάρτε το ματς, πάρτε και το πρωτάθλημα. Σας το χαρίζουμε. Εμείς δεν διακινδυνεύουμε τη σωματική ακεραιότητά των ποδοσφαιριστών μας. Ο οδηγός του λεωφορείου έπρεπε να βάλει όπισθεν και να φύγουμε. Και ας τιμωρηθούμε. Με το που φτάνουμε στο γήπεδο, βλέπουμε ότι είμαστε περικυκλωμένοι από οπαδούς. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα απολύτως. Από την κερκίδα μάς πέταγαν τεράστια τούβλα. Μερικά από αυτά βρήκαν τα τζάμια του πούλμαν και τα έσπασαν. Επαναλαμβάνω ότι οι αστυνομικοί απλώς κοίταγαν και είχαν κατεβασμένες τις ασπίδες.

Ο φροντιστής της ομάδας τους φώναζε δεν ντρέπεστε; Γιατί δεν βάζετε τις ασπίδες να περάσουν οι παίκτες και αυτοί τον κοίταζαν. Δεκαπέντε λεπτά αφού είχαμε μπει στα αποδυτήρια, σπάει η πόρτα και μπαίνουν μέσα τέσσερις φουσκωτοί με διακριτικά εταιρίας σεκιούριτι που αρχίζουν να μας βρίζουν με φράσεις όπως θα σας γ.......ε.

Τα υπόλοιπα τα είδατε. Μπήκαμε στο γήπεδο και μας σημάδευαν με πιστόλια με φωτοβολίδες. Ούτε προθέρμανση κάναμε, ούτε παιχνίδι παίξαμε. Είχαμε το μυαλό μας στην κερκίδα. Μη μας πάρει καμιά φωτοβολίδα στο μάτι ή στο λαιμό. Πώς να παίξεις μπάλα μετά; Και μετά βγαίνει και ο κ. Φιλιππίδης -τότε πρόεδρός μας- και μας λέει έχουν δίκιο που σας είπαν κότες. Αντί να μας υποστηρίξει, μας εξέθεσε κιόλας. Βέβαια, ο ίδιος δεν ήταν στο γήπεδο, έκατσε στο σπίτι του να δει το ματς. Ο Βαζέχα και ο Καραγκούνης του απάντησαν. Ο Χρήστος του είπε εμείς τουλάχιστον απ’ ό,τι θυμάμαι ήμασταν εκεί. Εμείς πήγαμε στο γήπεδο και ο Κάρα πώς να παίζαμε; Κινδυνεύαμε να μας βγάλουν το μάτι με τις φωτοβολίδες. Πάντως, αυτό το ματς ήταν για να γίνει έτσι. Ήταν για να χάσουμε. Ξέχασέ το».

«Στο παιχνίδι της Ριζούπολης δεν έγινε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι γίνεται σε όλα τα υπόλοιπα γήπεδα. Απλά, επειδή τους πείραξε η ήττα, έψαξαν να βρουν ένα άλλοθι και μία δικαιολογία για την αποτυχία τους. Δηλαδή, σε ένα ντέρμπι δεν θα προπηλακιστείς; Δεν θα φας μπουκάλια ή κέρματα;

Έχουμε πάει με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα κι έχει πέσει δίπλα μου ένας λαιμός χωριάτικης βρύσης. Και λέω: ‘Αν με πετύχαινε θα με σκότωνε’. Έπεσε όπως το σπαθί του Braveheart! Δεν πρέπει να στεκόμαστε σ’ αυτά τα πράγματα. Ειδικά εκείνη τη δεκαετία ήταν πολύ άγριες οι καταστάσεις. Πηγαίναμε στο Γεντί Κουλέ για να παίξουμε με τον ΟΦΗ και μας έφτυναν σε κάθε πλάγιο. Δηλαδή, τι θα έπρεπε να κάνουμε;

Είτε χάναμε, είτε κερδίζαμε δεν αναφερθήκαμε ποτέ σε ψυχολογική βία. Αυτά τα θεωρώ παιδιάστικα και για τις... τιτίκες. Εμάς μάς έφτιαχναν αυτές οι καταστάσεις. Μπορούσε να έχει 50.000 θεατές η Τούμπα; Ας είχε κι ας μας έριχναν τσιμέντα. Έρχονταν τα ξημερώματα έξω απ’ το ξενοδοχείο 2.000 άτομα και χτυπούσαν ταμπούρλα για να μην κοιμηθούμε. Ε και; Είναι χαζό να καταγγέλλουν βρισιές στη φυσούνα ή πέσιμο στο πούλμαν. Κανένας δεν χτύπησε στη Ριζούπολη.

Δεν μπορεί να βγει κάποιος και να πει: ‘Εμένα με χτύπησαν’. Με βρίζεις; Ε, βρίσε. Ο Παναθηναϊκός μπήκε χεσμένος στον αγωνιστικό χώρο. Έπαιζαν για παραπάνω από δύο αποτέλεσμα και εμείς μόνο για ένα και τα καταφέραμε. Αντίστοιχα τη σεζόν 2001/02 με την ΑΕΚ. Προηγήθηκε η ΑΕΚ, αλλά εμείς το γυρίσαμε. Το πιστεύαμε. Ας μην ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογίες. Το χορτάρι ήταν ψηλό, ο αγωνιστικός χώρος ήταν βαρύς... Μόνο για εμένα είναι βαρύς; Δεν είναι για τον άλλον;»