Ο παντελώς άγνωστος πόλεμος των "Ουρανιων αλογων" μεταξύ των Ελληνων της Βακτριας και των Κινέζων της Δυναστείας Χαν, μια σύγκρουση ασύλληπτη για το μυαλό και τα δεδομένα του σύγχρονου Ελληνα, που φτάνει το πολυ μεχρι τα Μηδικα και αντε και λιγο Ιραν, λόγω Αλεξάνδρου. Καθόλου ομως άγνωστος σε αυτους τους λιγους, τους ταγμένους στη γνώση και μελέτη της συγκλονιστικης ιστορίας των Ελληνων της Κεντρικης Ασιας.
Πράγματι, ηδη απο το 250 πΧ, ενω ακόμα η Βακτρια ηταν Σελευκιδικη Σατραπεια, Ελληνες έμποροι και τεχνίτες είχαν προσπεράσει την Σογδιανη, και παρακάμπτωντας την Φεργκανα, είχαν εισχωρήσει στο πλατωμα του Tarim, εν ολίγοις στο σημερινό Κινεζικο Τουρκεσταν, αποκτώντας τις πρώτες επαφές με τους "
Σηρες" δηλαδή Κινεζους ( Η τεχνοτροπία και κατασκευή του "πήλινου στρατού" των Χαν που ανάγεται σε αυτη ακριβώς την εποχή δεν πρέπει να ειναι άσχετη με την είσοδο Ελληνων στην Κινα).
Η ανεξαρτητοποιηση της Βακτριας απο τους Σελευκιδες (248) έκανε ακομα πιο εύκολα τα πράγματα, αφού ώθησε τους Ελληνες της Βακτριας ακόμα πιο ανατολικά. Πράγματι, ηδη απο το 220, το ιππικό του εκπληκτικού Ευθυδημου ειχε εισχωρήσει στη Φεργκανα, παρακάμψει το πλάτωμα του Tarim, και ειχε εγκαταστήσει τις πρώτες "κατοικίες" ( Στρατιωτικοι σταθμοί) στους προποδες του αχανούς "
Ιμαου Ορους" που δεν ηταν αλλο απο τα Ιμαλάια, φθάνοντας πλεον στις παρυφές του Θιβέτ.
Η "Χρυσή εποχή" των Ελλήνων της Βακτριας κράτησε μεχρι το 140 περίπου, όταν σε συνδυασμό με την διοχέτευση μεγάλου μέρους τους στην κυρίως Ινδία λόγω ότι ο
Μένανδρος ο Μέγας ( Milinda) άνοιγε τον δρόμο προς τα μυστηριώδη
Pataliputra, πρωτεύουσας των Sunga, συνέβησαν τρομακτικές εξελίξεις στην Fergana, Tarim, και ειδικά στην περιοχή γύρω απο τη λιμνη Baykal. Οι Hsiung -Nu, φυλετική ομοσπονδία γιγαντιαίων διαστάσεων, Ουννικης κατα βάσιν προέλευσης, άρχισε να "κουνιέται" μάλλον μετα απο Κινεζικη πίεση, και με τη σειρα της άρχισε να πιέζει αφόρητα τους Wun-Sun, ( μια παράξενη φυλετική ένωση ευρωποιδων νομάδων, με χαρακτηριστικα κόκκινα μαλλιά και γκρίζα ματια- πιθανότατα Τοχαροι) που με τη σειρά τους σούταραν 500.000 Yueh-Chih ( Ιρανοι κατα βάσιν νομάδες, με πολλούς Σκυθες αναμεσα τους) που απεγνωσμένα πλημμύρισαν την Βακτρια, δίνοντας τέλος στην Ελληνικη κυριαρχία (130), όσο αφορούσε την ύπαιθρο τουλάχιστον, αφού πολλές πόλεις έμειναν με Ελληνες διοικητές, πληρώνοντας φορο υποτέλειας. Ο τελευταίος Ελληνας Βασιλιάς, ο Ηλιοκλης, κατέφυγε στην κοιλάδα της Kabul, συνεχίζοντας τον αγώνα απο εκεί. Σε αυτη την κατάσταση βρήκε την Ελληνικη Βακτρια ο Κινεζος απεσταλμένος των Χαν, Zhing Quian, όταν έφτασε το 126 πΧ, στην παραμεθόρια πόλη Erquin ( Αλεξανδρεια Εσχατη) και παρατηρώντας τα εξης: " Η χωρα λέγεται Da- Hsia ( Βακτρια), ειναι πλούσια, εχει 1.000.000 πληθυσμό, πολλές πόλεις με ωραία κτίρια. Πολλοί κάτοικοι λέγονται Daynan ( Ιωνες) εχουν καστανά μαλλιά και μακριά γένια".
Λιγο αργότερα (104) με αφορμή την εκτέλεση ενος Κινεζου απεσταλμένου απο τον Ελληνα διοικητή της Αλεξανδρειας Εσχατης για προστριβές σχετικά με την αγορά των φημισμένων Βακτριανων αλόγων, των λεγόμενων "Ουράνιων", 60.000 Κινεζοι υπο τον στρατηγο Li Quangli πολιόρκησαν την Αλεξανδρεια. Μετα απο πολιορκία και εξαιρετικά σφοδρές συγκρούσεις με την μικρη σχετικά, Ελληνικη φρουρα, η πολη αλώθηκε, και κατέστη φόρου υποτελής στην Αυτοκρατορια των Χαν, μέχρι που τα πάντα χάθηκαν απο τις ατελειωτες ορδες των Yueh-Chih που κατέκλυσαν την χώρα. Το τελευταίο Ελληνο-βακτριανο κρατίδιο υπο τον Ερμαιο στην κοιλάδα του Κωφηνος ( Kabul) άντεξε μεχρι το 55 πΧ, ενώ ο εκπληκτικός και πλήρως απομονωμένος Στρατων Β' άντεξε στην Ινδια μέχρι το..10μΧ(!). Μια φοβερή περιπέτεια αυτή των Ελληνων της Κεντρικής Ασίας.
