Phorum.com.gr

Έχετε νιώσει ποτέ ότι μόνο εσείς καταλαβαίνετε του στίχους ενός τραγουδιού; Ότι υπάρχει κάποια ειρωνεία ή κάποιο (όχι τόσο) κρυφό νόημα που σας κάνει να αναρωτιέστε "μα καλά, μόνο εγώ έχω δώσει βάση;"

Ας πάρουμε το "ο χαμένος τα παίρνει όλα" που έχει αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση.



βλέπεις όλους τους "χαμένους" (αστούς) να πανηγυρίζουν που "τα έχουνε όλα". Μα το τραγούδι τους χύνει την μάπα. Φράσεις όπως
"και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα"

ή

"Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ’ άστο σε μας,
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα"

δεν αφήνουν περιθώρια για να παρανοήσεις ότι είναι πανηγυρικό το τραγούδι. Ειρωνεία σκέτη είναι.

Πάμε στον ανεπρόκοπο του Πουλίκα



Μιλάει και καλά για όλους τους τεμπέληδες; Όχι, μιλάει για τα πρεζάκια. Η ηρωίνη, όταν είναι ακατέργαστη, είναι καφέ. Δεν είναι ο καφές- φαρμάκι, ο πολύ πικρός. Είναι το καφέ φαρμάκι.

Αν το δεις από κει, όλα τα περίεργα στίχια βγάζουν νόημα.

Χωρίς κανένα λόγο δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κι όσο κι αν προσπαθήσει την άκρη (του) δεν μπορεί να βρει. Κάθεται κάτω, πίνει καφέ φαρμάκι κι όποιος κοιτάει περίεργα του λέει "ευχαριστώ πολύ". Αν άραζε κι έπινε τον καφέ του γιατί να τον κοιτούσαν περίεργα;

Θες να πάμε μια βόλτα
Σε μια χώρα μαγική
Όπου όλοι διασκεδάζουν
Λέν’ πως είν’ και ειδικοί

Μα αν γελάσεις έχεις χάσει
Λέει ο κανονισμός
Κι αν τολμήσεις να χορέψεις
Σ’ απειλεί ο αποκλεισμός


χρειάζεται να πω τίποτ' άλλο;