Phorum.com.gr

Όπως γνωρίζουμε, τα τελευταία δομικά υλικά του χεριού απέχουν αναλογικά πολύ μεγάλες αποστάσεις από το αντικείμενο που νομί­ζουμε ότι ακουμπάμε. Μεταξύ των δομικών υλικών του χεριού και του αντικειμένου αναπτύσσονται απωθητικές δυνάμεις, δηλαδή ενέργεια (σήματα). Η ενέργεια αυτή μεταφέρεται από τους νευρώνες σε συγ­κεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου η οποία δημιουργεί την αίσθηση της Αφής. Όπως αναφέρει και ο Τσαρλς Μιούζες στο βιβλίο του «Συνείδηση και πραγματικότητα»:

«… όλα τα αντικείμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι τρισ­διάστατες εικόνες που σχηματίζονται από κύματα στάσιμα ή κινού­μενα κάτω από την επίδραση ηλεκτρομαγνητικών και πυρηνικών διαδικασιών. Όλα τα αντικείμενα του κόσμου είναι τρισδιάστατες ει­κόνες που σχηματίζονται με ηλεκτρομαγνητικό τρόπο, εικόνες ενός υπερολογράμματος αν το θέλετε». Όμως, για την πλάνη των αισθήσεων παίρνει θέση και η Θεωρία της Σχετικότητας. Ας δούμε κάπως καλύτερα αυτή τη θέση.Όπως γνωρίζουμε μέσω της επιστήμης της νευροφυσιολογίας, «μορ­φές και σχήματα τα οποία εξελίσσονται σε χώρους περισσοτέρων των τριών διαστάσεων, ακόμα και αν περιγράφονται από την Ευκλείδεια Γεωμετρία, δεν είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπι­νες αισθήσεις. Όμως, σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, το Σύμπαν μας είναι τεσσάρων διαστάσεων και δεν περιγράφεται από την Ευκλείδεια γεωμετρία. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να αντι­λαμβανόμαστε τίποτα μέσα σε αυτό.

Τι είναι λοιπόν αυτό που αντι­λαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεών μας σαν πραγματικότητα; Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, η αισθητή συμπαντική πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά «η προβολή (το είδωλο, το καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας». Το χώρο αυτό η θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει χώρο Minkowski. Τα παράδοξα φαινόμενα της θεωρίας της Σχετικότητας (διαστολές και συστολές του χρόνου, του μήκους, της μάζας κ,λπ.), καθώς και όλες οι περίεργες μετρήσεις, δεν γίνονται μέσα στο πραγματικό Σύμ­παν, άρα δεν το περιγράφουν. Τα σχετικιστικά γεγονότα, οι μορφές και τα σχήματα του κόσμου που μας περιβάλλει, είναι οι προβολές του, οι παραμορφωμένες εικόνες του, πάνω σε έναν ψεύτικο ευκλεί­δειο χώρο που κατασκευάζει η φυσιολογία μας μέσω του εγκεφάλου μας.

Yochanan έγραψε: 08 Δεκ 2018, 11:29 Kαι δεν ακουμπάμε τίποτα, όχι πραγματικά. Και ...zzzzzzzz....

what year is this???

Εσθήρ έγραψε: 08 Δεκ 2018, 11:42 Αυτο ειναι η πλανη των αισθησεων μας.
Το μεγαλυτερο μερος των αντικειμενων και εμας,των παντων ειναι ''κενο'',αλλα εμεις δεν μπορουμε να το δουμε.

Όπως γνωρίζουμε, τα τελευταία δομικά υλικά του χεριού απέχουν αναλογικά πολύ μεγάλες αποστάσεις από το αντικείμενο που νομί­ζουμε ότι ακουμπάμε. Μεταξύ των δομικών υλικών του χεριού και του αντικειμένου αναπτύσσονται απωθητικές δυνάμεις, δηλαδή ενέργεια (σήματα).

Mole έγραψε: 08 Δεκ 2018, 11:58 Κάτι τέτοια παραδοξα κάνουν την εσωτερική μου φωνή να θέτει ρητορικα ερωτήματα ψευδιζοντας σαν τον ζιζεκ.

Mole έγραψε: 08 Δεκ 2018, 11:58 Κάτι τέτοια παραδοξα κάνουν την εσωτερική μου φωνή να θέτει ρητορικα ερωτήματα ψευδιζοντας σαν τον ζιζεκ.

stavmanr έγραψε: 28 Δεκ 2018, 09:15 Προσοχή στη λέξη "κενό". Το σύμπαν μας δεν είναι "κενό" σε κανένα σημείο του. Απλά δεν υπάρχει "ύλη" με την κλασική της μορφή, στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του.

DIOMEDESGR έγραψε: 27 Δεκ 2018, 21:05 Η ουσία τέτοιων επιστημονικών "παραδόξων" είναι στο να κάνουν γνωστό στον μέσο άνθρωπο ότι η φύση ΔΕΝ λειτουργεί όπως εμείς το λαμβάνουμε με τις περιορισμένες αισθήσεις μας αλλά με πολύ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΕΡΟΥΣ τρόπους που μόλις τώρα αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε σαν θνητοί κάτοικοι αυτού εδώ του μικροσκοπικού πλανήτη (κόκκινη σκουριά σύμφωνα με τον μεγάλο Carl Sagan) .
Η κόλα στα δάκτυλά μας είναι μια "προσομοίωση" του ανθρωπίνου εγκεφάλου μιας κατάστασης που απέχει παρασάγγας από την ερμηνεία που της δίνουμε εμείς. Οι χημικοί δεσμοί των ατομικών και υποατομικών σωματιδίων κάπως πρέπει να μεταφραστούν από τον αδύναμο πιθηκίσιο μας εγκέφαλο.