Γράψτε την ιστορία της σχέσης σας με το σκάκι.
Δημοσιεύτηκε: 28 Φεβ 2025, 23:59
Προσωπικά αυτό το παιχνίδι το έμαθα στο δημοτικό κατά τη μονοήμερη εκδρομή στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Δε θυμάμαι σε ποια τάξη, αλλά καθώς, όπως θα δούμε παρακάτω, ήξερα λίγα αγγλικά, ήταν σίγουρα μετά την τρίτη δημοτικού.
Το λοιπόν, είχαμε πάει μονοήμερη εκδρομή σε κατασκήνωση. Εκεί είχε μια απ'αυτές τις γιγάντιες υπαίθριες σκακιέρες με τα πλαστικά πιόνια που μετακινείς περπατώντας στα τετράγωνα. Ένα παιδί μου εξήγησε πως κινείται το καθένα, και μετά παίξαμε δύο παρτίδες, τις οποίες έχασα αμφότερες, με αιχμαλωσία του βασιλιά -- δε μου είχε πει τίποτα για τις έννοιες "ρουά" και "ρουά ματ," μόνο ότι η παρτίδα τελειώνει όταν ο βασιλιάς αιχμαλωτιστεί.
Με το παιχνίδι να μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, όταν γύρισα σπίτι, άνοιξα τον υπολογιστή του πατέρα μου, στον οποίο είχε μεταξύ των άλλων παιχνιδιών και ένα παιχνίδι σκακιού, συγκεκριμένα αυτό εδώ...
Δεν του είχα δώσει ποτέ σημασία ως τότε, αφού δεν ήξερα να παίζω σκάκι, αλλά τώρα που είχα μάθει τους κανόνες ήθελα να το δοκιμάσω. Φυσικά, με τον υπολογιστή να παίζει σε επίπεδο πρωταθλητισμού, έχασα και πάλι. Το αστείο ήταν ότι όταν μου απειλούσε το βασιλιά και έλεγε "Check" εγώ δεν καταλάβαινα τι εννοούσε. Και επειδή ήμουν στραβός και δεν έβλεπα ότι ο βασιλιάς μου απειλούταν, πήγαινα να κουνήσω ένα πιόνι χωρίς να τον προστατεύσω, και φυσικά το παιχνίδι δε με άφηνε. Μου έγραφε "Your king is still in check" και εγώ νόμιζα ότι έπρεπε να περιμένω να τελειώσει κάποιον έλεγχο, και περίμενα μια ώρα σαν το μαλάκα.
Πέρασαν μέρες μέχρι να μου κόψει να ρωτήσω τον πατέρα μου σχετικά, κι αυτός μου εξήγησε τι σήμαινε αυτό το μήνυμα.
Για να μην τα πολυλογώ, όσο και να προσπάθησα τα επόμενα χρόνια, ποτέ δεν κατάφερα να γίνω καλός στο σκάκι, ούτε να σταυρώσω ποτέ νίκη.
Αργότερα, στην τρίτη γυμνασίου, έπαιζα για ένα διάστημα μ'ένα συμμαθητή μου, και παρόλο που ήταν κουμπούρας στα μαθήματα ενώ εγώ αριστούχος (περισσότερα για την ιστορία των σχολικών μου επιδόσεων σε άλλο νήμα), με γάμαγε πατόκορφα κάθε φορά. Δεν ξέρω πόσο καλός ήταν πραγματικά στο σκάκι -- το ότι νίκαγε εμένα δεν ήταν και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα.
Εν πάση περιπτώσει, σήμερα, η μόνη σχέση που έχω με το σκάκι είναι οι μαλακίες που τραβάω με τη Beth Harmon απ'το Γκαμπί της Βασίλισσας. Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ όσον αφορά το εν λόγω παιχνίδι είναι το εξής: Γιατί πρέπει να προειδοποιείς τον αντίπαλο όταν ο βασιλιάς του απειλείται; Γιατί να μην μπορείς απλώς να τον αιχμαλωτίσεις χωρίς προειδοποίηση; Δε θα έβγαζε αυτό περισσότερο νόημα; Και τι γίνεται αν ο βασιλιάς απειλείται και κανένας απ'τους δύο παίκτες δεν το πάρει είδηση;
Το λοιπόν, είχαμε πάει μονοήμερη εκδρομή σε κατασκήνωση. Εκεί είχε μια απ'αυτές τις γιγάντιες υπαίθριες σκακιέρες με τα πλαστικά πιόνια που μετακινείς περπατώντας στα τετράγωνα. Ένα παιδί μου εξήγησε πως κινείται το καθένα, και μετά παίξαμε δύο παρτίδες, τις οποίες έχασα αμφότερες, με αιχμαλωσία του βασιλιά -- δε μου είχε πει τίποτα για τις έννοιες "ρουά" και "ρουά ματ," μόνο ότι η παρτίδα τελειώνει όταν ο βασιλιάς αιχμαλωτιστεί.
Με το παιχνίδι να μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, όταν γύρισα σπίτι, άνοιξα τον υπολογιστή του πατέρα μου, στον οποίο είχε μεταξύ των άλλων παιχνιδιών και ένα παιχνίδι σκακιού, συγκεκριμένα αυτό εδώ...
Δεν του είχα δώσει ποτέ σημασία ως τότε, αφού δεν ήξερα να παίζω σκάκι, αλλά τώρα που είχα μάθει τους κανόνες ήθελα να το δοκιμάσω. Φυσικά, με τον υπολογιστή να παίζει σε επίπεδο πρωταθλητισμού, έχασα και πάλι. Το αστείο ήταν ότι όταν μου απειλούσε το βασιλιά και έλεγε "Check" εγώ δεν καταλάβαινα τι εννοούσε. Και επειδή ήμουν στραβός και δεν έβλεπα ότι ο βασιλιάς μου απειλούταν, πήγαινα να κουνήσω ένα πιόνι χωρίς να τον προστατεύσω, και φυσικά το παιχνίδι δε με άφηνε. Μου έγραφε "Your king is still in check" και εγώ νόμιζα ότι έπρεπε να περιμένω να τελειώσει κάποιον έλεγχο, και περίμενα μια ώρα σαν το μαλάκα.
Πέρασαν μέρες μέχρι να μου κόψει να ρωτήσω τον πατέρα μου σχετικά, κι αυτός μου εξήγησε τι σήμαινε αυτό το μήνυμα.Για να μην τα πολυλογώ, όσο και να προσπάθησα τα επόμενα χρόνια, ποτέ δεν κατάφερα να γίνω καλός στο σκάκι, ούτε να σταυρώσω ποτέ νίκη.
Αργότερα, στην τρίτη γυμνασίου, έπαιζα για ένα διάστημα μ'ένα συμμαθητή μου, και παρόλο που ήταν κουμπούρας στα μαθήματα ενώ εγώ αριστούχος (περισσότερα για την ιστορία των σχολικών μου επιδόσεων σε άλλο νήμα), με γάμαγε πατόκορφα κάθε φορά. Δεν ξέρω πόσο καλός ήταν πραγματικά στο σκάκι -- το ότι νίκαγε εμένα δεν ήταν και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα.
Εν πάση περιπτώσει, σήμερα, η μόνη σχέση που έχω με το σκάκι είναι οι μαλακίες που τραβάω με τη Beth Harmon απ'το Γκαμπί της Βασίλισσας. Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ όσον αφορά το εν λόγω παιχνίδι είναι το εξής: Γιατί πρέπει να προειδοποιείς τον αντίπαλο όταν ο βασιλιάς του απειλείται; Γιατί να μην μπορείς απλώς να τον αιχμαλωτίσεις χωρίς προειδοποίηση; Δε θα έβγαζε αυτό περισσότερο νόημα; Και τι γίνεται αν ο βασιλιάς απειλείται και κανένας απ'τους δύο παίκτες δεν το πάρει είδηση;
