Ψυχολογικά μοτίβα στο μετρό
Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2019, 06:42
Κάποιες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις μου για τα μοτίβα που οι επιβάτες του συρμού του μετρό ακολουθούν όταν επιλέγουν θέση (ή δεν επιλέγουν) και πώς μπορούν να ερμηνευτούν ψυχολογικά. Δεν λέω ότι είναι σίγουρα σωστά. Απλά τα έχω διασταυρώσει ύστερα από πολυετή χρήση του μετρό της Αθήνας.
1) Η γυναίκα, αν υπάρχει κενή θέση δίπλα σε άλλη γυναίκα και μια θέση δίπλα σε έναν άντρα, προτιμά συνήθως τη θέση δίπλα στη γυναίκα. Ο άντρας επιλέγει το αντίθετο συχνότερα.
2) Ο ντόπιος "νορμάλ" επιβάτης αν έχει κενή θέση δίπλα σε σκουρόχρωμο αλλοδαπό και μια θέση δίπλα σε "νορμάλ" ντόπιο (άντρα ή γυναίκα) θα προτιμήσει τη θέση δίπλα στον "νορμαλ" ντόπιο. Το ίδιο ισχύει αν στη θέση του σκουρόχρωμου αλλοδαπού βρίσκεται οποιοσδήποτε άνθρωπος με παρακμιακή εικόνα (π.χ. τοξικομανής, μεθυσμένος, τρελός που μιλάει μόνος του κλπ).
3) Όταν οι εξωτερικές θέσεις είναι πιασμένες από επιβάτη οποιουδήποτε τύπου, οι νεοεισερχόμενοι επιβάτες συχνά προτιμούν να μείνουν όρθιοι παρά να καθίσουν στις εσωτερικές θέσεις.
.................................................................................................................
Ερμηνείες των παραπάνω συμπεριφορών κατά σειρά που αναφέρθηκαν:
1) Η γυναίκα προτιμά να καθίσει δίπλα σε μια άλλη γυναίκα διότι νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Πάντα ο άντρας είναι μεγαλύτερη "απειλή" για μια γυναίκα από ότι μια άλλη γυναίκα. Επίσης δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνείας αφού αν επέλεγε τη θέση δίπλα στον άντρα αυτός μπορεί να έκανε δεύτερες σκέψεις του τύπου "της αρέσω", με ό,τι επακόλουθα μπορεί να έχει αυτό. Αντίθετα ο άντρας είναι το "αρπακτικό" της υπόθεσης και θέλει να γίνει αισθητός στο άλλο φύλο γι' αυτό και κάθεται δίπλα του.
2) Εξελικτικά ο εγκέφαλός μας έχει οικοδομηθεί έτσι ώστε να "σκανάρει" τις παρουσίες που βρίσκονται στο περιβάλλον του από θέμα δυνητικού κινδύνου. Η εικόνα του σκουρόχρωμου αλλοδαπού ή του παρακμιακού ατόμου είναι "άβολη" για τον εγκέφαλό μας και ενεργοποιεί το "καμπανάκι" του κινδύνου (άσχετα αν η επικίνδυνη εικόνα είναι συχνά προϊόν προκαταλήψεων). Οσο μακρύτερα βρισκόμαστε από την "απειλή" τόσο το καλύτερο.
3) Η συμπεριφορά αυτή υποδεικνύει ότι για κάποιο λόγο δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε τον άλλο (αναγκάζοντάς τον να μας κάνει χώρο και να ξεβολευτεί). Ίσως αντανακλώνται εδώ η ευγένεια και ο αλτρουισμός. Ενδεχομένως παίζει ένα ρόλο και η ανασφάλεια του να βρίσκεσαι σε πιο κλειστό χώρο στριμωγμένος, πιο μακριά από τα σημεία διαφυγής.
1) Η γυναίκα, αν υπάρχει κενή θέση δίπλα σε άλλη γυναίκα και μια θέση δίπλα σε έναν άντρα, προτιμά συνήθως τη θέση δίπλα στη γυναίκα. Ο άντρας επιλέγει το αντίθετο συχνότερα.
2) Ο ντόπιος "νορμάλ" επιβάτης αν έχει κενή θέση δίπλα σε σκουρόχρωμο αλλοδαπό και μια θέση δίπλα σε "νορμάλ" ντόπιο (άντρα ή γυναίκα) θα προτιμήσει τη θέση δίπλα στον "νορμαλ" ντόπιο. Το ίδιο ισχύει αν στη θέση του σκουρόχρωμου αλλοδαπού βρίσκεται οποιοσδήποτε άνθρωπος με παρακμιακή εικόνα (π.χ. τοξικομανής, μεθυσμένος, τρελός που μιλάει μόνος του κλπ).
3) Όταν οι εξωτερικές θέσεις είναι πιασμένες από επιβάτη οποιουδήποτε τύπου, οι νεοεισερχόμενοι επιβάτες συχνά προτιμούν να μείνουν όρθιοι παρά να καθίσουν στις εσωτερικές θέσεις.
.................................................................................................................
Ερμηνείες των παραπάνω συμπεριφορών κατά σειρά που αναφέρθηκαν:
1) Η γυναίκα προτιμά να καθίσει δίπλα σε μια άλλη γυναίκα διότι νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Πάντα ο άντρας είναι μεγαλύτερη "απειλή" για μια γυναίκα από ότι μια άλλη γυναίκα. Επίσης δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνείας αφού αν επέλεγε τη θέση δίπλα στον άντρα αυτός μπορεί να έκανε δεύτερες σκέψεις του τύπου "της αρέσω", με ό,τι επακόλουθα μπορεί να έχει αυτό. Αντίθετα ο άντρας είναι το "αρπακτικό" της υπόθεσης και θέλει να γίνει αισθητός στο άλλο φύλο γι' αυτό και κάθεται δίπλα του.
2) Εξελικτικά ο εγκέφαλός μας έχει οικοδομηθεί έτσι ώστε να "σκανάρει" τις παρουσίες που βρίσκονται στο περιβάλλον του από θέμα δυνητικού κινδύνου. Η εικόνα του σκουρόχρωμου αλλοδαπού ή του παρακμιακού ατόμου είναι "άβολη" για τον εγκέφαλό μας και ενεργοποιεί το "καμπανάκι" του κινδύνου (άσχετα αν η επικίνδυνη εικόνα είναι συχνά προϊόν προκαταλήψεων). Οσο μακρύτερα βρισκόμαστε από την "απειλή" τόσο το καλύτερο.
3) Η συμπεριφορά αυτή υποδεικνύει ότι για κάποιο λόγο δεν θέλουμε να ενοχλήσουμε τον άλλο (αναγκάζοντάς τον να μας κάνει χώρο και να ξεβολευτεί). Ίσως αντανακλώνται εδώ η ευγένεια και ο αλτρουισμός. Ενδεχομένως παίζει ένα ρόλο και η ανασφάλεια του να βρίσκεσαι σε πιο κλειστό χώρο στριμωγμένος, πιο μακριά από τα σημεία διαφυγής.