https://tvxs.gr/news/ellada/analysi-mit ... ra-megali/
Η δημοσκόπηση της Metron Analysis στην οποία οι πολίτες δηλώνουν ότι ζούσαν καλύτερα επί κυβέρνησης Τσίπρα, υπογραμμίζει δύο αλληλένδετες εξελίξεις: την κατάρρευση του αντι-συριζα μετώπου και την πλήρη απαξίωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Το αντι-συριζα μέτωπο υπήρξε ίσως η πιο επιτυχημένη προπαγανδιστική εκστρατεία των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ και λάθη έκανε και τα καλά του ποτέ δεν στάθηκε ικανός να υπερασπίσει. Την ίδια την ύπαρξη του αντι-συριζα μετώπου την αντελήφθη το 2019, όταν ήταν πολύ αργά.
Η εκστρατεία αυτή είχε μεγαλύτερο ιστορικό σκοπό και βάθος: αποσιώπησε τη χρεοκοπία της χώρας, τη βαθιά κοινωνική κρίση, τις στρατιές των ανέργων και των νέων μεταναστών τα χρόνια 2011-15. Hταν σαν η ιστορία να είχε ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2015 που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση.
Αποκλείστηκε τεχνητά η σύγκριση με το παρελθόν και ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στην παγίδα. Απολογείτο επειδή έκλεισαν οι τράπεζες για 15 μέρες, ξεχνώντας τις χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλειναν επί 3 χρόνια.
Λόγω και του αντι-ΣΥΡΙΖΑ κλίματος, ο κ. Μητσοτάκης είχε εύκολη πρώτη θητεία. Η πανδημία συσπείρωσε τους πολίτες γύρω από την εξουσία όπως γίνεται πάντα, τα δις κοινοτικών χρημάτων έγιναν πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις και τα μεγάλα σφάλματα της κυβέρνησης αποκρύφτηκαν ή ωραιοποιήθηκαν από τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα.
Σε όλο σχεδόν τον κόσμο, και ειδικά στην Ελλάδα όπου το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί μπάζουν νερά, η δεύτερη κυβερνητική θητεία είναι πάντα πολύ δυσκολότερη από την πρώτη. Το γεγονός ότι η έναρξη της ξεκίνησε με την -πρωτοφανή ιστορικά- συντριβή της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τη μετέπειτα βαθιά κρίση της, λειτούργησε σαν μπούμεραγκ: αύξησε κατακόρυφα την πρωθυπουργική και νεοδημοκρατική αλαζονεία.
Με τη νοοτροπία «όλα τα σφάζω-όλα τα μαχαιρώνω», αντιμετωπίστηκαν όλες οι κρίσεις που αντιμετώπισε η κυβέρνηση, από τις υποκλοπές μέχρι την τραγωδία των Τεμπών. Ο κ. Μητσοτάκης δεν συνειδητοποίησε ότι οι εξελίξεις λειτουργούν σωρευτικά: μπορεί οι πολίτες να μην αγανακτούν με τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών από τη Δικαιοσύνη ή την ατιμωρησία σε αυτό της Novartis.
Aλλά εξεγείρονται όταν τη βλέπουν να επαναλαμβάνεται σε ένα θέμα που τους αφορά περισσότερο, όπως το δυστύχημα στα Τέμπη.
Γιατί μπορεί οι πολιτικοί να αλληπαρακολουθούνται στα τηλέφωνα, αλλά κάνοντας ρουσφέτια και απαξιώνοντας τον σιδηρόδρομο βάζουν σε κίνδυνο και τα δικά μας παιδιά. Η νεαρή ηλικία των αθώων θυμάτων παίζει επίσης κρίσιμο ρόλο. Από μία άποψη, η πανδημία ήταν κι αυτή μία ρώσικη ρουλέτα, όπως το να ταξιδεύεις σήμερα σε τρένο: στις ΜΕΘ, που έμπαινες και με μέσο (!), είχες περισσότερες πιθανότητες να σε βγάλουν τέσσερις παρά να γιατρευτείς.
Αλλά εκείνες οι -πολύ μεγαλύτερες σε αριθμό- εκατόμβες αφορούσαν πολίτες συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας. Και το κυριότερο ίσως, δεν βρέθηκαν συγγενείς αδικοχαμένων ανθρώπων για να ξεκινήσουν αυτό που έκανε η κυρία Καρυστιανού και οι συνεργάτες της: να ζητήσουν απολογισμό, διαφάνεια και ευθύνες. Κάποιοι το είχαμε προτείνει τότε, που το ποσοστό θανάτων στις ΜΕΘ κάποιων νοσοκομείων έφτανε το 100%. Αλλά δεν κρίθηκε πολιτικά ορθό.
