Phorum.com.gr

Τρεις νέες γυναίκες ιδιαίτερα αναγνωρίσιμες στο χώρο του Αθλητισμού - και όχι μόνο - θα είναι υποψήφιες με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο δήμο Αθήνας.

Η Βίκυ Μανιάτη, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και προπονήτρια στίβου στον Πανελλήνιο ΓΣ, η Ελπίδα Νασιοπούλου, πρωταθλήτρια Ελλάδας στο Muay Thai, μαθηματικός, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών «Βύρωνας», με μεταπτυχιακό στη Διδακτική των Μαθηματικών στο ΕΚΠΑ, και η Γεωργία Αγιλάρα, πρωταθλήτρια Ελλάδας στα 400 μέτρα, προπονήτρια στίβου, με μεταπτυχιακό στην προπονητική κλασικού αθλητισμού.


Ελπίδα Νασιοπούλου, πρωταθλήτρια Ελλάδας στο Muay Thai, μαθηματικός, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών «Βύρωνας», με μεταπτυχιακό στη Διδακτική των Μαθηματικών στο ΕΚΠΑ,

«Για μένα η συμμετοχή στη "Λαϊκή Συσπείρωση" είναι κατάληξη. Η συμπόρευσή μου είναι με το ΚΚΕ τα τελευταία 3 χρόνια και κατ' επέκταση με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" τώρα στις εκλογές. Δουλεύω στην ιδιωτική Εκπαίδευση και είμαι μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Αττικής "Ο Βύρωνας". Παρακολουθώ από εκεί τα πράγματα και τη στάση των κομμουνιστών απέναντι σε βασικά ζητήματα της εργασιακής καθημερινότητας, που έχουν να κάνουν με την ίδια τη ζωή και το τι αγώνα κάνουν για να λυθούν σημαντικά προβλήματα που υπάρχουν. Παλιότερα, ήμουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα ΕΑΑΚ. Εβγαλα κάποια συμπεράσματα που με οδήγησαν να συνειδητοποιήσω ότι δεν δίνεται με αυτόν τον τρόπο ο αναγκαίος αγώνας, όπως τον είχα τότε στο μυαλό μου. Χρειάζεται μέθοδος για να μην οδηγούμαστε σε αδιέξοδα. Στο ΚΚΕ βρήκα τη μέθοδο. Ο συνδυασμός να παλεύεις με συγκεκριμένα αιτήματα μέσα στο σωματείο, στη γειτονιά κ.τ.λ., αλλά και το πώς να βάλουμε τις βάσεις για μια κοινωνία που να καλύπτει το σύνολο των αναγκών των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων»..

Θεόδωρος ΜΑΝΙΩΤΗΣ
Αρχιπύραρχος (Ταξίαρχος) ε.α.του Πυροσβεστικού Σώματος

Προσπαθώντας να εκπληρώνω όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά ως απλός πυροσβέστης αλλά και από θέσεις ευθύνης τα καθήκοντά μου, πίστευα ότι από την πλευρά μου έπραττα αυτό που η συνείδησή μου πρότασσε ως κύριο και βασικό. Να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στον ελληνικό λαό και τη χώρα μου. Αρκετές φορές όμως συγκρούστηκα με τον ίδιο μου τον εαυτό, προσπαθώντας να κατανοήσω όλες αυτές τις πολιτικές που εφαρμόζονταν όσον αφορά τη δασοπροστασία και όχι μόνο. Πολιτικές που τις είχα στηρίξει με την ψήφο μου, αλλά στην ουσία με τα καταστροφικά αποτελέσματα που έφερναν, ακύρωναν όχι μόνο τη δική μου προσφορά, αλλά και των χιλιάδων συναδέλφων μου που πάλευαν υπό αντίξοες συνθήκες στα μέτωπα των πυρκαγιών, και κυρίως όλων όσοι είχαν χάσει τη ζωή τους κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Τον δασικό πλούτο της χώρας μας, ακόμη και αν εμείς οι πυροσβέστες τον σώζαμε από τις φλόγες με λειψά μέσα και δυνάμεις, αλλά με περισσή αγάπη για τη φυσική μας κληρονομιά, οι αντιδασικοί τους νόμοι και οι άπειρες ρυθμίσεις τους τον χάριζαν κομμάτι - κομμάτι σε διάφορα οικονομικά συμφέροντα. Εμείς παλεύαμε για να σώσουμε το φυσικό μας περιβάλλον και να το παραδώσουμε στον ελληνικό λαό όσο το δυνατόν με λιγότερες απώλειες και όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα μέχρι τα σήμερα, με «νόμιμο» πάντα τρόπο, αποχαρακτήριζαν δασικές εκτάσεις, νομιμοποιούσαν αυθαίρετα μέσα στα δάση, αποδέχονταν τίτλους ιδιοκτησίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δικαίωναν καταπατητές, χάριζαν και ξεπουλούσαν χιλιάδες στρέμματα δασικής γης για αναπτυξιακούς πάντα λόγους. Οταν άρχισα όμως να μην πιστεύω τα ψεύτικα δάκρυά τους μπροστά στις ανείπωτες καταστροφές που δημιουργούσαν οι αντιλαϊκές τους πολιτικές, τότε ήταν που άρχισα να εμπιστεύομαι κάθε μέρα και περισσότερο τις κρυστάλλινες θέσεις και τον αγώνα του ΚΚΕ για τα προβλήματα συνολικότερα που αντιμετωπίζει ο λαός μας. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό πλέον, δηλώνω την αμέριστη στήριξή μου στο ιστορικό και ηρωικό κόμμα της εργατικής τάξης και ζητώ από τους συναδέλφους μου να κάνουν τον ίδιο στοχασμό για τη θέση που πρέπει να πάρουν απέναντι στη σημερινή κατάσταση, αν θέλουν πραγματικά να ατενίζουν με ελπίδα το μέλλον.

Γιάννης ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Πρώην μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δήμος Λυκόβρυσης - Πεύκης

Εχω διαφορετική αριστερή πολιτική καταγωγή και όταν λέω αριστερή δεν εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι τον Γενάρη του '15 ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας πως έστω και κάτι θα μπορούσε να αλλάξει προς το καλύτερο. Εκλεινα τα μάτια, μέχρι που αυτά άνοιξαν κι έμειναν ορθάνοιχτα μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που από «Οχι» έγινε «Ναι».
Τα τελευταία δύο χρόνια έχω αρχίσει κι ακούω τι λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα, με τη λέξη «ακούω» υπογραμμισμένη. Τον πρώτο χρόνο αραιά διαβάζοντας μία στα τόσα τον «Ριζοσπάστη» και τον τελευταίο χρόνο πιο ενεργά, σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, καθώς όσο περνάει ο καιρός πείθομαι ολοένα και παραπάνω σχετικά με την πολιτική πρόταση του Κόμματος.
Πιστεύω πως υπάρχουν δύο επικαθορίζοντα σημεία στην πολιτική συγκυρία σήμερα. Το πρώτο έχει να κάνει με την παγίωση και τον εμπλουτισμό όλου του μνημονιακού οπλοστασίου. Το δεύτερο αφορά στην πλήρη πρόσδεση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα του ΝΑΤΟ.
Τις συνέπειες των μνημονίων τις ζούμε και αν δεν αλλάξουν τα πράγματα θα συνεχίζουμε να τις ζούμε επ' αόριστο. Φτώχεια, ανεργία κι εξαθλίωση. Τις συνέπειες του ότι η χώρα έχει μετατραπεί σε αμερικανικό αεροπλανοφόρο, φοβάμαι πως δεν τις έχουμε αντιληφθεί ακόμα (...) Και γι' αυτούς που νομίζουν πως το ΝΑΤΟ είναι εγγυητής της ασφάλειας και της ειρήνης, να θυμίσω την Κύπρο το '74, το «Σισμίκ» το '87, τα Ιμια το '96, καθώς και επίσης το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και μια σειρά από άλλες χώρες.
Να σημειώσω επίσης πως παρά τη σιγή ασυρμάτου της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων, πλην του Κομμουνιστικού, αποσιωπούνται συντεταγμένα οι συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις, η αμφισβήτηση των συνόρων μας, όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά και από την Αλβανία, καθώς και από την ΠΓΔΜ.
(...) Μπροστά σε μια τέτοια πραγματικότητα είναι σαφές πως η χώρα πρέπει να τραβήξει έναν διαφορετικό δρόμο: Το δρόμο της απεμπλοκής από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να μπει σε μια πορεία ανοικοδόμησης μέσα από τη λαϊκή εξουσία, επαναστησίματος της παραγωγής και κάλυψης των σύγχρονων αναγκών του λαού μας όσον αφορά την Υγεία, την Εκπαίδευση, κ.τ.λ.
Εδώ μπορεί να πει κάποιος, μα καλά από το ΚΚΕ θα περιμένουμε να μας σώσει; Η ερώτηση είναι λάθος. Αν περιμένουμε σωτήρες χαθήκαμε. Ο ίδιος ο λαός πρέπει να πάρει την εξουσία στα χέρια του μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα.
(...) Και όπως στην κεντρική πολιτική σκηνή, ακριβώς και στον δήμο μας ο λόγος όλων των άλλων παρατάξεων είναι ίδιος, ξύλινος κι ανούσιος. Συνοψίζω: Καθαρή πόλη, χρηστή διαχείριση, φιλική προς το περιβάλλον, έξυπνη πόλη, κοινωνία των πολιτών, καινοτομία, αειφορία και μια σειρά από άλλες λέξεις, φράσεις κι έννοιες οι οποίες στην πραγματικότητα δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα.
Ο δήμος γίνεται πεδίο εφαρμογής και το Δημοτικό Συμβούλιο ιμάντας μεταβίβασης της πολιτικής του φιλελευθερισμού. Η έννοια Τοπική Αυτοδιοίκηση τείνει να χάσει κι αυτή το νόημά της (...)
Ευτυχώς όμως υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα: Στην Πάτρα, στην Καισαριανή, στην Πετρούπολη, στο Χαϊδάρι, στην Ικαρία, δίνεται καθημερινά αγώνας για την πρωτοβάθμια Υγεία, για την ανεργία, για ΣΣΕ, όλα αυτά όμως αποκρύπτονται συστηματικά γιατί αυτοί οι δήμαρχοι είναι κομμουνιστές.
Εχουμε επίγνωση της πραγματικότητας, ότι τα δύσκολα, σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, δεν θα σταματήσουν. Εχουμε επίσης την επίγνωση ότι ανοίγει μια νέα σελίδα στην πολιτική ιστορία της χώρας, η σελίδα του μαζικού, ανυποχώρητου αγώνα των εργαζομένων και του λαού μας απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα. Τώρα ήρθε η ώρα της αντεπίθεσης, τώρα ξεκινάει ο αγώνας στα εργοτάξια, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς γενικότερα και σε όλα αυτά πρωταγωνιστής είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μπορούμε να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε.

Στηρίζουμε λαϊκή συσπείρωση
στις ψήφους της λαϊκής συσπείρωσης μετράμε
την πίστη του κόσμου στον εαυτό του και όχι
σε κάποιον σωτήρα από τα πάνω.

Παναγιώτης ΚΕΛΑΝΔΡΙΑΣ
Καθηγητής στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιόνιου Πανεπιστήμιου και τραγουδοποιός



Στήριξη των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες.

«Αγωνιστής δεν είναι εκείνος που συμβιβάζεται και διαχειρίζεται αλλά εκείνος που παλεύει και δημιουργεί».
Νομίζουμε ότι γεννιόμαστε ελεύθεροι αλλά δεν καταλαβαίνουμε ότι η σκλαβιά μας έχει ξεκινήσει προτού καν γεννηθούμε. Με το που γεννιόμαστε μας χρεώνουν επίθετο, ιθαγένεια, υπηκοότητα και, λίγο αργότερα, όνομα και θρήσκευμα. Μεγαλώνουμε με μια ψευδαίσθηση ελευθερίας ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε και να σκεφτόμαστε όπως θέλουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε όλοι έγκλειστοι και ότι οι πιο τυχεροί από εμάς έχουν απλώς κατακτήσει το δικαίωμα ενός περιστασιακού προαυλισμού. Η ελευθερία από μόνη της δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Πόσο ελεύθερος είναι αυτός που έχει συνηθίσει να θεωρεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την κοινωνική αδικία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, την υποταγή στα συμφέροντα των ισχυρών αναπόφευκτα φυσικά φαινόμενα;
Ολοι μας ονειρευόμαστε μεγάλα και όμορφα ταξίδια που ποτέ όμως δεν θα κάνουμε. Και λίγο πριν κλείσουμε τα μάτια μας, θα διαπιστώσουμε ότι δεν ταξιδέψαμε γιατί φοβηθήκαμε. Γιατί συμβιβαστήκαμε και ζήσαμε τις ζωές μας όχι όπως τις θέλαμε αλλά όπως μας έκαναν να πιστέψουμε ότι τις θέλαμε. Γιατί γεννηθήκαμε σκλάβοι, ζήσαμε σαν σκλάβοι και δεν κάναμε τίποτα για ν' αλλάξουμε τη μοίρα μας. Γιατί εκεί βρίσκεται όλο το νόημα της ελευθερίας: Στην προσπάθεια να σπάσουμε τις αλυσίδες που μας φόρεσαν τη στιγμή που γεννηθήκαμε. Γιατί οι αλυσίδες δεν μας πάνε, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Γιατί σ' αυτόν τον κόσμο ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν αντιστέκεται. Και η αντίσταση είναι επιλογή.
Στις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές επιλέγω να υποστηρίξω τους υποψήφιους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζονται από το ΚΚΕ γιατί ποτέ μου δεν θεώρησα μονόδρομο την επιλογή του λιγότερου κακού. Γιατί οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι πολιτικές εκλογές. Τα προβλήματα των δήμων και των Περιφερειών είναι απότοκα της εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών, των ίδιων πολιτικών που κάνουν κάθε μέρα τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Γιατί το ερώτημα είναι πώς θέλουμε τους δήμους και τις Περιφέρειες: Στηρίγματα των επιχειρηματικών ομίλων, μηχανισμούς επιβολής φόρων και αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών ή εργαλεία διεκδίκησης ενός καλύτερου αύριο για εμάς και τα παιδιά μας; Για τους ίδιους ακριβώς λόγους στις ευρωεκλογές αλλά και στις βουλευτικές εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν θα στηρίξω τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Γιατί αγωνιστής δεν είναι εκείνος που συμβιβάζεται και διαχειρίζεται αλλά εκείνος που παλεύει και δημιουργεί δίπλα σε όσους δοκιμάζονται. Γιατί δεν υπάρχει ελπίδα χωρίς δημιουργία και δεν υπάρχει δημιουργία χωρίς αγώνα.

Κωνσταντίνος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Αναπληρωτής Καθηγητής Γαστρεντερολογίας στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν»





Εργάζομαι ως γιατρός, πανεπιστημιακός δάσκαλος σε νοσοκομείο του ΕΣΥ χρόνια τώρα. Από αυτήν τη θέση βρίσκομαι καθημερινά δίπλα στον ανθρώπινο πόνο, που δεν είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της ασθένειας. Εχω όμως και την αναζωογονητική τύχη να συναναστρέφομαι με νέους ανθρώπους - τους μαθητές μου.
Τους μαθητές λοιπόν και το παιδί μου κοιτάζω στα μάτια εξηγώντας γιατί δεν είμαι χαρούμενος που τελικά παραμένουμε στην ΕΕ. Εκεί ήμασταν και εκεί χρεοκοπήσαμε, οι πολιτικές της ΕΕ αντιτίθενται σε κάθε πολιτική προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, καταστρέφουν την παραγωγική διεργασία που δεν υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και απαγορεύουν την ανασυγκρότηση της οικονομίας προς όφελος των πολλών.

Δεν χαίρομαι επειδή «βγήκαμε από τα μνημόνια» με όλους τους μνημονιακούς νόμους σε πλήρη εφαρμογή, με ανύπαρκτες συλλογικές διαπραγματεύσεις, εργαζόμενους που χαμογελούν επειδή αμείβονται με 300 ευρώ τον μήνα και με επιδοματική πολιτική που τρέφεται από ματωμένα πλεονάσματα.

Δεν χαίρομαι που «βγήκαμε στις αγορές» - σε αυτές που μας έφεραν στο χάλι που είμαστε - ώστε να επιβαρύνουμε κι άλλο το χρέος της χώρας. Για να αποπληρώσουμε τόκους και τοκοχρεολύσια και ό,τι απομείνει να επενδυθεί στην καλή ιδιωτική πρωτοβουλία, που με τη σειρά της θα βγάλει το χρήμα στο Μαϊάμι, θα αφήσει απλήρωτους εργαζόμενους και προμηθευτές, θα φεσώσει τα ασφαλιστικά ταμεία, θα χρεοκοπήσει και μετά θα ορμήσει στην αποταμίευση του λαού για να «διασωθεί».

Δεν χαίρομαι που «λύθηκε» το ονοματολογικό ζήτημα της γείτονος μικρής και φτωχής χώρας, ώστε ο λαός της να πανηγυρίζει που μπήκε με τη συνδρομή της ελληνικής άρχουσας τάξης στο ΝΑΤΟ. Αίμα και πόνος για τον λαό μας: Από τις βόμβες ναπάλμ στον Γράμμο στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Από τους «ανδρείους Ελληνες στρατιώτες που μάχονται υπέρ του πατρίου εδάφους» στην Κορέα στη δικτατορία του '67. Από την εκχώρηση του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της πατρίδας στις εξοντωτικές αμυντικές δαπάνες, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η φωτιά στη γειτονιά μας - Συρία, Λιβύη κ.λπ. - θα φτάσει στο σπίτι μας.

Δεν χαίρομαι ως γιατρός που το ΕΣΥ διολισθαίνει στο «εγώ» που με τόση χαρά ανακοίνωσε ο αρχηγός της δεξιάς. Λες και χρειάζεται η ΝΔ για να διολισθήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας στον ιδιωτικό τομέα. Υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, κατασυκοφάντηση: Οι τρεις πυλώνες που στηρίζουν το ξεπούλημα, αφού «δεν υπάρχουν χρήματα» να στηρίξουν το ΕΜΕΙΣ για το οποίο παλεύουμε.

Δεν χαίρομαι ως δάσκαλος που η εκπαίδευση «οφείλει» να συντονίζεται με τις ανάγκες της αγοράς. Το αίμα του λαού που ποτίζει την Εκπαίδευση, φτηνό καύσιμο στις μηχανές των μονοπωλιακών ομίλων και της αντεργατικής πολιτικής.

Δεν χαίρομαι για τα χρυσοφόρα κοιτάσματα της Κύπρου (βλέπε τι τραβάει ο λαός της Βενεζουέλας), τον εργοδοτικό συνδικαλισμό (γνωστό ως μαϊμού), τις θέσεις υπο-αμειβόμενης εργασίας. Δεν χαίρομαι για την εκμετάλλευση - εκποίηση του Ελληνικού και των άλλων πνευμόνων της χώρας, για τα κινεζικά λιμάνια μας, τα γερμανικά αεροδρόμια και την τηλεφωνία, τους ιταλικούς σιδηροδρόμους, το γαλλικό (μάλλον) νερό, για το ξεπούλημα των λιγνιτικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρισμού - μοναδική ασφαλιστική δικλίδα σε πιθανούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους πετρελαίου - αερίου και για τους αυτοκινητοδρόμους των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων.

Εχω όμως και λόγους να χαίρομαι, βλέποντας όλο και περισσότερους ανθρώπους του μόχθου να συμπορεύονται με το ΚΚΕ: Το αποκούμπι του εργάτη, του αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου μικροεπαγγελματία, του νεολαίου, αλλά και του απόμαχου ταυτόχρονα. Τη μοναδική πολιτική δύναμη που αντιστρατεύεται τη συντήρηση.

Τέλος οι δικαιολογίες και οι ψευδαισθήσεις: Η τελευταία τετραετία έγινε μάθημα. Συμπορεύομαι και εγώ με το ΚΚΕ και συντάσσομαι στον αγώνα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για τις επερχόμενες εκλογές. Διότι ξέρω ότι ψηφίζοντας ΚΚΕ θα βγει ΚΚΕ από την κάλπη: Πραγματικό ανάχωμα στην επέλαση της αντίδρασης, αιχμή του αγώνα για τη λαϊκή πρωτοπορία, ευκαιρία για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Τώρα είναι η ευκαιρία: Τα καταφέραμε παλαιότερα, γιατί να αμφιβάλλουμε ότι θα τα καταφέρουμε και σήμερα.

Εμπρός πίσω είναι το μότο του ΚΚΕ.

Άκου σύνθημα η άλλη, "δυναμώνουμε από παντού".

Συμπόρευση με το ΚΚΕ !
Ανδρέας ΚΟΛΛΙΑΡΑΚΗΣ
Ποιητής, πρώην υποψήφιος βουλευτής Αττικής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης

Το ΚΚΕ, στα 100 και πλέον χρόνια συνεχούς παρουσίας του, έχει επιδείξει μέσα από τους αγώνες του ότι είναι μια σταθερή, συνεπής και πρωτοπόρα δύναμη. Η Ιστορία του ΚΚΕ ταυτίζεται με την Ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα.
Σήμερα θεωρώ ακόμα πιο σημαντική τη στήριξη και την ενίσχυση του ΚΚΕ με κάθε τρόπο, εκλογικά και κινηματικά, απέναντι στις επιθέσεις του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και των εκπροσώπων τους.
Προσωπικά υπήρξα μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος σε εθνικές εκλογές και με την «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή», που στήριξε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε περιφερειακές εκλογές.
Τοποθετήσεις και επιλογές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια σειρά από κρίσιμα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα δεν με καλύπτουν.
Η συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ είναι μια συνειδητή επιλογή, που φέρει μια μεγάλη ευθύνη και βρίσκει έκφραση τόσο μέσα από την παρουσία μου στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» όσο και μέσα από μάχες στο κίνημα.
Σε ένα περιβάλλον όπου η κρίση του καπιταλισμού, οι αντιλαϊκές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων και οι προτάσεις των αστικών κομμάτων που προωθούν τα συμφέροντα ΕΕ - ΝΑΤΟ, ευνοούν τη «νεκρανάσταση» φασιστικών και ναζιστικών στοιχείων, οι κομμουνιστές είναι η μόνη λαϊκή αντιπολίτευση. Είναι ο πόλος αντίστασης, για κάθε άντρα, κάθε γυναίκα, για κάθε καταπιεσμένη φωνή.
Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρή εργατική τάξη.
Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει λαϊκή αντεπίθεση.

Ηλίας Οικονόμου Επίκουρος Καθηγητής Γνωστικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης

'' Δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ. Δεν συμφωνώ πάντα με όλες τις θέσεις του. Στηρίζω όμως τα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στις επερχόμενες εκλογές. Η απόφασή μου δεν είναι συναισθηματική, και η ψήφος μου δεν είναι απλά μια ψήφος αντίδρασης. Είναι αυτό που μου επιτάσσει η λογική μου και η ψυχρή πολιτική ανάλυση των δεδομένων που έχω στα χέρια μου. Είναι η συνειδητή επιλογή ενός ανθρώπου που παλεύει να συντηρήσει την οικογένειά του με αξιοπρέπεια και να δώσει στα παιδιά του μια ελπίδα για το μέλλον τους. Είναι η επιλογή ενός δασκάλου που κουράστηκε να βλέπει τους φοιτητές του να μην μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις σπουδές τους, και τους γονείς τους να είναι απελπισμένοι και αβοήθητοι. Είναι η επιλογή ενός πολίτη που θέλει ευημερία για όλους, όχι για τους λίγους.
''Η πραγματικότητα είναι εκεί και σε περιμένει, θέλει να αλλάξει, άλλαξέ την''. Μ. Μπρέχτ».

Atheos έγραψε: 16 Μαρ 2019, 09:07 Εμπρός πίσω είναι το μότο του ΚΚΕ.

Ακριβολόγησες.

Άθεος Πάνος και Γούντεντ δεν είναι ωραίο αυτό μην το κάνετε, αφήστε του το νήμα καθαρό.
Δεν ενοχλεί κανέναν αυτό που κάνει.
Με το συμπάθειο κιόλας...

Ξυπόλητος Πρίγκιψ έγραψε: 24 Μαρ 2019, 15:04 Άθεος Πάνος και Γούντεντ δεν είναι ωραίο αυτό μην το κάνετε, αφήστε του το νήμα καθαρό.
Δεν ενοχλεί κανέναν αυτό που κάνει.
Με το συμπάθειο κιόλας...

θα βαζει ο μπουμπης τους υποψηφιους του κκε κι εμείς απλά θα κοιταμε χωρις να τρολαρουμε? τιναφτα ρε?

την ψήφο μου πάν τως την έχει το ΚΚΕ, πάμε για αυτοδυναμία. Και αν δεν κάτσει πάμε για νέο συμμοριτοπόλεμο,λύσεις υπάρχουν