Phorum.com.gr

https://www.katiousa.gr/istoria/prosopa ... rialismou/

Μπορεί ως πρόεδρος να απέσπασε κριτική στη χώρα του ως «υποχωρητικός» και «αναποτελεσματικός», τις δεκαετίες μετά τη θητεία του ωστόσο κατόρθωσε να εδραιωθεί, με τη βοήθεια και των διεθνών ΜΜΕ ως «φιλάνθρωπος» και «φιλειρηνιστής», που πολέμησε τη φτώχεια και έκανε το παν για να μεσολαβήσει σε διεθνείς κρίσεις.

Παρακολουθώντας προσεχτικότερα την πορεία του, διαπιστώνει κανείς πως στην πραγματικότητα, ούτε η εσωτερική, ούτε η εξωτερική του πολιτική ξέφυγε στον πυρήνα της από εκείνη των προκατόχων του, δηλαδή με βασικό γνώμονα τη διασφάλιση της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας στον κόσμο. Η επιλογή του να βασιστεί σε «ειρηνικά» και διπλωματικά μέσα (εννοώντας τόσο τη φανερή, όσο και, κυρίως, την υπόγεια διπλωματία) δεν αλλάζει κάτι στον πυρήνα της υπόθεσης.

Κατά μία ειρωνεία της ιστορίας, ο «μετριοπαθής» Κάρτερ φαίνεται πως εξασφάλισε την εκλογή του και χάρη στο γεγονός πως σε ντιμπέιτ με τον εν ενεργεία ρεπουμπλικανό πρόεδρο κι αντίπαλό του Τζέραλντ Φορντ, ο τελευταίος δεν εμφανίστηκε αρκετά αντισοβιετικός, δηλώνοντας ότι η Ανατολική Ευρώπη δεν κυριαρχείται από την ΕΣΣΔ.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ποντάροντας όπως είπαμε στη διασφάλιση των συμφερόντων των ΗΠΑ με «ήπιες» μεθόδους, συμφώνησε το 1977 με τον Παναμά για την εκχώρηση του ελέγχου της ομώνυμης διώρυγας στη χώρα, ενώ πέτυχε και την ευνοϊκή για τις ΗΠΑ συμφιλίωση Αιγύπτου – Ισραήλ στο Camp David το 1978.

Ολοκληρώνοντας την πολιτική που είχε εγκαινιάσει στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Κάρτερ αποκατέστησε πλήρως τις διπλωματικές σχέσεις με την Κίνα το 1979, διακόπτοντας παράλληλα εκείνες με την Ταϊβάν.

Αποκορύφωμα των διπλωματικών του ικανοτήτων θεωρήθηκε την ίδια χρονιά η υπογραφή της συνθήκης περιορισμού των πυρηνικών εξοπλισμών SALT II με τη Σοβιετική Ένωση. Πολύ γρήγορα όμως, ο Κάρτερ ανακάλεσε τη συνθήκη, απαντώντας στη σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν. Παράλληλα, ο «φιλειρηνιστής» πρόεδρος επέβαλε εμπάργκο στις αμερικανικές εξαγωγές σιτηρών στην ΕΣΣΔ και πρωτοστάτησε στην επιχείρηση μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών της Μόσχας το καλοκαίρι του 1980, στο οποίο τελικά συμμετείχαν οι ΗΠΑ και οι περισσότεροι δυτικοί σύμμαχοί της.

Το γεγονός όμως που σημάδεψε την προεδρία του, εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες επανεκλογής, ήταν η λεγόμενη κρίση των ομήρων στο Ιράν, όταν ομάδα ισλαμιστών φοιτητών κράτησαν ομήρους για περίπου ενάμιση χρόνο 52 Αμερικανούς στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη, την επαύριο της Ιρανικής Επανάστασης το 1979. Η προσπάθεια του Κάρτερ να επιλύσει με το συνήθη διπλωματικό τρόπο την κρίση απέτυχε, όπως και μια παράνομη μυστική στρατιωτική επιχείρηση, που έληξε πριν καν ξεκινήσει με τη συντριβή ενός αεροπλάνου κι ενός ελικοπτέρου.

Οι όμηροι τελικά απελευθερώθηκαν μια μέρα μετά την ορκωμοσία του Ρόναλντ Ρέιγκαν, προκαλώντας υπόνοιες για μυστική συμφωνία Ρεπουμπλικανών και ιρανικής κυβέρνησης, που δεν αποδείχτηκαν σε έρευνες που ακολούθησαν.

nowhere έγραψε: 30 Δεκ 2024, 15:10 η κατάρα των 100.έχει φύγει κοσμάκης σ αυτή την ηλικια

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 30 Δεκ 2024, 15:13 100 χρόνων ήταν , τι να κάνουμε. Από τα διάφορα τούβλα που βγάζουν προέδρους οι ρεπουμπλικανοι, σίγουρα έμοιαζε με Αϊνστάιν.

Zundapp έγραψε: 30 Δεκ 2024, 15:16 η Καίτη Γκρέυ βασταει ακομα

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 30 Δεκ 2024, 15:13 100 χρόνων ήταν , τι να κάνουμε. Από τα διάφορα τούβλα που βγάζουν προέδρους οι ρεπουμπλικανοι, σίγουρα έμοιαζε με Αϊνστάιν.

Scouser έγραψε: 30 Δεκ 2024, 15:54

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 30 Δεκ 2024, 15:13 100 χρόνων ήταν , τι να κάνουμε. Από τα διάφορα τούβλα που βγάζουν προέδρους οι ρεπουμπλικανοι, σίγουρα έμοιαζε με Αϊνστάιν.

Μιλάμε για τον πιο αποτυχημενο πρόεδρο στη μεταπολεμικη Ιστορία των ΗΠΑ. Το ανοϊκό ζόμπι δεν πιάνεται, δεν κυβέρνησε ποτέ ουσιαστικά.