Phorum.com.gr

Η Κίνα έκανε τη λάθος κίνηση (βάζοντας αντι-δασμούς).

Ερμής έγραψε: 05 Απρ 2025, 13:58 Όπως καταλάβατε το MAGA είναι πιο ισχυρό από ποτέ

Ληστοσυμμορίτης έγραψε: 05 Απρ 2025, 13:57 Πήγε κανένας επενδυτής στις ΗΠΑ;

Frappezitis έγραψε: 05 Απρ 2025, 13:22 Από πριν τις αμερικανικές εκλογές είχα αναφέρει εδώ ότι έρχεται μεγάλη ύφεση η οποία δε θα έχει καμία σχέση με αυτά που είχαμε ζήσει στο πρόσφατο παρελθόν. Στην Ελλάδα το ζούμε αυτό από το 2010, στα απόνερα της κρίσης της αγοράς των ενυπόθηκων δανείων που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα από την Lehman Brothers το 2008. Τώρα το πράγμα είναι πολύ χειρότερο. Αν το 2008 η κρίση αντιμετωπίστηκε με ενέσεις δισεκατομμυρίων από κρατικές παρεμβάσεις και με μερικές χώρες που αντιμετωπίστηκαν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Κύπρος, η Ιταλία και η Ισπανία και η Ιρλανδία, σήμερα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και όχι τόσο εύκολα αντιμετωπίσιμα.
Πρώτα από όλα αυτή είναι μια κρίση του διεθνούς καπιταλισμού και προέρχεται από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ πλέον έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητες ελιγμών τους προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν ανάπτυξη και να μη χάσουν την ηγεμονική τους θέση, τόσο πολιτικά και στρατιωτικά, όσο και κυρίως οικονομικά. Κύριος αντίπαλος, η Κίνα. Αν δει κανείς τα ΑΕΠ των δύο χωρών και τους ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης των οικονομιών τους, βλέπουμε κατ' αρχάς ότι η Κίνα έχει ΑΕΠ 17,9 τρις δολάρια, ενώ οι ΗΠΑ έχουν 27, 72 τρις. Στην τρίτη θέση πολύ μακριά είναι η

Spoiler

Ιαπωνία με 4, 2 τρις. Άρα ο πραγματικός ανταγωνιστής των ΗΠΑ είναι η Κίνα σήμερα. Και αν δούμε και τους ρυθμούς ανάπτυξης, βλέπουμε ότι η Κίνα για το 2023 έχει 5,2%, ενώ οι ΗΠΑ έχουν το 2024 περίπου 2,5%. Δηλαδή με απλά λόγια η Κίνα αναπτύσσεται με ρυθμό διπλάσιο από ό,τι οι ΗΠΑ. Αν δηλαδή περιμένουμε μερικά χρόνια, με βάση το ΑΕΠ η Κίνα θα φτάσει και θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ και θα γίνει αυτή η πρώτη οικονομία του κόσμου. Αυτή η προοπτική φρικάρει πλήρως τα δυτικά και κυρίως τα αμερικανικά think tanks, και ψάχνουν τρόπους ανάσχεσης της ανάπτυξης της Κίνας και ανάκαμψης της οικονομίας των ΗΠΑ. Μέχρι τώρα τα νέα δεν είναι καλά και η κατάσταση φαντάζει μη αναστρέψιμη.
Και βέβαια οι προάγγελοι των κακών μαντάτων είχαν από καιρό παιανίσει. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά στοιχεία, αλλά και τα πολιτικοστρατιωτικά. Οι ΗΠΑ σε κάθε πόλεμο στον οποίον έχουν εμπλακεί από το Βιετνάμ και μετά έχουν χάσει. Μπορεί κανείς να θυμηθεί τις εισβολές στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 2000, όπου οι ΗΠΑ πήγαν στις χώρες αυτές με γελοίες δικαιολογίες οι οποίες δεν αποδείχτηκαν, εισέβαλλαν με πλήρη ισχύ και τις κατέλαβαν και μετά τις κατέστρεψαν, τόσο υλικά, όσο και πολιτισμικά. Φεύγοντας δε πέρα από το χάος που άφησαν πίσω τους, είδαμε να αναλαμβάνουν την εξουσία οι ομάδες εκείνες που οι ΗΠΑ είχαν πάει για να εκδιώξουν. Ο βομβαρδισμός της Λιβύης κατέστρεψε το πιο πλούσιο κράτος της Αφρικής, το οποίο μετέτρεψε σε κράτος παρία, οδηγώντας στην πλήρη αποσταθεροποίηση και οδηγώντας στο Σαχέλ που είναι ακριβώς από κάτω, να γίνουν μια σειρά από πραξικοπήματα και σήμερα να είναι σε μια πορεία εντελώς αντίθετη από τις ΗΠΑ, οι χώρες αυτές έχουν εκδιώξει τους δυτικούς στρατούς και συνεργάζονται πλέον στενά με τη Ρωσία. Το ίδιο έχει συμβεί και σε άλλα σημεία του πλανήτη, ακόμα και εκεί που οι ΗΠΑ ήταν αδιαφιλονίκητες κυρίαρχες τις τελευταίες δεκαετίες, όπως στη Λατινική Αμερική, όπου η παρουσία της Κίνας σε μια σειρά από έργα υποδομών έχει γίνει κάτι παραπάνω από αισθητή. Όσο οι Αμερικανοί ξόδευαν δισεκατομμύρια σε αδιέξοδους πολέμους, η Κίνα εκμεταλλευόταν την απουσία τους ενισχύοντας τη δική της παρουσία.
Για δεκαετίες, πρακτικά όλο τον εικοστό αιώνα, στον παγκόσμιο νότο, όταν ήθελαν να κάνουν ένα έργο υποδομής αποτείνονταν στους Αμερικανούς, οι οποίοι αντικατέστησαν την Βρετανική Αυτοκρατορία ως ιμπεριαλιστική δύναμη. Σήμερα αν θέλουν να φτιάξουν έναν αυτοκινητόδρομο, μια γέφυρα, ή μια γραμμή μετρό, πηγαίνουν στις ΗΠΑ, αλλά αφού φύγουν από εκεί, μετά πηγαίνουν να συναντηθούν με έναν εκπρόσωπο μιας άλλης μεγάλης δύναμης στο αντίπαλο μπλοκ των BRICS. Παίρνουν προσφορές και επιλέγουν την πιο συμφέρουσα. Πριν από μερικά χρόνια δεν είχαν καν τη δυνατότητα αυτή. Άρα η ανάσα της Κίνας είναι αισθητή παντού, όχι μόνο στα προϊόντα που εξάγει στις ΗΠΑ και στα οποία βάζει δασμούς ο Τραμπ.
Ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος που έστησαν οι Αμερικανοί, στην Ουκρανία, με σκοπό να αποδυναμώσουν τη Ρωσία είναι επίσης ένας ακόμα αδιέξοδος πόλεμος και είναι πλέον χαμένος για τη Δύση στο πεδίο της μάχης, αλλά και σε αυτό της στρατηγικής. Γιατί η μεγαλύτερη νίκη των Ρώσων δεν ήταν επάνω στο έδαφος, όπου κατέκτησαν το ένα τέταρτο της Ουκρανίας, αλλά στο ότι κατόρθωσαν να νικήσουν τις κυρώσεις που τους επέβαλλαν οι δυτικοί και οι οποίες σχεδιάστηκαν από τις ΗΠΑ. Όταν η Ευρώπη σταμάτησε να αγοράζει το πετρέλαιο της Ρωσίας, αυτό διοχετεύτηκε στην Ινδία και στην Κίνα, που είναι οι δύο στους BRICS. Κοντολογής, όταν οι ευρωπαϊκές αγορές έκλεισαν για τους Ρώσους, αυτοί στράφηκαν στους συμμάχους τους από τα BRICS και το εκπληκτικό είναι ότι αυτοί στήριξαν τη Ρωσία. Πριν από μερικά χρόνια μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν αδιανόητη. Σήμερα όμως τα BRICS αποδεικνύεται έμπρακτα ότι είναι ισχυρότερα της G7. Και εκεί είναι που κερδίζεται το παιχνίδι.
Σήμερα οι ΗΠΑ είναι πλήρως απελπισμένες. Αυτό δείχνουν οι σπασμωδικές επιθετικές κινήσεις του τελευταίου διαστήματος. Και μάλιστα οι κινήσεις αυτές δε στρέφονται εναντίον των αντιπάλων τους, αλλά εναντίον των συμμάχων τους. Γιατί οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι θα είναι αυτοκαταστροφικό να επιτεθούν εναντίον των αντιπάλων τους (ο πόλεμος στην Ουκρανία που εξάντλησε οικονομικά πλήρως την αμερικανική οικονομία είναι η απόδειξη του αδιέξοδου) και στρέφονται εναντίον των συμμάχων τους, με τη λογική ότι αφού είναι πλήρως υποτελείς απέναντί τους, μπορούν εύκολα να τους γονατίσουν για να επιβιώσουν αυτές. Αυτή είναι η λογική της επίθεσης εναντίον του Μεξικού και του Καναδά, αυτή είναι η λογική της επίθεσης εναντίον της ΕΕ. Οι ΗΠΑ στην παρούσα φάση λειτουργούν ως κανίβαλος, προκειμένου να παραμείνουν στον αφρό. Και αυτό είναι απόδειξη της χρεοκοπίας της πολιτικής τους όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και πλήρης χρεοκοπία της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής υποτέλειας της Ευρώπης όλα αυτά τα χρόνια.
Όταν αρχίσει να καταρρέει ένα κτήριο, αυτοί που είναι μέσα δεν έχουν πολλές επιλογές. Είτε θα μείνουν μέσα, θα θαφτούν κάτω από τα ερείπια και απλώς θα ελπίζουν ότι δε θα πεθάνουν και κάποιοι διασώστες θα τους βγάλουν από τα ερείπια, χτυπημένους αλλά ζωντανούς, είτε για να τη γλιτώσουν θα αρχίσουν να πηδάνε από τα παράθυρα, όπως έκαναν οι απελπισμένοι εγκλωβισμένοι μέσα στους φλεγόμενους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Εμείς σήμερα είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα σπίτι που φλέγεται.

https://www.facebook.com/antonis.sigala ... LmAQWMU7Rl