Σαν σήμερα το 1970 η χούντα δολοφονεί τον Μανώλη Χιώτη

[Frappezitis]

Σαν σήμερα το 1970 η χούντα δολοφονεί τον Μανώλη Χιώτη, τον μεγαλύτερο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού διαχρονικά, ανήμερα των 49ων γενεθλίων του.
Στα τέλη Φεβρουαρίου ή αρχές Μαρτίου, ο Μανώλης Χιωτης μετέβη μαζί με άλλους τρεις καλλιτέχνες έξω από τις φυλακές του Ωρωπού όπου βρισκόταν κρατούμενος από τη Δικτατορία, ο φίλος και συνεργάτης του, Μίκης Θεοδωράκης, παίζοντας το τραγούδι «Ροδόσταμο» του κρατούμενου για συμπαράσταση. Για τον λόγο αυτό, συνελήφθη και βασανίσθηκε από την Ασφάλεια. Απεβίωσε στις 21 Μαρτίου του 1970 εξαιτίας καρδιακής ανεπάρκειας από τα τραύματά του στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών.
Ο Μανώλης Χιωτης θεωρούσε οτι ο τίτλος του κορυφαίου μπουζουκιού όλων των εποχών ανήκει στον Μπέμπη (Δημήτρης Στεργιου). Όπως χαρακτηριστικά έλεγε: «Εγώ παίζω όσο γρήγορα μπορώ, ο Μπέμπης όσο γρήγορα θέλει».
Ο Μανώλης Χιώτης έγραψε ένα χασαποσέρβικο ρυθμό για τους στίχους του Νίκου Μάθεση, (γνωστός και ως Νίκος Τρελάκιας) για τον Άρη Βελουχιώτη «Ένας αντάρτης έσβησε» και πρόσθεσε ένα δικό του τετράστιχο στο τέλος, το οποίο ο στιχουργός δέχτηκε και ενσωμάτωσε στο τραγούδι.
«Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα. Τι έχεις κλαψοπούλι μου κι όλο πικρά φωνάζεις; Για πες μου ποιος σε πλήγωσε και βαριαναστενάζεις; Μαράθηκαν τα λούλουδα έσβησε το φεγγάρι ένας λεβέντης χάθηκε που τόνε λέγαν Άρη. Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια».

[Frappezitis]

[Λίνο Βεντούρα]

τι μαλακίες γράφεις πάλι ρε; δεν ντρέπεστε καθόλου ρε καραγκιόζηδες;

[Λίνο Βεντούρα]

επίσης αυτό είναι του Γενίτσαρη, όχι του Χιώτη. Πανίβλακα, μπετόστοκε, δεν ξέρεις τι σου γίνεται

[Nostalgia]

Γιατι εχω την εντυπωση οτι πεθανε απο καρκινο;

[Nostalgia]

επίσης αυτό είναι του Γενίτσαρη, όχι του Χιώτη. Πανίβλακα, μπετόστοκε, δεν ξέρεις τι σου γίνεται

[Λίνο Βεντούρα]

Γιατι εχω την εντυπωση οτι πεθανε απο καρκινο;

από καρδιά πέθανε, όχι από χούντα

[Nostalgia]

Γιατι εχω την εντυπωση οτι πεθανε απο καρκινο;

από καρδιά πέθανε, όχι από χούντα

ΟΚ λαθος, δεν το θυμομουν....

[Bandit59]

Την εποχή εκείνη, όποιος πέθαινε από καρδιά ηταν γιατί τον είχε βασανίσει η χούντα!

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Είναι γνωστό πως είχε βρεθεί με τον Χέντριξ, που του είχε δώσει lsd. Την άκουσε καλά ο Χιώτης, κι άρχισε να βλέπει με θετικό μάτι το ανταγωνιστικό αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ, να πειραματίζεται με ηλεκτρικές κιθάρες, να σκεφτεται να φτιάξει κάποιο ανοιχτό στέκι/κατάληψη με ελευθεριακες επαναστατικές ιδέες. Κάτι τέτοια δεν μπορούσε να το ρισκάρει η χούντα εκείνη την εποχή, γι αυτό δηλητηριάστηκε από πράκτορες της κυπ, κι έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, γιατί ποιος ξέρει τι θα επακολουθήσουμε κινηματικά και μουσικά με τους ανάλογους πειραματισμούς αν η χούντα δεν λειτουργούσε με τόσο κτηνώδη τρόπο.

[Frappezitis]

Αυτός είναι Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΌΤΙ ΕΝΟΧΛΕΊ ΣΚΟΤΏΝΕΙ.

[Frappezitis]

“Ένας αντάρτης έσβησε”, τo άγνωστο τραγούδι του Μανώλη Χιώτη για τον Άρη Βελουχιώτη. Δεν ηχογραφήθηκε όσο ζούσε ο συνθέτης και το 1980 το τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας με τίτλο «Ένας ρεμπέτης έσβησε»...


Ο στιχουργός Νίκος Μάθεσης το 1974, όταν ο Χιώτης είχε ήδη φύγει από τη ζωή (19/3/1970) μίλησε στον μελετητή του ρεμπέτικου τραγουδιού, Κώστα Χατζηδουλή, για τη συνεργασία τους για το τραγούδι- αφιέρωμα στον Βελουχιώτη. ...



http://www.mixanitouxronou.gr/enas-anta ... nas-rempe/

[Λίνο Βεντούρα]

συνεχίζει ο ηλίθιος...

[Bandit59]

Εχουμε και 2ο σενάριο. Δηλητηριάστηκε.

[Bandit59]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%B7%CF%82

Στις αρχές του 1970 η υγεία του επιδεινώθηκε εξαιτίας καρδιακής προσβολής.

Στα τέλη Φεβρουαρίου ή τις αρχές Μαρτίου του ίδιου έτους, μετέβη μαζί με άλλους τρεις καλλιτέχνες έξω από τις φυλακές του Ωρωπού όπου βρισκόταν κρατούμενος από τη Δικτατορία, ο φίλος και συνεργάτης του, Μίκης Θεοδωράκης, παίζοντας το τραγούδι «Ροδόσταμο» του κρατούμενου για συμπαράσταση. Για τον λόγο αυτό, υποστηρίζεται πως αργότερα συνελήφθη προσωρινά και βασανίσθηκε από την Ασφάλεια. Απεβίωσε στις 21 Μαρτίου του 1970 εξαιτίας καρδιακής ανεπάρκειας στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών. Η αγγελία του θανάτου του συγκίνησε το Πανελλήνιο. Όλοι οι κρατικοί τότε ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί (ΕΙΡ και ΥΕΝΕΔ), έκαναν ειδικές αφιερώσεις, ενώ ο ημερήσιος Τύπος του απέδωσε ιδιαίτερους εγκωμιαστικούς τίτλους.